Król Henryk V

król Henryk V, wojowniczy król, świecący przykład średniowiecznego panowania i żywej legendy.

urodził się we wrześniu 1386 r.w Walii na Zamku Monmouth, jako syn przyszłego króla Anglii Henryka IV i jego żony Marii de Bohun. Jego rodowód był imponujący z wybitnymi przodkami, takimi jak Jan z Gaunt i Edward III. jego kuzyn Ryszard II był przewodniczącym monarchy w momencie jego narodzin i miał znaczący wpływ na młodego Henryka, gdy wziął go pod swoje skrzydła.,

Ryszard II konfrontuje się ze zbuntowanym tłumem podczas rewolty chłopskiej.

Niestety dla Ryszarda jego panowanie miało się nagle skończyć. Jego czas jako króla był nękany trudnościami, w tym trwającym konfliktem z Francją, buntem chłopów i problemami na granicy ze Szkocją. W 1399 zmarł Jan z Gaunt, wuj Ryszarda II, który był również dziadkiem młodego Henryka., W międzyczasie ojciec Henryka, znany jako Henryk z Bolingbroke, który przebywał na wygnaniu, poprowadził inwazję w czerwcu, która szybko przerodziła się w roszczenia do tronu na pełną skalę.

Henryk z Bolingbroke miał niewielkie trudności z wykonaniem swojej misji; w mgnieniu oka Ryszard został obalony, uzurpowany przez Henryka, który ogłosił się królem Henrykiem IV, pozostawiając Ryszarda na śmierć w więzieniu rok później. W tej serii wydarzeń Młody Henryk miał zostać następcą tronu Anglii., W listopadzie tego samego roku, gdy odbyła się koronacja jego ojca, Henryk stał się znany jako Książę Walii, prominentny i słynny tytuł, który piastował aż do jego sukcesji do tronu.

jego tytuł królewski i przywileje nie były bezsporne, ponieważ książę Walii został zmuszony do walki, gdy bunt Owena Glyndwra w Walii zbuntował się przeciwko Angielskiej koronie przez dziewięć lat, ostatecznie kończąc się angielskim zwycięstwem.

na jego dorastanie miały znaczący wpływ bitwy i konflikty, które wybuchły w młodości., Jego potęga militarna była testowana nie tylko przez walijską rebelię, ale także w starciu z potężną rodziną Percy z Northumberland w bitwie pod Shrewsbury. W 1403 bitwa była w pełnym rozkwicie, konflikt mający na celu obronę interesów jego ojca jako króla przed armią rebeliantów dowodzoną przez Henry ' ego „Harry' ego Hotspura „Percy' ego.

podczas bitwy Młody Henryk uniknął śmierci, gdy strzała uderzyła go w głowę., Na szczęście dla niego, królewski lekarz zajmował się jego ranami przez kilka następnych dni, operując go i ostatecznie wyciągając strzałę z minimalnymi uszkodzeniami (leczenie, którego nie otrzymałby, gdyby nie był następcą tronu). Cudowne uzdrowienie pozostawiło szesnastoletniego księcia z blizną na twarzy jako trwałe przypomnienie jego wojskowych eskapad; niemniej jednak jego smak życia wojskowego nie został zmniejszony pomimo jego bliskiego doświadczenia śmierci.

apetyt Henry ' ego na zaangażowanie militarne dorównywał w równym stopniu jego chęci zaangażowania się w rządy., W 1410 r. schorowany stan zdrowia ojca pozwolił mu uzyskać tymczasową kontrolę nad postępowaniem przez około osiemnaście miesięcy, w tym czasie realizował własne idee i Politykę. Nieuchronnie, po wyzdrowieniu ojca, wszystkie środki zostały odwrócone i książę został zwolniony z Rady, pokłócił się z ojcem, jak to uczynił.

w 1413 r.zmarł król Henryk IV, a jego syn objął tron i został koronowany na króla 9 kwietnia 1413 r. w Opactwie Westminsterskim pośród zdradliwej zamieci. Nowy król, król Henryk V został opisany jako imponujący w posturze z ciemnymi włosami i rumianą karnacją.,

Król Henryk V

rozpoczął pracę od razu, zajmując się najpierw sprawami wewnętrznymi, które od samego początku poruszał jako władca Zjednoczonego narodu, wyraźnie odkładając na bok dotychczasowe różnice. W ramach tego planu wprowadził formalne użycie języka angielskiego we wszystkich postępowaniach rządowych.

jego polityka wewnętrzna była ogólnie udana i zniechęcała do jakichkolwiek poważnych trosk o tron, w tym Edmunda Mortimera, hrabiego marca. Podczas gdy jego problemy wewnętrzne były rozwiązywane, realne zagrożenia i ambicje Henryka V wychodziły zza kanału La Manche.,

w 1415 r.Henryk popłynął do Francji, zdeterminowany pragnieniem objęcia tronu francuskiego i odzyskania utraconych ziem od przodków. Silnie zmotywowany, znalazł się uwikłany w wojnę stuletnią, która eskalowała od 1337 roku.

mając duże doświadczenie wojskowe pod pasem, Henry wykonał śmiałe manewry i wygrał oblężenie pod Harfleur, zdobywając port w strategicznym zwycięstwie, epizod historii doskonale przedstawiony w sztuce Szekspira „Henryk V”., Na nieszczęście dla niego i jego armii, Anglicy zostali powaleni przez czerwonkę długo po zakończeniu oblężenia, co doprowadziło do śmierci około jednej trzeciej jego ludzi z powodu choroby. To spowodowało znaczne zmniejszenie liczebności Henryka, zmuszając go do wyruszenia wraz z pozostałymi ludźmi do Calais, mając nadzieję, że uda im się uniknąć Francuzów.

Niestety nie miał takiego szczęścia i został zmuszony do wzięcia udziału w bitwie pod Agincourt 25 października 1415 roku. Był to Dzień Świętego Kryspina, święto, kiedy Henryk poprowadził swoich ludzi przeciwko narzucającej się armii francuskiej., Różnica w liczebności była ogromna, a Francuzi szacowani byli na około 50 000 ludzi w porównaniu do 5 000 ludzi w Anglii. Perspektywa zwycięstwa wydawała się mała dla Anglików, ale strategiczne doświadczenie Henryka miało być ich ratunkiem.

Plan Henry ' ego polegał na wykorzystaniu pola w jego najwęższym punkcie, zaklinowanym między zalesionymi obszarami po obu stronach. Ten dławiący punkt uniemożliwiłby znacznie większej armii francuskiej okrążenie Anglików., W międzyczasie łucznicy Henry ' ego wyzywająco wystrzelili strzały w serii salw, podczas gdy Francuzi, którzy szarżowali w ich kierunku przez błoto, zostali napotkani przez rząd kołków o wysokości sześciu stóp, zmuszając Francuzów do odwrotu.

w końcu Francuzi zostali ograniczeni do niewielkiej przestrzeni, co utrudniało wdrożenie jakiejkolwiek taktyki. W rezultacie duża armia poniosła ogromne straty; uwięzieni i noszący Duże zbroje zostali obciążeni, co spowodowało ogromne straty., Henry i jego mała armia ludzi pokonali większą i silniejszą armię dzięki strategii.

Henryk powrócił do Anglii triumfalnie, witany na ulicach przez swoich ludzi, którzy teraz uważali go za króla-wojownika.

Henryk zbudował na swoim sukcesie wkrótce potem, gdy wrócił do Francji i z powodzeniem zajął Normandię. W styczniu 1419 r. Rouen zostało zmuszone do poddania się i obawiając się najgorszego, Francuzi zawarli porozumienie znane jako Traktat w Troyes, który potwierdził, że król Henryk V odziedziczy koronę francuską po królu Karolu VI., Był to wielki sukces króla; osiągnął on swój cel i w ten sposób odniósł zwycięstwo i podziw w Anglii.

zwycięstwa Henryka na tym się nie skończyły. Po zabezpieczeniu korony francuskiej traktatem, jego uwagę zwrócił na Katarzynę de Valois, najmłodszą córkę króla Francji Karola VI. W czerwcu 1420 pobrali się w katedrze w Troyes i powrócił do Anglii z żoną in tow, gdzie w lutym 1421 została koronowana na Królową w Opactwie Westminsterskim.,

małżeństwo Henryka V i Katarzyny de Valois

łupy wojenne jednak nadal pobudzały Henryka V i wkrótce wrócił do Francji, aby kontynuować swoje kampanie wojskowe, mimo że Katarzyna była teraz w ciąży. W grudniu urodziła ich jedyne dziecko, syna o imieniu Henry, innego chłopca przeznaczonego na króla.

, 31 sierpnia 1422 podczas oblężenia Meaux Henryk V zmarł, prawdopodobnie na czerwonkę, zaledwie miesiąc przed trzydziestymi szóstymi urodzinami.

jego spuścizna zyje tak jak jego syn zostal Henryk VI Anglii i Henryk II we Francji. Henryk V w krótkim czasie zdefiniował kraj swoimi zdolnościami militarnymi i pozostawił niezatarty ślad w Anglii i za granicą, wpływ tak wyraźny, że sam Szekspir zapamiętał go w literaturze.

„Too famous to live long”
(John, Książę Bedford, brat Henryka, który był obecny przy jego śmierci).,