Wpływ muzyki na mózg

nowe badanie bada różnice między mózgami Japońskich muzyków klasycznych, Zachodnich muzyków klasycznych i nonmusicians. Naukowcy badali specyficzne rodzaje zachowań neuronowych u uczestników, ponieważ byli narażeni na nieznane rytmy i nierytmiczne wzorce. Wykształceni muzycy wykazali większą zdolność przewidywania rytmicznego w porównaniu z niemuzycy, z bardziej subtelnymi różnicami między uczonymi w Japońskiej lub zachodniej muzyce klasycznej. Badania te mają wpływ na badania wpływu kultury na uczenie się i rozwój mózgu.,
„muzyka jest wszechobecna i niezbędna w naszym codziennym życiu. Muzyka może nas nagradzać, pocieszać i zadowolić emocjonalnie” – powiedziała asystentka projektu, profesor Tatsuya Daikoku z International Research Center for Neurointelligence na Uniwersytecie Tokijskim. „Nic więc dziwnego, że wpływ muzyki na mózg jest dobrze zbadany. Jednak wiele badań koncentruje się na zachodniej muzyce klasycznej, popie, jazzu itp., natomiast nasze jest pierwszym badaniem badającym mechanizmy neuronowe u praktyków japońskiej muzyki klasycznej, znanym jako gagaku (雅楽).,”
wiele japońskich sztuk performatywnych, takich jak Teatr Noh (能) czy Kabuki (Kab), zawiera muzykę, która niekoniecznie podąża za regularnym rytmem, jak zwykle robi to zachodnia muzyka klasyczna. Oznacza to, że japońska muzyka klasyczna czasami rozszerza lub kontraktuje uderzenia bez matematycznej regularności. Ten przedział czasowy jest często określany jako ma (間), co jest ważnym pojęciem w kulturze japońskiej.,
Daikoku i jego partner badawczy, asystent profesora Masato Yumoto z Graduate School Of Medicine, zbadali, w jaki sposób różne grupy wyszkolonych muzyków i niemuzyków reagowały na różne wzorce rytmiczne. Chodziło o to, aby zobaczyć, jak trening muzyczny może wpłynąć na uczenie się statystyczne, sposób, w jaki nasze mózgi interpretują i przewidują sekwencyjne informacje: w tym przypadku rytmy.
naukowcy zarejestrowali aktywność mózgu uczestników bezpośrednio za pomocą techniki zwanej magnetoencefalografią, która patrzy na sygnały magnetyczne w mózgu., Na podstawie danych Daikoku i Yumoto byli w stanie ustalić, że statystyczne uczenie się rytmów miało miejsce w lewej półkuli mózgu uczestników. I co ważne, był większy poziom aktywności u osób z wykształceniem muzycznym, czy to w Japońskiej czy zachodniej muzyce klasycznej.
” spodziewaliśmy się, że muzycy będą wykazywać silne statystyczne uczenie się nieznanych sekwencji rytmicznych w porównaniu do niemuzyków. Zaobserwowano to w poprzednich badaniach, w których oceniano odpowiedzi na nieznane melodie. Więc to samo w sobie nie było takim zaskoczeniem” – powiedział Daikoku., „Interesujące jest jednak to, że byliśmy w stanie wyłapać różnice w odpowiedziach neuronowych pomiędzy tymi, którzy trenowali japońską lub zachodnią muzykę klasyczną.”
te różnice między japońskimi i zachodnimi muzykami klasycznymi są znacznie bardziej subtelne i stają się widoczne w przetwarzaniu neuronowym wyższego rzędu złożoności rytmu. Chociaż nie jest tak, że jedna lub inna kultura działała lepiej lub gorzej niż druga, stwierdzenie to oznacza, że różne kulturowe wychowanie i systemy edukacji mogą mieć wymierny wpływ na rozwój mózgu.,
„badania te stanowią część większej zagadki, którą chcemy zbadać – różnic i podobieństw między językami i muzyką kultur oraz ich wpływu na naukę i rozwój” – powiedział Daikoku. „Patrzymy również na muzykę jako na sposób leczenia zaburzeń rozwojowych, takich jak upośledzenie języka. Osobiście mam nadzieję na ożywienie zainteresowania japońską muzyką klasyczną; być może to badanie zainspiruje tych, którzy nie znają tej muzyki, do słuchania i pielęgnowania tej kluczowej części japońskiej historii kultury.”

Daikoku i Yumoto. (2020)., Wiedza muzyczna ułatwia statystyczną naukę rytmu i niepewności percepcyjnej: badanie międzykulturowe. Neuropsychologia. DOI: https://doi.org/10.1016/j.neuropsychologia.2020.107553