Edukacjaarticles & More

wszystkie 50 stanów USA wymaga, aby szkoły miały politykę zapobiegania prześladowaniom.

ale sama polityka nie wystarczy. Pomimo tego wymogu, w ciągu ostatnich trzech lat nastąpił niewielki wzrost we wszystkich formach zastraszania., Zastraszanie może wyglądać jak doświadczeni koszykarze systematycznie zastraszający początkujących graczy poza boiskiem, dzieci wielokrotnie piętnujące kolegów z klasy imigrantów za ich różnice kulturowe lub dziewczyna z Gimnazjum nagle obrażana i wykluczona przez grupę przyjaciół.

zastraszanie występuje wszędzie, nawet w szkołach o najwyższych wynikach, i jest krzywdzące dla wszystkich zaangażowanych, od celów zastraszania do świadków-a nawet samych prześladowców., Październik to Narodowy Miesiąc zapobiegania zastraszaniu, więc jest to dobry czas, aby zadać sobie pytanie: Jakie są najlepsze praktyki zapobiegania zastraszaniu w szkołach? To pytanie zbadałem wraz z moim kolegą Marc Brackett z Yale Center for Emotional Intelligence, w niedawnym artykule, który zrewidował dziesiątki badań na temat rzeczywistych wysiłków zapobiegania zastraszaniu.

jak odkryliśmy, nie wszystkie podejścia do zapobiegania zastraszaniu są równie skuteczne. Większość programów zapobiegania zastraszaniu koncentruje się na podnoszeniu świadomości problemu i jego konsekwencjach., Ale programy, które polegają na karaniu i zerowej tolerancji, nie okazały się skuteczne w USA; i często nieproporcjonalnie skierowane są do uczniów koloru. Programy takie jak mediacja rówieśnicza, które nakładają odpowiedzialność na dzieci za rozwiązywanie konfliktów, mogą zwiększyć zastraszanie. (Dorosłe ofiary przemocy nigdy nie są proszone o „wypracowanie tego” ze swoim dręczycielem, a dzieci mają dodatkowe prawo do ochrony Ze względu na ich status rozwojowy.,) Interwencja postronnych, nawet wśród dorosłych, działa tylko na niektórych ludzi-ekstrawertyków, empatów i ludzi o wyższym statusie społecznym i zaangażowaniu moralnym. Wiele podejść, które przyjmują wychowawcy, nie zostało ocenionych za pomocą badań; zamiast tego wychowawcy mają tendencję do wyboru programów na podstawie tego, czego używają ich koledzy.

znaleźliśmy dwa sprawdzone w badaniach podejścia, które pokazują największą obiecującą redukcję zastraszania (wraz z innymi formami agresji i konfliktów). Są pozytywnym klimatem szkoły, a także nauką społeczną i emocjonalną.,

budowanie pozytywnego klimatu w szkole

klimat w szkole może być trudny do zdefiniowania, choć możliwy do zmierzenia. Jest to” odczuwalny sens „bycia w szkole, który może wynikać z powitania, sposobu rozwiązywania problemu lub sposobu, w jaki ludzie współpracują; jest to” serce i dusza szkoły”, jej ” jakość i charakter.”Szkoły z pozytywnym klimatem sprzyjają zdrowemu rozwojowi, podczas gdy negatywny klimat szkoły wiąże się z wyższym wskaźnikiem zastraszania uczniów, agresji, wiktymizacji i poczucia niebezpieczeństwa.,

• 

  kursy GGSC Online dla nauczycieli

  zestaw praktycznych, samodzielnych kursów, które pomogą budować bardziej życzliwe, szczęśliwsze szkoły

  Dowiedz się więcej

  elementy pozytywnego klimatu mogą się różnić, ale często mogą obejmować normy dotyczące uczuć i relacji, władzy i sposobu jest wyrażana, a konsumpcja mediów. Inżynieria norm społecznych jest świadomym procesem, który buduje pozytywną kulturę wśród rówieśników uczniów i dorosłych w szkole, która staje się samowystarczalna., Podobnie jak zdrowy układ odpornościowy, pozytywny klimat w szkole sprzyja optymalnemu zdrowiu i zmniejsza ryzyko dysfunkcji lub chorób.

  przywództwo jest kluczem do pozytywnego klimatu. Czy zastraszanie jest minimalizowane jako „normalny rytuał dzieciństwa”, czy też jest uznawane za szkodliwe wykorzystywanie rówieśników? Czy liderzy rozumieją, że nieprzerwane, dotkliwe znęcanie się może powodować przez całe życie negatywne konsekwencje dla celów łobuzów, łobuzów i świadków? Czy dyrektorzy szkół są zobowiązani do promowania pozytywnego zdrowia psychicznego wszystkich dzieci, czy też nadmiernie polegają na karaniu niewłaściwego zachowania?, Czy mogą odróżnić typowe procesy rozwojowe, które wymagają przewodnictwa, od zastraszania, które wymaga asertywnej interwencji? Czy wychowawcy są empatyczni wobec swoich uczniów i czy cenią uczucia dzieci?

  czy nauczyciele są przygotowani na znęcanie się? Uczniowie konsekwentnie zgłaszają, że nauczyciele tęsknią za większością przypadków zastraszania i nie pomagają uczniom, gdy są o to pytani. Większość nauczycieli zgłasza, że czuje się nieprzygotowany do radzenia sobie z zastraszaniem w klasie. Niektórzy nauczyciele zastraszają uczniów lub wykazują brak empatii wobec dzieci, które są zastraszane., Nauczyciele donoszą, że otrzymują niewiele wskazówek w „zarządzaniu klasą”, A czasami nie stosują się do strategii dyscyplinarnych, których nauczyli się we własnych rodzinach dorastając.

  jednak reformowanie klimatu szkolnego powinno angażować wszystkie zainteresowane strony—uczniów i rodziców, a także administratorów i nauczycieli—tak aby można było zająć się konkretnymi problemami szkoły i zachować smak lokalnych kultur. Oceny klimatu w szkołach mogą być wykonywane okresowo, aby śledzić wpływ ulepszeń.,

  rozwój uczenia się społecznego i emocjonalnego

  Uczenie Się społecznego i emocjonalnego (Sel) jest dobrze znane i obejmuje nauczanie umiejętności samoświadomości, samozarządzania, świadomości społecznej, odpowiedzialnego podejmowania decyzji i zarządzania relacjami. (Pełna wersja: Brackett i ja jesteśmy związani z programem SEL.)

  • zasoby internetowe na temat programów SEL

    Dowiedz się więcej o programach SEL.

    przeczytaj przepisy i zasady dotyczące zastraszania.

    przeczytaj przepisy i zasady dotyczące cyberprzemocy.,

    wiele stanów ma prawo zakazujące seksu, a większość stanów zakazuje pornografii z zemsty. Poznaj swoje prawa stanowe.

    poznaj wskazówki dotyczące zapobiegania cybernękaniu i reagowania na nie u nauczycieli gimnazjów i szkół średnich, rodziców i nastolatków.

    Odkryj więcej tipsy dla rodziców i młodzieży.

  metody SEL oparte na dowodach wykazały, że zapewniają opłacalne, solidne wyniki., Liczne metaanalizy, recenzje badań i indywidualne badania setek tysięcy uczniów K-12 pokazują, że SEL poprawia samopoczucie, samoregulację, relacje w klasie oraz miłe i pomocne zachowanie wśród uczniów. Redukuje szereg problemów, takich jak lęk, niepokój emocjonalny i depresja; zmniejsza destrukcyjne zachowania, takie jak konflikty, agresja, zastraszanie, gniew i wrogie nastawienie do atrybucji; i poprawia osiągnięcia akademickie, kreatywność i przywództwo.,

  badanie 36 nauczycieli pierwszej klasy wykazało, że gdy nauczyciele byli bardziej emocjonalnie wspierający uczniów, dzieci były mniej agresywne i miały większą samokontrolę behawioralną, w porównaniu do stosowania zarządzania zachowaniem, które nie poprawiało samokontroli uczniów. Jedna metaanaliza wykazała, że rozwijanie kompetencji emocjonalnych chroniło przed staniem się ofiarą zastraszania; kompetencje społeczne i wyniki w nauce chroniły przed staniem się tyranem; a pozytywne interakcje między rówieśnikami chroniły przed staniem się ofiarą-tyranem(takim, który był zastraszany i dręczy innych)., Seria badań podłużnych wykazała pozytywny wpływ na wiek średni (np. mniej rozwodów, mniej bezrobocia), a nawet międzypokoleniowe skutki wczesnego SEL. W porównaniu do dopasowanej grupy kontrolnej dzieci dorosłych, które uczestniczyły w projekcie Perry Preschool, miały mniejsze zaangażowanie przestępcze i wyższe osiągnięcia edukacyjne i zawodowe. Analiza kosztów i korzyści sześciu programów SEL wykazała, że są to dobre inwestycje, z 11 $ zaoszczędzonych za każdy wydany 1$.

  nauczyciele korzystają również z SEL., Osoby z wykształceniem umiejętności emocjonalnych i społecznych mają większą satysfakcję z pracy i mniej wypalenia zawodowego, wykazują więcej pozytywnych emocji wobec swoich uczniów, lepiej zarządzają salami lekcyjnymi i stosują więcej strategii, które kultywują kreatywność, wybór i autonomię u swoich uczniów. Nauczyciele zgłaszają, że chcą większego wsparcia SEL, aby rozwijać własne umiejętności emocjonalne i społeczne oraz lepiej zrozumieć uczucia swoich uczniów. Ale niewiele programów kształcenia nauczycieli koncentruje się na rozwijaniu umiejętności regulacji emocji nauczycieli.,

  znęcanie się na różnych poziomach wiekowych

  seledynowe podejście powinno być rozwojowe, ponieważ to, co jest istotne i możliwe dla dzieci zmienia się w różnym wieku.

  na przykład przedszkolaki są wyrzucane ze szkoły w najwyższym tempie ze wszystkich, ale sprzęt neurologiczny do ich samokontroli dopiero się rozwija. Dopiero wtedy połączenia między obwodami emocji a bardziej myślącymi rejonami kory przedczołowej zaczynają być mielinowane (izolowane dla szybszej łączności), co potrwa do połowy lat 20., Program SEL, taki jak ścieżki lub linijka, który uczy małych dzieci języka uczuć i strategii myślenia przed działaniem, może rozwinąć lepszą samoregulację.

  czasami dorośli mylą normalne procesy rozwojowe z zastraszaniem. Na przykład dzieci zaczynają reorganizować swoje przyjaźnie w połowie szkoły podstawowej, co może naturalnie wywoływać zranione uczucia i konflikty interpersonalne. Nie należy go jednak interpretować jako zastraszanie, które wiąże się z celową, powtarzającą się agresją w nierównowadze władzy., Normalny rozwój obejmuje również eksperymentowanie z mocą, a te normalne dynamiki powinny być bezpiecznie kierowane w kierunku rozwijania zdrowego poczucia sprawczości, a nie bolesnego wysiłku władzy nad kimś innym.

  wreszcie, początek dojrzewania oznacza początek zwiększonej wrażliwości na relacje społeczne, szczególnie ważny czas, aby kultywować umiejętności dla milszych, łagodniejszych relacji. Niestety, jest to okres, w którym zastraszanie jest najwyższe., I chociaż niektóre strategie działają dobrze dla młodszych dzieci (na przykład doradzając im, aby „powiedzieli zaufanemu dorosłemu”), ta opcja może się nie udać w przypadku nastolatków, a punkt przerwania wydaje się być około ósmej klasy. Starsze nastolatki wymagają podejścia mniej dydaktycznego i wykorzystują potrzebę autonomii, potwierdzając jednocześnie swoje wartości i szukając sensu. Fizjologicznie, zmiany w mózgu w okresie dojrzewania dają drugą szansę na ponowną kalibrację systemu regulacji stresu. Tę szansę należy wykorzystać konstruktywnie.,

  podejście powinno również uwzględniać indywidualne różnice między dziećmi. Nawet programy SEL mogą się tu potknąć, polegając na jednej lub dwóch strategiach regulacji emocji, takich jak oddychanie lub uważność. Ale dzieci różnią się temperamentem, wrażliwością, siłą i podatnością. Najlepsze podejścia SEL prowadzą uczniów w kierunku odkrywania strategii, które działają najlepiej dla nich—strategii, które są emocjonalne i kontekstowe, spersonalizowane i reagują kulturowo. Takie podejście wymaga niekonwencjonalnej elastyczności ze strony wychowawców.,

  i wreszcie podejście sprawdza się najlepiej, jeśli nie są samodzielnymi pedagogami lub z zestawów, które kończą się w szafie klasowej pod koniec roku. Aby umiejętności były skuteczne, powinny być w pełni zintegrowane w programach nauczania i przez cały dzień, we wszystkich ustawieniach i wdrażane przez wszystkich dorosłych—innymi słowy, przenikając do ekosystemu. Tylko metody stosowane i nauczane zgodnie z przeznaczeniem są skuteczne.

  szkoły nie potrafią tego robić same

  rodziny też się liczą. Zastraszanie w szkołach czasami wynika z surowych praktyk rodzicielskich lub zastraszania rodzeństwa w domu.,

  nawet miejsca pracy rodziców mają znaczenie. Dorośli doświadczają zastraszania w swoich miejscach pracy w takim samym tempie, jak dzieci w szkołach, a nawet wśród nauczycieli i starszych społeczności. Innymi słowy, znęcanie się nie jest tylko problemem z dzieciństwa; jest to wszechobecny problem ludzki. A dzieci nie są buforowane z szerszego świata społecznego—znęcanie się nad dziećmi, które należą do grup docelowych w Narodowym dyskursie politycznym, wzrosło na placach zabaw w całym kraju.

  , Dzieci są bardziej skłonne do rozwoju, gdy pielęgnujemy ich człowieczeństwo i oferujemy im język, strategie i wartości, które pomagają im identyfikować, wyrażać, a tym samym regulować ich uczucia. Kiedy rodzice, nauczyciele i administratorzy zyskują nową świadomość złożonych korzeni zastraszania i przyjmują nowe strategie radzenia sobie z tym problemem, szkoły mogą być liderem. Dzieci na nas liczą.