totalitaryzm
zjazd partii nazistowskiej w Norymberdze w 1936 r.
pod wpływem nazizmu, z naciskiem na naród, indywidualizm został potępiony, a zamiast tego przywiązano wagę do Niemców należących do niemieckiej Wolk i „wspólnoty ludowej” (Volksgemeinschaft)., Hitler oświadczył, że „każda działalność i każda potrzeba każdej jednostki będzie regulowana przez zbiorowość reprezentowaną przez partię „i że” nie ma już żadnych wolnych domen, w których jednostka należy do siebie”. Himmler uzasadniał utworzenie represyjnego państwa policyjnego, w którym siły bezpieczeństwa mogłyby sprawować władzę arbitralnie, twierdząc, że bezpieczeństwo i porządek Narodowy powinny mieć pierwszeństwo przed potrzebami jednostki.,
według słynnej filozofki i teoretyczki politycznej Hannah Arendt, urok nazizmu jako ideologii totalitarnej (z towarzyszącą mu mobilizacją ludności niemieckiej) tkwił w konstrukcji pomagania społeczeństwu w radzeniu sobie z dysonansem poznawczym wynikającym z tragicznego przerwania i wojny światowej oraz cierpień ekonomicznych i materialnych wynikających z depresji i uporządkowanych wokół nich rewolucyjnych niepokojów., Zamiast pluralizmu, jaki istniał w państwach demokratycznych lub parlamentarnych, nazizm jako system totalitarny promował „jasne” rozwiązania problemów historycznych, z którymi borykały się Niemcy, wspierał deklasowanie dawnego rządu Weimarskiego i zapewniał polityczno-biologiczną drogę do lepszej przyszłości, wolnej od niepewności przeszłości. To właśnie rozpylone i niezadowolone masy Hitler i elita partyjna wskazywały konkretny kierunek i wykorzystywały sprytną propagandę, aby uczynić z nich ideologicznych zwolenników, wykorzystanych do ożywienia nazizmu.,
podczas gdy ideologowie nazizmu, podobnie jak stalinizm, brzydzili się demokratycznymi lub parlamentarnymi rządami praktykowanymi w Stanach Zjednoczonych lub Wielkiej Brytanii, ich różnice są znaczne. Kryzys epistemiczny pojawia się, gdy próbuje się syntetyzować i kontrastować nazizm i stalinizm jako dwie strony tej samej monety z ich podobnie tyranicznymi przywódcami, gospodarkami kontrolowanymi przez państwo i represyjnymi strukturami policyjnymi., Mianowicie, choć mają wspólną tematyczną konstrukcję polityczną, w swoich światopoglądach są całkowicie odmienne od siebie, a gdy dokładniej analizowane są na poziomie jeden do jednego, dochodzi do „nie do pogodzenia asymetrii”.
Leave a Reply