Thalidomide scandal (Polski)

w Wielkiej Brytanii lek został licencjonowany w 1958 roku i wycofany w 1961. Spośród około 2000 urodzonych dzieci z wadami, około połowa zmarła w ciągu kilku miesięcy, a 466 przeżyło co najmniej do 2010 roku., W 1968 roku, po długiej kampanii prowadzonej przez Sunday Times, doszło do ugody odszkodowawczej dla ofiar w Wielkiej Brytanii z Distillers Company (obecnie część Diageo), która dystrybuowała lek w Wielkiej Brytanii. Distillers Biochemicals wypłacili około 28 mln funtów odszkodowania po walce prawnej.

Brytyjski Thalidomide Children ' s Trust został założony w 1973 roku jako część ugody prawnej o wartości 20 milionów funtów pomiędzy Distillers Company a 429 dziećmi z niepełnosprawnościami związanymi z talidomidem., W 1997 roku Diageo (powstałe w wyniku fuzji Grand Metropolitan i Guinnessa, który przejął destylarnie w 1990 roku) podjęło długoterminowe zobowiązanie finansowe na rzecz Thalidomide Trust i jego beneficjentów. W grudniu 2009 r. rząd Wielkiej Brytanii przyznał ocalałym dotację w wysokości 20 milionów funtów, która miała zostać rozdzielona przez Thalidomide Trust.

Hiszpaniaedytuj

w Hiszpanii talidomid był powszechnie dostępny w latach 70., a być może nawet w latach 80. , Po pierwsze, Kontrola Państwowa i Ochrona były słabe; w rzeczywistości dopiero w 2008 r. rząd przyznał, że kraj ten kiedykolwiek importował talidomid. Po drugie, Grünenthal nie nalegał, aby jego siostrzana firma w Madrycie ostrzegała hiszpańskich lekarzy i zezwoliła, aby ich nie ostrzegała. Hiszpańska grupa rzecznicza ds. ofiar talidomidu szacuje, że w 2015 r. w Hiszpanii było 250-300 żywych ofiar talidomidu.,

Australia i Nowa Zelandiadytuj

chociaż Australijski położnik William McBride przyznał się do podniesienia alarmu na temat talidomidu, to była położna o imieniu Sister Pat Sparrow, która jako pierwsza podejrzewała, że lek powoduje wady wrodzone u dzieci pacjentów pod opieką McBride 'a w Crown Street Women' s Hospital w Sydney. Niemiecki pediatra Widukind Lenz, który również podejrzewał ten związek, przypisuje się przeprowadzenie badań naukowych, które udowodniły, że talidomid powodował wady wrodzone w 1961 roku., McBride został później uhonorowany wieloma wyróżnieniami, w tym medalem i nagrodą pieniężną przez L ' Institut de la Vie w Paryżu, ale ostatecznie został skreślony z australijskiego rejestru Medycznego w 1993 roku za oszustwa naukowe związane z pracą nad Debendoxem. Kolejne badania na zwierzętach przeprowadził Dr George Somers, główny farmakolog Distillers Company w Wielkiej Brytanii, który wykazał nieprawidłowości płodowe u królików. Podobne wyniki opublikowano również wykazując te działania u szczurów i innych gatunków.,

Kobieta Z Melbourne, Lynette Rowe, która urodziła się bez kończyn, prowadziła Australijski pozew zbiorowy przeciwko producentowi leku, Grünenthal, który walczył o wysłuchanie sprawy w Niemczech. Sąd Najwyższy Wiktorii oddalił wniosek Grünenthala w 2012 roku, a sprawa została rozpoznana w Australii. 17 lipca 2012 Rowe otrzymał pozasądową ugodę, która prawdopodobnie opierała się na milionach dolarów i torowała drogę ofiarom pozwów zbiorowych do otrzymania dalszych odszkodowań., W lutym 2014 Sąd Najwyższy Wiktorii zatwierdził ugodę w wysokości 89 milionów AUD dla 107 ofiar narkotyków w Australii i Nowej Zelandii.

Niemcy

w NRD talidomid został odrzucony przez Centralny Komitet Ekspertów ds. handlu narkotykami w NRD i nigdy nie został dopuszczony do stosowania. Nie są znane dzieci urodzone w Niemczech Wschodnich. Tymczasem w Niemczech Zachodnich upłynęło trochę czasu, zanim wzrost dysmelii pod koniec lat 50. związany był z talidomidem., W 1958 roku Karl Beck, były lekarz pediatra w Bayreuth, napisał artykuł w lokalnej gazecie, twierdząc, że związek między testowaniem broni jądrowej a przypadkami dysmelii u dzieci. Na tej podstawie whip FDP Erich Mende zażądał oficjalnego oświadczenia od rządu federalnego. Ze względów statystycznych, główne serie danych wykorzystywane do badania przypadków dysmelii rozpoczęły się przypadkowo w tym samym czasie, co Data zatwierdzenia talidomidu., Po tym, jak reżim nazistowski z Prawem zapobiegania dziedzicznie chorym potomstwu stosował obowiązkowe monitorowanie statystyczne do popełniania różnych zbrodni, Niemcy Zachodnie bardzo niechętnie monitorowały wrodzone zaburzenia w podobnie surowy sposób. Parlament odrzucił wszelkie związki z radioaktywnością i nieprawidłowym wzrostem dysmelii. Również projekt badawczy DFG zainstalowany po prośbie Mende nie był pomocny. Projekt prowadził patolog Franz Büchner, który prowadził projekt propagowania jego teorii teratologicznej., Büchner uważał brak zdrowego odżywiania i zachowania matek za ważniejsze od przyczyn genetycznych. Co więcej, zainstalowanie Generalnego chirurga w Niemczech zajęło trochę czasu; Federalne Ministerstwo Zdrowia powstało dopiero w 1962 roku, kilka miesięcy po tym, jak talidomid został zakazany na rynku. W Niemczech Zachodnich urodziło się około 2500 dzieci talidomidu.

CanadaEdit

pomimo poważnych skutków ubocznych, talidomid był sprzedawany w aptekach w Kanadzie do 1962 roku. Działanie talidomidu zwiększyło obawy dotyczące bezpieczeństwa leków farmaceutycznych., Society of Toxicology of Canada powstało po upublicznieniu skutków talidomidu, koncentrując się na toksykologii jako dyscyplinie oddzielonej od farmakologii. Potrzeba testowania i zatwierdzania toksyn w niektórych lekach farmaceutycznych stała się ważniejsza po katastrofie. Society of Toxicology of Canada jest odpowiedzialne za Conservation Environment Protection Act, koncentrując się na badaniu wpływu substancji chemicznych na zdrowie człowieka., Talidomid przyniósł zmiany w sposobie testowania leków, rodzaju leków stosowanych w czasie ciąży oraz zwiększył świadomość potencjalnych skutków ubocznych leków.

według Canadian news magazine programme W5, większość, ale nie wszystkie, ofiar talidomidu otrzymuje roczne świadczenia jako rekompensatę od rządu Kanady. Wykluczeni są ci, którzy nie mogą dostarczyć dokumentacji wymaganej przez rząd.,

Grupa 120 Kanadyjskich ocalałych utworzyła Kanadyjskie Stowarzyszenie ofiar talidomidu (Thalidomide Victims Association of Canada), którego celem jest zapobieganie zatwierdzaniu leków, które mogą być szkodliwe dla kobiet w ciąży i niemowląt. Członkowie stowarzyszenia ofiar talidomidu byli zaangażowani w program STEPS, którego celem było zapobieganie teratogenności.

Stany Zjednoczonedytuj

w USA FDA odmówiła zgody na wprowadzenie talidomidu na rynek, twierdząc, że potrzebne są dalsze badania. Zmniejszyło to wpływ talidomidu na pacjentów z USA., Odmowa była w dużej mierze spowodowana farmakologiem Frances Oldham Kelsey, który wytrzymał presję ze strony Richardson-Merrell Pharmaceuticals Co. Został odznaczony przez prezydenta Johna F. Kennedy ' ego distinguished service award. Chociaż talidomid nie był dopuszczony do sprzedaży w Stanach Zjednoczonych w tym czasie, ponad 2,5 miliona tabletek zostało rozdanych ponad 1000 lekarzom w ramach programu badań klinicznych., Szacuje się, że prawie 20 000 pacjentów, z których kilkuset było w ciąży, otrzymało lek w celu złagodzenia porannych mdłości lub jako środek uspokajający, a co najmniej 17 dzieci urodziło się w Stanach Zjednoczonych z deformacjami związanymi z talidomidem. W czasie ciąży, prezenterka dziecięcej telewizji Sherri Finkbine wzięła bez recepty środek uspokajający, który jej mąż kupił w Europie. Kiedy dowiedziała się, że talidomid powoduje deformacje płodu, chciała przerwać ciążę, ale prawo Arizony zezwalało na aborcję tylko wtedy, gdy życie matki było zagrożone., Finkbine udał się do Szwecji, aby dokonać aborcji. Stwierdzono, że talidomid zdeformował płód.