stopa zwrotu z krótkoterminowych obligacji państwowych posiadanych w kraju jest zwykle postrzegana jako dobry wskaźnik zastępczy stopy procentowej wolnej od ryzyka. W wycenie biznesowej długoterminowa rentowność amerykańskich obligacji kuponowych skarbowych jest ogólnie akceptowana jako wolna od ryzyka stopa zwrotu. Teoretycznie jest to jednak poprawne tylko wtedy, gdy nie ma postrzeganego ryzyka niewykonania zobowiązania związanego z obligacją., Obligacje rządowe są konwencjonalnie uważane za stosunkowo wolne od ryzyka dla krajowego posiadacza obligacji skarbowych, ponieważ z definicji nie ma ryzyka niewykonania zobowiązania – obligacja jest formą zobowiązania rządowego, która jest realizowana poprzez zapłatę innej formy zobowiązania rządowego (tj. waluty krajowej). W rzeczywistości niewypłacalność długu publicznego ma miejsce, więc jeśli teoretycznie jest to niemożliwe, to wskazuje to na niedobór tej teorii., Inną kwestią związaną z tym podejściem jest to, że w przypadku obligacji kuponowych inwestor nie wie ex ante, jaki będzie jego zwrot z reinwestowanych kuponów (a zatem zwrot nie może być uznany za wolny od ryzyka).
niektórzy naukowcy popierają stosowanie stóp swapowych jako pomiaru stopy wolnej od ryzyka. Feldhutter and Lando (2007) stwierdzają: „… stopa bez ryzyka jest lepiej proxyed przez stopę swap niż stopa Skarbu Państwa dla wszystkich terminów zapadalności”.
istnieje również ryzyko, że rząd „wydrukuje więcej pieniędzy”, aby spełnić obowiązek, a tym samym spłaci je w walucie o niższej wartości., Może to być postrzegane jako forma podatku, a nie Forma niewypłacalności, pojęcie podobne do pojęcia seigniorage. Ale wynik dla inwestora jest taki sam, utrata wartości według jego pomiaru, więc skupienie się wyłącznie na niewykonaniu zobowiązania nie obejmuje całego ryzyka.
to samo wynagrodzenie nie musi mieć zastosowania do zagranicznego posiadacza obligacji skarbowych, ponieważ zagraniczny posiadacz oprócz rekompensaty wymaganej przez posiadacza krajowego wymaga również odszkodowania za potencjalne ruchy walutowe., Ponieważ stopa wolna od ryzyka powinna teoretycznie wykluczać ryzyko, niewykonanie zobowiązania lub inne czynniki, oznacza to, że stopy rentowności długu publicznego posiadanego przez zagranicę nie mogą być wykorzystywane jako podstawa do obliczenia stopy wolnej od ryzyka.
ponieważ na międzynarodowym rynku długu publicznego nie można wyróżnić wymaganego zwrotu z obligacji rządowych dla posiadaczy krajowych i zagranicznych, może to oznaczać, że rentowność długu publicznego nie jest dobrym wskaźnikiem stopy wolnej od ryzyka.
inną możliwością stosowaną do oszacowania stopy wolnej od ryzyka jest stopa kredytu międzybankowego., Wydaje się, że założenie to opiera się na założeniu, że instytucje te korzystają z gwarancji dorozumianej, opartej na roli władz monetarnych jako „pożyczkodawcy ostateczności”.”(W systemie z endogeniczną podażą pieniądza „władzami monetarnymi” mogą być zarówno agenci prywatni, jak i bank centralny-patrz Graziani „teoria produkcji monetarnej”.,) Ponownie, ta sama uwaga dotyczy banków jako wskaźnika zastępczego stopy procentowej wolnej od ryzyka-jeżeli istnieje jakiekolwiek postrzegane ryzyko niewykonania zobowiązania ukryte w stopie kredytu międzybankowego, nie jest właściwe stosowanie tej stopy jako wskaźnika zastępczego stopy procentowej wolnej od ryzyka.
Podobne wnioski można wyciągnąć z innych potencjalnych stóp referencyjnych, w tym z obligacji korporacyjnych o ratingu AAA instytucji uznawanych za „zbyt duże, aby upadły”.,”
jednym z rozwiązań, które zaproponowano w celu rozwiązania problemu braku dobrego „pełnomocnika” dla aktywów wolnych od ryzyka, w celu zapewnienia „obserwowalnej” stopy wolnej od ryzyka, jest posiadanie jakiejś formy międzynarodowych aktywów gwarantowanych, która zapewniałaby gwarantowany zwrot przez czas nieokreślony (być może nawet bezterminowo). Istnieją pewne aktywa, które mogą replikować niektóre z hipotetycznych właściwości tego składnika aktywów. Na przykład jednym z potencjalnych kandydatów są obligacje „consol”, które zostały wyemitowane przez rząd brytyjski w XVIII wieku.
Leave a Reply