594 kJ (142 kcal)
Quantity %DV†
28 μg
94 IU
0.283 mg
0.285 mg
0.787 mg
0.,53 mg
7 μg
0.47 μg
7.2 mg
Quantity %DV†
13 mg
4.,51 mg
25 mg
0.019 mg
307 mg
237 mg
51 mg
2.,7 mg
Ilość
- jednostki
- µg = mikrogramy • mg = miligramy
- iu = jednostki międzynarodowe
źródło: USDA FoodData Central
duża ilość squabu serwowana jest w chińsko-amerykańskich restauracjach.
zwykle uważany za przysmak, squab jest delikatny, wilgotny i bogatszy w smaku niż wiele powszechnie spożywanych mięs drobiowych, ale jest stosunkowo mało mięsa na ptaka, mięso jest skoncentrowane w piersi.,: 211, 214Squab to ciemne mięso, a skóra jest tłusta, jak u kaczki. Mięso jest bardzo chude, łatwo przyswajalne i „bogate w białka, minerały i witaminy”. Został opisany jako o „jedwabistej” konsystencji, ponieważ jest bardzo delikatny i drobnoziarnisty. Ma łagodniejszy smak niż inne gry i został opisany jako o łagodnym smaku jagodowym. Smak squaba nadaje się do złożonych win czerwonych lub białych. W wydaniu z 1997 roku The Joy of Cooking ostrzega, że jeśli squab jest gotowany poza średnio rzadkim smakiem, jego smak staje się „wyraźnie”stajenny””.,
w XIV-wiecznej książce humorystycznej „Health Regime” squab był uważany za „gorący i wilgotny”pokarm, podczas gdy mięso starszych gołębi było uważane za gorące, suche i „ledwo jadalne”. Rzymska książka kucharska Apicius zalecała sosy o połączonym słodko-kwaśnym smaku do pieczenia lub duszenia squabu. W 1607 roku przepis z klasztoru zasugerował gotowanie squabu z tłuszczem wieprzowym lub gorzkimi limonkami. Jest mniej informacji na temat tradycyjnych receptur zawierających squab lub gołąb używany przez zwykłych ludzi, ale istnieją dowody, że były one „przekazywane z pokolenia na pokolenie”.,
w XV wieku włoski zakonnik Luca Pacioli napisał książkę „kulinarne tajemnice”, w której znalazł się „jak zabić Squaba uderzając piórkiem w głowę”. W rzeczywistości squab służył jako podstawa kulinarna we Włoszech, w tym w kuchni umbryjskiej i toskańskiej od czasów sprzed średniowiecza. W XVIII-wiecznej Francji gołębie à la crapaudine („ropuchopodobny squab”) były popularnym ” naczyniem umiejętności „zarówno dla bogatych, jak i biednych, w którym squab był ułożony tak, aby wyglądał jak żaba, z piersiami tworzącymi”twarz” żaby., Religijne przepisy żywieniowe kiedyś zakazywały mięsa w dni postne, ale zezwalały na mięso żaby, ponieważ była to mieszkanka wody. Gołębie à la crapaudine bawiły się tą konwencją i nadal jest częścią tradycyjnej kuchni francuskiej.
XIX-wieczny przepis z Kalifornii na Pastales de pollos y pichones (ciasto z kurczakiem i squabem) był jako pikantne ciasto z naprzemiennymi warstwami kurczaka i squab z picadillo mielonej cielęciny, bekonu, szynki smażonej w smalcu z cebulą, grzybami, jabłkami, karczochami. pomidory i przyprawy warstwy.,
komercyjnie hodowane ptaki „gotują tylko o połowę dłużej” niż tradycyjnie hodowane ptaki i nadają się do pieczenia, grillowania lub pieczenia, podczas gdy tradycyjnie hodowane ptaki lepiej nadają się do zapiekanek i wolno gotowanych gulaszów. Mięso starszych i dzikich gołębi jest znacznie twardsze niż squab i wymaga długiego okresu duszenia lub pieczenia w celu zmiękczenia. Spożycie squab prawdopodobnie wynika zarówno z względnej łatwości łapania ptaków, które jeszcze nie raczkowały, jak i z tego, że nie raczkowane ptaki mają bardziej delikatne mięso. Gdy squab jest raczkowany, jego waga znacznie zmniejsza się.,
dziś squab jest częścią kuchni wielu krajów, w tym Francji, Egiptu, Stanów Zjednoczonych, Włoch, Afryki Północnej i kilku krajów Azjatyckich. Typowe dania to pierś squabu (czasami jako Francuskie salmis), Egipskie Mahshi (nadziewane ryżem lub Freekeh i ziołami) i marokańska pastilla. W Hiszpanii i Francji squab jest również przechowywany jako confit., Popyt na squab rośnie w Nigerii, mimo że jest droższy niż wołowina, wieprzowina lub kurczak, jak gołębie można szybko podnieść do wagi stołowej i są łatwe do utrzymania, pod warunkiem, że choroby są kontrolowane, jak młode gołębie są szczególnie podatne na choroby.
ubrany squab wystawiony na sprzedaż w Hongkongu
w Stanach Zjednoczonych squab jest „coraz bardziej specjalnością”, ponieważ większy i tańszy kurczak głównie wyparł go., Jednak squab produkowany ze specjalnie hodowanych gołębi użytkowych nadal cieszy się menu amerykańskich restauracji haute cuisine, takich jak Le Cirque i French Laundry, i cieszy się poparciem niektórych szefów kuchni celebrytów. W związku z tym squab jest często sprzedawany po znacznie wyższych cenach niż inne drób, czasami nawet osiem USD za Funt.
w kuchni chińskiej, squab jest częścią uroczystych bankietów z okazji świąt, takich jak Chiński Nowy Rok, zwykle podawane w głębokim smażeniu., Gołąb w stylu kantońskim jest zwykle duszony w sosie sojowym, winie ryżowym i anyżu gwiazdkowym, a następnie pieczony z chrupiącą skórką i delikatnym mięsem. Squabs są sprzedawane na żywo w chińskich targowiskach, aby zapewnić świeżość, ale mogą być również ubrane w dwa style. Ptaki „w stylu chińskim” (ubój Buddyjski) zachowują głowę i stopy, podczas gdy „ubrane w Nowy Jork” (ubój Konfucjański) ptaki zachowują swoje wnętrzności, głowę i stopy. Największy wolumen amerykańskich squab jest obecnie sprzedawany w Chinach.,: 213
w kuchni indonezyjskiej, zwłaszcza Sundajskiej i jawajskiej, squab jest zwykle przyprawiany, przyprawiany kolendrą, kurkumą, czosnkiem i smażony w głębokim oleju palmowym. Podawane jest z sambal( sos chili), tempeh, tofu, warzywami i nasi timbel (ryż zawinięty w liść banana).
pomimo względnej łatwości hodowania gołębi, squab „zwykle nie jest brany pod uwagę” pod względem jego potencjału w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego. W niektórych częściach świata rozwiniętego mięso squab jest uważane przez konsumentów za egzotyczne lub niesmaczne, ponieważ uważają Dzikie gołębie za niehigieniczne szkodniki miejskie., Jednak mięso squab jest uważane za bezpieczniejsze niż niektóre inne produkty drobiowe, ponieważ zawiera mniej patogenów i może być podawane między średnimi a dobrze wykonanymi.
Leave a Reply