Torus Palatinus: A New Anatomical Correlation with Bone Density in Postmenopausal Women (Polski)

wyniki

pełne zbiory danych były dostępne dla 469 pacjentów, którzy byli środowiskowi, nieselektywni, w przeważającej mierze rasy kaukaskiej (> 90%) i po menopauzie (82% z 452 kobiet; Przedział wiekowy, 16-89 lat)., Korelacja wielkości torusa z gęstością kości z wykorzystaniem wszystkich dostępnych punktów danych dla całej populacji była bardzo istotna (p < 0,01). Wyniki badań jedynie u kobiet rasy kaukaskiej po menopauzie stanowią podstawę do dalszych analiz związku między Palatinus a gęstością kości. Liczba mężczyzn, kobiet przed menopauzą i osób afroamerykańskich była zbyt mała, aby można było przeprowadzić odrębne analizy. Stwierdzono 279 kobiet rasy kaukaskiej po menopauzie, u których nie stwierdzono torusa, 25 U 1. stopnia, 21 U 2. stopnia, 20 U 3. stopnia, 13 U 4.stopnia i 10 U 5. stopnia., Tori żuchwy i inne egzostozy jamy ustnej były rzadko spotykane. Chociaż częstość występowania egzostoz doustnych może wzrastać wraz z wiekiem (1), nasi badani, którzy byli świadomi wybitnych tori, donosili, że były one obecne przez całe życie i nie zmieniły się w rozmiarze, liczbie ani wyglądzie. Odkryliśmy, że wielu badanych nie było świadomych nawet dużego torusa do lat pięćdziesiątych lub starszych.

u kobiet w okresie pomenopauzalnym korelacja pomiędzy wielkością torusa a t-score dla kręgu tarcicy 2-4 wynosiła 0,264, a t-score dla biodra wynosiła 0,211 (oba P< 0,01)., Punkty punktowe dla T-score dla kręgów tarcicy 2-4 I T-score dla biodra w porównaniu z rozmiarami torusa 0-5, w tym wszystkich kobiet po menopauzie, pokazano na Rys. 2. Korelacje były podobne pomiędzy wielkością torusa i z-Score i wynosiły 0,223 dla odcinka lędźwiowego 2-4 i 0,205 dla lewego biodra (oba P < 0,01; nie wykazano). Połączyliśmy również rozmiary torus w trzy kategorie, aby ułatwić dalszą analizę. Pola t-scores (rys. 3) zilustrować tę korelację., Gdy wyniki te były kontrolowane pod kątem różnic w czynnikach, które mogą wpływać na gęstość mineralną kości (Tabela 1), częściowe korelacje dla T-score wynosiły odpowiednio 0, 251 i 0, 227 (zarówno P < 0, 01) dla kręgu lędźwiowego 2-4 i biodra. Częściowe korelacje dla Z-score wynosiły 0,227 dla kręgu lędźwiowego 2-4 i 0,197 dla biodra (oba P < 0,01).

ANOVAs dla zmiennych gęstości kości przy użyciu trzech grup wielkości były bardzo istotne (P< 0.01) dla T-score (rys. 4) a także dla Z-scores (nie pokazanych) dla naszych pacjentów po menopauzie.

badanie innych czynników związanych z BMD lub mających na nie wpływ (Tabela 1) wykazało, że żaden z nich nie ma istotnego związku z wielkością torusa. Tylko niższy parytet pokazuje trend (P = 0,073) związany ze wzrostem wielkości torusa. Rozmiary torusa były podobnie rozpowszechnione wśród osób z cukrzycą i bez niej, co może być związane ze zmniejszoną gęstością kości., Porównanie wielkości torusa u jednej trzeciej kobiet po menopauzie w naszej populacji, które nigdy nie otrzymały hormonalnej terapii zastępczej (HTZ) lub które były leczone przez mniej niż 1 rok, również wykazało dodatnią korelację między wielkością torusa a gęstością kości. Odsetek badanych w trzech kategoriach torus u kobiet nieleczonych HTZ (rozmiary torus: brak/ślad, 77%, mały/umiarkowany, 13%; duży, 10%) był praktycznie identyczny jak u osób leczonych HTZ (odpowiednio 75%, 10% i 15%)., Chociaż nie osiąga istotności statystycznej, odkryliśmy, że osoby z niedoborem estrogenu, palacze i osoby otrzymujące przewlekłą terapię steroidową również wykazywały pozytywny związek między rozmiarem torusa a BMD.

dyskusja

nasze obserwacje zdecydowanie sugerują, że kobiety rasy kaukaskiej po menopauzie z dużym torus palatinus mają większą średnią gęstość kości niż ich rówieśnicy, a także większą gęstość kości niż znacznie młodsze kobiety. Podobne skojarzenie sugerowano wcześniej. Hjertstedt i in., (12) zgłoszone w 2001 r. w sprawie związku żuchwy i Tori podniebiennej z BMD wśród 101 Kobiet I 129 mężczyzn powyżej 70 roku życia. Chociaż większość korelacji była niższa niż w obecnym badaniu, u kobiet stwierdzono istotną zależność między obecnością tori żuchwy z BMD na szyjce kości udowej (P = 0,03) A krętarzem (P = 0,04). Nie stwierdzono istotnej korelacji pomiędzy pacjentami płci męskiej. Tori podniebienne wykazywały istotną zależność (P = 0,04 dla promienia proksymalnego i P = 0,01 dla promienia dystalnego) tylko dla samców i samic Łącznie, ale nie dla samic oddzielnie., Większa liczba osób w naszym badaniu prawdopodobnie odpowiada za silniejsze korelacje, które zaobserwowaliśmy. Podejrzewamy, że związek gęstości kości i dużych egzostoz jamy ustnej prawdopodobnie odnosi się również do kobiet przed menopauzą, mężczyzn i osób spoza rasy kaukaskiej, chociaż nasza próbka ma zbyt mało osób w tych kategoriach, aby to potwierdzić. Yoda i in. (13) w streszczeniu stwierdzono, że u 9 kobiet w podeszłym wieku z palatal tori stwierdzono wyższy wynik BMD z w szyjce kości udowej, ale bez odcinka lędźwiowego kręgosłupa i kości promieniowej w porównaniu z 24 kobietami bez palatal tori. Nie stwierdzono istotnego związku u samców.,

w niniejszym badaniu zarówno kobiety zastępowane estrogenem, jak i te, które nie przyjmują HTZ, mają dodatnią korelację wielkości torusa z gęstością kości dolnego odcinka kręgosłupa i biodra, co sugeruje, że nie jest to artefakt terapii antyresorpcyjnej.

Kolas i inni (14) odnotowano częstość występowania torus palatinus i torus mandibularis u 2478 pacjentów dentystycznych (85% rasy kaukaskiej) jako 14,7% u mężczyzn i 26,73% u kobiet (24% dla kobiet w naszym badaniu). Większą częstość występowania egzostoz doustnych odnotowano u innych grup rasowych, w tym Peruwiańczyków, rdzennych Amerykanów, Japończyków, Tajów i Eskimosów (12, 13)., Występowanie zwiększa się wraz z wiekiem (1, 12, 13), osiągając plateau w trzeciej dekadzie, okresie, w którym osiąga się zwykle szczytową masę kostną. W niniejszym badaniu pacjenci nie zgłaszali zmian wielkości wraz ze starzeniem się. Suzuki i Sakai (15) zgłosili autosomalny dominujący wzór dziedziczenia w rodzinach 150 W Japonii i odkryli, że im bardziej zaznaczony rozwój torus palatinus u rodziców, tym większa częstotliwość u ich dzieci.,

Identyfikacja kobiet zagrożonych osteoporozą stała się poważnym problemem w opiece zdrowotnej, częściowo ze względu na znaczne koszty badań i niską swoistość badań (16). Wytyczne dotyczące opłacalnych badań przesiewowych w celu identyfikacji osób z osteoporozą zostały niedawno zweryfikowane przez Cadarette et al. (16) i obejmował starszy wiek, niższą masę ciała i brak terapii estrogenowej. Osobista lub rodzinna historia złamania, używania papierosów, rasy i reumatoidalnego zapalenia stawów odnotowano jako dodatkowe czynniki ryzyka., Lekarze mogą również rozważyć inne względy decydując się na obecność osteoporozy, w tym utratę wzrostu, przewlekłe leczenie steroidami lub L-tyroksyną, obecność cukrzycy typu i, hipogonadyzm, bezruchu, niedobór witaminy D lub nadczynność przytarczyc. W codziennej praktyce wzrasta ciśnienie, aby mierzyć gęstość kości, nawet jeśli nie ma lub nie ma kilku z powyższych kryteriów.

u poszczególnych pacjentów nie występują wyraźne oznaki lub objawy wskazujące na prawidłową lub wysoką gęstość kości ., Badania epidemiologiczne wykazały, że średnia gęstość kości jest wyższa u osób otyłych, u młodszych osób i u Afroamerykanów. Do nich można teraz dodać łatwo zauważalną obecność torus palatinus i być może torus mandibularis (12), zwłaszcza jeśli te prominencje są duże. Jednak nawet to stwierdzenie musi być oceniane w połączeniu ze wszystkimi innymi czynnikami ryzyka w indywidualnych ocenach.,

nasze ustalenia dotyczące sugestywnych skojarzeń zarówno pomiędzy zmniejszoną parzystością, jak i młodszym średnim wiekiem (Tabela 1) wśród osób z największym torus palatinus (i zwiększoną gęstością kości) są intrygujące i wymagają dalszych badań.

dokładny mechanizm dodatniego stosunku wielkości torusa do gęstości kości jest nieznany. Rzeczywiście, polimorfizm w genie LRP5 (3) (lub innych genach jeszcze nie zidentyfikowanych) może sygnalizować proces, który zwiększa odkładanie się Kości (4), a dalsze molekularne badania genetyczne mogą dotyczyć osób i ich rodzin z dużym torusem.,

stosunek wielkości torusa do gęstości kości wymaga dalszego potwierdzenia, w tym oceny mężczyzn, kobiet przed menopauzą i rodzin z dziedziczonym dużym tori. W związku z niewielkimi wartościami r odnotowanymi w tym i innych raportach (12, 13) do przeprowadzenia takich badań wymagane jest oczywiście kilkaset osób. Bardziej precyzyjne określenie wielkości lub kształtu torusa może być pożądane, ale nie oczekuje się, aby znacząco zmienić zgłaszaną zależność. Zmiany kostno-stawowe w starzejących się kręgach mogą zakłócać interpretację gęstości kości przez DEXA, co powoduje artefaktualnie wyższe wartości BMD., Chociaż w obecnym badaniu nie udało się oszacować stopnia tego efektu, przegląd obrazów DEXA wykazał podobne zmiany w kości i stawach lędźwiowych we wszystkich grupach torusa. Badanie torus palatinus i innych dużych egzostoz jamy ustnej i gęstości kości u osób w trzeciej i czwartej dekadzie życia może zminimalizować tę potencjalną interferencję.

badanie podniebienia twardego należy uznać za rutynową część badania fizykalnego u kobiet po menopauzie, a właściwie u wszystkich pacjentów w połączeniu z pomiarem gęstości kości.,

podziękowania

jesteśmy wdzięczni Nicole Beauchamp i Jeneane Henry za fachową pomoc przy wprowadzaniu danych oraz Thomasowi Daviesowi za nadzór nad pozyskiwaniem danych.

skróty:

• BMD,

  gęstość mineralna kości;

• DEXA,

  absorpcjometria rentgenowska dual energy;

• HRT,

  hormon terapia zastępcza.,