ostatnie dni Marii Antoniny

” byłam królową, a Ty odebrałaś mi koronę; żonę i zabiłaś mojego męża; matkę i pozbawiłaś mnie moich dzieci. Tylko moja krew pozostaje: weź ją, ale nie każ mi długo cierpieć.”Te słowa zostały wypowiedziane przez Marię Antoninę, po tym jak prokurator odczytał jego akt oskarżenia.,

ale upadła królowa nie wiedziała wtedy, że spędzi dwa i pół miesiąca przed procesem i egzekucją w hałaśliwym, spleśniałym lochu, który cuchnął dymem z rur, szczurzym moczem i kiepskimi warunkami sanitarnymi., Tutaj, Will Bashor dzieli się wydarzeniami z ostatnich dni królowej Francji …

2 sierpnia 1793

Maria Antonina przybyła do Conciergerie w więzieniu Temple w Paryżu, o godzinie 03.00, po tym, jak została wyrwana z ramion jej córki, Marii Teresy i jej szwagierki, Madame Élisabeth. Jej mąż, Król Ludwik XVI, został stracony wcześniej w tym samym roku, a jej najmłodszy syn, Ludwik Karol, został od niej odebrany miesiąc wcześniej.

Maria Antonina została szybko eskortowana do celi poniżej poziomu więziennego dziedzińca., Ceglana podłoga była pokryta błotnistym szlamem, a woda spływała po ścianach z powodu bliskości Sekwany. Gdy rzeka była niska, można było zobaczyć strzępy starej tapety-ozdobione, jak na ironię, fleur-de-lis.

królowa wpatrywała się w gołe ściany. Kiedy znalazła gwóźdź, zawiesiła na nim zegarek, a następnie rozciągnęła się na łóżku-składanym łóżeczku, które było uważane (przez niektórych) za zbyt dobre dla królowej. „Najbardziej zainfekowany loch z kilkoma kratownicami słomy na łóżko”, zauważył strażnik, „to wszystko, co jest konieczne”.,

jednak obecni strażnicy więzienni, Toussaint i Marie Anne Richard, byli znani z współczucia i okazywali więźniom szacunek i szacunek. Podjęli wielkie ryzyko, aby zapewnić Marii Antoninie małe udogodnienia: poduszkę; mały stolik z dwoma słomianymi krzesłami; małe drewniane pudełko z proszkiem i cyny garnek pomady.

królowa i jej podopieczni byli pod stałą obserwacją. Tylko ekran oddzielał królową od dwóch strażników, których można było znaleźć pijących, palących i grających w karty o każdej porze dnia.,

kiedy królowa błagała Madame Richard o świeży zapas odzieży, rozkazy rządu rewolucyjnego były tak surowe i surowe, że zaniepokojony naczelnik nie odważył się spełnić jej życzeń. Jednak gdy Richard zauważył, że maska Marii Antoniny nie jest już w stanie naprawić, zaryzykowała i poprosiła o nową. Co ciekawe, urzędnicy rządowi zastosowali się do tego, a królowa otrzymała dwa nowe czepki., Wiadomo, że kosztowały po siedem liwrów każdy – wydatki królowej były skrupulatnie rejestrowane podczas jej uwięzienia.

urzędnicy musieli zwrócić uwagę na koszty nowych czepków, ponieważ 26 września nakazali policji przeszukać rzeczy królowej pozostawione w więzieniu Świątynnym, aby znaleźć potrzebne jej ubrania i wysłać je ze sobą. „Oczekuje się, że przyniesie to oszczędności.”

zaniepokojona melancholijną królową, pewnego dnia Madame Richard zabrała ze sobą do celi królowej najmłodsze dziecko, Fanfana., Był uroczym chłopcem o jasnych włosach i niebieskich oczach, ale kiedy królowa go zobaczyła, podobno drżała ze wzruszenia i, biorąc go w ramiona, pokryła go pocałunkami. Następnie rozpłakała się i mówiła o swoim własnym synu, który był w tym samym wieku, ale nadal więziony w więzieniu Świątynnym. Mówiła, że myśli o nim nieustannie dzień i noc. Ten incydent sprawił, że królowa była tak zmartwiona, że musiała się położyć. Madame Richard zwierzyła się Rosalie, służącej w więzieniu, że zadba o to, by nigdy więcej nie sprowadzić syna do więzienia.,

• W profilu: Maria Antonina
• walka o wolność: szturm Bastylii i Rewolucja Francuska

jednak Madame Richard nie będzie miała okazji, ponieważ okręt wartowniczy Richardsów wkrótce zostanie skrócony. 28 sierpnia 1793 roku rojalistyczny Kawaler z Rougeville upuścił goździk w celi królowej, który zawierał wiadomość zwiniętą w płatki.

Maria Antonina zeznała później, że wiadomość ujawniła następujące niejasne Zwroty: „co zrobisz? Co zamierzasz zrobić? Byłem w więzieniu, ale ocalił mnie cud., Przyjdę w piątek.”Była też oferta pieniędzy, być może na przekupienie strażników, i obietnica, że Rougeville wróci w piątek. Królowa użyła szpilki, aby nakłuć kartkę z napisem: „Jestem trzymany w zasięgu wzroku. Nie mogę z nikim rozmawiać. Ufam ci. Przyjdę.”

był to pierwszy incydent znany jako afera goździków, plan pomocy Królowej w ucieczce., Rougeville wrócił w piątek, aby eskortować królową w bezpieczne miejsce, ale strażnik, który został przekupiony, powstrzymał królową w ostatniej chwili od opuszczenia lokalu, z nieznanych przyczyn. Spisek nie powiódł się i królowa została przetransportowana z powrotem do celi.

wszystkie partie w aferze były przesłuchiwane przez władze, ale królowa była wymijająca, uważała, aby nikogo nie obciążyć. Richardowie zostali jednak zwolnieni z obowiązków i uwięzieni za swoje zaniedbania., Uwolniono ich dopiero po egzekucji królowej, po której Madame Richard wróciła do pracy i była często chwalona przez więźniów za jej życzliwość. Trzy lata później została jednak zamordowana przez zdesperowanego skazańca, który podobno „oszalał” wyrokiem 20 lat w kajdankach. Kiedy Madame Richard wręczyła mu miskę zupy, dźgnął ją nożem w serce. Zmarła w ciągu kilku minut.,

• w obrazkach: Rewolucja Francuska
• Rewolucja Francuska przez 7 odciętych głów

21 września 1793

po aferze goździków, strażnicy Richardsów zostali zastąpieni przez naczelnika więzienia La Force, Monsieur Bault i jego żonę. Naczelnik Conciergerie nie był pożądanym stanowiskiem i Baultowie zawahali się, zanim rozważyli zniechęcającą odpowiedzialność, w pełni świadomi, że naczelnik Richard i jego żona właśnie zostali aresztowani.

z drugiej strony Baultowie byli zadłużeni wobec Marii Antoniny, która patronowała im, gdy była królową., Kiedy para odkryła, że brutalny dozorca więzienia Temple jest rozważany do stróża w Conciergerie, para szybko zwróciła się o pomoc i uzyskała tę posadę. Nie mogli się doczekać, aby wykorzystać okazję, aby pocieszyć i złagodzić niewolę swojej byłej kochanki, tak jak robili to dla Królewskich więźniów La Force.

ale czasy się zmieniły. Od czasu odejścia Richardsów strażnicy nie mogli już kupować żywności dla królowej; dostawcy musieli przejść przez punkty kontrolne więzienia ze swoimi towarami., Chociaż Madame Bault nakazywała dać więźniowi tylko chleb i wodę, podążała za przykładem swoich poprzedników i starannie przygotowywała jedzenie kupowane potajemnie od pobliskich sprzedawców. A ponieważ Maria Antonina nigdy nie piła wina, a cuchnąca woda Sekwany nie zgadzała się z nią, Madame Bault również podjęła wielkie ryzyko, aby codziennie przynosić jej czyste wody Arcueil.

• ” niech jedzą ciasto!”i 8 innych najlepszych cytatów w historii
• Podcast: racje wojskowe i Rewolucja Francuska

Monsieur Bault był bardziej ostrożny., Pewnego razu królowa zaoferowała pokojówce Więziennej Rosalie kawałek białej wstążki. Po tym, jak Rosalie opuściła celę królowej, Naczelnik Bault podobno dołączył do niej w korytarzu i wyrwał jej wstążkę z rąk. Czy bał się o życie Rosalie, a może własne, za otrzymanie tak małego prezentu od królowej?

„bardzo mi przykro, że dokuczałem tej biednej pani, ale mój post jest tak trudny, że samo nic nie wystarczy, aby się zadrżało” „Nigdy nie zapomnę, że biedny Richard i jego żona są na dnie lochu., W imię Boże, Rosalie, nie popełniaj takich czynów nierozważności, albo będę zagubiony.”

uczucia Marii Antoniny mogły zostać zranione przez reakcję Baulta, ale z pewnością rozpoznała niebezpieczeństwo, jakie niesie ze sobą bycie jej naczelnikiem. Rodzina byłego naczelnika siedzi obecnie w więzieniu i wkrótce może zostać odprowadzona do rusztowania za ich współczucie. Jednak przy innej okazji Naczelnik Bault ryzykował życiem, martwiąc się o wygodę Królowej w celi bez pieca na ciepło., Gdy królowa poprosiła o bawełniany koc do swojego łóżka, bault zapytał prokuratora Fouquier-Tinville ' a, czy mógłby go zdobyć. „Śmiesz pytać?”prokurator podobno pękł. „Zasługujesz na gilotynę!”

16 października 1793

warownia Baultów nie trwała długo. Długi proces Marii Antoniny rozpoczął się 15-godzinną sesją 14 października i 24-godzinną sesją 15-16 października. Po 10 tygodniach spędzonych w Conciergerie, uwięzienie królowej dobiegało końca. Werdykt ławy przysięgłych był pozytywny. Była godzina 4.30, kiedy usłyszała wyrok: śmierć przez gilotynę., Nie wypowiedziała ani słowa.

Po tym, jak strażnicy zwrócili Marię Antoninę do jej celi, poprosiła naczelnika Baulta o długopis i papier. On zastosował się i napisała list do Elżbiety, siostry zmarłego króla:

„piszę do ciebie, moja siostro, po raz ostatni. Zostałem skazany, nie na haniebną śmierć, która czeka tylko na przestępców, ale na powrót do twojego brata., Niewinny jak on, mam nadzieję okazać tę samą stanowczość, co w ostatnich chwilach. Gorzko opłakuję opuszczenie moich biednych dzieci; wiecie, że istnieję, ale dla nich i dla was-wy, którzy przez waszą przyjaźń poświęciliście wszystko, aby być z nami.”