degranulacja

rodzinna Limfohistiocytoza Hemofagocytarna

degranulacja cytotoksycznych limfocytów T (komórek CD8) i komórek NK jest istotnym składnikiem zarówno wirusowego, jak i wewnątrzkomórkowego klirensu bakterii. Za rodzinne formy HLH odpowiedzialne są wady molekularne, które przerywają tę zależną od granulek aktywność cytotoksyczną limfocytów. Wady perforin, hMunc 13-4 i syntaxin-11 opisują typy FHLH 2, 3 i 4.,128 pacjentów z zespołem Chediak-Higashi( patrz rysunek 92-2), rzadkim autosomalnym recesywnym zaburzeniem charakteryzującym się częściowym albinizmem i olbrzymimi wewnątrzcytoplazmatycznymi granulkami we wszystkich granulowanych komórkach, ma mutacje w genie CHS/LYST, który prawdopodobnie jest odpowiedzialny za brak wydzielania granulek litycznych,129 upośledzając w ten sposób funkcję NK i cytotoksycznych komórek T., U pacjentów z zespołem Griscellego typu 2, dysregulacja immunologiczna jest wynikiem mutacji w RAB27A, członek rodziny białek GTPase, co również powoduje NK i cytotoksyczne dysfunkcji komórek T z powodu niezdolności tych komórek do uwolnienia ich granulek cytolitycznych.130 pacjentów z X-linked lymphoproliferative syndrome (XLP) ulega zakażeniom wirusem Epsteina-Barr (EBV). Wadą jest białko związane z SH2 (SAP), które wiąże się z rodziną receptorów SLAM (receptory powierzchniowe sygnalizacyjnych cząsteczek aktywujących limfocytozę)., W przypadku braku SAP cytotoksyczność za pośrednictwem NK jest zaburzona i uważa się, że jest odpowiedzialna za zmniejszenie klirensu zakażonych EBV limfocytów B.

w wyniku nieskutecznej cytotoksyczności dochodzi do niekontrolowanej aktywacji i proliferacji limfocytów T, aktywacji makrofagów i uwalniania cytokin, co prowadzi do zagrażającego życiu zespołu klinicznego. Objawy kliniczne uporczywej gorączki, hepatosplenomegalii i cytopenii związanej z ogólnoustrojową niekontrolowaną odpowiedzią zapalną powinny ostrzegać lekarza o tych zaburzeniach.,

Klasyfikacja i terminologia HLH mogą być mylące, ale ogólnie przyjmuje się, że istnieją zarówno formy genetyczne, jak i nabyte (Ramka 92-2). Szacowana częstość występowania FHLH wynosi 1 na 50 000 urodzeń.Wtórny HLH jest uważany za postać nabytą i wiąże się z zakażeniem, autoimmunizacją i nowotworami złośliwymi. Ważne jest, aby uznać, że identyfikacja patogenu związanego z tym zespołem klinicznym nie rozróżnia form rodzinnych lub wtórnych; wiele razy prodromalny proces zakaźny jest opisany u pacjentów, u których diagnoza FHLH jest.,Wyniki badań histologicznych obejmują nacieki limfocytów i histiocytów o aktywności hemofagocytarnej.

wyniki badań laboratoryjnych obejmują hipofibrynogenemię, hipertriglicerydemię, zaburzenia czynności wątroby i postępującą pancytopenię. A recent retrospective chart review by Allen et al.134 sugeruje, że stężenia ferrytyny wyższe niż 10 000 µg/L mogą być specyficzne i wrażliwe w diagnostyce HLH.134

ze względu na śmiertelność związaną z HLH, w 1991 r. grupa badawcza HLH Towarzystwa Histiocytologicznego opublikowała pierwsze wytyczne diagnostyczne dla HLH (od czasu rewizji Henter et al.,135 w 2007). Rozpoznanie HLH można ustalić na podstawie badań molekularnych lub poprzez wykazanie pięciu z ośmiu następujących kryteriów: (1) gorączka; (2) powiększenie śledziony; (3) cytopenia obejmujące dwie lub więcej linii komórkowych (hemoglobina <9,0 g/dL lub, dla dzieci <w wieku 4 tygodni, iv id=”71e92fd0ba”