Tło: objawowy częstoskurcz jest powszechną diagnozą wstępną w oddziale ratunkowym (ED). Może to być stan zagrażający życiu i wymaga natychmiastowej uwagi., Częstoskurcz nadkomorowy (SVT) jest często leczony adenozyną, a skuteczne leczenie ogranicza się do SVT zależnej od węzłów przedsionkowo-komorowych (AV), ponieważ adenozyna powoduje przemijający blok serca. Istnieją jednak ograniczone dane dotyczące przypadków, w których zalecany schemat dawkowania (6 mg, 12 mg, 12 mg) nie powoduje przerwania SVT.
opis przypadku: 33-letni mężczyzna został oceniony w ED z elektrokardiogramem ujawniającym regularny wąski złożony częstoskurcz z częstością serca 180 uderzeń/min i rytmem zgodnym z SVT., Zgłosił, że doświadcza 3 dni zmęczenia, mialgi, kołatania serca i duszności podczas wysiłku, ale poza tym był stabilny hemodynamicznie. Próby kardiowersji chemicznej ze standardowymi dawkami adenozyny (6 mg, 12 mg i 12 mg) nie powiodły się. Po konsultacji z kardiologiem podano dodatkowe dawki 24 mg, a następnie 36 mg adenozyny. Ostatnia dawka 36 mg powodowała trwałą przemianę i powrót do normalnego rytmu zatokowego. Następnie pacjent przeszedł ablację lewostronną ortodromiczną metodą posuwisto-zwrotną., Po 3 miesiącach leczenia pacjent miał wszczepiony defibrylator serca w celu zapobiegania nagłej śmierci sercowej. DLACZEGO LEKARZ W NAGŁYCH WYPADKACH POWINIEN BYĆ TEGO ŚWIADOMY?: Każdy przypadek SVT wymaga natychmiastowej pomocy lekarza doraźnego. Konieczne jest, aby dostawcy byli świadomi ograniczeń adenozyny i kiedy może być właściwe odstąpienie od standardowych zaleceń dotyczących dawkowania. Jest to dodatek do współpracy z ekspertem w elektrofizjologii serca, gdy początkowe taktyki zarządzania nie są skuteczne.
Leave a Reply