kiła i stosowanie rtęci

Szu Shen Wong, Thibaut Dev, Jane Draycott, John Betts i Matthew Johnston

małżeństwo a-la-Mode nr 3 (The Inspection) należy do sześcioczęściowej serii obrazów angielskiego malarza, grafika i krytyka społecznego Williama Hogartha., Druk znajdujący się w posiadaniu Muzeum Royal Pharmaceutical Society (RPS) przedstawia wicehrabiego Squanderfielda i jego kochankę odwiedzającą konwojenta. Wicehrabia Squanderfield, który siedzi i trzyma pudełko z pigułkami do znachora, jest przedstawiony z dużą czarną plamą na szyi. To miejsce jest często interpretowane jako kiła ból i pigułki mogą być tabletki rtęci., Jego kochanka trzyma kolejne pudełko z tabletkami, podczas gdy dabbinguje krawędź jej ust, co może wskazywać, że może cierpieć na nadmierne ślinienie w wyniku zatrucia rtęcią lub może być dabbing przesączający ból.

kiła jest chorobą przenoszoną drogą płciową wywołaną przez bakterię Treponema pallidum i ma cztery etapy. Trzy z czterech ma manifestacje na skórze poszkodowanego., W stadium pierwotnym, bezbolesne wrzody lub chancres pojawiają się na narządach płciowych i jeśli pozwolono na przejście do etapu wtórnego, pojawiają się plamy czerwone wysypki, zwykle na dłoniach i podeszwach stóp. Czasami wypadanie włosów rozwija się również na tym etapie. Następnie następuje etap utajony, podczas którego chorzy nie mają ani znak, ani objaw choroby. Ten etap może trwać latami. W trzecim stadium kiły skóra, kości, narządy wewnętrzne, układ nerwowy i układ sercowo-naczyniowy zaczynają być nieodwracalnie uszkodzone., Pacjenci często są wykluczeni ze społeczeństwa i cierpią na poważne oszpecenie.

małżeństwo Hogartha a-la-Mode można interpretować jako XVIII-wieczne plakaty kampanii uświadamiającej kiłę. Widzowie są świadomi wczesnych objawów choroby i skutków ubocznych jej nieskutecznych zabiegów. Hogarth wskazuje również na sposób transmisji i że jest to zaraźliwe. Martwica kości na czaszce poprzedniego pacjenta z kiłą trzeciorzędową można również zobaczyć na stole znajdującym się obok lekarza znachora w odcisku.,

rtęć była lekarstwem z wyboru na syfilis w protestanckiej Europie. Paracelsus (1493-1541) sformułował rtęć jako maść, ponieważ rozpoznał toksyczność i ryzyko zatrucia podczas podawania rtęci jako eliksiru. Rtęć była już stosowana w Europie Zachodniej w leczeniu chorób skóry. Druk Hogartha przedstawia półkę ceramicznych słoików aptekarskich — jeden lub dwa mogą zawierać maść rtęciową., Muzeum RPS posiada blaszany słoik z ceramicznymi naczyniami z etykietą z napisem „Oman i maść rtęciowa” z około 1700-30 i byłby dostępny w aptekach za czasów Hogartha. Maści rtęciowe nadal były używane również w XIX i na początku XX wieku. Jedną z takich maści jest maść Bezimienna wykonana przez Johna Whitehouse ' a z Deritend w Birmingham (również w kolekcji RPS).

tabletki rtęci, czyli „niebieska masa”, pokazane w druku, były popularne od XVII do XIX wieku i używały rtęci w postaci pierwiastkowej lub złożonej, Zwykle chlorku rtęci (znanego również jako calomel). Pierwsze skuteczne leczenie kiły, Salvarsan, zostało znalezione dopiero w 1910 roku — pięć lat po zidentyfikowaniu bakterii przyczynowej przez Fritza Schaudinna (zoologa) i Ericha Hoffmanna (dermatologa).

Salvarsan został opracowany przez laureata Nagrody Nobla Paula Ehrlicha i jego japońskiego asystenta Sahachiro Hatę., Salvarsan i jego bardziej stabilna i rozpuszczalna wersja, Neosalvarsan, były pochodnymi arsenu, a leczenie było dotknięte ciężkimi skutkami ubocznymi. Byłoby 1940 roku, kiedy penicylina w końcu okazały się skuteczne przeciwko kiły i pozostaje antybiotyk z wyboru do dziś.

kiłę można teraz wyleczyć za pomocą leczenia, ale w czasach Hogartha pacjenci ostatecznie ulegliby chorobie, gdyby nie zostali już śmiertelnie zatruci leczeniem rtęciowym. Hogarth sprytnie zapowiada to w druku, wykorzystując szkielet sugestywnie opierający się o zabalsamowane ciało w szafie za wicehrabią Squanderfield.,