Liczba biblijnych przymierzyedytuj
studenci Biblii mają szalenie różne opinie co do tego, jak wiele głównych przymierzy istnieje (lub istniało) między Bogiem a ludzkością, z liczbami od jednego do co najmniej dwunastu. (Zobacz teologię przymierza i dyspensacjonalizm, aby uzyskać więcej informacji na temat dwóch głównych punktów widzenia.) Niektórzy uczeni klasyfikują tylko dwa: przymierze obietnicy i przymierze prawa. Pierwsze wiązało się z przysięgą złożoną przez Boga-słowem obietnicy zamiast polecenia – podczas gdy drugie jest znane w Biblii jako „prawo”.,
przymierze Edeńskieedytuj
przymierze Edeńskie dotyczy całej ludzkości. Można go znaleźć w Księdze Rodzaju 1:28-30. W tym fragmencie Bóg daje ludzkości mandat do prokreacji, a Bóg daje ludzkości panowanie nad ziemią i wszystkimi zwierzętami.
noahic covenantEdit
podziękowanie Noego (ok.1803) Josepha Antona kocha. Noe buduje ołtarz dla Pana po wybawieniu z Wielkiego Potopu; Bóg posyła tęczę jako znak swego Przymierza.,
przymierze Noego dotyczy całej ludzkości i wszystkich innych żywych stworzeń. W tym przymierzu ze wszystkimi istotami żywymi Bóg obiecuje nigdy więcej nie zniszczyć wszelkiego życia na Ziemi przez potop i stwarza tęczę jako znak tego „wiecznego przymierza między Bogiem a każdym żywym stworzeniem wszelkiego ciała, które jest na ziemi”.
Noe i jego pokolenia z kolei nie musieli nigdy przelewać ludzkiej krwi (mordować), ponieważ ludzkość została stworzona na obraz Boga., Ludzkości zabroniono spożywać mięso z zawartą w nim krwią, więc krew musi być odprowadzona ze zwierzęcia przed spożyciem.
Przymierze Abrahamoweedytuj
przymierze zawarte w Księdze Rodzaju 12-17 jest znane jako Brit Bein HaBetarim, „przymierze między częściami” w języku hebrajskim i jest podstawą brit milah (przymierze obrzezania) w judaizmie. Przymierze było dla Abrahama i jego nasienia, czyli potomstwa, zarówno naturalnego urodzenia, jak i przysposobienia.,
w Księdze Rodzaju rozdziały 12-17 można wyróżnić trzy Przymierza na podstawie różnych źródeł Jahwista, Elohista i kapłana. W 1 Księdze Mojżeszowej 12 i 15 Bóg daje Abrahamowi ziemię i mnóstwo potomków, ale nie nakłada żadnych warunków (co oznacza, że była bezwarunkowa) na Abrahama, aby wypełnić przymierze.
natomiast Księga Rodzaju 17 zawiera przymierze obrzezania (warunkowe).,
- uczynić z Abrahama wielki naród i błogosławić Abrahama i uczynić jego imię wielkim tak, że będzie on błogosławieństwem, błogosławić tych, którzy błogosławią go i przeklinają tego, który przeklina go i wszystkie ludy na ziemi będą błogosławione przez Abrahama.
- aby dać potomkom Abrahama całą ziemię od rzeki Egiptu do Eufratu. Później ziemia ta stała się określana jako Ziemia Obiecana (patrz mapa) lub Ziemia Izraela.
- uczynić Abrahama ojcem wielu narodów i wielu potomków i dać” całą ziemię Kanaan ” swoim potomkom., Obrzezanie ma być stałym znakiem tego wiecznego przymierza z Abrahamem i jego męskimi potomkami i jest znany jako brit milah.
Przymierza w czasach biblijnych były często zapieczętowane przez zerwanie zwierzęcia, z tym, że strona, która złamie przymierze, spotka podobny los. W języku hebrajskim czasownik oznaczający zapieczętowanie Przymierza tłumaczy się dosłownie jako „cięcie”. Żydowscy uczeni przypuszczają, że usunięcie napletka symbolizuje symboliczne pieczętowanie Przymierza.,
według weinfelda przymierze Abrahamowe reprezentuje przymierze dotacji, które wiąże suzerena. Jest to obowiązek mistrza wobec jego sługi i obejmuje dary udzielane osobom, które lojalnie służyły swoim panom. W przymierzu z Abrahamem w 1 Mojżeszowej 15, to Bóg jest suzerenem, który zobowiązuje się i przysięga dotrzymać obietnicy. W przymierzu istnieją procedury składania przysięgi, które obejmują piec do palenia i palącą pochodnię. Istnieje wiele podobieństw między Księgą rodzaju 15 a aktem Abba-El., W I Mojżeszowej 15 i podobnie w akcie Abba-El, to przełożona strona, która składa się pod przysięgą. Przysięga w obu przypadkach wiąże się z sytuacją, w której strona podrzędna wydaje zwierzęta, podczas gdy Strona nadrzędna składa przysięgę.
przymierze Abrahamowe jest częścią tradycji ofiar Przymierza, która sięga trzeciego tysiąclecia p. n. e. Zwierzęta, które zostały ubite w przymierzu w 1 Księdze Mojżeszowej 15 są uważane za ofiarę ofiarną. I to właśnie przymierze zachowuje element ofiarny obok aktu symbolicznego.,
Przymierze mozaiki
przymierze mojżeszowe zawarte z Mojżeszem i ludem izraelskim na górze Horeb-Synaj, które znajduje się w Księdze Wyjścia 19-24 i Księdze Powtórzonego Prawa, zawiera podstawy tory pisanej i ustnej., W tym przymierzu Bóg obiecuje, że Izraelici staną się jego cenną własnością wśród wszystkich ludzi i „królestwem kapłanów i narodu Świętego”, jeśli będą przestrzegać przykazań Bożych. Jako część Warunków tego przymierza, Bóg daje Mojżeszowi Dziesięć Przykazań (2 Mjż 24: 8; są one później upiększone lub opracowane w pozostałej części Tory). Następnie krew ofiarnych Wołów jest pokropiona na ołtarz i na lud, aby przypieczętować przymierze.
poza głównym celem religijnym przymierze Mojżeszowe miało również charakter polityczny., Ustanowił on Izrael jako naród Święty, szczególną posiadłość Boga (2 Mjż 19,5-6), ze swoim wybranym stróżem-aniołem i pasterzem, Jahwe, synem El-Eljona.
forma Przymierza przypomina traktat suerainty w starożytnym Bliskim Wschodzie. Podobnie jak Traktaty, Dziesięć Przykazań zaczyna się od identyfikacji Jahwe i tego, co uczynił dla Izraela („który cię wywiódł z ziemi Egipskiej”; WJ 20:2), jak również od postanowień nakazujących absolutną lojalność („nie będziesz miał innych bogów oprócz mnie”)., W odróżnieniu od traktatu suerańskiego Dekalog nie ma żadnego świadectwa ani wyraźnych błogosławieństw i przekleństw. Najpełniejszy opis Przymierza Mojżeszowego znajduje się w Księdze Powtórzonego Prawa.
Bóg dał Dzieciom Izraela Szabat jako trwały znak tego przymierza.
Przymierze Kapłańskieedytuj
przymierze kapłańskie (hebr.: ברית ההונה brith ha-kehuna) jest Przymierzem, które Bóg zawarł z Aaronem i jego potomkami, kapłaństwem Aarońskim, jak można znaleźć w Biblii hebrajskiej i ustnej Tory., Biblia hebrajska wspomina również o innej wieczystej obietnicy kapłańskiej z Pinchasem i jego potomkami.
Przymierze Dawidoweedytuj
Królewskie przymierze zostało zawarte z Dawidem (2 Sam 7). Obiecał on ustanowić swoją dynastię na zawsze, uznając, że jej pierwotne obietnice Królewskiego Przymierza zostały dane przodkowi całego narodu, Abrahamowi.
przymierze Dawidowe ustanawia Dawida i jego potomków jako królów Zjednoczonej monarchii Izraela (w tym Judy)., Przymierze Dawidowe jest ważnym elementem żydowskiego mesjanizmu i teologii chrześcijańskiej. W żydowskiej eschatologii Mesjasz uważa się za przyszłego króla Żydowskiego z linii Dawidowej, który zostanie namaszczony świętym olejem namaszczenia, zgromadzi Żydów z powrotem do Ziemi Izraela, zapoczątkuje erę pokoju, zbuduje trzecią świątynię, będzie miał męskiego dziedzica, ponownie wprowadzi Sanhedryn i będzie rządził ludem Żydowskim w epoce mesjańskiej.
tablice Dziesięciu Przykazań były przechowywane w Arce przymierza, a to stało się symbolem narodu Izraelskiego i obecności Boga ze swoim ludem., Tak więc, gdy król Dawid chciał ustanowić Jerozolimę jako swoją własną stolicę, przywiózł tam Arkę (2 Sam 6).
„jest to obraz Przymierza, który koloruje większość naszego myślenia o przymierzu w Starym Testamencie, a w wyrażeniu ” prawo i Ewangelia ” przedstawia stare przymierze zakonu w przeciwieństwie do Nowego Przymierza Ewangelii . Jednak starsze od Przymierza Mojżeszowego było przymierze królewskie, które obiecywało stabilność domowi królewskiemu.”
chrześcijański pogląd na przymierze Dawidowe
chrześcijański teolog Jan F., Walvoord utrzymuje, że Przymierze Dawidowe zasługuje na ważne miejsce w określaniu celów Boga i że jego egzegeza potwierdza doktrynę przyszłego panowania Chrystusa na ziemi. Podczas gdy żydowscy teolodzy zawsze utrzymywali, że Jezus nie spełnił oczekiwań Żydowskiego Mesjasza, teolodzy biblijni Dyspensacyjne (historycznie-gramatycznie) są niemal jednomyślni, że Jezus w pełni wypełni przymierze Dawidowe, którego postanowienia Walvoord wymienia jako:
- Dawid będzie miał dziecko, które dopiero się urodzi, które będzie jego następcą i ustanowi jego królestwo.,
- syn (Salomon) zbuduje świątynię zamiast Dawida.
- tron Jego Królestwa zostanie ustanowiony na zawsze.
- TRON nie zostanie mu odebrany (Salomonowi), nawet jeśli jego grzechy usprawiedliwiają karcenie.
- dom Dawida, tron i Królestwo zostaną ustanowione na zawsze (2 Samuela 7:16).
Nowe Przymierze (chrześcijańskie)Edycja
Nowe Przymierze jest biblijną interpretacją pochodzącą z wyrażenia z Księgi Jeremiasza, w Piśmie hebrajskim., Jest często uważany za Eschatologiczną epokę mesjańską lub przyszły świat i jest związany z biblijną koncepcją Królestwa Bożego.
ogólnie chrześcijanie wierzą, że Nowe Przymierze zostało ustanowione podczas Ostatniej Wieczerzy jako część Eucharystii, która w Ewangelii Jana zawiera nowe przykazanie. Związek między krwią Chrystusa a Nowym Przymierzem jest widoczny w większości współczesnych angielskich przekładów Nowego Testamentu z powiedzeniem: „ten kielich, który jest wylany za Ciebie, jest Nowym Przymierzem we krwi mojej”.,
chrześcijanie widzą Jezusa jako pośrednika Nowego Przymierza i że jego krew, przelana podczas jego ukrzyżowania, jest wymaganą krwią Przymierza: tak jak w przypadku wszystkich przymierzy między Bogiem a człowiekiem opisanych w Biblii, Nowe Przymierze jest uważane za „więź we krwi suwerennie zarządzaną przez Boga”. Teoretyzowano, że Nowe Przymierze jest prawem Chrystusa, jak mówił podczas jego kazania na górze.,
w kontekście chrześcijańskim, to Nowe Przymierze jest związane ze słowem „testament” w znaczeniu „Testament pozostawiony po śmierci osoby”, instrukcją dziedziczenia własności (łac. testamentum), oryginalnym greckim słowem używanym w Piśmie Świętym jest diatheke (διαθήκη), które w kontekście greckim oznaczało tylko „Testament (pozostawiony po śmierci)” i praktycznie nigdy „Przymierze, Przymierze”., Fakt ten sugeruje reinterpretację starotestamentowego Przymierza jako posiadającego cechy „woli pozostawionej po śmierci” w teologii chrześcijańskiej i wzbudził znaczną uwagę badaczy i teologów biblijnych. Powód związany jest z tłumaczeniem hebrajskiego słowa przymierza, Brit (ברקית), w Septuagincie: zobacz „dlaczego słowo Testament” w artykule Nowego Testamentu.
Leave a Reply