James Madison: ojciec Konstytucji

chory, niski, nieśmiały ojciec Konstytucji James Madison był również zdeterminowanym, ambitnym, przebiegłym ojcem amerykańskiej polityki.

ludzie lubią myśleć, że ojcowie założyciele byli ponad bałaganem słomkowych sondaży, klik, prawyborów, konwencji i debat. Biali faceci z białymi włosami w proszku, żyjący w białych domach, myślący o niezwykłych myślach. Tak, powinni byli bardziej myśleć o uwolnieniu swoich niewolników i umocnieniu swoich żon i córek, ale przynajmniej ich umysły opierały się na ideałach, a nie grupach skupieniowych.,

spośród tych wszystkich założycieli, jednym z najwyżej myślących był z pewnością James Madison, mały facet nieco ponad 5 stóp wysokości z wysokimi intelektami. Nawet jego fryzura-szczyt z przodu, cofający się nad każdą skronią, cofnięty w kolejce-zdawała się zwracać uwagę na jego mózg. Na Konwencji Konstytucyjnej w 1787 roku, gdzie geniusz był powszechny, wyróżniał się. „Ever y person” w Filadelfii tego lata, napisał William Pierce, jeden z jego kolegów delegatów, ” uznać jego wielkość.”Był” najlepiej poinformowanym człowiekiem „w każdej debacie, z” najbardziej poprawną wiedzą.,”Przygotowywał się do konwencji, analizując konstytucje świata starożytnego pod kątem ich wad. Brał udział w każdej sesji, notował mowę i ruch. Chciał, aby inni zrozumieli” opinie i powody ” stojące za tą konstytucją. Po zawieszeniu konwencji napisał Federalistyczne dokumenty z Alexandrem Hamiltonem i Johnem Jayem, wychwalając Konstytucję swoim rodakom. Później prowadził projekt ustawy o prawach przez Pierwszy Kongres. Za to wszystko był znany, nawet za życia, jako ojciec Konstytucji.,

ale Madison miała kolejne dziecko. Oczytany, głęboko myślący był ojcem amerykańskiej polityki. Partie polityczne, partyzanckie media, ostre ataki, slogany i odgłosy-albo je wymyślił, albo wiedział, że przyjdą. Na dobre i na złe, jego odciski palców są wszędzie w instytucjach i podstawowych zasadach polityki, jakie znamy. Dziś jest więcej wyborców, więcej mediów i więcej dolarów pływających wokół, ale to są różnice stopnia., Gdyby Madison nagle przetransportowano na kawę z kandydatem w 2011 r. lub pokazano szokujący kanał na Twitterze kampanii, on, bardziej niż jakikolwiek inny założyciel, wziąłby to wszystko ze sobą. Widział to ponad 200 lat temu.

pierwsza kampania Kongresowa Madison

MADISON urodził się bogaty, syn zamożnej Virginii planter. Ale był przeklęty wadami. Rozważ jego wygląd i temperament-podstawowy zestaw umiejętności politycznych Polityka. Madison nie była tylko niska i lekka, ważąc nieco ponad 100 funtów., Był chorowity-przez całe życie cierpiał na zaburzenia żołądkowe, nie wspominając o ” atakach przypominających epilepsję.”I był nieśmiały. Wśród nieznajomych pokazał „nic wciągającego, a nawet znośnego w jego manierach” – napisała żona kongresmena— ” najbardziej nietowarzyskie stworzenie w życiu.”Jego głos był jednocześnie surowy, ale słaby; kiedy przemawiał do organów ustawodawczych, opiekunowie protokołów często zostawiali puste miejsca w jego uwagach, ponieważ” nie mógł być wyraźnie słyszalny.”Czy taki człowiek mógłby grać na tanich siedzeniach, albo przekonać chłopców na zapleczu?,

raz po raz Madison pokazywał, że może się spieprzyć do zadania pod ręką. W swoim pierwszym wyścigu w Kongresie, stanął przed klasycznym nowoczesnym momentem kampanii-spotkaj się z kandydatami debaty w społeczności religijnej / etnicznej-i pokonał bardziej charyzmatycznego rywala.

w lutym 1789 r. odbyły się pierwsze wybory do nowej Izby Reprezentantów. Macierzysty stan Madison, Wirginia, ratyfikował Konstytucję rok wcześniej cienkim marginesem, a krytycy Konstytucji szukali zemsty. Wśród nich był sąsiad i kiedyś przyjaciel, James Monroe., Monroe, 30 lat do Madison 37, było wiele rzeczy Madison nie był: wysoki, przystojny, energiczny, rewolucyjny bohater wojenny, który został ranny w bitwie pod Trenton. (Madison spędził wojnę w Biurze Politycznym.) Dwóch mężczyzn walczyło przeciwko sobie o miejsce w pierwszym kongresie, w okręgu ośmiu hrabstw, które zostały obsadzone na rzecz Monroe. Pięć z tych hrabstw sprzeciwiło się Konstytucji.

To była trudna kampania. Zima była okropna-deszcz, grad, śnieg, śnieg., Klimat polityczny był również burzliwy, a zwolennicy Monroe oskarżali Madison o miękkość w kwestii wolności religijnej, ponieważ konstytucja w swojej pierwotnej formie nie miała Karty Praw.

Virginia, która kiedyś miała ugruntowany Kościół anglikański, była wtedy domem dla wielu innych wyznań. Madison spotkał się więc z ministrami z sekty mniejszości i przypomniał im o swoim własnym wieloletnim dorobku poparcia dla wolności religijnej w państwie. Następnie debatował nad Monroe przed zgromadzeniami., Kiedy Madison był starym człowiekiem, przypomniał sobie jeden z ich wspólnych występów w Kościele luterańskim w największym hrabstwie dystryktu. „Było gniazdo Holendrów, których głos mógłby zmienić skalę … Odprawiano nabożeństwo, a potem mieli muzykę z dwoma skrzypcami. Bardzo lubią muzykę. Kiedy było po wszystkim, zwróciliśmy się do tych ludzi i trzymaliśmy ich stojących w śniegu, słuchając dyskusji na tematy konstytucyjne. Wyróżniali się bardzo cierpliwie, uważali to za rodzaj walki, której musieli być widzami., Potem musiałem jechać w nocy 12 mil „do domu” i dostałem mróz w nosie.”

Madison opowiedział historię debaty z humorem reminiscencji— kiedy przyszedł do odmrożenia, dotknął miejsca po lewej stronie nosa, wciąż zaznaczonego po tylu latach. Ale to był czas wielkiej powagi. Wygrał z luteranami obiecując, że Karta Praw stanie się najwyższym priorytetem w pierwszym kongresie—i osobiście, twarzą w twarz., Hrabstwo, w którym mieszkali luteranie, sprzeciwiało się konstytucji, ale Madison pokonała tam Monroe o ponad 2 do 1 i zajęła Dystrykt.

pierwsza partia polityczna

polityka to coś więcej niż indywidualne wysiłki. Odnoszący sukcesy polityk potrzebuje sojuszników. Tutaj Madison pokazał prawdziwą kreatywność-wymyślając pierwszą nowoczesną amerykańską partię polityczną.

w gazetach Federalistycznych, Madison myśliciel Konstytucyjny nie lubił idei partii politycznych, które nazwał „frakcjami.,”Uważał ich za grupy ludzi łączących się z „pasją” lub interesem własnym i zdeterminowanych, aby pokrzyżować prawa innych ludzi lub dobro ogólne. Konstytucja, jak twierdził, była skomplikowanym mechanizmem mającym na celu powstrzymanie jakiejkolwiek frakcji przed przejęciem władzy. Jednak na początku życia nowej konstytucji znalazł się w organizacji własnej frakcji.

Szczegóły ich sporu nie są tutaj istotne., (Hamilton, byly sprzedawca kupiecki, myslal, ze ustawia Ameryke na drodze do nowoczesnej, róznorodnej gospodarki; Madison, plantator Wirginii, myslal, ze Hamilton przekazywal go swoim przyjaciolom bankierskim.) Liczy się to, jak Madison zareagowała.

wiosną 1791 roku opuścił Filadelfię, wówczas stolicę kraju, aby spędzić trzy tygodnie w Nowym Jorku, macierzystej bazie Hamiltona. Tam dołączył do niego jego najlepszy przyjaciel, Sekretarz Stanu Thomas Jefferson. Obaj mężczyźni udali się w górę rzeki Hudson do jezior George i Champlain., Ich podróż powrotna na południe zabrała ich przez Nową Anglię, Long Island i z powrotem do miasta, gdzie Madison pozostała przez kolejne osiem tygodni.

wydawali się turystami. Strzelali do wiewiórek i grzechotników i łowili pstrągi; Jefferson napisał swoją najmłodszą córkę, Polly, list na Korie brzozy z kajaka; zbierali naturalne okazy dla Amerykańskiego Towarzystwa Filozoficznego w Filadelfii.

ale jeden z przyjaciół Hamiltona, Robert Troup, nowojorski prawnik, myślał, że są w stanie znacznie więcej niż relaks na łonie natury., „Między podróżnikami a wpływowymi nowojorskimi politykami zdarzały się namiętne zaloty” – ostrzegał Hamilton. Dwa z najbardziej prominentnych to gubernator George Clinton, który sprzeciwiał się Hamiltonowi podczas walki o ratyfikację Konstytucji, i Aaron Burr, który właśnie pokonał teścia Hamiltona o jeden z miejsc w Senacie Nowego Jorku. Troup zakończył swoje Ostrzeżenie łacińskim tagiem: „Delenda est Carthago.”Każda wykształcona osoba znała wtedy łacinę, a cytowana linia była słynna:” Kartagina musi zostać zniszczona.,”

podróż do Nowego Jorku i Nowej Anglii była rzeczywiście uwerturą na budowę Narodowej partii opozycyjnej. Madison nie przyznał się łatwo, nawet do siebie, co robił. Ale w ciągu roku nazwał siebie i swoich sojuszników „partią” i nadał jej nazwę i program. „Partia Republikańska, jak można to nazwać” reprezentowałaby „masę ludzi” przeciwko „bogatym” biznesmenom Hamiltona. Hamilton i jego sojusznicy postanowili nazwać siebie Federalistami. Zaledwie kilka lat po ratyfikacji Konstytucji, Ameryka miała system dwupartyjny.,

Gazeta wojna

partia potrzebuje więcej niż liderów. Ludzie myślą o założycielach jak o bogach na Olimpie, ale budując Partię Republikańską, Madison poszukiwała talentów niższego szczebla. Jednym z jego najważniejszych znalezisk był Philip Freneau, którego poznał przed rewolucją, gdy obaj uczęszczali do Princeton. Freneau prowadził wiele kariery-poeta, nauczyciel, Korsarz, kapitan statku. Madison wybrał go na nowego-atakującego Hamiltona i Federalistów.

Ameryka miała już żywą kulturę mediów drukowanych, w tym gazet, almanachów i broszur., Gazeta Freneau byłaby inna— Organ partyjny, dopasowany do nowego krajobrazu politycznego.

Madison powiedział Jeffersonowi o Freneau na początku 1791 roku, a Jefferson zaproponował mu pracę jako urzędnik tłumacz w Departamencie Stanu. Gwarantowało to Freneau podstawową pensję, dostęp do zagranicznych gazet i niewiele obowiązków. „Tak mało do zrobienia,” Jefferson obiecał, ” nie ingerować w żadne inne powołanie.”

„Z Panem Freneau,” poszedł jeden pitch list, ” byłem długo i zażyle zaznajomiony.,”Gazeta byłaby” wehikułem inteligencji i rozrywki dla społeczeństwa.”

pierwszy numer „the National Gazette” ukazał się w Halloween w 1791 roku. Wiadomość National Gazette, ciągle powtarzana, była taka, że republika jest w niebezpieczeństwie ze strony Hamiltona i jego kumpli. Freneau użył nawet poezji:

– obserwuj każdy odcinek mocy, nie śpij zbyt spokojnie o północy.,

jednym z jego współpracowników był Madison, który napisał kilkanaście anonimowych esejów dla National Gazette, broniących „wielkiego ciała ludu „przed” wpływem pieniędzy.”

eseje Madisona miały około 2000 słów. Większość esejów National Gazette była znacznie krótsza—kilka akapitów. Były też znacznie prostsze, bardziej jak naklejki na zderzak. Myśli były proste i prymitywne: miasta są złe, gospodarstwa są dobre; wojna jest zła, pokój jest dobry; bogaci ludzie są niebezpieczni, zwykli Amerykanie są cnotliwi.

Hamilton nie zauważył., W ciągu kilku miesięcy pisał anonimowe ataki na National Gazette dla innej Filadelfijskiej gazety: „redaktor National Gazette otrzymuje pensję od rządu. płacił mu za tłumaczenia, czy za publikacje?”

wojna gazetowa, jak ją nazywano, nie podobała się prezydentowi George ' owi Washingtonowi. Napisał Hamilton i Jefferson w sierpniu 1792, prosząc ich o ochłodzenie. (Nie napisał Madison, prawdopodobnie dlatego, że jako kongresmen, nie był częścią administracji.) Hamilton przyznał w dziennikarstwie „pewną instrumentalność”., Jefferson powiedział, że” nie sylaba ” przeszła od niego, ale to było tylko dosłownie prawda. Wojna gazetowa szalała.

National Gazette wkrótce upadła, ponieważ epidemia żółtej febry w Filadelfii w 1793 roku zabiła zbyt wielu jej czytelników. Ale inni republikańscy redaktorzy i gazety wkroczyli, aby wypełnić rolę ustnika Partii Republikańskiej. Odpowiadali na nie federaliści redaktorzy i gazety: Sam Hamilton założył New-York Evening Post, który, pomijając myślnik i wieczór, i po wielu ideologicznych zwrotach akcji, jest publikowany do dziś.,

Po wielu wzlotów i upadków w 1790 roku, wybór 1800 był bonanza dla Republikanów: Jefferson został wybrany prezydentem i Aaron Burr wiceprezydentem; Madison został sekretarzem stanu. Kiedy Burr był postrzegany jako zbyt młody i zbyt ambitny, został zastąpiony przez innego założyciela Republikanów, George ' a Clintona. Clinton, w wieku 60 lat, postrzegał wiceprezydenta jako ” przyzwoitą emeryturę.”Kiedy Jefferson zdecydował się przejść na emeryturę po dwóch kadencjach w Białym Domu, zastąpił go James Madison., Ojciec Polityki stworzył frakcję i to działało.

Po dwóch kadencjach prezydenckich Madison został zastąpiony przez trzeciego Wirginijczyka, Jamesa Monroe, który dawno temu pogodził się ze swoim dawnym rywalem. Kiedy Andrew Jackson został wybrany w 1828 roku, Partia Republikańska zaczęła nazywać się Partią Demokratyczną—nazwa, którą nosi dziś. (Nowoczesna GOP to inna organizacja, założona w 1850.) partia Madisona wielokrotnie zmieniała swój Okręg wyborczy, od rolników posiadających niewolników do wielkich rządowych wielokulturowców. Ale podejrzenia o bogaczy wciąż tkwią w jego kulturze.,

Madison In The Revolution

najważniejszym wkładem Madisona mogło być wymyślenie, jak sprawić, by polityka działała dzień w dzień. Był pierwszym ojcem-założycielem, który zrozumiał znaczenie opinii publicznej, co oznaczało nowy etap w jego myśleniu. Na Konwencji Konstytucyjnej argumentował, że najlepszym bastionem amerykańskiej wolności jest sam rozmiar kraju: w prawdziwie Narodowym elektoracie trudniej byłoby frakcjom przejąć władzę., W dokumentach Federalistycznych zwrócił uwagę na jeszcze jedną przeszkodę: złożoność nowego systemu federalnego, z Kongresem złożonym z dwóch izb, prezydenta i sądownictwa, współistniejących ze Stanami, byłaby prawdziwą przeszkodą centrów władzy.

jednak jego dawny współautor, Hamilton, przezwyciężył wszystkie te trudności, aby zbudować dziwny i zagrażający system finansowy. Tak więc w najlepszych esejach National Gazette z lat 1791-92 Madison zdefiniował, jak opinia publiczna może rządzić.

„opinia publiczna wyznacza granice każdemu rządowi i jest prawdziwym suwerenem w każdym wolnym.,”Dlatego powinno być „patriotyczne studium all…to wznieść nad całym jednym nadrzędnym Imperium rozumu, życzliwości i braterskiego uczucia.”Wtedy” każdy dobry obywatel będzie … strażnikiem praw ludu.”Madison zaprosiła wszystkich Amerykanów-a przynajmniej wszystkich republikańskich Amerykanów-do udziału w tym procesie.

podczas Whiskey Rebellion Madison miała szansę przedstawić opinię publiczną jako główną siłę rządzącą w Ameryce. W 1794 roku jednym ze strumieni dochodów Hamiltona był podatek akcyzowy od destylowanych napojów spirytusowych, ale mieszkańcy nie lubili Go płacić., Po tym, jak Federalny poborca Dochodów dla zachodniej Pensylwanii i lokalna milicja stoczyli bitwę z bronią o podatek, wieś spłonęła. Waszyngton, w drugiej kadencji, postanowił wysłać armię nad Allegheny, aby przywrócić porządek. Hamilton, nadal sekretarz skarbu, dowodził nim. Pokaz siły stłumił rebelię.

to, co najbardziej zaniepokoiło Madison w tej sprawie, to przemówienie, które Waszyngton wygłosił do Kongresu po upadku Rebelii Whiskey. Prezydent obwiniał o kłopoty ” pewne samo-stworzone społeczeństwa.,”Odnosił się do tak zwanych społeczeństw demokratycznych, które powstały w całym kraju, aby wspierać kandydatów i ideały Partii Republikańskiej. Większość demokratycznych społeczeństw skrytykowała Bunt Whiskey, ale dwa w zachodniej Pensylwanii poparły go.

Madison, który nadal służył w Izbie, zgromił przemówienie Washingtona, mówiąc, że ani prezydent, ani Kongres nie powinni krytykować opinii ludzi: „władza cenzorska jest w ludziach nad rządem, a nie w rządzie nad ludźmi.”Te demokratyczne społeczeństwa powinny stać lub upadać przez opinię publiczną.,”Madison uczynił opinię publiczną sędzią demokratycznych społeczeństw, buntu Whiskey, a nawet George' a Washingtona.

To był nowy pomysł. Waszyngton i większość innych założycieli uważali, że ludzie powinni rządzić tylko w dniu wyborów. Wtedy ich przedstawiciele powinni rządzić aż do następnych wyborów, kiedy ludzie będą rządzić ponownie. Madison powiedziała, że opinia publiczna jest w ciągłym obiegu.

wiara Madison w opinię publiczną ma konsekwencje, nie wszystkie są atrakcyjne. Jeśli opinia publiczna jest suwerenna, przywódcy będą starali się nią manipulować., Inne zainteresowane strony, takie jak lobbyści, wejdą w akcję. W dzisiejszych czasach lobbyści wypełniają Waszyngton, D. C. i każdy Stanowy Kapitol, a także fale radiowe. Stale lobbują, nie tylko w czasie wyborów. To din i detrytus demokracji. Madison pomogła je stworzyć.

James Madison, ojciec Polityki, był równie twórczy i równie znaczący jak James Madison, ojciec Konstytucji. Polityka jest duchem, który ożywia legalny Plan, smarem, który sprawia, że maszyna działa., Argumenty polityczne i wybory to sposób, w jaki Amerykanie wyrażają swoje pragnienia, lęki i ideały, a także sposób, w jaki twarde krawędzie konfliktu zostają rozwiązane, nawet gdy pojawiają się nowe konflikty. Świat bez polityki byłby światem poddanym anarchii lub owczej bierności.

Mamy podwójny dług.

Richard Brookhiser jest autorem Jamesa Madisona i felietonistą historii Ameryki