przyczyny wysokiej zawartości fosforu: młodość; ćwiczenia fizyczne; odwodnienie i hipowolemia; lewatywa o wysokiej zawartości fosforu; akromegalia; niedoczynność przytarczyc; pseudohypoparathyroidom; przerzuty do kości; hiperwitaminoza D; sarkoidoza; zespół mleczno-alkaliczny; choroby wątroby, takie jak marskość wrotna; katastrofalne wydarzenia, takie jak resuscytacja serca, zator płucny, niewydolność nerek; cukrzyca z ketozą; Artefakt w surowicy nie jest przechowywany w lodówce; przegrzana, hemolizowana próbka lub surowica pozwalały pozostać zbyt długo na skrzepie.,
chociaż akumulacja fosforanów występuje w postępie choroby nerek, hiperfosfatemia nie jest cechą wczesnej niewydolności nerek;1 zwykle nie rozwija się, zanim czynność nerek zmniejszyła się do około 25% normy.2 włókniakomięsak kości u pacjentów z mocznicą, spowodowany nadmiernym obrotem kostnym, wiąże się z hiperfosfatazją. Rola hiperfosfatemii w promowaniu takiej wtórnej nadczynności przytarczyc jest dobrze ugruntowana.Istnieje związek z osteomalacją u pacjentów hemodializowanych.3
przyczyny niskiej zawartości fosforu: (Hipofosfatemia może wystąpić z lub bez niedoboru fosforanów., Stężenia w surowicy zmieniają się nawet o 2,0 mg / dL w ciągu dnia.)
osoby bardzo poważnie niedożywione mogą mieć niski poziom fosforanów, ale nawet w czasie głodu, poziom fosforu zwykle jest normalny. Leki zobojętniające sok żołądkowy, leki moczopędne i długotrwałe steroidy należą do powszechnych środków mających związek z ciężką hipofosfatemią.4 niedawne spożycie węglowodanów zmniejsza fosfor, podobnie jak dożylne podawanie glukozy; przypadki hipofosfatemii odnoszą się do IV., węglowodany, 4 dializy, hiperalimentacja, przedłużone dożylne podawanie płynów bez fosforanów, Stany metaboliczne z udziałem glukozy, potasu i pH. niedobór fosforanów występuje w cukrzycowej kwasicy ketonowej. Podobnie jak potas, fosfor powraca do komórki podczas leczenia cukrzycowej kwasicy ketonowej, a jego stężenie w surowicy może się znacznie zmniejszyć podczas leczenia. Diureza osmotyczna wywołana przez glikozurię w słabo kontrolowanej cukrzycy może prowadzić do utraty fosforanów w moczu z ujemnym bilansem fosforu., Stężenie PO4 może okazać się przydatne w rozpoczynaniu leczenia insuliną, w cukrzycowej kwasicy ketonowej i innych sytuacjach braku insuliny; z hiperglikagonemią, stosowaniem kortykosteroidów i adrenaliny oraz w zasadowicy oddechowej. Uważa się, że związek hipofosfatemii z zaburzonym metabolizmem glukozy odzwierciedla zmniejszoną wrażliwość tkanek na insulinę.Alkoholizm i inne zaburzenia wątroby występują bardzo często u pacjentów z niskim poziomem PO4. Ketoza alkoholowa i odstawienie alkoholu są jednymi z przyczyn hipofosfatemii. W ostatnim trymestrze ciąży obserwuje się nieznaczne zmniejszenie stężenia fosforu w surowicy.,
pierwotna nadczynność przytarczyc i inne przyczyny podwyższenia stężenia wapnia, w tym nadczynność przytarczyc pozamacicznych (pseudohiperparathyroidism).
pacjenci z sepsą, w tym z chorobą legionistów i innymi infekcjami układu oddechowego. Dwadzieścia dwa procent przypadków zakażeń układu oddechowego miało stężenie fosforu w surowicy ≤2,4,6 Halevy i Bulvik zgłaszają posocznicę gram-ujemną jako częstą przyczynę ciężkiej hipofosfatemii wśród 55 000 profili chemicznych hospitalizowanych pacjentów, których badali.4 (Hipofosfatemia upośledza działanie bakteriobójcze).,
niedobór witaminy D; osteomalacja, dziedziczne i sporadyczne formy krzywicy hipofosfatemicznej. W pracach nad osteomalacją należy zwrócić uwagę na zmniejszenie stężenia wapnia i fosforu oraz zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej. Biopsja, jednak, może być nieprawidłowe nawet wtedy, gdy te parametry biochemiczne są w granicach normy.
zaburzenia w kanalikach nerkowych (zespół Fanconiego, kwasica kanalikowa nerkowa); stosowanie leków zobojętniających, wiążących fosfor (patrz hiperkalciuria, niski poziom fosforu w moczu, wysoka fosfataza alkaliczna); 7 dializy, wymioty; dożylne podawanie soli fizjologicznej lub mleczanów.,; steatorrhea, zaburzenia wchłaniania, ciężka biegunka, ssanie nosowo-żołądkowe; hipokaliemia; ujemny bilans azotowy; zmniejszenie spożycia PO4 w diecie; powrót do zdrowia po ciężkim oparzeniu; zatrucie salicylanem; ostra dna moczanowa; związane z guzem: opisane jako obejmujące hemangiopericytomas (niezbyt częste podmioty patologiczne) i nerwiakowłókniakowatość; transfuzja krwi; arteriografia.
objawy przedmiotowe i podmiotowe niedoboru fosforanów mogą obejmować układ nerwowo-mięśniowy, Neuropsychiatryczny, żołądkowo-jelitowy, szkieletowy i krążeniowo-oddechowy. Objawom zwykle towarzyszą stężenia w surowicy < 1.,0 mg / dL.
ciężka hipofosfatemia występuje najczęściej u pacjentów w podeszłym wieku i często występuje u osób pooperacyjnych.4
powikłania hipofosfatemii: wpływ na 2,3-difosfoglicenian RBC i dysocjację tlenu.8 depresja czynności mięśnia sercowego (kurczliwość), zmniejszona pojemność minutowa serca; niewydolność oddechowa i osłabienie mięśni oddechowych; zwiększona częstość występowania posocznicy, upośledzenie działania bakteriobójczego.,9 konsekwencje dla ośrodkowego układu nerwowego: poliradykulopatia, parestezje, drżenie, ataksja, osłabienie, niewyraźna mowa, stupor, śpiączka, drgawki; sztywność stawów; miopatia; kamienie nerkowe, hiperkalciuria wtórna do wycieku fosforanów nerkowych; insulinooporność, nietolerancja glukozy. Rabdomioliza może komplikować znaczną hipofosfatemię. Śmiertelność wynosi 20% u pacjentów, u których stężenie fosforu wynosiło 1,1-1,5 mg/dL.4
Leave a Reply