Ann-Margret (Polski)

MusicEdit

Ann-Margret zaczęła nagrywać dla RCA Victor w 1961 roku. Jej pierwszym nagraniem RCA Victor było „Lost Love”. Jej debiutancki album „I Here She Is: Ann-Margret” został nagrany w Hollywood, zaaranżowany i prowadzony przez Marty ' ego Paicha. Późniejsze albumy zostały wyprodukowane w Nashville z Chetem Atkinsem na gitarze, The Jordanaires (wokal wspierający Elvisa Presleya) i The Anita Kerr Singers, z liner notes mentora George ' a Burnsa., Miała seksowny, gardłowy, kontraltowy głos, A RCA Victor próbowała wykorzystać porównanie 'kobiecego Elvisa', nagrywając wersję „Heartbreak Hotel” i inne piosenki stylistycznie podobne do Presleya. odniosła niewielki sukces „I Just Don' t Understand ” (z jej drugiego LP), który wszedł na Billboard Top 40 W trzecim tygodniu sierpnia 1961 i pozostał sześć tygodni, osiągając numer 17. Utwór został później coverowany podczas występów na żywo przez The Beatles i został nagrany podczas występu na żywo w BBC (nagrany 16 lipca 1963 i wyemitowany 20 sierpnia 1963)., Jej jedynym albumem był Beauty and the Beard (1964), na którym towarzyszył jej trębacz Al Hirt. Ann-Margret pojawiła się w serialu Jack Benny w 1961 roku (sezon 11, odcinek 24). Zaśpiewała również na ceremonii wręczenia Oscarów w 1962 roku, śpiewając nominowaną do Oscara piosenkę ” Theme from Bachelor in Paradise.”Jej kontrakt z RCA Victor zakończył się w 1966 roku.

w 1962 roku Ann-Margret została nominowana do Nagrody Grammy w kategorii Best New Artist.,

w późnych latach 70. i na początku lat 80., miała Hity na listach przebojów tanecznych, z których największym sukcesem był „Love Rush” z 1979 roku, który zajął ósme miejsce na listach przebojów disco/dance.

w 2001 roku, współpracując z Art Greenhaw, nagrała album God Is Love: The Gospel Sessions. Album zdobył nominację do Nagrody Grammy (czterdzieści lat od jej pierwszego wydania), a także nominację do Nagrody Dove dla Najlepszego Albumu Roku w kategorii gospel. Jej album Ann-Margret ' s Christmas Carol Collection, również wyprodukowany i zaaranżowany przez Greenhaw, został nagrany w 2004 roku.,

ActingEdit

1960sEdit

w 1961 roku nakręciła test Filmowy w 20th Century Fox i została podpisana siedmioletnim kontraktem. Ann-Margret zadebiutowała w filmie na wypożyczeniu do United Artists w Pocketful of Miracles z Bette Davis. Był to remake filmu „Dama na dzień” z 1933 roku. Obie wersje wyreżyserował Frank Capra.

w 1962 roku powstał remake musicalu „State Fair” Rodgersa i Hammersteina, w którym zagrała rolę „bad girl” Emily u boku Bobby 'ego Darina i Pata Boone' a., Testowała rolę Margie, „dobrej dziewczyny”, ale wydawała się zbyt uwodzicielska dla szefów studia, którzy zdecydowali się na zmianę. Obie role reprezentowały dwie strony jej prawdziwej osobowości-nieśmiałą i powściągliwą poza sceną, ale szalenie żywiołową i zmysłową na scenie. W swojej autobiografii aktorka napisała, że zmieniła „Z Little Miss Lollipop na Sexpot-Banshee” po rozpoczęciu produkcji.

jej kolejna główna rola, jako nastolatka Kim z Sweet Apple w stanie Ohio, w filmie Bye Bye Birdie (1963), uczyniła z niej główną gwiazdę., Premiera w Radio City Music Hall, 16 lat po jej pierwszej wizycie w słynnym teatrze, była najwyższą kasą w pierwszym tygodniu w Music Hall. Życie po raz drugi umieściło ją na okładce i ogłosiło, że ” gorący taniec niemal zastępuje Centralne ogrzewanie w teatrze.”Została poproszona o zaśpiewanie” Baby Won 't You Please Come Home” na prywatnym przyjęciu urodzinowym prezydenta Johna F. Kennedy ' ego w Waldorf-Astoria, rok po słynnym „Happy Birthday”Marilyn Monroe.

Ann-Margret poznała Elvisa Presleya na scenie dźwiękowej MGM, kiedy obaj nakręcili Viva Las Vegas (1964)., Nagrała trzy duety z Presleyem do filmu: „The Lady Loves Me”, ” You 're The Boss” i „Today, Tomorrow, and Forever”; Tylko „The Lady Loves Me” dotarły do finału filmu i żaden z nich nie został wydany komercyjnie aż do lat po śmierci Presleya, z powodu obaw pułkownika Toma Parkera, że obecność Ann-Margret zagroziła, że przyćmi Elvisa. Ann-Margret przedstawiła Presleya Davidowi Wintersowi, którego poleciła jako choreografa do ich filmu., Viva Las Vegas był pierwszym z czterech filmów Wintersa z Presleyem i jego pierwszym z pięciu filmów, w tym Kotek z biczem (1964), Bus Riley ' s Back in Town( 1965), Made in Paris (1966) I The Swinger (1966) oraz dwa specjalne programy telewizyjne z Ann-Margret. Winters był nominowany do Nagrody Emmy w 1970 roku za wybitne osiągnięcia w choreografii za odcinek specjalny CBS: Ann-Margret: from Hollywood with Love (1969).,

w 1963 roku Ann-Margret wystąpiła gościnnie w popularnym odcinku serialu animowanego Flintstonowie, podkładając głos Ann-Margrock, animowanej wersji samej siebie. Zaśpiewała balladę „The Littlest Lamb” jako kołysankę i (dosłownie) rockingową piosenkę ” Ain 't Gonna Be A Fool”. Kilkadziesiąt lat później nagrała piosenkę przewodnią, zmodyfikowaną wersję motywu Viva Las Vegas, do filmu The Flintstones w Viva Rock Vegas, w roli Ann-Margrock.,

podczas pracy nad filmem złodziej (Once a Thief, 1965) poznała przyszłego męża Rogera Smitha, który po udanym występie w prywatnym serialu telewizyjnym 77 Sunset Strip, występował na żywo w klubie Hungry i on a bill z Billem Cosbym i Donem Adamsem. Spotkanie to rozpoczęło ich zaloty, które spotkały się z oporem ze strony jej rodziców.

Ann-Margret zagrała w Cincinnati Kid w 1965 roku u boku Steve ' a McQueena. W 1966 roku zagrała razem z Deanem Martinem w serialu kryminalnym The Spy spoof Murderers' Row (The spy Spoof Murderers ' Row, 1966). W 1966 roku zagrała główną rolę w filmie „Swinger” z Tonym Franciosą.,

jej czerwony kolor włosów (jest „naturalną brunetką”) był pomysłem Sydney Guilaroff, fryzjerki, która zmieniła kolor włosów innych znanych aktorek, takich jak Lucille Ball.

zaproponowano jej rolę tytułową w filmie Cat Ballou (1965), ale jej menedżer odrzucił ją, nie mówiąc jej o tym. W marcu 1966 roku Ann-Margret wraz z Chuckiem Day i Mickey ' em Jonesem wyruszyli w trasę koncertową USO, aby zabawić żołnierzy amerykańskich w odległych częściach Wietnamu i innych części Azji Południowo-Wschodniej., Ann-Margret, Day I Jones ponownie spotkali się w listopadzie 2005 roku na bis tej trasy dla weteranów i żołnierzy w Bazie Sił Powietrznych Nellis w Nevadzie.

podczas przerwy w karierze filmowej w lipcu 1967 roku Ann-Margret dała swój pierwszy występ na żywo w Las Vegas, a jej mąż Roger Smith (którego poślubiła w 1967 roku) przejął po tym zaręczynach obowiązki menedżera. Elvis Presley i jego świta przyszli zobaczyć ją podczas 5-tygodniowego biegu i świętować kulisy. Od tego czasu, aż do śmierci, Presley wysłał jej kompozycję kwiatową w kształcie gitary do każdego z jej otworów w Vegas., 1 grudnia 1968 roku wystąpiła w specjalnym programie telewizyjnym CBS The Ann-Margret Show, wyprodukowanym i wyreżyserowanym przez Davida Wintersa, z udziałem Boba Hope 'a, Jacka Benny' ego, Danny ' ego Thomasa i Carol Burnett. Następnie wróciła do Sajgonu w ramach Świątecznego show Hope. Ann-Margret: From Hollywood With Love, wyreżyserowany i wyreżyserowany przez Davida Wintersa, wyprodukowany i dystrybuowany przez Winters ' company Winters-Rosen, z gościnnymi udziałem Deana Martina i Lucille Ball., David Winters i show zostali nominowani do Primetime Emmy w wybitnej choreografii.

lata siedemdziesiąte

w 1970 roku powróciła do filmów z R. P. M., gdzie zagrała u boku Anthony ' ego Quinna, oraz C. C. and Company z Joe Namathem jako motocyklistka i wcieliła się w rolę dziennikarki mody.,

w 1971 roku zagrała w filmie „Carnal Knowledge” w reżyserii Mike ' a Nicholsa, wcielając się w rolę dziewczyny zaniedbanej, prawdopodobnie agresywnej postaci Jacka Nicholsona, i zdobyła nominację do Oscara dla Najlepszej Aktorki Drugoplanowej oraz nagrodę Złotego Globu dla Najlepszej Aktorki Drugoplanowej.

na planie napadu na pociąg w Durango w Meksyku, w czerwcu 1972 roku, powiedziała Nancy Anderson z Copley News Service, że była na „diecie grejpfrutowej” i straciła prawie 20 funtów (134 do 115) jedząc niesłodzone cytrusy.,

w niedzielę, 10 września 1972 roku, podczas występu w Lake Tahoe, upadła z wysokości 22 stóp na scenę i doznała obrażeń, w tym złamanej lewej ręki, kości policzkowej i szczęki. Wymagała skrupulatnej operacji rekonstrukcji twarzy, która wymagała zamknięcia ust i wprowadzenia płynnej diety. Nie mogąc pracować przez dziesięć tygodni, ostatecznie wróciła na scenę prawie do normy.

za swój wkład w przemysł filmowy Ann-Margret otrzymała w 1973 roku gwiazdę motion pictures na Hollywood Walk of Fame. Jej gwiazda znajduje się przy 6501 Hollywood Boulevard.,

W latach 70.Ann-Margret balansowała swoje występy muzyczne na żywo z szeregiem dramatycznych ról filmowych, które grały przeciwko jej czarującemu wizerunkowi. W 1973 roku zagrała z Johnem Wayne ' em w filmie rabusie pociągu. Potem przyszedł musical Tommy w 1975 roku, za który została ponownie nominowana do Oscara dla Najlepszej Aktorki. Ponadto była nominowana do 10 nagród Złotego Globu, zdobywając pięć, w tym dla Najlepszej Aktorki w musicalu lub komedii dla Tommy ' ego. 17 sierpnia 1977 roku Ann-Margret i Roger Smith udali się do Memphis, aby wziąć udział w pogrzebie Elvisa Presleya., Trzy miesiące później gościła w programie Memories of Elvis featuring skrócone wersje Elvis 1968 TV i Aloha from Hawaii specials.

inne znaczące filmy, w których zagrała w późnych latach 70., to Joseph Andrews (1977), ostatni Remake Beau Geste (1977), horror/suspense thriller magia, z Anthonym Hopkinsem (1978) i miała cameo rolę w tanim detektywie (1978).

Ann-Margret we wczesnej roli Allana Carra zagrała Sandy Dumbrowski w filmie Grease z 1978 roku., W wieku 37 lat została ostatecznie zdeterminowana, aby być zbyt stara, aby przekonująco odgrywać rolę uczennicy szkoły średniej. Olivia Newton-John otrzymała rolę, a postać została przemianowana na „Sandy Olsson” (po urodzonym nazwisku Ann-Margret) na jej cześć.

1980sEdit

w 1980 roku Ann-Margret wystąpiła u boku Bruce ' a Derna w filmie Middle Age Crazy. W 1982 roku zagrała razem z Walterem Matthau i Dinah Manoff w filmowej wersji sztuki Neila Simona I Ought to Be in Pictures., W tym samym roku wystąpiła z sześcioletnią Angeliną Jolie w Lookin ' to Get Out, grając matkę Jolie. W 1982 wystąpiła u boku Alana Batesa, Glendy Jackson i Julie Christie w filmowej adaptacji filmu Powrót Żołnierza. Zagrała również w filmach telewizyjnych Who Will Love My Children? (1983) i remake Tramwaj zwany pożądaniem (1984). Występy te zdobyły łącznie dwie nagrody Złotego Globu i dwie nominacje do Emmy.,

Kiedy Barbara Stanwyck zdobyła Primetime Emmy Award dla wybitnej aktorki pierwszoplanowej w limitowanym serialu lub filmie w 1983 roku za rolę w Ptakach cierni, wspomniała o występie Ann-Margret w Who Will Love My Children?, stwierdzając na podium „chciałbym złożyć osobisty hołd w tym czasie pani, która jest wspaniałym artystą… Myślę, że dała jeden z najlepszych, najpiękniejszych występów, jakie kiedykolwiek widziałem…Ann-Margret, byłaś wspaniała.”

w 1985 roku dwukrotnie w życiu portretowała kobietę, dla której postać Gene ' a Hackmana opuściła jego żonę., W następnym roku pojawiła się jako żona postaci Roya Scheidera w thrillerze kryminalnym 52 Pick-Up. W 1987 roku zagrała z Elizabeth Ashley (a także z Claudette Colbert, w ostatniej na ekranie roli w karierze legendy filmu) w dwuczęściowym serialu NBC „dwie Pani Grenvilles”. Ann-Margret otrzymała kolejną nominację do Nagrody Emmy, tym razem dla wybitnej aktorki pierwszoplanowej w miniserialu lub filmie specjalnym.

w 1989 roku została wykonana ilustracja Oprah Winfrey, która znalazła się na okładce TV Guide, i chociaż Głowa należała do Oprah, ciało pochodzi ze zdjęcia reklamowego Ann-Margret z 1979 roku., Ilustracja została renderowana tak mocno kolorowym ołówkiem przez niezależnego artystę Chrisa Notarile ' a, że większość ludzi myślała, że jest to Fotografia kompozytowa.

lata 90. i 2000.

w 1991 roku zagrała w filmie telewizyjnym Our Sons u boku Julie Andrews jako matki synów, którzy są kochankami, z których jeden umiera na AIDS. W 1992 roku zagrała razem z Robertem Duvallem i Christianem Bale ' em w disneyowskim musicalu Newsies. W 1993 roku Ann-Margret zagrała w przebojowej komedii Grumpy Old Men, razem z Matthau i Jackiem Lemmonem., Jej postać powróciła do gry Grumpier Old Men (1995), równie udanego sequela, w którym Tym razem zagrała Sophię Loren.

Ann-Margret opublikowała autobiografię w 1994 roku zatytułowaną Ann-Margret: My Story, w której publicznie przyznała się do walki z alkoholizmem i ciągłego wychodzenia z niego. W 1995 roku została wybrana przez Empire jedną ze 100 najseksowniejszych gwiazd w historii kina; zajęła 10.miejsce.

nakręciła także Any Given Sunday (1999) dla reżysera Olivera Stone ' A, w którym wcieliła się w matkę właściciela drużyny piłkarskiej, Camerona Diaza., Nakręciła występ Kameo dla The Limey, ale jej występ został wycięty z filmu.

Ann-Margret zagrała również w kilku filmach telewizyjnych, w tym Queen: The Story of an American Family (1993), Following Her Heart (1994) i Life Of The Party (1999), z których ostatni otrzymał nominacje do Nagrody Emmy, Złotego Globu i Screen Actors Guild Award.

wystąpiła gościnnie w serialach Touched by an Angel w 2000 roku i trzech odcinkach Third Watch w 2003 roku., W 2001 roku po raz pierwszy pojawiła się w musicalu scenicznym, grając postać właścicielki burdelu Mony Stangley w nowej produkcji objazdowej najlepszego małego burdelu w Teksasie. W rolach głównych wystąpili Gary Sandy i Ed Dixon. W 2004 roku zagrała matkę Jimmy ' ego Fallona w komedii Taxi, w której zagrała królową Latifah. W 2001 roku Ann-Margret współpracowała z Artem Greenhawem nad albumem God Is Love: The Gospel Sessions. Projekt zaowocował jej drugą nominacją do Nagrody Grammy i pierwszą nominacją do Dove Award w kategorii Najlepszy Album Roku w kategorii Gospel., W 2004 roku zespół ponownie nagrał album Ann-Margret ' s Christmas Carol Collection. Wykonała Materiał Z albumu na dwóch Auditorium church services W Crystal Cathedral w Garden Grove w Kalifornii i transmitowała go na całym świecie w programie Hour of Power.

w 2006 roku Ann-Margret miała drugoplanowe role w przebojach kasowych the Break-Up z Jennifer Aniston i Vince ' em Vaughnem oraz The Santa Clause 3 Z Timem Allenem. Zagrała również w kilku niezależnych filmach, takich jak Memory (2006) z Billym Zane ' em i Dennisem Hopperem., W 2009 roku wystąpiła w komedii stare psy z Johnem Travoltą i Robinem Williamsem.

2010–presentEdit

Ann-Margret wystąpiła gościnnie w odcinku prawa & Order: Special Victims Unit, „Bedtime”, który po raz pierwszy został wyemitowany 31 marca 2010 roku na NBC. Za swój występ otrzymała szóstą nominację do Emmy. Pojawiła się również w serialu „Army Wives” w odcinku „Guns and Roses” (sezon czwarty, odcinek piąty), który pierwotnie wyemitowano 9 maja 2010. 29 sierpnia 2010 roku otrzymała nagrodę Emmy za gościnny występ aktorki za występ SVU., Była to pierwsza wygrana Emmy w jej karierze i otrzymała owację na stojąco od publiczności Emmy venue, gdy podeszła do sceny, aby odebrać nagrodę.

14 października 2010 roku Ann-Margret pojawiła się w serialu CBS „CSI”.

jesienią 2011 roku zagrała z Andym Williamsem w serii koncertów w Moon River Theater w Branson w stanie Missouri. Były to ostatnie występy Williamsa przed jego śmiercią w 2012 roku.

w 2014 roku zaczęła pojawiać się w powracającej roli w oryginalnym serialu Showtime Raya Donovana., 1 października 2018 roku ogłoszono, że dołączyła do drugiego sezonu serialu Syfy Happy! w powracającej roli.

w 2018 roku wystąpiła gościnnie w metodzie Kominsky ' ego, wcielając się w postać Diane, wdowy po niedawno owdowiałym Normanie, granej przez Alana Arkina.