Międzynarodowe lotnisko Arturo Merino Benítez

wczesne lataEdytuj

wymagania rosnącego obszaru metropolitalnego Santiago oraz potrzeba nowoczesnych lotnisk z napędem odrzutowym, które mogłyby bezpiecznie pomieścić zarówno loty krajowe, jak i międzykontynentalne, spowodowały konieczność przeniesienia głównego lotniska stolicy Chile z lotniska Los Cerrillos (ICAO: SCTI; IATA: ULC) w gęstszym południowo-zachodnim regionie metropolitalnym Santiago do bardziej wiejskiego północno-zachodniego obszaru metropolitalnego.,

Budowa oryginalnego budynku terminalu, pasa wschodniego (17L / 35R), wieży kontrolnej, płyty postojowej Wschodniej i urządzeń ładunkowych rozpoczęła się w 1961 roku. 2 lutego 1967 lotnisko zostało oddane do użytku Aeropuerto Internacional de Pudahuel, ze względu na położenie w gminie Pudahuel. 19 marca 1980 roku lotnisko zostało ponownie nazwane Air Commodore Arturo Merino Benítez International Airport na cześć założyciela chilijskich Sił Powietrznych i chilijskiego przewoźnika Latam Chile.,

1994 rozbudowaedytuj

w 1994 roku obiekt został rozbudowany o nowy terminal Międzynarodowy o powierzchni 90 000 metrów kwadratowych, inspirowany architekturą portu lotniczego Marsylia-Prowansja we Francji. Budynek znajduje się pomiędzy dwoma równoległymi pasami startowymi.Rozbudowa dodała nową wieżę kontrolną, jetways, strefę wolnocłową, hotel i większy parking. Stary terminal był używany do lotów krajowych do 2001 roku, kiedy wszystkie operacje pasażerskie zostały połączone w tym samym budynku.,

w 2000 roku Lan Chile dołączyło do Oneworld, czyniąc z portu lotniczego Arturo Merino Benitez głównym węzłem sojuszu, pierwszym w Ameryce Łacińskiej i drugim na półkuli południowej (po Sydney Kingsford Smith International Airport w Australii). W kwietniu 2014 r. 71% międzynarodowych i 75% krajowych pasażerów było przewożonych przez linie członkowskie sojuszu Oneworld.Podczas trzęsienia ziemi w Chile w 2010 roku budynek terminalu pasażerskiego doznał wewnętrznych uszkodzeń i zawalenia się mostu dla pieszych między rampą pojazdu a strefą odlotów., Mimo to, zarówno pasy startowe, jak i wieża kontrolna nie zostały uszkodzone, co pozwoliło na realizację ogromnego humanitarnego mostu powietrznego utrzymywanego przez chilijskie Siły Powietrzne do Concepción w Chile( Międzynarodowy port lotniczy Carriel Sur), w pobliżu najbardziej zniszczonego obszaru przez to trzęsienie ziemi i późniejsze tsunami. Władze lotniska zamknęły wszystkie komercyjne operacje lotnicze po około 1200 UTC 27 lutego, wznawiając pełne operacje 3 marca 2010.,

w 2011 r.IATA uhonorowała DGAC (chilijski dostawca służb żeglugi powietrznej) i SCL (Port Lotniczy Santiago) wyjątkową nagrodą za wspólne wysiłki SCL i DGAC Chile, które umożliwiły szybką poprawę sytuacji po trzęsieniu ziemi w Chile w dniu 27 lutego 2010 r. – Zarówno Port lotniczy, jak i służby żeglugi powietrznej zostały szybko przywrócone bez wpływu na stawki lub opłaty dla pasażerów lub linii lotniczych. DGAC Chile i SCL są powszechnie uważane za liderów w Ameryce Łacińskiej pod względem wydajności, jakości i zorientowania na klienta.,

w czerwcu 2011 roku międzynarodowe lotnisko w Santiago otrzymało nagrodę Air Cargo Excellence Award, jako najlepsze lotnisko Cargo w Ameryce Łacińskiej.

drugi pas startowy

Budowa pasa startowego 17R / 35L rozpoczęła się w 2004 roku i została otwarta dla ruchu we wrześniu 2005 roku. Jednak w ciągu kilku miesięcy wykryto usterki i pas startowy wymagał naprawy, zakończonej w styczniu 2006 roku. Niestety dalsze badania problemu wykazały, że początkowe naprawy były niewystarczające, wymagające dodatkowych prac., Ostatecznie 17R / 35L został ponownie otwarty dla ruchu w marcu 2007 roku.

plan generalny i rozbudowa 2020edytuj

w 2008 r.terminal lotniska osiągnął maksymalną przepustowość projektową wynoszącą 9,5 mln pasażerów rocznie, dwa lata wcześniej niż przewidywano, a wraz z naprawami wymaganymi po trzęsieniu ziemi w Chile w 2010 r., Ministerstwo Robót Publicznych ogłosiło w 2012 r., że zaprosi do składania wniosków dotyczących rozbudowy i administrowania lotniskiem, dwa lata przed wygaśnięciem umowy z obecnym operatorem.,

Ministerstwo postanowiło zbadać nowy plan zagospodarowania przestrzennego portu lotniczego zamiast rozbudowy budynku pojedynczego terminalu pasażerskiego, zgodnie z początkowo proponowanym przez obecnego operatora. Studia wykonalności dla tego planu kosztowały 4 560 milionów chilijskich pesos (9,4 mln USD) uwzględnionych w budżecie fiskalnym na 2011 rok.Na potrzeby tego nowego planu generalnego rząd wynajął usługi doradcze Aéroports de Paris Ingeniérie (ADP-I), oddziału architektury, inżynierii i techniki francuskiego koncernu lotniczego.,

plan generalny uwzględniał wzrost przepustowości do 14 mln pasażerów rocznie do 2014 r., 34 mln do 2034 r. i 50 mln pasażerów do 2045 r. Rozważano nowe, wolnostojące budynki terminali pasażerskich dla lotów międzynarodowych i krajowych, dodatkowe powierzchnie handlowe oraz budowę lekkiej linii kolejowej łączącej lotnisko z siecią metra w Santiago.

w czerwcu 2013 roku chilijskie Ministerstwo Robót Publicznych rozpoczęło pierwszy etap rozbudowy lotniska.,

4 lutego 2015 r.konsorcjum „Nuevo Pudahuel”, utworzone przez francuskie firmy aéroports de Paris (45%), Vinci Airports (40%) i włoską firmę infrastrukturalną Astaldi (15%) wygrało przetarg na zarządzanie i rozwój lotniska przez 20 lat od 1 października 2015 r., Głównymi zadaniami nowej administracji będą ” renowacja istniejących instalacji wraz z przeprojektowaniem i rozbudową obecnego terminalu; finansowanie, projektowanie i budowa nowego terminalu o powierzchni 175 000 metrów kwadratowych, który zwiększy przepustowość portu lotniczego do 30 milionów pasażerów, z potencjałem rozbudowy przekraczającym 45 milionów; eksploatacja i rozwój komercyjny w okresie obowiązywania koncesji (20 lat) głównych infrastruktur: istniejącego terminalu i nowych terminali, parkingów i przyszłych nieruchomości., Prace budowlane będą realizowane przez Astaldi (50% Conception-construction pool) oraz Vinci Construction grands Projets (50%)”.