problemy z przetwarzaniem sensorycznym wyjaśnione

problemy z przetwarzaniem sensorycznym są często po raz pierwszy rozpoznawane w wieku malucha, gdy rodzice zauważają, że dziecko ma niezwykłą awersję do hałasu, światła, butów, które są uważane za zbyt ciasne i ubrania, które są irytujące. Mogą również zauważyć niezdarność i problemy ze wspinaniem się po schodach oraz trudności z doskonałymi umiejętnościami motorycznymi, takimi jak posługiwanie się ołówkiem i zapinanie guzików.,

bardziej zaskakujące — i niepokojące — dla rodziców są dzieci, które wykazują skrajne zachowania:

• krzyczące, gdy ich twarze stają się mokre
• rzucające napady złości, gdy próbujesz je ubrać
• mające niezwykle wysoki lub niski próg bólu
• wbijające się w ściany, a nawet ludzie
• wkładające w usta niejadalne rzeczy, w tym kamienie i farbę

te i inne nietypowe zachowania mogą odzwierciedlać problemy przetwarzania sensorycznego — trudności z integracją informacji ze zmysłów, które mogą przytłoczyć dzieci i spowodować mylące zachowanie., Rodzice dzieci z tymi problemami często nazywają to zaburzeniem przetwarzania sensorycznego lub SPD. Psychiatrzy jednak szybko zauważają, że SPD nie jest rozpoznanym zaburzeniem w podręczniku diagnostycznym i statystycznym.

problemy z przetwarzaniem sensorycznym są obecnie uważane za objaw autyzmu, ponieważ większość dzieci i dorosłych ze spektrum autyzmu ma również istotne problemy sensoryczne. Jednak wiele dzieci z problemami sensorycznymi nie są w spektrum. Można je również znaleźć u osób z ADHD, OCD i innymi opóźnieniami rozwojowymi-lub bez innej diagnozy w ogóle.,

dramatyczne wahania nastroju i napady złości

to, co rodzice często zauważają najpierw, to dziwne zachowania i dzikie wahania nastroju, w najlepszym razie dziwne, w najgorszym denerwujące. Często jest to przerośnięta reakcja na zmianę środowiska-radykalna, niewytłumaczalna zmiana w zachowaniu dziecka.

na przykład pierwszoklasista może sobie radzić w spokojnym otoczeniu ze spokojnym DOROSŁYM. Ale umieść to dziecko w sklepie spożywczym wypełnionym przeciążeniem stymulacji wzrokowej i słuchowej, a możesz mieć zadatki na skrajną złość, która jest przerażająca zarówno dla dziecka, jak i rodzica.,

„napady złości tych dzieci są tak intensywne, tak długotrwałe, tak niemożliwe do powstrzymania, gdy już zaczną, po prostu nie możesz tego zignorować” – zauważa Nancy Peske, której Syn Cole zmaga się z problemami zmysłów. Peske jest współautorem wraz z terapeutą zajęciowym Lindsey Biel, która pracowała z Cole ' em nad wychowaniem inteligentnego dziecka.

odpowiedź na walkę lub lot

kolejną odpowiedzią na bycie przytłoczonym jest ucieczka., Jeśli dziecko wybiega przez plac zabaw lub parking, nieświadome zagrożenia, Peske mówi, że jest to wielka czerwona flaga, że może zmierzać z dala od czegoś denerwującego, co może nie być widoczne dla reszty z nas, lub w kierunku środowiska lub odczucia, które uspokoi jego system. Albo dziecko może stać się agresywne, gdy jest przeciążone zmysłami, mówi. „W rzeczywistości mają neurologiczną „paniczną” reakcję na codzienne odczucia, które Reszta z nas bierze za pewnik.”

niektóre dzieci ze spektrum są znane z wędrówek do wody, zbyt często z zabójczymi skutkami., Jedną z teorii jest to, że woda oferuje wejście, których pragną z powodu problemów sensorycznych. „Nie wszystkie dzieci zmysłowe to robią”, mówi Peske, ” ale większość kieruje się w stronę wrażeń i środowisk, które uważają za uspokajające lub stymulujące. Ich samoregulacja nie jest wielka, więc bezpieczeństwo bierze Tylne Siedzenie na ich potrzebę uzyskania tego wkładu lub tego uspokajającego doświadczenia bycia w wodzie.”

dzieci, nastolatki i dorośli z problemami sensorycznymi doświadczają nadmiernej wrażliwości (nadwrażliwości) lub niedostatecznej wrażliwości (wrażliwości).

jakie są problemy z przetwarzaniem sensorycznym?,

trudności w przetwarzaniu sensorycznym po raz pierwszy zidentyfikował terapeuta zajęciowy dr A. Jean Ayres. W latach 70. Dr Ayres przedstawił ideę, że mózgi niektórych ludzi nie mogą robić tego, co większość ludzi uważa za oczywiste: przetwarzać wszystkie informacje napływające przez siedem — a nie tradycyjne pięć-zmysłów, aby zapewnić jasny obraz tego, co dzieje się zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie.

wraz z dotykiem, słuchem, smakiem, węchem i wzrokiem Dr Ayres dodał „wewnętrzne” zmysły świadomości ciała (propriocepcja) i ruchu (przedsionkowy)., Kiedy mózg nie jest w stanie zsyntetyzować wszystkich tych informacji jednocześnie, „to jest jak korek w głowie,” mówi Peske, „ze sprzecznymi sygnałami szybko dochodzącymi ze wszystkich stron, tak że nie wiesz, jak to wszystko zrozumieć.”

Jakie są te dwa „dodatkowe” zmysły w pracy Dr Ayres?

zmysły wewnętrzne

receptory proprioceptywne znajdują się w stawach i więzadłach, umożliwiając kontrolę motoryczną i postawę. Układ proprioceptywny mówi mózgowi, gdzie znajduje się ciało w stosunku do innych obiektów i jak się poruszać.,

dzieci, które są hipoczułe pragną wejść; uwielbiają skakać, skakać i upaść, a także głęboką presję, taką jak ta zapewniana przez ciasne uściski niedźwiedzi.

Jeśli są nadwrażliwe, mają trudności ze zrozumieniem, gdzie ich ciało jest w stosunku do innych przedmiotów i mogą wpadać na rzeczy i wydawać się niezdarne; ponieważ mają problemy z wyczuwaniem nakładanej siły, mogą rozerwać papier podczas wymazywania, szczypać zbyt mocno lub trzaskać przedmiotami.,

receptory przedsionkowe, znajdujące się w uchu wewnętrznym, informują mózg, gdzie znajduje się ciało w przestrzeni, dostarczając informacji dotyczących ruchu i pozycji głowy. Są to między innymi kluczowe elementy równowagi i koordynacji.

osoby z hipoczułością są w ciągłym ruchu; pragną szybkiego, wirującego i / lub intensywnego ruchu, uwielbiają być rzucane w powietrze i skakać po meblach i trampolinach.,

osoby nadwrażliwe mogą obawiać się aktywności wymagających dobrej równowagi, w tym wspinaczki na sprzęcie placu zabaw, jazdy na rowerze lub balansowania na jednej nodze, zwłaszcza z zamkniętymi oczami. Oni też mogą wydawać się niezdarni.,

a sensory checklist

aby pomóc rodzicom określić, czy zachowanie ich dziecka wskazuje na poważne problemy sensoryczne, Peske i Biel stworzyli szczegółową listę sensoryczną, która obejmuje odpowiedzi na wszystkie rodzaje wejść, od chodzenia boso do pachnących przedmiotów, które nie są pokarmem, a także pytania dotyczące drobnych i brutto funkcji motorycznych, takich jak za pomocą nożyczek (fine) I Łapanie piłki (brutto).

lista dla niemowląt i małych dzieci zawiera odporność na przytulanie, aż do wygięcia się podczas trzymania, co może być przypisane odczuwaniu rzeczywistego bólu podczas dotykania. W wieku przedszkolnym nadmiernie stymulowany lęk dzieci może prowadzić do częstych lub długich napadów złości.

uczniowie klas, którzy są hipoczułe, mogą wykazywać „negatywne zachowania”, w tym to, co wygląda na nadpobudliwość, podczas gdy w rzeczywistości szukają danych wejściowych., Ci, którzy są nadwrażliwi, są avoiderami; może to przekładać się na odmowę mycia zębów lub pomalowania twarzy. Aby jeszcze bardziej skomplikować sprawy, dzieci mogą być zarówno poszukiwaczami, jak i avoiderami i mieć zarówno proprioceptywne, jak i przedsionkowe wyzwania, wraz z kwestiami związanymi z tradycyjnymi pięcioma zmysłami.,

źle zinterpretowane zachowanie

Peske podsumowuje sposób, w jaki problemy zmysłowe mogą wpływać na dzieci w ten sposób:

„Jeśli jesteś dzieckiem, które jest nadwrażliwe na pewne odczucia, nie tylko możesz być niespokojny lub rozdrażniony, nawet zły lub przestraszony, możesz być nazywany „wybrednym” i ” nadwrażliwym.”Jeśli spieszysz się, bo jesteś niespokojny lub jesteś nadmiernie stymulowany i nie używasz dobrze funkcji wykonawczej, ponieważ twoje ciało ma tak silną potrzebę ucieczki, jesteś” impulsywny.,- Jeśli masz problemy z planowaniem i wykonywaniem swoich ruchów ze względu na słabą świadomość ciała i słabą organizację w obszarach motorycznych mózgu-dodaje-jesteś niezdarny.”Ponieważ jesteś rozproszony przez swoje problemy zmysłowe i stara się zrozumieć to wszystko, możesz być opóźniony w rozwoju w pewien sposób, co sprawia, że jesteś trochę „niedojrzały” lub młody jak na swój wiek.”

w tym zamieszaniu może być ulga dla więcej niż kilku rodziców w rozpoznaniu tego, co może powodować niewytłumaczalne zachowanie., „Kiedy opisuję problemy sensoryczne rodzicom, których dzieci je mają” – mówi Peske – „zwykle reakcja brzmi:” O mój Boże, to jest to! Od wielu miesięcy, a nawet lat starają się o to! Poczucie ulgi, że w końcu wiedzą, co to jest, jest ogromne.”