Imperium Mogołów (język perski: مغل بادشاۿ) było imperium, które w największym zasięgu terytorialnym rządził w latach 1526-1857 częścią Afganistanu, beludżystanem i większością subkontynentu indyjskiego. Imperium zostało założone przez mongolskiego wodza Babura w 1526 roku, kiedy pokonał Ibrahima Lodi, ostatniego z Afgańskich sułtanów Lodi w pierwszej bitwie pod Panipat, gdzie po raz pierwszy użyli prochu w Indiach., Imperium Mogołów jest znane jako ” Imperium prochu.”Słowo” Mughal „jest Indo-aryjską wersją” Mongol.”Babur był potomkiem Chingis-Chana. Mogołowie zachowali aspekty kultury mongolskiej do XVI wieku, takie jak rozmieszczenie namiotów wokół Królewskiego obozu podczas manewrów wojskowych. Religią Mogołów był Islam.
pod rządami Akbara Wielkiego Imperium znacznie się rozrosło i nadal się rozwijało aż do końca rządów Aurangzeba. Jahangir, syn Akbara, rządził imperium w latach 1605-1627. Kiedy Shah Jahan, syn Jehangira, został cesarzem w październiku 1627, imperium było duże i wystarczająco bogate, aby być uważane za jedno z największych imperiów na świecie w tym czasie., To był Shah Jahan, który zamówił budynek, który stanowi szczyt osiągnięć architektonicznych Mogołów, Taj Mahal, między 1630 i 1653. Sponsorzy sztuki i nauki, Mogołów pozostawił bogate dziedzictwo budynków, obrazów i literatury. Ich piękne ogrody (jahanara) reprezentujące smak nieba na ziemi i świętość natury, która w Koranie chwali Boga (Q34: 10), pozostają imponującą częścią ich dziedzictwa.,
Po śmierci Aurangzeba w 1707 r.Imperium zaczęło powoli i systematycznie spadać faktyczna władza, chociaż utrzymało wszystkie zdobycze władzy na subkontynencie indyjskim przez kolejne 150 lat. W 1739 został pokonany przez armię perskiego szacha Nadira Szaha (1688-1747). W 1756 Ahmad Szah (1747-1772) z Afganistanu splądrował Delhi. Mughalowie, niezadowoleni ze swojej militarnej wyższości, nie zdołali zmodernizować swojej technologii. Podczas gdy żaden Indianin nie mógł rzucić wyzwania swoim działom, obcy mogli., Coraz częściej cesarze Mogołów mniej interesowali się dobrymi rządami, a bardziej interesowali się utrzymaniem wystawnego stylu życia i drogiego dworu. Stąd cesarze aż do Aurangzeb są nazywani „większymi”, po nim ” mniejszymi.”Jest to bardzo podobne do wzorca, który pojawił się w Imperium Osmańskim, gdzie władcy stawali się coraz bardziej bezinteresowni dobrymi rządami i powtarzali wzór swoich poprzedników, Afgańskich sułtanów Lodi.
utrzymanie stylu życia oznaczało wyższe podatki, z których podatnicy nie czerpali żadnych korzyści., Niewiele pieniędzy zainwestowano w rozwój rolnictwa i technologii. Pomyślność ekonomiczna była traktowana jako zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa, a więc zniechęcana (zamożniejsi ludzie mogli kupować broń i buntować się). Miejscowi gubernatorzy wykorzystali to, aby praktycznie ogłosić niezależność od centrum, wkrótce wspierani i wspierani przez Brytyjczyków i Francuzów., Na mocy początkowego traktatu z Mogołów w 1616 roku, Brytyjczycy po raz pierwszy zbudował fabryki; w 1765 roku w Traktacie Allahabad nabyli podnoszenie podatków i władzy administracyjnej w Bengalu, Bihar i Orissa, po którym cesarz Mogołów stał się ich marionetką. Rozwiązali imperium w 1857 roku, zdobywając już kontrolę nad znaczącym terytorium w Indiach, wygrywając rywalizację z Francuzami i Holendrami. W niektórych przypadkach Mughalowie eksperymentowali w nawiązywaniu dobrych relacji międzyreligijnych z większością nie-hinduską, zatrudniając Hindusów na wyższych stanowiskach., W innych czasach gorliwość Religijna powodowała niszczenie świątyń i obrazów hinduistycznych oraz nakładanie surowych podatków. Pozytywny aspekt ich dziedzictwa nadal przyczynia się do międzywyznaniowej harmonii w Indiach, Pakistanie i Bangladeszu, ale negatywny aspekt napędza międzyspołeczną (komunitarną) nienawiść, a nawet przemoc. Można wyciągnąć wnioski z Dziedzictwa Mogołów, jak zarządzać wielorasowymi, wieloreligijnymi społeczeństwami.,
Religia
klasa rządząca Mogołów była muzułmańska, chociaż wielu poddanych imperium byli hindusami, a także sikhami. Kiedy Babur po raz pierwszy założył imperium, nie podkreślał swojej religii, ale raczej jego Mongolskie dziedzictwo. Za rządów Akbara sąd zniósł dżizję, podatek od nie-muzułmanów, i porzucił używanie księżycowego kalendarza muzułmańskiego na rzecz kalendarza słonecznego bardziej przydatnego dla rolnictwa., Jednym z najbardziej niezwykłych pomysłów Akbara na temat religii był Din-i-Ilahi („Bóg” w języku angielskim), który był eklektyczną mieszanką hinduizmu, islamu i chrześcijaństwa. Cieszył się dobrymi relacjami z powstającą społecznością Sikhów i aż do śmierci był głosił religię państwową. Działania te zostały później wycofane przez Aurangzeba, znanego ze swojej gorliwości. Aurangzeb narzucił prawo szariatu, które skodyfikował, ponownie narzucił dżizję i podobnie jak Babur, niszczył świątynie w celu budowy meczetów. Wiadomo, że traktował nie-muzułmanów surowo.
pod Aurangzebem życie dworu Mughala zmieniło się dramatycznie., Według jego interpretacji Islam nie zezwalał na muzykę, więc wygnał nadwornych muzyków, tancerzy i śpiewaków. Ponadto, opierając się na muzułmańskich nakazach zakazujących obrazów, zaprzestał produkcji dzieł reprezentacyjnych, w tym miniaturowych obrazów, z których słyną Mogołowie.
cesarze Mogołów prześladowali kilku Guru Sikhów, a Jehangir zabił piątego Guru. Nawet Taj Mahal jest podobno zbudowany na świętym miejscu hinduistycznym, choć jest to kwestionowane., Czasami popularni nauczyciele Sufi, tacy jak hinduscy i muzułmańscy uczniowie, podczas gdy niektórzy hinduscy Guru byli również popularni wśród muzułmanów. Wiele świątyń sufickich jest nadal odwiedzanych przez hinduistów, a także muzułmanów.
Mogołowie uważali się za władców z boskiego prawa, a nie za podległych prawu Islamskiemu. W związku z tym nie pozwalali religijnym uczonym na zbyt duży autorytet. Chociaż uznali Osmańskie roszczenia do tytułu kalifa, postrzegali Osmanów jako kolejne Imperium muzułmańskie, takie jak oni sami, zwłaszcza że mieli podobny rodowód., Kwestia, czy wcześniejsza Polityka harmonizacji religii była jedynie pragmatyczna, czy też wynikała z bardziej inkluzywnego rozumienia islamu, jest dyskusyjna. Z pewnością tacy suficcy nauczyciele jak Kabir (1414-1518), którzy rozkwitli we wcześniejszym okresie, reprezentowali „pokój dla wszystkich” Rodzaj islamu, który był atrakcyjny dla wielu ludzi na subkontynencie. Nauczał, że wszyscy ludzie są członkami jednej rodziny i czerpał w równym stopniu z muzułmańskich i hinduistycznych tradycji dewocyjnych., Odwrócenie wczesnej polityki doprowadziłoby ostatecznie do podziału Indii w oparciu o „teorię dwóch narodów”, która uważała, że muzułmanie i hinduiści są dwoma narodami i nie mogą pokojowo współistnieć.
Ekonomia polityczna
Cesarz przyznawał prawa do dochodów mansabdarowi w zamian za obietnice żołnierzy w czasie wojny. Im większa wielkość ziemi, którą cesarz przyznał, tym większa liczba żołnierzy, którą mansabdar lub Zamindar musieli obiecać., Mansab był zarówno odwołalny, jak i nie dziedziczny; dało to centrum dość dużą kontrolę nad mansabdarami. W wyniku coraz cięższych podatków (początkowo Mughalowie nie przekroczyli podatków), bunt został zachęcony, ponieważ miejscowi ludzie sprzeciwiali się kwocie pieniędzy wydanych na wystawny sąd Mogołów. Początkowo sprzyjało to również rozwojowi gospodarczemu, stworzeniu silnego systemu bankowego i kredytowego oraz emisji pieniądza papierowego. Coraz częściej jednak wykrwawiali kraj z jego bogactwa, by wyżywić swój tryb życia., Ignorując rozwój, nie nadążali za rozwojem reszty świata, w tym technologii broni.,
| The Greater Mughal Emperors | ||||||||||||
| Emperor | Reign start | Reign end | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Babur | 1526 | 1530 | ||||||||||
| Humayun | 1530 | 1556 | ||||||||||
| Akbar the Great | 1556 | 1605 | ||||||||||
| Jahangir | 1605 (granted rights to British East India Company to build a factory, 1615)., | 1627 | ||||||||||
| Shah Jahan | 1627 | 1658 | ||||||||||
| Aurangzeb | 1658 | 1707 | ||||||||||
ustanowienie i panowanie Babura
na początku XVI wieku potomkowie mongolskich, tureckich, perskich i Afgańskich najeźdźców południowo—zachodniej Azji—Mogołów-najechali Indie pod przywództwem Zahir-ud-din Mohammada Babura., Babur był prawnukiem Timura Lenka, który najechał Indie i splądrował Delhi w 1398 roku, a następnie prowadził krótkotrwałe imperium z siedzibą w Samarkandzie (w dzisiejszym Uzbekistanie), które zjednoczyło Mongołów perskich (przodków Babura) i inne ludy Zachodnioazjatyckie. Babur został wygnany z Samarkandy i początkowo ustanowił swoje rządy w Kabulu w 1504; później został pierwszym władcą Mogołów (1526-30)., Jego determinacja polegała na ekspansji na wschód do Pendżabu, gdzie dokonał szeregu wypadów, w tym ataku na twierdzę Gakhar w Pharwala. Następnie zaproszenie od oportunistycznego afgańskiego wodza w Pendżabie sprowadziło go do samego serca Sułtanatu Delhi, rządzonego przez Ibrahima Lodiego (1517-26). Wuj lodiego zaprosił Babura do inwazji, ponieważ Sułtan był słaby i skorumpowany.
Babur, doświadczony dowódca wojskowy, wkroczył do Indii w 1526 roku ze swoją dobrze wyszkoloną armią weteranów liczącą dwanaście tysięcy ludzi, aby spotkać się z potężną, ale nieporęczną i rozproszoną siłą sułtana liczącą ponad 100 tysięcy ludzi., Babur pokonał sułtana Lodi zdecydowanie pod Panipat (w dzisiejszej Haryanie, około 90 kilometrów na północ od Delhi). Dysponując wozami działowymi, ruchomą artylerią i doskonałą taktyką kawalerii, Babur odniósł zdecydowane zwycięstwo. Rok później zdecydowanie pokonał Konfederację Rajput pod wodzą Rana Sangha. W 1529 roku Babur rozgromił połączone siły Afgańczyków i sułtana Bengalu, ale zmarł w 1530 roku, zanim zdołał skonsolidować swoje zdobycze militarne., Pozostawił po sobie jako dziedzictwo swoje wspomnienia (Baburnama), kilka pięknych ogrodów w Kabulu i Lahore oraz potomków, którzy mieli spełnić jego marzenie o utworzeniu Imperium na subkontynencie indyjskim.
panowanie Humajuna
Po śmierci Babura jego syn Humajun (1530-56) odziedziczył trudne zadanie. Był naciskany ze wszystkich stron przez ponowne przyznanie się Afgańczyków do tronu Delhi, przez spory o własną sukcesję i przez Marsz afgańsko-Rajputowski do Delhi w 1540 roku. Uciekł do Persji, gdzie spędził prawie dziesięć lat jako zakłopotany gość na Safawidzkim dworze Tahmaspa I., W okresie panowania Szer Szaha ustanowiono imperialne zjednoczenie i ramy administracyjne, ale zostały one dalej rozwinięte przez Akbara w późniejszym wieku. W 1545 r. Humayun zdobył przyczółek w Kabulu z Pomocą Safawidów i potwierdził swoje indyjskie roszczenia, co ułatwiło osłabienie afgańskiej władzy na tym obszarze po śmierci Szer Szaha Suri w maju 1545 r.i przejął kontrolę nad Delhi w 1555 r. Nie doszedł jednak do władzy kilka lat przed śmiertelnym upadkiem ze schodów biblioteki.,
panowanie Akbara
Humayun przedwczesna śmierć w 1556 roku pozostawiła zadanie dalszego podboju cesarskiego i konsolidacji jego 13-letniego syna, Dżalal-ud-dina Akbara (panował w latach 1556-1605). Po decydującym zwycięstwie militarnym w drugiej bitwie pod Panipatem w 1556 r. regent Bayram Chan prowadził energiczną politykę ekspansji w imieniu Akbara., Gdy tylko Akbar osiągnął pełnoletność, zaczął uwalniać się od wpływów apodyktycznych Ministrów, frakcji dworskich i intryg haremowych, wykazując się własną zdolnością do osądzania i przywództwa. Pracoholik, który rzadko spał więcej niż trzy godziny w nocy, osobiście nadzorował realizację swojej polityki administracyjnej, która miała stanowić podstawę Imperium Mogołów przez ponad dwieście lat., Kontynuował podbój, aneksję i konsolidację rozległego terytorium ograniczonego Kabulem na północnym zachodzie, kaszmirem na północy, Bengalem na wschodzie i ponad rzeką Narmada w środkowych Indiach—obszar porównywalny do terytorium Mauryan około 1800 lat wcześniej.
Akbar zbudował murowaną stolicę o nazwie Fatehpur Sikri (Fatehpur oznacza miasto zwycięstwa) w pobliżu Agry, począwszy od 1571 roku. Pałace dla każdej z starszych królowych Akbara, ogromne sztuczne jezioro i wystawne, wypełnione wodą dziedzińce zostały zbudowane tam., Zawierał on grób sufickiego świętego, którego czcił, Shaikh Salim Chisti (1418-1572), który przewidział narodziny swojego syna. Miasto okazało się jednak krótkotrwałe, a stolica została przeniesiona do Lahore w 1585 roku. Powodem mogło być to, że zaopatrzenie w wodę w Fatehpur Sikri było niewystarczające lub złej jakości, lub, jak niektórzy historycy uważają, że Akbar musiał zająć północno-zachodnie obszary swojego imperium i dlatego przeniósł swoją stolicę na północny zachód. W 1599 roku Akbar przeniósł swoją stolicę z powrotem do Agry, gdzie panował aż do śmierci.,
Akbar przyjął dwa odrębne, ale skuteczne podejścia w administrowaniu dużym terytorium i włączaniu różnych grup etnicznych w służbę swojego królestwa. W 1580 roku uzyskał lokalne statystyki dochodów za poprzednią dekadę, aby zrozumieć szczegóły dotyczące wydajności i wahań cen różnych upraw. Wspomagany przez Raja Todar Mal, króla Rajputów, Akbar wydał harmonogram dochodów, który chłopstwo może tolerować, zapewniając jednocześnie maksymalny zysk dla Państwa., Zapotrzebowanie na dochody, ustalone zgodnie z lokalnymi konwencjami uprawy i jakości gleby, wahało się od jednej trzeciej do połowy plonu i było wypłacane w gotówce. Akbar opierał się w dużej mierze na zamindarach. Wykorzystali swoją znaczną wiedzę i wpływy lokalne do zbierania dochodów i przekazywania ich do Skarbu Państwa, zachowując część w zamian za świadczone usługi. W ramach systemu administracyjnego arystokracja wojownicza (mansabdars) posiadała szeregi (mansabs) wyrażone w liczbie żołnierzy i wskazujące wynagrodzenie, kontyngenty zbrojne i zobowiązania., Arystokracja wojownicza była na ogół wypłacana z dochodów niehereditowych i zbywalnych jagirów(wiosek dochodów).
bystry władca, który naprawdę doceniał wyzwania związane z administrowaniem tak rozległym imperium, Akbar wprowadził politykę pojednania i asymilacji Hindusów (w tym Maryam al-Zamani, hinduskiej Rajput, Matki Jego Syna i następcy, Jahangira), którzy reprezentowali większość ludności., Rekrutował i nagradzał hinduskich wodzów najwyższymi rangami w rządzie; zachęcał do małżeństw między arystokracją Mogołów i Rajputów; pozwalał na budowę nowych świątyń; osobiście uczestniczył w świętowaniu hinduskich festiwali, takich jak Deepavali lub Diwali, święto świateł; i zniósł podatek jizya (poll tax) nakładany na nie-muzułmanów. Akbar wymyślił własną teorię „statku władcy jako boskiego oświecenia”, zapisaną w jego nowej religii Din-i-Ilahi („Boska wiara”), obejmującą zasadę akceptacji wszystkich religii i sekt., Zachęcał wdowy do ponownego zawierania małżeństw, zniechęcał do małżeństw dzieci, zakazywał praktyk Sati (wdowy popełniające samobójstwo na stosie pogrzebowym męża) i namawiał kupców z Delhi do zorganizowania specjalnych dni targowych dla kobiet, które w przeciwnym razie były odosobnione w domu. Pod koniec panowania Akbara Imperium Mogołów rozciągało się na większość Indii na północ od rzeki Godavari. Wyjątkami były Gondwana w środkowych Indiach, która złożyła hołd Mogołów, Assam na północnym wschodzie i duże części Dekanu.
, Dla porównania, w 1800 roku cały skarb Wielkiej Brytanii wyniósł 16 milionów funtów.
Imperium Akbara wspierało żywe życie intelektualne i kulturalne. Duża biblioteka cesarska zawierała Książki w języku Hindi, perskim, greckim, Kaszmirskim, angielskim i arabskim, takie jak Shahnameh, Bhagavata Purana i Biblia. Akbar poszukiwał wiedzy i prawdy wszędzie tam, gdzie można ją znaleźć i poprzez szeroki zakres działań., Regularnie sponsorował debaty i dialogi pomiędzy postaciami religijnymi i intelektualnymi o różnych poglądach, budując specjalną Izbę dla tych dyskusji w Fatehpur Sikri i przyjmował na swój dwór jezuickich misjonarzy z Goa. Akbar wyreżyserował stworzenie Hamzanamy, arcydzieła artystycznego, które zawierało 1400 dużych obrazów.,
króluje Jahangir i Shah Jahan
rządy Mogołów pod Jahangir (1605-1627) i Shah Jahan (1628-1658) byli znani ze stabilności politycznej, energicznej działalności gospodarczej, pięknych obrazów i monumentalnych budynków. Jahangir poślubił Mehr-Un-Nisaa, Perską piękność, którą nazwał Nur Jahan („światło świata”), która wyłoniła się jako najpotężniejsza osoba na dworze obok cesarza., W rezultacie perscy poeci, artyści, uczeni i oficerowie—w tym członkowie jej rodziny—zwabieni błyskotliwością i luksusem dworu Mogołów, znaleźli azyl w Indiach. Liczba bezproduktywnych, oszczędnych w czasie funkcjonariuszy, podobnie jak korupcja-podczas gdy nadmierna reprezentacja perska zaburzała delikatną równowagę bezstronności w sądzie. Jahangir lubił Hinduskie święta, ale propagował masowe nawrócenie na Islam; prześladował wyznawców dżinizmu, a nawet zabił Guru Arjuna Deva, piątego Świętego nauczyciela Sikhów. Uczynił to jednak nie z powodów religijnych., Guru Arjun wspierał księcia Chursawa, innego pretendenta do tronu Mogołów, w wojnie domowej, która rozwinęła się po śmierci Akbara. Uwolnienie 52 hinduskich książąt z niewoli w 1620 roku jest podstawą znaczenia czasów Diwali dla Sikhów.
nieudane starania Nur Jahan o objęcie tronu przez wybranego przez siebie księcia doprowadziły Shah Jahan do buntu w 1622 roku. W tym samym roku Persowie zajęli Kandahar w południowym Afganistanie, co było poważnym ciosem dla prestiżu Mogołów., Jehangir celowo zainicjował upadek imperium, kiedy udzielił ambasadorowi Króla Jakuba I, Sir Thomasowi Roe, pozwolenia Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej na budowę fabryki w Surat.
w latach 1636-1646 Szah Jahan wysłał wojska Mogołów, aby podbić Dekan i północny zachód za Przełęczą Khyber. Mimo że trafnie wykazali siłę militarną Mogołów, kampanie te wyczerpały skarbiec Cesarski. Gdy państwo stało się ogromną machiną wojskową, a szlachta i jej kontyngenty pomnożyły się prawie czterokrotnie, tak samo jak żądania większych dochodów z chłopstwa., Zjednoczenie polityczne i utrzymanie prawa i porządku na szerokich obszarach sprzyjało powstaniu dużych centrów handlowych i rzemieślniczych—takich jak Lahore, Delhi, Agra i Ahmadabad-połączonych drogami i drogami wodnymi z odległymi miejscami i portami. Szah Jahan zbudował również słynny Paw (Takht-e-Tavous, perski: تخت طاووس) w języku perskim, z 108 rubinami, 116 szmaragdami i rzędami pereł. Mogołowie byli bardzo świadomi swojej godności jako cesarzy i ubierali się i pełnili tę rolę.,
słynny na całym świecie Taj Mahal został zbudowany w Agrze za panowania Szah Jahana jako grobowiec dla jego ukochanej żony, Mumtaz Mahal. Symbolizuje zarówno osiągnięcia artystyczne, jak i nadmierne nakłady finansowe, gdy zasoby się kurczyły. Sytuacja gospodarcza chłopów i rzemieślników nie poprawiła się, gdyż administracja nie zdołała doprowadzić do trwałej zmiany w istniejącej strukturze społecznej., Nie było motywacji dla urzędników skarbowych, których obawy dotyczyły przede wszystkim osobistych lub rodzinnych korzyści, do generowania zasobów niezależnych od dominujących hinduskich zamindarów i przywódców wiejskich, których własny interes i lokalna dominacja uniemożliwiały im przekazanie pełnej kwoty dochodów do cesarskiego skarbu. W coraz większej zależności od dochodów z ziemi, Mogołowie nieświadomie pielęgnowali siły, które ostatecznie doprowadziły do rozpadu ich imperium., Ustanowienie rozbudowanego sądu, z ochroniarzami, haremem i noszeniem drogich ubrań, coraz większe dochody podatkowe były potrzebne jedynie do sfinansowania tego wystawnego stylu życia. Tymczasem technologia broni, która dała im wyższość militarną, która pozostała niekwestionowana w Indiach, mogła być kwestionowana z zewnątrz przez armie z bardziej zaawansowaną technologią. Chciwość i samozadowolenie cesarzy doprowadziły do ich upadku i ostatecznego upadku.,
panowanie Aurangzeba i upadek imperium
ostatni z wielkich Mughals był Aurangzeb. Podczas jego pięćdziesięcioletniego panowania Imperium osiągnęło największy rozmiar fizyczny, ale także wykazywało wyraźne oznaki upadku. Biurokracja stała się skorumpowana, a ogromna armia zademonstrowała przestarzałe uzbrojenie i taktykę. Aurangzeb przywrócił militarną dominację Mogołów i rozszerzył władzę na południe, przynajmniej na jakiś czas., Gorliwy muzułmanin, Aurangzeb odwrócił wcześniejszą politykę, która pomogła utrzymać dobre stosunki z nie-Hindusami, narzucając prawo islamskie i Ostro traktując Hindusów. Zniszczył wiele świątyń. Aurangzeb głosił chutbah (kazanie piątkowe) we własnym imieniu, a nie w imieniu Osmańskiego kalifa. Aurangzeb pokonał Brytyjczyków w latach 1688-1691, ale ich zwycięstwo nad Francuzami w bitwie pod Plassey w 1757 roku doprowadziło wkrótce do opanowania Bengalu., Z pierwotnej bazy w Serat Brytyjczycy zbudowali forty i stacje handlowe w Kalkucie, Madrasie i Bombaju (później trzy prezydencje). W 1717 roku Furrukhsiyar nadał im firman (dyktat Królewski) zwalniający ich z ceł. Traktat z 1765 roku dał im prawo do pobierania podatków w imieniu cesarza (Diwani z Bengalu). To praktycznie dało im kontrolę nad ziemią, ponieważ opodatkowanie było związane z własnością ziemi. Na długo przed rozpadem Imperium Mogołów w 1857 roku, brytyjski system kolekcjonerów okręgowych został mocno ugruntowany., Okręgowy poborca pozostał najwyższym urzędnikiem regionalnym przez całe panowanie brytyjskie.
Aurangzeb brał udział w serii przedłużających się wojen: przeciwko Pathanom w Afganistanie, sułtanom Bijapur i Golkondy w Dekanie, Marathom w Maharasztrze i Ahomom w Asamie. Powstania chłopskie i bunty lokalnych przywódców stały się zbyt powszechne, podobnie jak skłanianie szlachty do zachowania własnego statusu kosztem stale słabnącego Imperium. Narastające powiązania jego rządów z islamem dodatkowo wbiły klin pomiędzy władcą a jego hinduskimi poddanymi., Pretendentów do tronu Mogołów było wielu, a rządy następców Aurangzeba były krótkotrwałe i pełne sporów. Imperium Mogołów doświadczyło dramatycznego odwrotu, gdy regionalne nawaby (gubernatorzy) zerwały się i założyły niezależne królestwa. Mogołowie musieli zawrzeć pokój z wojskami Marathów, a wojska perskie i afgańskie najechały Delhi, zabierając wiele skarbów, w tym Pawia tron w 1739 roku, następnie używany przez szachów Persji (Iran).,
potomkowie (mniejsi cesarze Mogołów)
- Bahadur Szah i (Shah Alam i), ur. 14 października 1643 w Burhanpur, władca w latach 1707-1712, zm. w lutym 1712 w Lahore.
- Jahandar Szah (ur. 1664, zm. 11 lutego 1713 w Delhi) – władca w latach 1712-1713.
- Furrukhsiyar, ur. 1683, władca w latach 1713-1719, zm. 1719 w Delhi. Przyznano zwolnienie celne Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej w Bengalu.
- Rafi Ul-Darjat, władca 1719, zm. 1719 w Delhi.
- Rafi UD-Daulat (Szach Jahan II), władca 1719, zm. 1719 w Delhi.,
- Nikusiyar, władca 1719, zm. 1719 w Delhi.
- Mohammed Ibrahim, władca 1720, zm. 1720 w Delhi.
- Mohammed Shah, ur. 1702, władca w latach 1719-1720 i 1720-1748, zmarł 26 kwietnia 1748 w Delhi.
- Ahmad Szah Bahadur (ur. 1725, zm. w styczniu 1775 w Delhi) – władca w latach 1748-1754.
- Alamgir II, ur. 1699, władca w latach 1754-1759, zm. 1759.
- Shah Jahan III, władca 1760?
- Shah Alam II, ur. 1728, władca w latach 1759-1806, zm. 1806., Rządził jako marionetka Brytyjczyków, przyznając im Diwani Bengali, Bihar i Orisę.
- Akbar Szah II, ur. 1760, władca w latach 1806-1837, zm. 1837.
- Bahadur Shah II lub Bahadur Shah Zafar, ur. 1775 w Delhi, władca w latach 1837-1857, zm. 1862 na wygnaniu w Rangunie w Birmie.
koniec Mogołów
W połowie XIX wieku Brytyjczycy kontrolowali rozległe traktaty Imperium Mogołów i innych księstw poprzez serię traktatów i sojuszy., Formalnie nadal rządzili jako agenci Imperium Mogołów, ale w praktyce sprawowali całkowitą władzę. W 1853 odmówili nanie Sahib (przywódcy Marathów) jego tytułów i emerytury, podczas gdy gdzie indziej odmówili uznania adoptowanych synów za legalnych spadkobierców i sami przejęli władzę. Rani Jhansi (1835-1858) była wśród rozczarowanych brytyjską polityką w Indiach, gdy po śmierci męża odmówili uznania syna za dziedzica.,
W ramach tzw. „polityki Lahore”, Brytyjczycy anektowali każde państwo, na które mieli wpływ, jeśli uważali jego władcę za dekadenckiego lub jeśli nie miał on dziedzica, którego chcieli uznać. W latach 1848-1856 opanowali oni sześć Stanów, powodując znaczne niepokoje. W marcu 1854 roku Brytyjczycy przyznali Rani roczną emeryturę i nakazali jej opuszczenie Fortu Jhansi. Odmawiając wyjazdu, zorganizowała armię Ochotniczą w celu przeciwstawienia się regularnej armii brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, która miała brytyjskich oficerów, ale głównie indyjskich żołnierzy., W 1857 roku w armii Sepojów wybuchła seria buntów, podsycanych pogłoskami, że Brytyjczycy zamierzali zalać Indie Chrześcijańskimi misjonarzami i że do smarowania nowego naboju karabinowego Enfield użyto tłuszczu wieprzowego i wołowego. 10 maja Sepoy zbuntowali się pod Meerut. Wkrótce zdobyli Delhi i ogłosili Bahadura Szaha II cesarzem całych Indii. Zdobyto również Agrę, a Brytyjczycy wycofali się do Czerwonego Fortu. Lucknow również upadł, a Rani Jhansi wyłonili się ze strony Indian jako jeden z bohaterów, walczących z Brytyjczykami przebranymi za mężczyznę. Zmarła 18 czerwca 1858 roku.,
chociaż zarówno Hindusi, jak i muzułmanie buntowali się przeciwko Brytyjczykom i w rzeczywistości istniała znaczna Solidarność hindusko-muzułmańska w tym czasie, zawsze obwiniali to, co wydarzyło się w historii Wielkiej Brytanii, jako bunt Indian na muzułmanów, nigdy więcej im nie ufając. Twierdzili oni, że muzułmanie nie mogą być lojalni wobec Brytyjczyków, ponieważ ich lojalność była wobec Muzułmańskiego ummaha na całym świecie. Podczas buntu niektórzy muzułmanie nazwali go dżihadem, sugerując, że nie podporządkują się niemuzułmańskim rządom, ale mają boski obowiązek walczyć z niewiernymi władzami., Termin „bunt” nie jest odpowiedni, ponieważ cesarz Mogołów był nadal suwerenny i nie mógł „buntować się” przeciwko własnym prawowitym rządom. Bahadur Szah II został jednak uznany za winnego zdrady i wygnany do Birmy. Królowa Wiktoria została ogłoszona cesarzową Indii, a Wielka Brytania przejęła bezpośrednią kontrolę nad swoimi indyjskimi posiadłościami, likwidując Kompanię Wschodnioindyjską. Twierdzili oni, że Indianie nie byli w stanie prawidłowo rządzić sobą i kontynuowali politykę aneksji usuwając regularnie „skorumpowanych” Książąt indyjskich. Indie stały się klejnotem w Imperium Brytyjskim., Formalnie tytuł „Imperator” używany przez brytyjskich monarchów odnosił się tylko do Indii, ale popularnie termin „Imperium” odnosił się do wszystkich brytyjskich terytoriów zamorskich i protektoratów. Na początku XX wieku cały subkontynent, w tym Sri Lanka, znalazł się pod administracją brytyjską, chociaż wiele państw Książęcych pozostało teoretycznie niezależnych.
Sikhowie, którzy stali po stronie Brytyjczyków, stali się cenioną i zaufaną społecznością., Na przykład w północno-zachodnich prowincjach, gdzie muzułmanie byli dominującą grupą społeczną, przed wydarzeniami z lat 1857-1858 muzułmanie zajmowali 72 procent oficjalnych stanowisk rządowych, w tym legalnych. Do 1886 muzułmanie posiadali tylko dziewięć z 284 miejsc pracy i wydawało się, że długa i chwalebna dynastia dobiegła końca.
Imperium Mogołów było nieprzygotowane do radzenia sobie z zagrożeniem ze strony europejskich intruzów. Nie udało mu się utrzymać militarnej wyższości., Implodował od wewnątrz, ponieważ cesarze spędzali więcej czasu wybierając, który wspaniały strój nosić, niż zajmowali się rządzeniem. Ich poprzednicy, sułtani Afgańscy Lodi utracili władzę z powodu pobłażliwości. Nie udało im się tego wyciągnąć, a po pozytywnym, dostatnim początku ich imperium uległo degradacji, tracąc przewagę handlową i dosłownie pożerając swoje bogactwo.
Współczesne użycie
w popularnym żargonie informacyjnym Mughal lub Mogul oznacza odnoszącego sukcesy magnata biznesowego, który zbudował dla siebie ogromne (i często monopolistyczne) imperium w jednej lub kilku konkretnych branżach., Użycie wydaje się mieć oczywiste odniesienie do ekspansywnych i bogatych imperiów zbudowanych przez królów Mogołów w Indiach.
- Ostatni Mughal. Nowy Jork, NY: Vintage, 2008. ISBN 978-1400078332
- Eraly, Abraham. TRON Mogołów: Saga o wielkich cesarzach Indii. Warszawa: Feniks, 2004. ISBN 978-0753817582
- Preston, Diana i Michael Preston. Taj Mahal: pasja i geniusz w sercu imperium Moghul. Walker & firma, 2008r. ISBN 0802716733
- Richards, John F. the Mughal Empire.
, ISBN 978-0521566032
wszystkie linki pobrano 29 października 2018.
- Imperium Mogołów (1500s, 1600s) BBC
- Imperium Mogołów Monety Chiefa
- Ogrody Imperium Mogołów
kredyty
autorzy i redaktorzy encyklopedii Nowego Świata przepisali i uzupełnili artykuł Wikipedii zgodnie ze standardami nowej encyklopedii świata. Ten artykuł jest zgodny z warunkami licencji Creative Commons CC-by-sa 3.0 (CC-by-sa), które mogą być używane i rozpowszechniane z odpowiednim przypisaniem., Zgodnie z warunkami tej licencji należy się uznanie, które może odnosić się zarówno do autorów nowej encyklopedii świata, jak i bezinteresownych wolontariuszy Wikimedia Foundation. Aby zacytować ten artykuł, Kliknij tutaj, aby wyświetlić listę akceptowalnych formatów cytowania.,Historia wcześniejszych prac wikipedystów jest dostępna dla badaczy tutaj:
- Historia Imperium Mogołów
historia tego artykułu, ponieważ został on zaimportowany do nowej encyklopedii świata:
- Historia „Imperium Mogołów”
Uwaga: Niektóre ograniczenia mogą mieć zastosowanie do korzystania z poszczególnych obrazów, które są oddzielnie licencjonowane.
Leave a Reply