A Review of Basilar Skull spaces

Case

57-letnia pijana kobieta prezentuje prezenty po upadku z wysokości stojącej. Zaprzecza bólowi głowy, zmianom widzenia, utracie przytomności lub bólowi szyi i nie bierze żadnych leków. Oznaki życiowe są niczym nie wyróżniające się, ale podczas badania zauważono, że ma lewostronny hemotypanum z krwawą otorrheą., Tomografia komputerowa głowy i szyi jest podawana jako negatywna, ale po dalszym przeglądzie cienkich plastrów odkrywa się subtelne skośne złamanie lewej kości skroniowej wraz z towarzyszącym mu małym krwotokiem podpajęczynówkowym lewym (ryc. 1; ryc. 2). Pacjent jest przyjmowany do oddziału intensywnej terapii, gdzie rozwija się samoograniczone zawroty głowy, ale później odprowadzane do domu w stabilnym stanie.

Po prostu mówiąc, złamanie podstawy czaszki odnosi się do każdego złamania znalezionego u podstawy czaszki. Kość skroniowa jest zaangażowana w 75% przypadków, ale Kości potyliczne, sfenoidalne i etmoidalne mogą być również zaangażowane.1 złamania kości skroniowej występują u 18-40% wszystkich złamań czaszki. Najczęściej występują u mężczyzn w wieku od 21 do 30 lat. Predyspozycja ta nie jest związana z żadnymi prawdziwymi różnicami anatomicznymi, ale z większą liczbą samców zaangażowanych w działania wysokiego ryzyka.,2 wycieki płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) występują w 10-30% złamań podstawy czaszki i najczęściej występują jako wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego.3

płyn mózgowo-rdzeniowy gromadzi się również w przestrzeni ucha środkowego i ostatecznie może być wydalany przez perforowaną błonę bębenkową i objawiać się jako OTORRHEA w płynie mózgowo-rdzeniowym. W przypadku braku perforacji TM, hemotympanum można zobaczyć na badaniu.

płyn mózgowo-rdzeniowy zmieszany z krwią tworzy znak halo, gdy może kapać na papier filtracyjny. W przeciwieństwie do tradycyjnego nauczania, znak ten nie jest specyficzny dla CSF i może powodować fałszywie dodatnie wyniki.,

wybroczyny nad wyrostkiem sutkowatym znane są jako objaw Battle ' A i zazwyczaj wskazują na złamanie tylnego dołu czaszki. Fioletowe przebarwienia wokół oczu, znane również jako ” oczy szopa pracza, mogą być wynikiem złamania przedniej części podstawy czaszki. Przewodzeniowy ubytek słuchu, anosmia, oczopląs i wymioty po urazie głowy powinny również wzbudzić podejrzenie złamania podstawy czaszki.

przed pojawieniem się skanerów ct o wysokiej rozdzielczości (HRCT) rozpoznanie złamań kości skroniowej było głównie kliniczne., Połączenie hemotypanum i krwawej otorrhea jest 75% bardziej powszechne w złamaniach kości skroniowej niż bez złamania: z tego powodu hemotypanum i krwawa otorrhea są złowieszcze wyniki badania fizycznego.

badanie kliniczne wykazało jednak 14-35% widocznych radiologicznie złamań kości skroniowej.2,4,5 błon gładkich może brakować aż 70-80% złamań.6 złamania kości Bazalnej (w szczególności złamania kości skroniowej) mogą być również pominięte podczas wstępnej tomografii komputerowej głowy., Ostatnie badania wykazały, że tomografia szczękowo-twarzowa i HRCT kości skroniowej są porównywalne i najbardziej odpowiednie do diagnozowania złamań kości skroniowej.

wszyscy pacjenci ze złamaniami podstawy czaszki powinni zostać przyjęci do obserwacji. Postępowanie opiera się na przewidywanych powikłaniach. Większość pourazowych wycieków płynu mózgowo-rdzeniowego Goji się przy zachowawczym zarządzaniu leżeniem w łóżku i uniesieniem głowy.

stosowanie antybiotyków profilaktycznych w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych jest jednym z obszarów kontrowersji., Duża metaanaliza 1241 pacjentów nie wykazała statystycznie istotnego zmniejszenia częstości występowania zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u pacjentów otrzymujących antybiotyki.Jednakże częstość występowania bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych znacznie wzrasta, jeśli wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego utrzymuje się przez ponad siedem dni. Dlatego w takich przypadkach mogą być wskazane antybiotyki.Złamania podstawne rzadko wymagają naprawy chirurgicznej, ale w przypadku uporczywego wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego, znacznego ucisku nerwu czaszkowego lub zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego może być wskazana naprawa operacyjna.,6

utrzymanie wysokiego wskaźnika podejrzeń obecności krwiaka zewnątrzoponowego jest niezbędne, nawet jeśli nie jest to widoczne na wstępnych badaniach obrazowych. Wszelkie związane z tym krwotoki wewnątrzczaszkowe wymagają natychmiastowej konsultacji neurochirurgicznej.

traumatyczne porażenie nerwu twarzowego jest kolejnym znanym powikłaniem złamań podstawy czaszki. Zwykle występuje dwa do trzech dni po urazie i powinien być zarządzany w porozumieniu z otolaryngologiem; glikokortykosteroidy mogą być korzystne.,9 Anosmia spowodowana uszkodzeniem nerwu węchowego występuje w aż 7% przypadków złamań przedniej podstawy czaszki. Oczekuje się, że tylko 10% pacjentów z traumatyczną anosmią odzyska zmysł węchu, a nawet wtedy tylko z opóźnieniem zwykle od miesięcy do lat.10

złamania podstawy czaszki, często związane z Zatoką zwieracza i kością skroniową, są związane z powikłaniami naczyniowymi. Tętnice szyjne wewnętrzne i bazalne są szczególnie wrażliwe ze względu na ich przebieg przez Centralną podstawę czaszki i zatokę jamistą.,

powikłania naczyniowe obejmują przecięcie, rozwarstwienie i powstawanie pseudoaneurysm. Udar spowodowany rozwarstwieniem tętnic zgłaszany jest w aż 31% urazów tętnicy szyjnej.U pacjentów wysokiego ryzyka należy wykonać angiografię TOMOGRAFICZNĄ.

innym rzadkim, ale unikalnym powikłaniem naczyniowym związanym ze złamaniami podstawy czaszki jest utworzenie przetoki szyjnej (CCF). CCF tworzy jako bezpośrednie połączenie między ICA i zatok jamistych i może prowadzić do egzoftalmosu, ślepoty, udaru mózgu, a nawet śmierci.,12

wnioski

niezwykle ważne jest utrzymanie wysokiego podejrzenia klinicznego złamania kości skroniowej u pacjentów z urazowymi urazami głowy. W przypadku podejrzenia należy zlecić odpowiednie obrazowanie i wykluczyć związane z tym urazy. Obrazowanie może obejmować zarówno szczękowo-twarzowy CT (jeśli uraz twarzy jest zauważyć) lub CT kości skroniowych (jeśli szczękowo-twarzowy obrazowanie nie jest wymagane). CT głowy nie jest idealnym wstępnym badaniem obrazowym., Pominięte złamania lub opóźniona diagnoza może prowadzić do wyniszczających objawów u pacjentów i potencjalnie zagrażających życiu powikłań.

1. Wennmo C, Spandow O. Am J Otolaryngol. 1993 Styczeń-Luty; 14(1): 38-42.
2. Johnson F, Semaan M, Megerian C. Temporal bone fracture: evaluation and management in the modern era. Otolaryngol Clin N Am. 2008 Jun; 41 (3): 597-618.
3. Baugnon K, Hudgins P. złamania podstawy czaszki i ich powikłania. Neuroimaging Clin N Am.2014 Aug; 24 (3): 439-65.
4. Pretto FL, De Almeida CS, Casulari LA., Pozytywne wartości predykcyjne wybranych objawów klinicznych związanych ze złamaniami podstawy czaszki. Journal of Neurosurgical Sciences. 2000 Jun; 44 (2): 77-82.
5. Stein S, Ross S. Wartość tomografii komputerowej u pacjentów z urazami głowy niskiego ryzyka
   . Neurochirurgia. 1990 Apr; 26 (4): 638-40.
6. Korelacja kliniczna złamań kości skroniowej i tomografii komputerowej spiralnej: prospektywne i kolejne badanie w centrum urazowym poziomu I. J Trauma. 2003 Oct; 55 (4): 704-6.
7. Villalobos T, Arango C, Kubilis P, et al., Profilaktyka antybiotykowa po złamaniach podstawy czaszki: metaanaliza. / Align = „Left” / 1998; 27:364–369.
8. Brodie HA, Thompson TC. Leczenie powikłań po 820 złamaniach kości skroniowej. Am J Otol. 1997; 18:188.
9. Adegbite AB, Khan MI, Tan L. J Neurochirurg. 1991; 75:759.
10. Jimenez D, Sundrani S, Barone C. Posttraumatic anosmia in craniofacial trauma. Uraz Czaszkowo-Podniebienny. 1997; 3(1):8–15.
11. Miller P, Fabian T, Bee T, et al., Tępe urazy naczyń mózgowych: diagnostyka i leczenie. J Trauma. 2001; 51:279-285.
12. Liang W, Xiaofeng Y, Weiguo L, et al. Traumatyczna przetoka szyjna jamista towarzysząca złamaniu podstawy czaszki: badanie częstości występowania traumatycznej przetoki szyjnej jamistej u pacjentów ze złamaniem podstawy czaszki oraz analiza prognostyczna traumatycznej przetoki szyjnej jamistej. J Trauma. 2007; 693(5): 1014–1020.