antropologia kulturowa

emocje i Afekt badania w czterech dziedzinach

w antropologii kulturowej praca nad emocjami od dawna opiera się na relatywizmie kulturowym, modelach interpretacyjnych i konstrukcjonizmie społecznym. Kwestie emocji i przywiązania stały się przedmiotem dyskusji na temat roli etnografii i natury relacji etnograf – badacz., Praca w terenie została zidentyfikowana jako doświadczenie emocjonalne, które opiera się na wysiłkach podejścia do doświadczenia innych i różnorodności sił, które kształtują szerokie zarysy sposobu życia i pozostają rezonansowe w codziennym życiu i konwencjach. Podejście do ekspresji i formy kulturowej pokazało emocjonalno-afektywny rejestr znaczeń pojawiający się w muzyce, dźwięku, poezji, tańcu, opowiadaniu historii i performatywności codziennego życia.,

w antropologii kulturowej emocje są często opisywane albo jako giętki materiał, na którym działają siły akulturacyjne i poznawcze, albo jako energia, która ożywia martwe formy kulturowe. Wyraźna uwaga na emocje jako obiekty analityczne rozpoczęła się od traktowania emocji jako kategorii kulturowych, nawet mistrzowskiej Zachodniej kategorii kulturowej, w celu rozwoju międzykulturowego zrozumienia emocji. Emocje często opisywano jako nieświadomą siłę normatywną., Prace Michelle i Renato Rosaldo sprawiły, że emocje stały się centralnym elementem teorii usytuowanego podmiotu i usytuowanej etnografii. Stało się to sposobem na dominację nie tylko rodzimej etnografii, ale także nowych modeli pozycjonowanej epistemologii, w tym myślenia emocjonalnego, ucieleśnionej wiedzy (Lutz And White, 1986) i politycznego imperatywu, aby czerpać z osobistych doświadczeń, bliskości i intymności w definiowaniu i eksplorowaniu przedmiotów i przedmiotów pracy w terenie., Praca dokumentująca określone lub kategorycznie reprezentowane emocje, takie jak smutek, gniew, nadzieja, strach, lojalność i miłość, rozszerzyła się na analizę struktur uczuć i fenomenologii przeżywanych Stanów bytu, w tym prace nad nostalgią, utopizmem, pobożnością religijną, strukturami wzajemności, nacjonalizmem, przynależnością i trzewnymi przywiązaniami.

z perspektywy ewolucyjnej antropolodzy fizyczni traktują emocje nieludzkie i afekty jako krytyczne składniki doboru naturalnego., Teoria ewolucyjna, w tym Charles Darwin ' s the Expression of Emotion in Man and Animals, argumentowała, że emocje są krytycznym składnikiem doboru naturalnego jako adaptacyjne reakcje na społeczne i środowiskowe szanse i zagrożenia. Teoretyzuje się, że emocje społeczne ewoluowały, aby motywować adaptacyjne zachowania społeczne. Zachowania naczelnych od dawna odnotowują złożony zakres fizycznych przejawów emocji, w tym strachu, żalu, szczęścia, gniewu i obrzydzenia. Emocje i ich ekspresyjny język ciała zostały uznane za silny dowód na linie ludzkiej-nieludzkiej ewolucji naczelnych.,

antropolodzy fizyczni w ostatnich dziesięcioleciach coraz bardziej interesują się badaniem emocji. Nowa praca w neuronauce, prymatologii i psychologii poznawczej stworzyła podejścia do kontroli emocjonalnej, więzi społecznych, romantycznej miłości i empatii wśród naczelnych. Neuroobrazowanie jest obecnie wykorzystywane do badania ewolucyjnych starożytnych części mózgu. Teorie neurobiologiczne koncentrują się na wzorach pobudzenia, w których neurochemikalia (takie jak dopamina, noradrenalina i serotonina) zwiększają lub obniżają poziom aktywności mózgu, co jest widoczne w ruchach ciała, gestach i postawach., Takie paleokryzysy są neuronalnymi platformami ekspresji ciała. Uważa się, że istnieją pewne działania w obszarach mózgu związane z uwagą i motywacją, zwłaszcza układ limbiczny, który obejmuje podwzgórze, korę cingulate, hipokampi i inne struktury. Nowe teorie nauki i biologii emocji stworzyły innowacyjne rozumienie związków między zachowaniem a emocjami. Niektórzy sugerują również implikacje dla etycznych podstaw ludzkiego życia i moralności jako istotnej części natury Naczelnej (De Waal, 2003).,

Antropologia Lingwistyczna zajmuje się siłą i skutkami dominacji, utraty i odrodzenia języka, powiązaniami afektywnymi umożliwiającymi socjalizację języka oraz emocjonalnymi rejestrami klas, płci, rasy, etniczności i innych hierarchii oraz znaczników tożsamości w języku i jego performance. Wytwarzanie i rozumienie uczuć są podstawą do przyswajania języka. Rola emocji w języku została ujęta jako kod komunikacyjny obejmujący elementy fonologiczne, składniowe i pragmatyczne oraz semantyczne., Emocje, podobnie jak sam język, mogą być postrzegane jako posiadające system semiotyczny. Nieco poza zakresem semiotyki, wypowiedzi mogą być również postrzegane jako mające komponent afektywny lub wpływ, który porusza się między przedmiotami i między nimi, ekspresyjnymi formami i sytuacjami oraz strukturami językowymi. Antropolodzy językowi podejmowali pytania o obieg i transformacyjne właściwości form językowych. James Wilce (2009) rozwinął analityczną uwagę na „feelingful language” jako ucieleśnioną praktykę, która pozwala uniknąć redukcji uczuć do poziomu dyskursu., Paul Kockelman (2011) podejmuje semiotyczne podejście do teoretyzowania relacji między ontologią, jaźnią i afektem, argumentując przeciwko analitycznemu rozdzieleniu tych trzech wymiarów.

Archeologiczne teorie powstawania państwa opierają się na dowodach przemocy i konfliktu. Są one również dostosowane do poziomów intensywności wydarzeń historycznych, a tym samym do badania afektu jako rejestru siły historycznej., Dysponując silną bazą w analizie materiałów, archeolodzy zapoczątkowali również silną krytykę radykalnego konstrukcjonizmu; formy sprawczości i tożsamości nie są traktowane jako szyfry, przez które wpisywane są inne siły społeczne i kulturowe, ale pozostają konkretnie ucieleśnione w praktykach, środowiskach i strategiach życia. Ostatnie teorie prehistorycznych struktur afektywnych i produkcji emocji krytykowały naturalizowane ramy uczuć i teoretyczne skróty, które Framework umożliwił., Jedna z części tej pracy wymaga bardziej szczegółowych i precyzyjnych badań nad indywidualnymi i zmiennymi jaźniami, pytaniami o intencjonalność i dbałością o ucieleśnione doświadczenia emocjonalne (Meskell, 1996; Tarlow, 2000). Inny nurt współczesnych archeologicznych teorii afektu i emocji lokuje je w materialnej infrastrukturze przestrzeni społecznych (np. architektury, oświetlenia i cech zmysłowych) i ruchu (cielesna inscenizacja poszczególnych kanałów doświadczenia)., Praca ta zaczyna się od wglądu nowego materializmu, że zmysłowa jakość rzeczy i cielesna obecność są zarówno, jak i współorganizacyjnie, produktywne percepcji, doświadczeń i atmosfery (Harris and Sørensen, 2010; Tilley, 1996).