dlaczego był tylko jeden król Jan?

John Lackland, John Softsword, fałszywy król… nie nazwiska, które chciałoby się znać, zwłaszcza jako monarcha rządzący ziemiami rozciągającymi się od Szkocji do Francji. Król Jan i ma negatywną historiografię, być może tylko przewyższającą historię „krwawej” Marii, jej historię pisali współcześni „Księga Męczenników” Foxe ' a i purytańskiej Anglii.

Dlaczego więc zostaje zapamiętany w taki sposób?, Jest założycielem naszego nowoczesnego systemu ewidencji dla finansów, a także stworzył Magna Carta, fundament większości nowoczesnych demokracji. A jednak w historii angielskiej monarchii jest tylko jeden król Jan.

od samego początku powiązania rodzinne pozostawiły Johna w niekorzystnej sytuacji. Najmłodszy z pięciu synów nigdy nie miał rządzić. Jednak po tym, jak jego trzej najstarsi bracia zmarli młodo, jego żyjący brat Ryszard objął tron po śmierci ich ojca Henryka II.

Ryszard był dzielnym wojownikiem i udowodnił się już w walce przy niezliczonych okazjach., Po wstąpieniu na tron wziął Krzyż i zgodził się na podróż do Ziemi Świętej z Filipem II francuskim, aby walczyć z Saladynem w trzeciej krucjacie. Krucjata odbicia Jerozolimy była wyzwaniem, w przeciwieństwie do pierwszej udanej krucjaty, która zajęła Jerozolimę i pozwoliła krzyżowcom założyć Outremer (państwa krzyżowców). Trzecia Krucjata odbyła się w wyniku niepowodzenia drugiej, wraz z rosnącą jednością muzułmanów w okolicy. Jego gotowość do wyruszenia na krucjatę w tym momencie określa go jako godnego jego przydomku Ryszarda Lwie Serce.,

Ryszard Lwie Serce

w porównaniu do tego wysokiego, przystojnego wojownika, Jana, który podobno miał 170 cm wzrostu i znacznie mniej władczy człowiek, wydawał się mniejszym królem. Po namyśle Ryszard spędził jednak mniej niż jeden ze swoich 10 lat jako król w Anglii; nie pozostawił spadkobierców, obowiązku króla; i zostawił Imperium Angevin otwarte na atak ze strony Filipa II francuskiego. Jan pozostał na swoim terytorium przez całe swoje panowanie i bronił go przed atakiem, gdy była zagrożona przez Szkocję na północy i przez Francuzów na południu.,

wpływ jego dominującej i czasami niepopularnej matki pozostawił Johna otwartym na krytykę. Eleonora miała wpływ na całą Europę i była żoną zarówno Ludwika VII, jak i po unieważnieniu tego małżeństwa, Henryka II. Mimo, że urodziła mu ośmioro dzieci w ciągu 13 lat, ulegli separacji, co jeszcze bardziej pogorszyło jej poparcie dla synów w ich próbie buntu przeciwko ojcu. Po stłumieniu buntu Eleonora została uwięziona na szesnaście lat.

Po śmierci Henryka II została uwolniona przez syna Ryszarda., To ona wjechała do Westminsteru, aby przyjąć przysięgę wierności Richardowi i miała znaczny wpływ na sprawy rządu, często podpisując się Eleonor, z łaski Bożej, królową Anglii. Ściśle kontrolowała wychowanie Jana, a kiedy objął tron po śmierci Ryszarda w 1199, jej wpływy nadal rosły. Została wybrana do negocjacji i wyboru odpowiednich narzeczonych dla Angielskiej szlachty, co było ważnym uznaniem jej znaczenia, ponieważ małżeństwo było ważnym narzędziem dyplomacji.,

Jan nie był jedynym władcą, który pozwolił Eleonorze na duży stopień wpływów. Rządziła Anglią za panowania Ryszarda I, gdy był na krucjacie, i nawet gdy jeszcze w hańbie za jej udział w próbie powstania przeciwko mężowi Henrykowi II, towarzyszyła mu i zaangażowała się w dyplomację i dyskusje. Jednak jej pragnienie zachowania dziedzictwa rodzinnego w Akwitanii wciągnęło Jana w dalsze spory z królem Francji Filipem II, wojny kosztowne pod względem prestiżu, gospodarki i ostatecznie ziemi.,

John przejął Anglię, która nieustannie walczyła o kontrolę nad swoimi majątkami w północnej Francji. Król Filip II z powodu złego stanu zdrowia porzucił krucjatę do Ziemi Świętej i natychmiast podjął próbę odzyskania Normandii dla Francji. Mając nadzieję na zdobycie zysków, gdy Ryszard I był jeszcze w Jerozolimie, Filip kontynuował swoje zmagania przeciwko Janowi w latach 1202-1214.

Bitwa pod Bouvines autorstwa Horacego Verneta

Imperium Angevin, które odziedziczył John, obejmowało połowę Francji, całą Anglię oraz części Irlandii i Walii., Jednak ze swoimi stratami w znaczących bitwach, takich jak Bitwa pod Bouvines w 1214 roku Jan stracił kontrolę nad większością swoich posiadłości kontynentalnych, z wyjątkiem Gaskonii w Południowej Akwitanii. Był również zmuszony zapłacić odszkodowanie Filipowi. Jego Upokorzenie jako przywódcy w bitwie, w połączeniu z późniejszymi zniszczeniami w gospodarce, okazało się druzgocącym ciosem dla jego prestiżu. Jednak rozpad Imperium Angevin rozpoczął się pod jego bratem Ryszardem, który był zaangażowany gdzie indziej na krucjacie., Jednak Richard nie jest pamiętany z tym samym jadem, dlatego reputacja Jana musiała być jeszcze bardziej uszkodzona gdzie indziej.

Jan również doznał publicznego upokorzenia, gdy został ekskomunikowany przez papieża Innocentego III. argument ten wynikał ze sporu o mianowanie nowego arcybiskupa Canterbury po śmierci Huberta Waltera w lipcu 1205 roku. Jan chciał skorzystać z tego, co uważał za królewski przywilej wpływania na mianowanie tak znaczącego stanowiska., Jednak papież Innocenty należał do linii papieży, którzy dążyli do centralizacji władzy Kościoła i ograniczenia wpływu świeckich na nominacje religijne.

Stephen Langton został konsekrowany przez papieża Innocentego w 1207 r., ale Jan zabronił mu wstępu do Anglii. Jan poszedł dalej, zajmując ziemię, która należała do kościoła i biorąc z tego ogromne dochody. Jeden z szacunków z tego czasu sugeruje, że Jan zabierał do 14% rocznego dochodu Kościoła z Anglii każdego roku. Papież Innocenty odpowiedział umieszczając interdykt na Kościele w Anglii., Podczas gdy chrzty i rozgrzeszenie za umierających były dozwolone, codzienne nabożeństwa nie były. W epoce absolutnej wiary w pojęcie nieba i piekła, ten rodzaj kary był zwykle wystarczający, aby skłonić monarchów do przyzwolenia, jednak Jan był zdecydowany. Innocenty poszedł dalej i ekskomunikował Jana w listopadzie 1209. Jeśli nie zostanie usunięta, ekskomunika potępiałaby wieczną duszę Jana, jednak trwało to kolejne cztery lata i groźba wojny z Francją, zanim Jan nawrócił się., Chociaż z pozoru porozumienie Jana z papieżem Innocentym, które przekazało jego wierność, było upokorzeniem, w rzeczywistości papież Innocenty stał się zagorzałym zwolennikiem Króla Jana do końca jego panowania. Również, co nieco zaskakujące, klęska z Kościołem nie wywołała większego Narodowego oburzenia. Jan Nie napotykał powstań ani presji ze strony ludu lub Lordów Anglii. Baronowie byli znacznie bardziej zainteresowani jego działalnością we Francji.

Jan miał burzliwe stosunki ze swoimi baronami, zwłaszcza z północy kraju., W 1215 r. wielu było niezadowolonych z jego rządów i chciało, aby zajął się kwestiami tak, jak je widzieli. Mimo poparcia papieża Innocentego III dla Jana, baronowie zebrali armię i spotkali się z Janem w Runnymede. Na czele negocjacji stanął Arcybiskup Stephen Langton, któremu papież Innocenty nakazał popieranie Jana.

król Jan odmawiający podpisania Magna Carta, gdy po raz pierwszy został mu przedstawiony, ilustracja autorstwa Johna Leecha, 1875

John nie miał wyboru, jak tylko podpisać Magna Carta lub Great Charter., Ten „układ pokojowy” nie utrzymał się i John kontynuował wojnę domową w Anglii z pierwszą wojną baronów 1215-1217. Baronowie zajęli Londyn i wezwali następcę tronu Francji, Ludwika, aby ich poprowadził. Miał pretensje do angielskiego tronu przez małżeństwo, ponieważ był żonaty z Blanką kastylijską, wnuczką Henryka II i Eleonory Akwitańskiej. Rebelianci mieli również poparcie Aleksandra II Szkockiego. Jednak John naznaczył siebie jako zdolnego przywódcę wojskowego, biorąc udział w oblężeniach, takich jak Zamek w Rochester i strategicznie zaplanowane ataki na Londyn., Gdyby te sukcesy były kontynuowane, Jan mógł rozstrzygnąć wojnę ze swymi baronami, ale w październiku 1216 Jan zmarł na czerwonki, które nabrały wcześniej w kampanii.

panowanie Jana naznaczone było przebłyskami wnikliwego i królewskiego zachowania. Jego stanowcze stosunki z papieżem Innocentym przyniosły mu dożywotniego zwolennika, a jego szybka reakcja militarna wobec baronów pokazała, że król ma kierunek, w przeciwieństwie do jego syna Henryka III. fakt, że korzystał z rad matki, potęgi nawet pod koniec jej życia, może świadczyć o jej politycznej bystrości., Uznanie tego u kobiety świadczy o tym, że wyprzedził swój czas.

bycie zmuszonym do podpisania Magna Carta, która przekazała wiele praw i wolności Kościołowi, baronom i wolnomularzom, było używane jako oznaka słabości, a jednak, jeśli spojrzymy na to jako na nieudany traktat pokojowy, możemy zobaczyć, że dało mu to czas na zebranie armii. Jeśli przyjrzymy się temu jako dokumentowi, który zapisuje podstawowe prawa człowieka, to stawia go ponownie daleko przed jego czasem.,

Mniejsze zarzuty niekompetencji wymierzone Johnowi, takie jak oskarżenie o utratę klejnotów koronnych, można spotkać z opowieściami o jego umiejętnościach administracyjnych, gdy usprawnił system rejestracji finansowej dnia w rolkach rur.

więc dlaczego był tylko jeden król Jan? Podobnie jak Maria i, Jan został zapamiętany nieprzyzwoicie w księgach historii; dwaj główni kronikarze Roger z Wendover i Matthew Paris, piszący po jego śmierci, nie byli przychylni., To w połączeniu z dalszą władzą baronów zaowocowało wieloma negatywnymi relacjami z jego panowania, które z kolei potępiły jego imię dla przyszłych królów.