Positivisme

Comte ‘ s stadia waren (1) De Theologische, (2) de metafysische, en (3) de positieve. De theologische fase van de mens was gebaseerd op een oprecht geloof in alle dingen met betrekking tot God. God, zegt Comte, heerste over het menselijk bestaan vóór de verlichting. De plaats van de mensheid in de samenleving werd bepaald door haar associatie met de goddelijke tegenwoordigheid en met de kerk. De theologische fase gaat over het accepteren van de doctrines van de kerk (of plaats van aanbidding) in plaats van te vertrouwen op haar rationele krachten om fundamentele vragen over het bestaan te onderzoeken., Het ging over de beperkingen die door de religieuze organisatie in die tijd werden ingesteld en de totale aanvaarding van elk “feit” dat Voor de samenleving werd aangevoerd om te geloven.

Comte beschrijft de metafysische fase van de mensheid als de tijd sinds de verlichting, een tijd doordrenkt van logisch rationalisme, tot de tijd direct na de Franse Revolutie. Deze tweede fase stelt dat de Universele Rechten van de mensheid het belangrijkst zijn. Het centrale idee is dat de mensheid bepaalde rechten heeft die gerespecteerd moeten worden., In deze fase kwamen democratieën en dictators in opstand en vielen in pogingen om de aangeboren rechten van de mensheid te behouden.de laatste fase van de trilogie van Comte ‘ s universele wet is de wetenschappelijke of positieve fase. Het centrale idee van deze fase is dat individuele rechten belangrijker zijn dan de regel van een persoon. Comte stelde dat het idee van het vermogen van de mensheid om zichzelf te besturen dit stadium inherent anders maakt dan de rest. Er is geen hogere macht die de massa ‘ s bestuurt en de intriges van een persoon kunnen alles bereiken gebaseerd op de vrije wil van dat individu., Het derde principe is het belangrijkst in de positieve fase. Comte noemt deze drie fasen de universele regel met betrekking tot de samenleving en haar ontwikkeling. Noch de tweede noch de derde fase kan worden bereikt zonder de voltooiing en het begrip van de voorafgaande fase. Alle fasen moeten in uitvoering worden voltooid.

Comte geloofde dat de waardering van het verleden en de mogelijkheid om daarop voort te bouwen naar de toekomst de sleutel was in de overgang van de theologische en metafysische fasen. Het idee van vooruitgang stond centraal in Comte ‘ s nieuwe wetenschap, sociologie., Sociologie zou “leiden tot de historische overweging van elke wetenschap “omdat” de geschiedenis van één wetenschap, met inbegrip van de zuivere politieke geschiedenis, geen zin zou hebben, tenzij het werd gehecht aan de studie van de algemene vooruitgang van de hele mensheid”. Zoals Comte zou zeggen: “uit de wetenschap komt voorspelling; uit Voorspelling komt actie.”Het is een filosofie van de menselijke intellectuele ontwikkeling die culmineerde in de wetenschap., De ironie van deze reeks fasen is dat hoewel Comte probeerde te bewijzen dat de menselijke ontwikkeling door deze drie fasen moet gaan, het lijkt erop dat het positivistische stadium nog lang geen realisatie wordt. Dit is te wijten aan twee waarheden: de positivistische fase vereist een volledig begrip van het universum en de wereld om ons heen en vereist dat de samenleving nooit mag weten of het zich in deze positivistische fase bevindt. Anthony Giddens stelt dat omdat de mensheid voortdurend wetenschap gebruikt om nieuwe dingen te ontdekken en te onderzoeken, de mensheid nooit verder gaat dan de tweede metafysische fase.,

Comte ‘ s faam is vandaag deels te danken aan Emile Littré, die de positivistische Review oprichtte in 1867. Als een benadering van de filosofie van de geschiedenis, positivisme werd toegeëigend door historici zoals Hippolyte Taine. Veel van Comte ‘ s geschriften werden in het Engels vertaald door de Whig-schrijver Harriet Martineau, door sommigen beschouwd als de eerste vrouwelijke socioloog. De debatten blijven woeden over hoeveel Comte zich toeëigent uit het werk van zijn mentor, Saint-Simon., Toch was hij invloedrijk: Braziliaanse denkers wendden zich tot Comte ‘ s ideeën over het opleiden van een wetenschappelijke elite om te floreren in het industrialisatieproces. Het Braziliaanse motto Ordem e Progresso (“orde en vooruitgang”) is afgeleid van het positivistische motto” liefde als Principe, orde als basis, vooruitgang als doel”, dat ook invloedrijk was in Polen.in het latere leven ontwikkelde Comte een’ religie van de mensheid ‘ voor positivistische samenlevingen om de samenhangende functie te vervullen die ooit werd vervuld door traditionele aanbidding., In 1849 stelde hij een kalenderhervorming voor genaamd de ‘positivistische kalender’. Voor naaste medewerker John Stuart Mill was het mogelijk om onderscheid te maken tussen een “goede graaf” (de auteur van de cursus positieve filosofie) en een “slechte graaf” (de auteur van het seculier-religieuze systeem). Het systeem was onsuccesvol, maar kwam met de publicatie van Darwin ‘ s On The Origin of Species om de proliferatie van verschillende seculiere humanistische organisaties in de 19e eeuw te beïnvloeden, vooral door het werk van secularisten zoals George Holyoake en Richard Congreve., Hoewel Comte ‘ s Engelse volgelingen, waaronder George Eliot en Harriet Martineau, voor het grootste deel de volledige sombere panoplie van zijn systeem verwierpen, hielden ze van het idee van een religie van de mensheid en zijn bevel om “vivre pour autrui” (“leven voor anderen”, waaruit het woord “altruïsme”komt).de vroege sociologie van Herbert Spencer kwam in grote lijnen tot stand als reactie op Comte; na verschillende ontwikkelingen in de evolutionaire biologie probeerde Spencer (tevergeefs) de discipline te herformuleren in wat we nu zouden kunnen omschrijven als sociaal Darwinistische termen.,Fabien Magnin was de eerste arbeidersklasse die de ideeën van Comte aanhing. Comte benoemde hem als zijn opvolger als voorzitter van de Positive Society in het geval van Comte ‘ s dood. Magnin vervulde deze rol van 1857 tot 1880, toen hij ontslag nam. Magnin had contact met de Engelse positivisten Richard Congreve en Edward Spencer Beesly. In 1863 richtte hij de Cercle des prolétaires positivistes op, die aangesloten was bij de eerste internationale., Eugène Sémérie was een psychiater die ook betrokken was bij de positivistische beweging, en richtte een positivistische club op in Parijs na de oprichting van de Franse Derde Republiek in 1870. “Positivisme is niet alleen een filosofische doctrine, het is ook een politieke partij die beweert orde—de noodzakelijke basis voor alle sociale activiteit—te verzoenen met vooruitgang, wat haar doel is.”schreef hij.Durkheim ‘ s positivismEdit de moderne academische discipline van de sociologie begon met het werk van Émile Durkheim (1858-1917)., Hoewel Durkheim veel van de details van Comte ‘ s filosofie afwees, behield en verfijnde hij de methode ervan, door te beweren dat de sociale wetenschappen een logisch vervolg zijn op de natuurlijke Wetenschappen in het domein van de menselijke activiteit, en door erop aan te dringen dat zij dezelfde objectiviteit, rationalisme en benadering van causaliteit mogen behouden. Durkheim richtte in 1895 de eerste Europese afdeling Sociologie op aan de Universiteit van Bordeaux en publiceerde zijn regels voor de sociologische methode (1895). In deze tekst betoogde hij: “ur belangrijkste doel is om wetenschappelijk rationalisme uit te breiden tot menselijk gedrag…, Wat ons positivisme wordt genoemd, is slechts een gevolg van dit rationalisme.”Durkheim’ s seminal monograph, Suicide (1897), a case study of suicide rates among Catholic and Protestant populations, distinguished sociological analysis from psychology or philosophy. Door zorgvuldig zelfmoordstatistieken in verschillende politiedistricten te onderzoeken, probeerde hij aan te tonen dat katholieke gemeenschappen een lager zelfmoordpercentage hebben dan protestanten, iets wat hij toeschreef aan sociale (In tegenstelling tot individuele of psychologische) oorzaken., Hij ontwikkelde de notie van objectieve sui generis “sociale feiten” om een uniek empirisch object af te bakenen voor de wetenschap van de sociologie om te studeren. Door middel van dergelijke studies, stelde hij, zou de sociologie in staat zijn om te bepalen of een bepaalde samenleving ‘gezond’ of ‘pathologisch’ is, en sociale hervormingen nastreven om organische afbraak of ‘sociale anomie’ te ontkennen. Durkheim beschreef sociologie als de”wetenschap van instellingen, hun ontstaan en hun functioneren”.,Ashley Ornstein beweerde in een consumentenhandboek gepubliceerd door Pearson Education dat verhalen over Durkheim ‘ s positivisme mogelijk overdreven en oversimplified zijn; Comte was de enige belangrijke sociologische denker die postuleerde dat het sociale domein onderworpen kan zijn aan wetenschappelijke analyse op precies dezelfde manier als de natuurwetenschap, terwijl Durkheim een veel grotere behoefte zag aan een duidelijk sociologische wetenschappelijke methodologie., Zijn levenswerk was fundamenteel voor de totstandkoming van praktisch sociaal onderzoek zoals we het vandaag kennen—technieken die verder gaan dan de sociologie en de methodologische basis vormen van andere sociale wetenschappen, zoals de politieke wetenschappen, maar ook van marktonderzoek en andere gebieden.,

Antipositivism and critical theoryEdit

aan het begin van de 20e eeuw introduceerde de eerste golf van Duitse sociologen formeel methodologisch antipositivism, waarin werd voorgesteld dat onderzoek zich zou moeten concentreren op menselijke culturele normen, waarden, symbolen en sociale processen vanuit een subjectief perspectief. Max Weber betoogde dat sociologie losjes kan worden beschreven als een ‘wetenschap’ omdat het in staat is om causale relaties te identificeren—vooral tussen ideale types, of hypothetische vereenvoudigingen van complexe sociale fenomenen., Als nonpositivist zoekt men echter relaties die niet zo “ahistorisch, invariant of generaliseerbaar” zijn als die welke door natuurwetenschappers worden nagestreefd. Weber beschouwde sociologie als de studie van sociale actie, met behulp van kritische analyse en verstehen technieken. De sociologen Georg Simmel, Ferdinand Tönnies, George Herbert Mead en Charles Cooley waren ook invloedrijk in de ontwikkeling van sociologisch antipositivisme, terwijl de neokantiaanse filosofie, hermeneutiek en fenomenologie de beweging in het algemeen faciliteerden.,Karl Marx ‘ theorie van het historisch materialisme en de kritische analyse maakte gebruik van het positivisme, een traditie die zou worden voortgezet in de ontwikkeling van de kritische theorie. In navolging van de traditie van zowel Weber als Marx heeft de kritische theoreticus Jürgen Habermas echter kritiek geuit op de zuivere Instrumentele rationaliteit (in haar relatie tot de culturele “rationalisering” van het moderne Westen) in die zin dat het wetenschappelijk denken iets wordt dat verwant is aan de ideologie zelf. Positivisme kan worden omhelsd door” technocraten ” die geloven in de onvermijdelijkheid van sociale vooruitgang door middel van wetenschap en technologie., Nieuwe bewegingen, zoals kritisch realisme, zijn ontstaan om postpositivistische doelstellingen te verzoenen met verschillende zogenaamde ‘postmoderne’ perspectieven op de sociale verwerving van kennis.

hedendaags positivisme

in het oorspronkelijke Comteaanse gebruik betekende de term “positivisme” ruwweg het gebruik van wetenschappelijke methoden om de wetten te ontdekken volgens welke zowel fysieke als menselijke gebeurtenissen plaatsvinden, terwijl “sociologie” de overkoepelende wetenschap was die al deze kennis zou synthetiseren voor de verbetering van de samenleving., “Positivisme is een manier van begrijpen gebaseerd op wetenschap”; mensen vertrouwen niet op het geloof in God, maar in plaats daarvan op de wetenschap achter de mensheid. “Antipositivisme” dateert formeel uit het begin van de twintigste eeuw, en is gebaseerd op de overtuiging dat natuur-en menswetenschappen ontologisch en epistemologisch verschillend zijn. Geen van deze termen wordt in deze zin meer gebruikt. Er zijn niet minder dan twaalf verschillende epistemologieën die worden aangeduid als positivisme., Veel van deze benaderingen identificeren zich niet als “positivistisch”, sommige omdat ze zelf ontstonden in tegenstelling tot oudere vormen van positivisme, en sommige omdat het label na verloop van tijd een term van misbruik is geworden door ten onrechte te worden gekoppeld aan een theoretisch empirisme. De omvang van de antipositivistische kritiek is ook breed geworden, met veel filosofieën breed verwerpen van de wetenschappelijk onderbouwde sociale epistemologie en anderen alleen proberen te wijzigen om de 20ste eeuw ontwikkelingen in de filosofie van de wetenschap weerspiegelen., Echter, positivisme (begrepen als het gebruik van wetenschappelijke methoden voor het bestuderen van de samenleving) blijft de dominante benadering van zowel het onderzoek en de theorie constructie in de hedendaagse sociologie, vooral in de Verenigde Staten.

De meeste artikelen die vandaag in vooraanstaande Amerikaanse sociologie-en politicologietijdschriften worden gepubliceerd, zijn positivistisch (althans in de mate dat ze kwantitatief in plaats van kwalitatief zijn)., Deze populariteit kan zijn omdat onderzoek met behulp van positivistische kwantitatieve methodologieën een groter prestige heeft in de sociale wetenschappen dan kwalitatief werk; kwantitatief werk is gemakkelijker te rechtvaardigen, omdat gegevens kunnen worden gemanipuleerd om elke vraag te beantwoorden. Dergelijk onderzoek wordt over het algemeen gezien als meer wetenschappelijk en betrouwbaarder, en heeft dus een grotere impact op het beleid en de publieke opinie (hoewel dergelijke oordelen vaak worden betwist door wetenschappers die niet-positivistisch werk doen).,

de rol van de wetenschap in sociale veranderingdit

de betwisting over positivisme wordt weerspiegeld in oudere (zie het positivisme geschil) en huidige debatten over de juiste rol van de wetenschap in de publieke sfeer. Publieke sociologie—vooral zoals beschreven door Michael Burawoy-stelt dat sociologen empirisch bewijs moeten gebruiken om de problemen van de samenleving weer te geven, zodat ze kunnen worden veranderd.