Nadciśnienie ortostatyczne: gdy odruchy ciśnieniowe nadmiernie kompensują

nadciśnienie ortostatyczne-definicja i znaczenie

nadciśnienie ortostatyczne jest niedocenianym, ale potencjalnie istotnym klinicznie podmiotem. Jak wspomniano powyżej, nadciśnienie ortostatyczne jest definiowane po prostu jako wzrost ciśnienia krwi przy założeniu postawy pionowej. Jednym z problemów literatury na ten temat jest to, że bardzo niewiele badań wymagało bezpośredniego pomiaru ciśnienia tętniczego u osób z nadciśnieniem ortostatycznym., Takie pomiary bardziej wiernie odzwierciedlałyby ciśnienie tętnicze i pozwoliłyby uniknąć wprowadzenia potencjalnych artefaktów związanych z nieinwazyjnym monitorowaniem ciśnienia krwi (np. niewłaściwy rozmiar mankietu, niezrozumiałość tętnic miażdżycowych i wpływ czasu wymaganego fizycznie na wykonanie pomiaru). Ponadto sfigmomanometry mogą lekceważyć ciśnienie krwi, gdy jest ono zaburzone przez odruchy ciśnieniowe, takie jak te zaangażowane przez postawę pionową lub jeśli jest zwiększone przez czynniki ciśnieniowe., Z tego względu wielkość wzrostu ciśnienia tętniczego krwi po pozycji stojącej może być nawet większa niż zwykle opisywana u pacjentów z nadciśnieniem ortostatycznym.

wielkość wzrostu ciśnienia sfigmomanometrycznego wymaganego do rozpoznania nadciśnienia ortostatycznego była często określana operacyjnie w poszczególnych badaniach, przy czym wzrost ciśnienia sfigmomanometrycznego o 20 mmHg lub więcej jest częstym kryterium diagnostycznym (Ramka 1). Rozpoznanie obecności i stopnia nadciśnienia ortostatycznego może być klinicznie ważne z wielu powodów., Po pierwsze, nadciśnienie ortostatyczne może być objawem innej leczalnej choroby, takiej jak pheochromocytoma lub zaburzenia aktywacji komórek tucznych w kontekście POTS. Po drugie, nadciśnienie ortostatyczne wynikające z dowolnej liczby przyczyn może być ważnym czynnikiem ryzyka cichego niedokrwienia naczyń mózgowych i zawału., Opublikowane badania z laboratorium Shimada wskazują, że przynajmniej w populacjach starszych Japończyków z samoistnym nadciśnieniem tętniczym częstość występowania cichego zawału naczyniowo-mózgowego wykrywanego za pomocą MRI jest większa u pacjentów z rozpoznanym klinicznie nadciśnieniem ortostatycznym.

chociaż inne operacyjne definicje nadciśnienia ortostatycznego zostały wykorzystane w różnych badaniach, powyższe kryterium skurczowego ciśnienia krwi stanowi podstawę dyskusji w niniejszym przeglądzie, ponieważ jest ono związane z ważnym stanem klinicznym—cichym niedokrwieniem naczyń mózgowych.,

nadciśnienie ortostatyczne jest rozpoznawanym zjawiskiem od dłuższego czasu. Niektóre z najwcześniejszych doniesień omawiających nadciśnienie ortostatyczne zostały napisane przez Davida HP Streetena w 1970 i 1980. zjawisko charakteryzowało się jako DBP powyżej 90 mmHg plus większy wzrost DBP po pozycji niż doświadczane przez nadciśnienie tętnicze bez nadciśnienia ortostatycznego lub normotensives., U osób z nadciśnieniem ortostatycznym stwierdzono również większy spadek pojemności minutowej serca, większą pulę żylną w kończynach dolnych i wyższy poziom noradrenaliny w osoczu po pozycji stojącej. Hipoteza była taka, że nadmierne łączenie żylne prowadziło do zmniejszenia pojemności minutowej serca, na co odpowiedziała zwiększona aktywność współczulna i zwiększona DBP. Streeten skomentował również, że nadciśnienie ortostatyczne jest prawdopodobnie bardziej powszechne niż ogólnie oceniano, ale niewiele lub wcale nie wspomniano o możliwym klinicznym znaczeniu tego zjawiska.