w wielkim konkursie między powietrzem a lądem mamy tendencję do myślenia, że latanie ma przewagę prędkości nad jazdą. Jest mniej tarć, nie ma drogi do pokonania. Ale fizyka to zabawna rzecz, a helikoptery mają poważne wady w stosunku do starych, dobrych samochodów pod względem czystej prędkości. Prawdziwa Inżynieria łamie fizykę rasy.,
gdy unoszenie łopat śmigłowca będzie większe od ciężaru śmigłowca, zacznie wznosić się w powietrzu. Następnie, gdy będzie równa ciężar helikoptera zacznie unosić się. Aby ruszyć do przodu, pilot przesunie windę w ciąg, doprowadzając śmigłowiec do pozycji pochylonej.
To właśnie ta pozycja, którą helikopter potrzebuje do osiągnięcia ruchu do przodu, doprowadza go do wolniejszych prędkości., Gdy helikopter porusza się do przodu, lewa strona jego ostrzy oddala się od kierunku ruchu, a prawa strona porusza się w jego kierunku. Ponieważ idzie on z prądem, prawa strona łopat śmigłowca generuje więcej unoszenia niż lewa.
oczywiście helikoptery nie wirują szalenie poza kontrolą za każdym razem, gdy latają. To dlatego, że ostrza zmieniają to, co jest znane jako ich kąt ataku, jak stawiają czoła wygranej. Czasami kąt ten jest zmieniany przez pilotów, innym razem występuje automatycznie przez część wirnika znaną jako tarcza wahacza.,
wraz ze zwiększeniem kąta natarcia śmigłowca zwiększa się jego podnośnik. Ale to zabierze cię tylko tak daleko. Śmigłowiec wjedzie na tzw. granicę separacji przepływu, gdzie nie będzie już w stanie zrekompensować nierównego podnoszenia. Prędkość maksymalna wynosiła 400 km/h (216,45 węzła, 249,09 mph). Z wirnikami przeciwbieżnymi czasami helikoptery mogą jechać szybciej. Ale nawet oni mogą tylko naciskać na separację przepływu tak bardzo.
samochody mają wiele problemów aerodynamicznych, ale nie ma twardego limitu, który uderza w nie tak szybko, jak granica separacji przepływu., Dlatego grupy takie jak Bloodhound SSC marzą o samochodzie, który mógłby złamać 1000 km / h.
Leave a Reply