Pozytywizm

etapami Comte ' a Były (1) teologiczne, (2) metafizyczne i (3) pozytywne. Faza teologiczna człowieka opierała się na szczerej wierze we wszystkie rzeczy w odniesieniu do Boga. Bóg, powiada Comte, panował nad ludzką egzystencją przed oświeceniem. Miejsce ludzkości w społeczeństwie było regulowane przez jej związek z boskimi obecnościami i z Kościołem. Faza teologiczna zajmuje się przyjmowaniem przez ludzkość doktryn kościoła (lub miejsca kultu), a nie poleganiem na jego racjonalnych mocach do badania podstawowych pytań o egzystencję., Zajmował się ograniczeniami wprowadzonymi przez organizację religijną w tym czasie i całkowitą akceptacją wszelkich „faktów” przywoływanych do wiary społeczeństwa.

Comte opisuje metafizyczną fazę ludzkości jako czas od oświecenia, czas przesiąknięty logicznym racjonalizmem, do czasu tuż po Rewolucji Francuskiej. Ten drugi etap stwierdza, że uniwersalne prawa ludzkości są najważniejsze. Główną ideą jest to, że ludzkość jest inwestowana w pewne prawa, które muszą być przestrzegane., W tej fazie demokracje i dyktatorzy wzrastały i upadały w próbach utrzymania wrodzonych praw ludzkości.

ostatnim etapem trylogii uniwersalnego prawa Comte ' a jest etap naukowy, czyli pozytywny. Główną ideą tej fazy jest to, że prawa jednostki są ważniejsze niż zasada jednej osoby. Comte stwierdził, że idea zdolności ludzkości do samodzielnego rządzenia sprawia, że ten etap z natury różni się od reszty. Nie ma wyższej władzy rządzącej masami, a intryga jednej osoby może osiągnąć wszystko w oparciu o wolną wolę tej jednostki., Trzecia zasada jest najważniejsza na etapie pozytywnym. Comte nazywa te trzy fazy uniwersalną zasadą w odniesieniu do społeczeństwa i jego rozwoju. Ani druga, ani Trzecia faza nie może być osiągnięta bez ukończenia i zrozumienia poprzedniego etapu. Wszystkie etapy muszą być ukończone w toku.

Comte uważał, że uznanie przeszłości i umiejętność budowania na niej ku przyszłości jest kluczem do przejścia od fazy teologicznej i metafizycznej. Idea postępu była centralnym punktem nowej nauki Comte ' a, socjologii., Socjologia „prowadziłaby do historycznego rozważania każdej nauki”, ponieważ „historia jednej nauki, w tym czysta historia polityczna, nie miałaby sensu, gdyby nie była związana z badaniem ogólnego postępu całej ludzkości”. Jak powiedziałby Comte: „z nauki pochodzi przepowiednia; z przepowiedni pochodzi działanie.”Jest to filozofia rozwoju intelektualnego człowieka, która osiągnęła kulminację w nauce., Ironia tej serii faz polega na tym, że chociaż Comte próbował udowodnić, że rozwój człowieka musi przejść przez te trzy etapy, wydaje się, że etap pozytywistyczny jest daleki od urzeczywistnienia. Wynika to z dwóch prawd: Faza pozytywistyczna wymaga pełnego zrozumienia wszechświata i otaczającego nas świata i wymaga, aby społeczeństwo nigdy nie dowiedziało się, czy znajduje się w tej fazie pozytywistycznej. Anthony Giddens twierdzi, że skoro ludzkość nieustannie wykorzystuje naukę do odkrywania i badania nowych rzeczy, ludzkość nigdy nie wykracza poza drugą fazę metafizyczną.,

dzisiejsza sława Comte 'a zawdzięcza częściowo Emile' owi Littré, który założył przegląd pozytywistyczny w 1867 roku. Jako podejście do filozofii historii, Pozytywizm został zawłaszczony przez takich historyków jak Hippolyte Taine. Wiele z pism Comte ' a zostało przetłumaczonych na język angielski przez pisarkę Wigów, Harriet Martineau, uważaną przez niektórych za pierwszą socjologkę. Wciąż trwają dyskusje na temat tego, jak wiele Comte przywłaszczył sobie z pracy swojego mentora, Saint-Simona., Był jednak wpływowy: Brazylijscy myśliciele zwrócili się ku ideom Comte ' a o szkoleniu elity naukowej w celu rozkwitu w procesie industrializacji. Dewiza Narodowa Brazylii, Ordem e Progresso („porządek i postęp”), została zaczerpnięta z hasła pozytywizmu „miłość jako zasada, porządek jako podstawa, postęp jako cel”, które miało również wpływ na Polskę.

w późniejszym życiu Comte rozwinął „religię ludzkości” dla społeczeństw pozytywistycznych, aby spełnić spójną funkcję, którą niegdyś sprawował tradycyjny Kult., W 1849 roku zaproponował reformę kalendarza nazwaną „kalendarzem pozytywistycznym”. Dla bliskiego współpracownika Johna Stuarta Milla można było odróżnić ” dobrego Comte „(autora kursu filozofii pozytywnej) od „złego Comte” (autora systemu Świecko-religijnego). System ten był nieudany, ale spotkał się z publikacją Darwina na temat pochodzenia gatunków, która wpłynęła na rozprzestrzenianie się różnych świeckich organizacji humanistycznych w XIX wieku, zwłaszcza poprzez prace sekularystów, takich jak George Holyoake i Richard Congreve., Chociaż angielscy zwolennicy Comte ' a, w tym George Eliot i Harriet Martineau, w większości odrzucili pełną ponurą panoplię jego systemu, spodobała im się idea religii ludzkości i jego nakaz „vivre pour autrui” („żyć dla innych”, od którego pochodzi słowo „altruizm”).

wczesna Socjologia Herberta Spencera pojawiła się szeroko jako reakcja na Comte ' a; pisząc po różnych zmianach w biologii ewolucyjnej, Spencer próbował (na próżno) przeformułować dyscyplinę w to, co możemy teraz określić jako społecznie Darwinistyczne terminy.,

pozytywizm proletariacki

Fabien Magnin był pierwszą klasą robotniczą zwolenniczką idei Comte ' a. Comte wyznaczył go na swojego następcę jako prezesa pozytywnego Towarzystwa w przypadku śmierci Comte ' a. Magnin pełnił tę funkcję w latach 1857-1880, kiedy to zrezygnował. Magnin utrzymywał kontakty z angielskimi pozytywistami Richardem Congreve i Edwardem Spencerem Beesly. W 1863 założył Cercle des prolétaires positivistes, który był afiliowany do Pierwszej Międzynarodówki., Eugène Sémérie był psychiatrą, który był również zaangażowany w ruch pozytywistyczny, tworząc klub pozytywistyczny w Paryżu po utworzeniu francuskiej III Republiki w 1870 roku. „Pozytywizm to nie tylko doktryna filozoficzna, to także partia polityczna, która domaga się pogodzenia porządku—niezbędnej podstawy wszelkiej aktywności społecznej—z postępem, który jest jej celem.”napisał (a):

pozytywizm Durkheima

współczesna dyscyplina naukowa socjologii rozpoczęła się od pracy Émile ' a Durkheima (1858-1917)., Podczas gdy Durkheim odrzucał wiele szczegółów filozofii Comte ' a, zachował i udoskonalił jej metodę, utrzymując, że Nauki społeczne są logiczną kontynuacją Nauk Przyrodniczych w sferze ludzkiej działalności i nalegając, aby mogły zachować ten sam obiektywizm, racjonalizm i podejście do przyczynowości. Durkheim założył pierwszą europejską katedrę socjologii na Uniwersytecie w Bordeaux w 1895 roku, publikując swoje zasady metody socjologicznej (1895). W tekście tym argumentował: „głównym celem jest rozszerzenie naukowego racjonalizmu na postępowanie człowieka…, To, co zostało nazwane naszym pozytywizmem, jest tylko konsekwencją tego racjonalizmu.”

Durkheim ' s seminal monography, Suicide (1897), a case study of suicide rates among Catholic and Protestant populations, distinguished sociological analysis from psychology or philosophy. Badając dokładnie statystyki samobójstw w różnych okręgach policyjnych, próbował wykazać, że społeczności Katolickie mają niższy wskaźnik samobójstw niż protestanci, co przypisywał przyczynom społecznym (w przeciwieństwie do indywidualnych lub psychologicznych)., Rozwinął pojęcie obiektywnego sui generis „faktów społecznych”, aby wyznaczyć unikalny obiekt empiryczny dla nauki socjologii do badania. Postulował, że dzięki takim badaniom Socjologia będzie w stanie określić, czy dane społeczeństwo jest „zdrowe” czy ” patologiczne „i dążyć do reformy społecznej, aby negować rozkład organiczny lub”anomie społeczne”. Durkheim opisał socjologię jako „naukę o instytucjach, ich genezie i funkcjonowaniu”.,

Ashley Ornstein w podręczniku dla konsumentów opublikowanym przez Pearson Education twierdzi, że relacje z pozytywizmu Durkheima są prawdopodobnie przesadzone i uproszczone; Comte był jedynym głównym myślicielem socjologicznym, który postulował, że sfera społeczna może być przedmiotem naukowej analizy w dokładnie taki sam sposób, jak Nauki przyrodnicze, podczas gdy Durkheim widział znacznie większą potrzebę wyraźnie socjologicznej metodologii naukowej., Jego praca życiowa miała fundamentalne znaczenie dla ustanowienia praktycznych badań społecznych, jakie znamy dzisiaj—technik, które wykraczają poza socjologię i stanowią metodologiczne podstawy innych nauk społecznych, takich jak nauki polityczne,a także badań rynku i innych dziedzin.,

Antypozytywizm i teoria krytycznaedytuj

na przełomie XX i XXI wieku pierwsza fala niemieckich socjologów formalnie wprowadziła antypozytywizm metodologiczny, proponując, aby badania koncentrowały się na ludzkich normach kulturowych, wartościach, symbolach i procesach społecznych postrzeganych z subiektywnej perspektywy. Max Weber twierdził, że Socjologia może być luźno opisana jako „nauka”, ponieważ jest w stanie zidentyfikować związki przyczynowe—zwłaszcza wśród typów idealnych lub hipotetycznych uproszczeń złożonych zjawisk społecznych., Jako niepozytywista poszukuje jednak relacji, które nie są tak „ahistoryczne, niezmienne lub uogólnialne”, jak te, do których dążą naukowcy naturalni. Weber uważał socjologię za badanie działania społecznego, wykorzystując analizę krytyczną i techniki verstehena. Socjologowie Georg Simmel, Ferdinand Tönnies, George Herbert Mead i Charles Cooley również mieli wpływ na rozwój Socjologicznego antypozytywizmu, podczas gdy filozofia neokantystyczna, hermeneutyka i fenomenologia ułatwiały ten ruch w ogóle.,

teoria materializmu historycznego i analiza krytyczna Karola Marksa opierała się na pozytywizmie, tradycji, która kontynuowałaby rozwój teorii krytycznej. Jednak, zgodnie z tradycją Webera i Marksa, teoretyk krytyczny Jürgen Habermas krytykował czystą racjonalność instrumentalną (w odniesieniu do kulturowej „racjonalizacji” współczesnego Zachodu) jako oznaczającą, że myślenie naukowe staje się czymś podobnym do samej ideologii. Pozytywizm mogą popierać „technokraci”, którzy wierzą w nieuchronność postępu społecznego poprzez naukę i technologię., Pojawiły się nowe ruchy, takie jak realizm krytyczny, w celu pogodzenia celów postpozytywistycznych z różnymi tak zwanymi „postmodernistycznymi” perspektywami społecznego zdobywania wiedzy.

współczesny pozytywizmedytuj

w pierwotnym użyciu Comtean termin „Pozytywizm” oznaczał z grubsza użycie metod naukowych do odkrywania praw, zgodnie z którymi występują zarówno fizyczne, jak i ludzkie wydarzenia, podczas gdy „Socjologia” była nadrzędną nauką, która syntetyzowała całą taką wiedzę dla poprawy społeczeństwa., „Pozytywizm jest sposobem zrozumienia opartym na nauce”; ludzie nie polegają na wierze w Boga, ale na nauce stojącej za ludzkością. „Antypozytywizm” formalnie sięga początków XX wieku i opiera się na przekonaniu, że Nauki przyrodnicze i humanistyczne są odrębnymi ontologicznie i epistemologicznie. Żadne z tych terminów nie jest już używane w tym sensie. Istnieje nie mniej niż dwanaście różnych epistemologii, które są określane jako Pozytywizm., Wiele z tych podejść nie identyfikuje się jako „pozytywistyczne”, niektóre dlatego, że same powstały w opozycji do starszych form pozytywizmu, a niektóre dlatego, że etykieta z czasem stała się terminem nadużywania przez mylne powiązanie z empiryzmem teoretycznym. Zakres krytyki antyposytywistycznej stał się również szeroki, a wiele filozofii odrzuca naukowo opartą epistemologię społeczną, a inne dążą jedynie do jej zmiany, aby odzwierciedlić rozwój filozofii nauki w XX wieku., Jednak Pozytywizm (rozumiany jako wykorzystanie metod naukowych do badania społeczeństwa) pozostaje dominującym podejściem zarówno do badań, jak i budowy teorii we współczesnej socjologii, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych.

większość artykułów publikowanych obecnie w czołowych amerykańskich czasopismach z zakresu socjologii i politologii jest pozytywistyczna (przynajmniej w zakresie ilościowym, a nie jakościowym)., Ta Popularność może być dlatego, że badania z wykorzystaniem pozytywistycznych metod ilościowych ma większy prestiż w naukach społecznych niż pracy jakościowej; ilościowej pracy jest łatwiej uzasadnić, jak dane mogą być manipulowane, aby odpowiedzieć na każde pytanie. Badania takie są ogólnie postrzegane jako bardziej naukowe i bardziej wiarygodne, a tym samym mają większy wpływ na politykę i opinię publiczną (choć takie osądy są często kwestionowane przez uczonych wykonujących prace niepozytywistyczne).,

rola nauki w przemianach społecznychedytuj

spór o Pozytywizm znajduje odzwierciedlenie w starszych (zob. spór o pozytywizm) i aktualnych debatach nad właściwą rolą nauki w sferze publicznej. Socjologia publiczna—zwłaszcza opisana przez Michaela Burawoya-argumentuje, że socjologowie powinni wykorzystywać dowody empiryczne do pokazywania problemów społeczeństwa, aby mogły zostać zmienione.