The Crusades: Causes & Goals (Polski)

Reklama

nie można wystarczająco często podkreślać, że krucjaty były uciążliwe, dezorientujące, przerażające, niebezpieczne i kosztowne dla uczestników, a ciągły entuzjazm dla nich wyświetlany na przestrzeni wieków nie jest łatwy do wyjaśnienia., (10)

około 90 000 mężczyzn, kobiet i dzieci wszystkich klas zostało przekonanych przez przywódców politycznych i religijnych do udziału w pierwszej krucjacie (1095-1202 n. e.), a ich różne motywacje, wraz z motywami przywódców politycznych i religijnych tamtych czasów, muszą zostać zbadane, aby uzyskać zadowalające Wyjaśnienie., Chociaż nigdy nie możemy dokładnie poznać myśli i motywacji poszczególnych osób, Ogólne powody, dla których ideał krucjaty był promowany i działał, można podsumować według następujących kluczowych przywódców i grup społecznych:

• cesarz bizantyjski – odzyskać utracone terytorium i pokonać zagrażające rywalizujące Państwo.
• Papież-umocnienie papiestwa we Włoszech i osiągnięcie pozycji głowy Kościoła chrześcijańskiego.
• kupcy-aby zmonopolizować ważne centra handlowe znajdujące się obecnie pod kontrolą muzułmanów i zarabiać wysyłając krzyżowców na Bliski Wschód.,
• Rycerze-aby bronić chrześcijaństwa (jego wyznawców i miejsc świętych), przestrzegać zasad rycerstwa i zdobywać bogactwo materialne w tym życiu i szczególną łaskę w następnym.

Cesarstwo Bizantyńskie

Cesarstwo Bizantyńskie od dawna kontrolowało Jerozolimę i inne miejsca święte dla chrześcijan, ale w ostatnich dekadach XI wieku n. e.straciło je dramatycznie na rzecz Seldżuków, tureckiego plemienia stepów., Seldżukowie, już po kilku najazdach na terytorium Bizantyjskie, szokująco pokonali armię bizantyjską w bitwie pod Manzikert w starożytnej Armenii w sierpniu 1071 roku. Pojmali nawet cesarza bizantyjskiego Romanosa IV Diogenesa (R. 1068-1071 n. e.) i chociaż został zwolniony za ogromny okup, cesarz musiał również przekazać ważne miasta Edessy, Hieropolis i Antiochię. Klęska zaskoczyła Bizancjum i nastąpiła Awantura o tron, której nawet powrót Romanosa do Konstantynopola nie rozstrzygnął., Oznaczało to również, że wielu bizantyjskich dowódców w Azji Mniejszej opuściło swoje rozkazy, aby postawić pretensje do tronu w Konstantynopolu.

tymczasem Seldżukowie w pełni wykorzystali to militarne zaniedbanie i około 1078 r.n. e. utworzyli Sułtanat rumu ze stolicą w Nicei w Bitynii w północno-zachodniej Azji Mniejszej, który został zdobyty przez Bizantyjczyków w 1081 r. n. e., Seldżukowie byli jednak jeszcze bardziej ambitni i do 1087 r.p. n. e. kontrolowali Jerozolimę.

kilku cesarzy bizantyjskich przybyło i odeszło, ale pewna stabilność została osiągnięta za panowania Aleksego I Komnenosa (R. 1081-1118 n. e.), samego weterana Manzikerta. Aleksy nie mógł jednak powstrzymać Seldżuków, a winę za swoje straty terytorialne ponosi TYLKO on sam, gdyż to on osłabił prowincje Wojskowe (tematyczne) w Azji Mniejszej. Aleksy uczynił to w obawie przed rosnącą władzą, a tym samym potencjalnym zagrożeniem dla siebie, ze strony dowódców tematycznych., Zamiast tego wzmocnił garnizony Konstantynopola. Cesarz wątpił również w lojalność swoich normańskich najemników, biorąc pod uwagę normańską kontrolę nad Sycylią i niedawne ataki w bizantyjskiej Grecji. Widząc kontrolę Seldżuków nad Jerozolimą jako środek kupienia europejskich przywódców do działania, wiosną 1095 roku Aleksjos zaapelował do zachodu o pomoc w wykopaniu Seldżuków nie tylko z Ziemi Świętej, ale także wszystkich części Cesarstwa Bizantyjskiego, które podbili. Miecz chrześcijaństwa może okazać się bardzo przydatną bronią w zachowaniu Korony Bizancjum.,

papież

papież Urban II (R. 1088-1099 n. e.) otrzymał apel Aleksego w 1095 r.n. e., ale nie był to pierwszy raz, gdy cesarz bizantyjski poprosił o pomoc papieską., W 1091 r. papież wysłał wojska na pomoc Bizantyjczykom przeciwko Koczownikom ze stepów Pecheneg, którzy najechali północny Dunaj Cesarstwa. Urban II został ponownie skłonny do pomocy cztery lata później z różnych powodów. Krucjata zwiększyłaby prestiż papiestwa, ponieważ przewodziło połączonej armii zachodniej i umocniło swoją pozycję w Italii, doświadczając poważnych zagrożeń ze strony Świętych cesarzy rzymskich w poprzednim stuleciu, które zmusiły nawet papieży do przeniesienia się z Rzymu.,

Urban II miał również nadzieję zjednoczyć Zachodnie (katolickie) i Wschodnie (prawosławne) kościoły chrześcijańskie, z samym sobą na czele, nad patriarchą Konstantynopola. Oba kościoły zostały podzielone od 1054 roku n. e. z powodu nieporozumień co do doktryny i praktyk liturgicznych. Krucjaty mogły być szerzej apel, grając na zagrożenie islamu dla terytoriów chrześcijańskich i chrześcijan tam mieszkających., Najważniejszą z nich była jednak utrata chrześcijańskiej kontroli nad ziemią świętą z jej wyjątkowymi miejscami o historycznym znaczeniu dla chrześcijaństwa, zwłaszcza grobem Jezusa Chrystusa, Grobem Świętym w Jerozolimie. Poza tym Hiszpania przypominała, jak bardzo niepewna była sytuacja świata chrześcijańskiego. W 1085 R. połowa Hiszpanii znalazła się z powrotem w rękach chrześcijan, a Normanowie przywrócili Sycylię do chrześcijańskiej owczarni, ale zagrożenie muzułmańskie w Europie pozostało silne, o czym Urban II mógł teraz przypominać ludziom., Apel Aleksego I Komnenosa miał wiele zalet Politycznych i religijnych.

27 listopada 1095 roku Urban II wezwał do krucjaty w przemówieniu podczas soboru w Clermont we Francji., Orędzie, znane jako odpust i skierowane specjalnie do Rycerzy, było głośne i jasne: ci, którzy bronili chrześcijaństwa, będą wyruszać na pielgrzymkę, wszystkie ich grzechy zostaną zmyte, a ich dusze będą czerpać niezliczone nagrody w następnym życiu. W średniowiecznej Europie chrześcijaństwo przenikało każdy aspekt codziennego życia, pielgrzymki były powszechne, klasztory były pełne, a liczba nowo powstałych świętych rosła. Idea grzechu była szczególnie rozpowszechniona, więc obietnica Urbana II, aby uniknąć jego konsekwencji, spodobała się wielu., Co najważniejsze, Kościół mógł aprobować kampanię przemocy, ponieważ była to kampania wyzwolenia (nie ataku) i miała sprawiedliwy i sprawiedliwy cel.

Urban II wyruszył na wyprawę kaznodziejską do Francji w latach 1095-6 n. e., aby zwerbować krzyżowców, gdzie jego przesłanie było przyprawione przesadnymi opowieściami o tym, jak w tym momencie chrześcijańskie pomniki były skalane, a chrześcijanie prześladowani i torturowani bezkarnie. Ambasady i listy były wysyłane do wszystkich części chrześcijaństwa., Główne kościoły, takie jak te w Limoges, Angers i Tours, pełniły rolę ośrodków rekrutacji, podobnie jak wiele wiejskich kościołów, a zwłaszcza klasztorów. W całej Europie wojownicy zebrali się w 1096 r. n. e., gotowi wyruszyć do Jerozolimy.,

kupcy

kupcy, chociaż nie byli tak zaangażowani w pierwszą krucjatę, z pewnością byli bardziej zaangażowani od 1200 r.n. e., ponieważ chcieli otworzyć szlaki handlowe ze wschodem, nawet kontrolować tak prosperujące centra handlowe, jak Antiochia i Jerozolima. Co więcej, kupcy mogli zarobić na przewożeniu krzyżowców przez Morze Śródziemne., Rzeczywiście, od drugiej krucjaty (1147-1149 n. e.), lukratywne kontrakty zostały sporządzone wcześniej, aby wysłać armie na Bliski Wschód. Włoskie Państwa handlowe Wenecja, Piza i Genua, a także Marsylia we Francji, były szczególnymi rywalami, a każde z nich chciało uzyskać monopol na handel wschód-zachód. Należy jednak pamiętać, że miasta te dostarczyły również wielu fanatyków religijnych chętnych do walki o sprawę chrześcijańską, a nie tylko zarabiania na niej pieniędzy.,

Rycerze europejscy

w XI wieku społeczeństwo średniowiecznej Europy uległo coraz większej militaryzacji. Rządy centralne po prostu nie miały środków, aby rządzić w terenie we wszystkich częściach swoich terytoriów., Ci, którzy rządzili w praktyce na poziomie lokalnym, byli wielkimi właścicielami ziemskimi, baronami, którzy mieli zamki i siłę rycerzy do ich obrony. Rycerze, nawet królowie i książęta, także, dołączył do krucjat dla zasad religijnych, nagroda w życiu pozagrobowym być może lub czysty ideał, że chrześcijanie i chrześcijańskie miejsca muszą być chronione przed niewiernymi. Być może należy zauważyć, że była tylko bardzo ograniczona nienawiść rasowa lub Religijna, szczególnie wobec tych, którzy uzurpowali Ziemię Świętą., Chociaż duchowni z pewnością wykorzystywali dostępne im narzędzia propagandy i wygłaszali kazania rekrutacyjne w całej Europie, fakt, że muzułmanie byli praktycznie nieznani swoim odbiorcom, oznaczał, że każda demonizacja miała niewielką wartość. Muzułmanie byli wrogiem, ponieważ zajęli chrześcijańskie święte miejsca, a nie bezpośrednio dlatego, że byli muzułmanami. Ta ważna kwestia jest podkreślana przez historyka M. Bulla w następujących kategoriach:

powszechne rozumienie wypraw krzyżowych w dzisiejszych czasach ma tendencję do myślenia w kategoriach wielkiego konfliktu między wiarami podsycanego fanatyzmem religijnym., Ta percepcja związana jest ze współczesną wrażliwością na dyskryminację religijną, a także ma odbicie w reakcjach na bieżące konflikty polityczne na Bliskim Wschodzie i w innych miejscach. Ale jest to perspektywa, która, przynajmniej jeśli chodzi o pierwszą krucjatę, musi zostać odrzucona. (Riley-Smith, 18 lat)

dla chętnych rycerzy była również szansa na zdobycie łupów, ziem, a może nawet tytułu. Ziemia mogła być sprzedawana, a sprzęt był drogi, więc na początku trzeba było poczynić Duże poświęcenie finansowe., Klasztory były pod ręką, aby zorganizować pożyczki dla tego, który zmagał się z początkowymi kosztami. Była też idea rycerstwa – że rycerz powinien „czynić dobrze” i chronić nie tylko interesy swojego kościoła i Boga, ale także słabych i uciskanych. W XI wieku n. e.kodeks rycerski był jeszcze w powijakach i dlatego bardziej interesował się podtrzymywaniem Braterstwa Broni., Tak więc znaczenie rycerstwa jako motywacji do przystąpienia do pierwszej krucjaty jest być może bardziej związane z ważnością bycia postrzeganym jako robienie tego, czego od rówieśników oczekiwano, i dopiero w późniejszych krucjatach jego moralne aspekty staną się bardziej widoczne, a przesłanie napędzane pieśniami i wierszami o odważnych czynach krzyżowców.,