Reclothing The First Lady of Metals – Repair Concerns (Polski)

przez pierwsze sto lat Lady Liberty stała dumna i wysoka, ale nie bez tych, którzy chcieli ją odzyskać … przedwcześnie. Na przykład w 1906 roku Kongres przeznaczył na jej namalowanie 62 000 dolarów. Dlaczego? Ponieważ niektórzy politycy byli zmartwieni, że zmieniła kolor na zielony. Wywołało to lekkie oburzenie. Według ówczesnych doniesień prasowych byłoby to ” świętokradztwem.,”Jeden z nich zacytował Josepha Mitchella z firmy John Williams:” Miedź nie rdzewieje. Usunięcie patyny byłoby wandalizmem, dla którego nie byłoby usprawiedliwienia.”

Statua Wolności z w pełni rozwiniętą Patynacją

na szczęście plan się nie powiódł. Na przełomie wieków, zajęło więcej czasu, aby uformować kolor, który widzimy dzisiejsze nowojorskie powietrze, zajęłoby to około 10 lat, aby osiągnąć, ale na przełomie wieków, minęło prawie 25 lat, zanim patyna została w pełni dmuchana.

a Ameryka uwielbiała niebiesko-zielony wygląd tej pani.,

w rzeczywistości, w 1925 roku, New York Sun powiedział: „słone powietrze nadało” Miss Liberty ” jej obecną, zieloną cerę, tak często zauważaną z przechodzących wkładek. Głębinowe wiatry, które wdarły się do Narrows z Sandy Hook, utleniły jej miedź i zapewniły odporną na warunki atmosferyczne powłokę, która, jak mówią jej opiekunowie, sprawi, że będzie trwała wiecznie … lub tak długo, jak kamień i metal trzymają się razem.”

jednak w 1937 roku, w 50.rocznicę powstania posągu, trzeba było dokonać naprawy kamienia. Woda przeciekała do piedestału., W rezultacie, WPA skonstruował 250-stopowy miedziany fartuch (rodzaj migającej czapki) nad piedestałem. Jak powiedział wówczas kierownik konserwacji: „w przyszłości stopy panny Liberty będą suche z tą powłoką ochronną.”

podstawa posągu z dodanym fartuchem

teraz, gdy zbliżało się jej pierwsze stulecie, było około tuzina powodów, dla których nasza pierwsza dama z metali musiała zostać oddana. Obejmowały one kwestie dostępu i komfortu odwiedzających, bezpieczeństwa, wyglądu i, oczywiście, niezbędnych napraw.,

najważniejsze z napraw związanych z korozją i obejmowały:

• wnętrze ze skóry miedzianej.
• osłabienie konstrukcji wsporczej ramienia trzymającego pochodnię.
• korozja żelaznej Armatury, a w szczególności miejsca, w którym była przymocowana do miedzianej skóry.
• i, zewnętrzna miedziana skóra.,

szkielet z zaproszeniami do naprawy

w 1984 roku Peter Dessauer, historyczny architekt National Park Service, który kierował projektem renowacji, powiedział, że „pomimo pogorszenia stanu innych metali, miedziana skóra Statuy Wolności pozostała praktycznie nienaruszona.”Ale naprawy były potrzebne. Wnętrze miedzianej skorupy i żelaznej armatury otrzymało na przestrzeni lat kilka warstw powłok ochronnych, w tym smołę węglową, aluminium i ołów., Powłoki te ulegały pogorszeniu i łuszczeniu, zapewniając kieszenie, w których zatrzymywała się wilgoć i mogła wystąpić korozja.

szczegóły korozji wewnętrznej

aby usunąć stare powłoki (około 10 warstw), powierzchnie zostały najpierw rozbite ciekłym azotem przy temperaturze minus 350ºF, a następnie wysadzone przy ciśnieniu 50 psi 100 ton gruboziarnistego wodorowęglanu sodu. Metoda nie pozostawiła korozyjnego produktu ubocznego.

jednak, ponieważ wodorowęglan sodu przyciąga wodę, potrzebne były suszarki w sprężarce i przy dyszy., Nowo oczyszczone powierzchnie zostały ostatecznie poddane działaniu benzotriazolu, aby zapobiec dalszej korozji szczelinowej.

Naprawa wnętrz ciekłym azotem

kałużowe żelazo zostało wysadzone ścierniwem z tlenku glinu, po czym jako inhibitor rdzy zastosowano nieorganiczny podkład cynkowy na bazie wody. Następnie zastosowano poliuretanowy lakier nawierzchniowy zapewniający ochronę przed graffiti.