Dien Bien Phu Falls: When the Sun Set on the French Empire in Indochina (Polski)

on May 7-8, 1954, ogromny garnizon armii francuskiej poddał się Wietnamskiej Armii Ludowej w Dien Bien Phu, odległej górskiej dolinie w północno-zachodnim Wietnamie. Kapitulacja zakończyła Cesarstwo Francuskie w Azji Południowo-Wschodniej.

W Jaki Sposób Armia wietnamska dowodzona przez Vo Nguyena Giapa, wydalonego studenta prawa, który nie miał formalnego szkolenia wojskowego, pokonała znacznie lepiej wyposażone siły francuskie?, Odpowiedź leży w zrozumieniu Wietnamskiej pomysłowości, w wykorzystaniu powszechnego poparcia dla wyzwolenia kraju spod obcych rządów, porzuceniu konwencjonalnych zachodnich doktryn wojskowych na rzecz nowej taktyki i modyfikacji technologii wojskowej do poziomu swoich wojsk. To właśnie te genialne adaptacje doprowadziły do historycznego zwycięstwa narodu wietnamskiego nad francuskim kolonializmem.

armie Francuskie znacznie przewyższały liczebnie regularną armię wietnamską – wówczas nazywaną „Viet Minh”.

Francuzi mieli 445 000 żołnierzy, podczas gdy Viet Minh miał tylko 252 000 żołnierzy. Francuska strategia opierała się na ufortyfikowanych bazach „porcupine”, wykorzystujących elitarnych spadochroniarzy, zbroje i Zmechanizowaną piechotę, pochodzących nie tylko z Francji kontynentalnej, ale także z ich kolonialnych posiadłości w Algierii, Maroku, Senegalu, Laosie, Kambodży, Wietnamie nizinnym i różnych plemion górskich., Francuzi mieli również oddziały Legii Cudzoziemskiej, w tym niemieckich weteranów SS, którzy wykorzystali swoje brutalne doświadczenia Europejskiej walki antypartyzanckiej do Indochin.

Giap wykorzystał nacjonalistyczny apel i masową bazę Viet Minh, powołując lokalną milicję złożoną z dwóch milionów zwykłych ludzi, którzy prowadzili wojnę partyzancką, zmuszając Francuzów do rozproszenia swojej armii w całych Indochinach na statycznych stanowiskach. Dla Giap konieczne było rozproszenie Francuzów w różnych kierunkach, aby nie mogli przynieść przytłaczającej siły w żadnym miejscu w tym samym czasie.,

przeczytaj również: Ho Chi Minh: Remembering the King and the Saint

w listopadzie 1953 roku Francuzi zrzucili swoich elitarnych spadochroniarzy Do Dien Bien Phu, (DBP), bazy lotniczej z dwoma lotniskami i szeregiem silnie ufortyfikowanych punktów o nazwach Anne-Marie, Beatrice, Dominique, Elaine, Francoise, Gabrielle, Huguette i Isabelle. Potężne Francuskie działa zostały umieszczone w otwartych dołach, aby mogły obracać się o 360 stopni, aby osłaniać atak z dowolnego kierunku. Francuzi mieli nadzieję zwabić Viet Minh do ostatecznej bitwy, w której mogli zostać ostatecznie rozgromieni.,

Po początkowej niechęci Viet Minh połknął przynętę. Możliwość przewrócenia tabel na Francuzach była nie do odparcia. Giap zaplanowane metodycznie. Po pierwsze, droga do Hanoi została przerwana. Garnizon francuski był teraz całkowicie zależny od zaopatrzenia lotniczego. Po drugie, garnizon Francuski nie może się wycofać. W związku z tym Viet Minh zajęli pobliskie Lai Chau, główne wrota do Laosu.

Ponad 25% garnizonów DBP pochodziło z miejscowej mniejszości etnicznej T ' ai. Francuzi pomogli białym T 'ai zmonopolizować handel opium z plantatorów opium Hmong i przejąć kontrolę nad doliną DBP, która była tradycyjnym Terytorium czarnych T' ai. Hmongowie i Czarni T ' ai przybyli do Viet Minh., Kobiety białych żołnierzy t ' ai uwięzionych przez Viet Minh obiecały, że jeśli ich ludzie zostaną uwolnieni, nie wezmą ponownie broni dla Francuzów; obietnica ta została dotrzymana.

o bitwie zadecyduje logistyka. Nowe drogi zostały przecięte ręcznie, aby umożliwić transport ciężkich dział, które były ciągnięte i podnoszone w górę iw dół czystych zboczy i wąwozów do starannie położonych punktów strzeleckich. Główną formą transportu była paczka-rower, który mógł przewozić ponad 250 kilogramów. Wodospady były dynamizowane, aby umożliwić transport wody Tratwami, którymi mogły sterować kobiety., Konwoje studentów, robotników fabrycznych, chłopów, kobiet i mniejszości etnicznych pełniły rolę tragarzy przewożących żywność i magazyny wojenne na front. Wsparcie tego przypływu ludzkości było największą siłą Viet Minh.

atak Viet Minh oparty na „Fast Strike, Fast Victory” zaplanowany na 25 stycznia 1954 został nagle odwołany przez Giap. Zdał sobie sprawę, że jego żołnierze nie są gotowi. Były to nocne myśliwce z niewielkim doświadczeniem w dziennych atakach na fortyfikacje w otwartym terenie., Ofiary byłyby straszne. Zwycięstwo niepewne. Zamiast tego opracowano nową strategię walki oblężniczej, „Steady Attack, Steady Advance”, opartą na nowej taktyce.

przeczytaj także: opowieść o ofensywie Tet

Giap odważnie improwizował, ustawiając swoją ciężką artylerię na wewnętrznych zboczach doliny w zasięgu potężniejszych francuskich dział. Konwencjonalna Artyleria ognia pośredniego została odrzucona. Zamiast tego artylerzyści Giap ' a stawiali bezpośredni ogień nad otwartymi celownikami, a każda załoga opracowywała własne współrzędne ostrzału., Viet Minh zbudowali sieć ukrytych dróg, tuneli, magazynów amunicji i kwater dla artylerzystów, które były tak dobrze zakamuflowane, że nie wykryto ani jednego działa. Dolina była miską ryżu z Francuzami na dole; Viet Minh zajmował krawędź miski, a wewnętrzne stoki były usiane ukrytymi działami.

Viet Minh wykorzystali doświadczenie swoich chińskich doradców wojskowych podczas wojny koreańskiej do budowy rozległej sieci podziemnych tuneli i okopów, które umożliwiły atakującym ufortyfikowane pozycje francuskie pod osłoną. Ich okopy otoczyły cały Francuski obóz i ostatecznie przecięły lotnisko, nokautując je. Giap wprowadził innowacyjną metodę walki, która odpowiadała poziomowi technologicznemu jego wojsk. Francuzi nie zdawali sobie sprawy, że stracili możliwość wycofania się.,

13 marca 1954 roku Artyleria Viet Minh otworzyła ogień niszcząc Beatrice, niszcząc stanowisko dowodzenia i niezabezpieczone Francuskie działa, zabijając większość oficerów i strzelców, które następnie zostały zaatakowane przez oddziały uderzeniowe, które poniosły ogromne straty, ale zajęły Beatrice w zaledwie sześć godzin. Następnego dnia Gabrielle została zaatakowana w identyczny sposób i upadła w ciągu trzech i pół godziny. Anne-Marie padła Bez strzału, gdy biała jednostka t ' ai masowo zdezerterowała. Francuski pułkownik artylerii był tak przygnębiony niepowodzeniem w walce z artylerią Viet Minh, że wysadził się w powietrze., Huguette wpadł pod okopy ukrytych napastników, którzy zszokowali twardych obrońców legionistów do poddania się. Dominique i Francoise również padły po gorzkich walkach.

Artyleria Viet Minh zamknęła lotnisko zadając niedopuszczalne straty samolotom zaopatrzeniowym. Okopowe zacisnęło Obwód i odcięło od siebie Francuskie mocne punkty, które nie mogły być już wzmocnione. Wstrzymano dostawy powietrza i posiłki dla francuskiego garnizonu, nie udało się też ewakuować tysięcy rannych żołnierzy., Desantowe zespoły chirurgiczne i spadochroniarze nadal były zrzucane wraz z zaopatrzeniem, ale ponad 30% zrzutów wylądowało w rękach Viet Minh. Taktyka giapa skutecznie zacisnęła pętlę wokół francuskiego garnizonu, który został skutecznie uduszony z ludzi i materiałów.

Czytaj także: w rozmowie z Nickiem Ut, którego zdjęcie „Napalm Girl” zmieniło Przebieg wojny w Wietnamie

obrońcy, w tym Francuzi, Algierczycy, Wietnamczycy i legioniści, głównie spadochroniarze, walczyli dzielnie, kontestując każde gniazdo broni i bunkier, który kilkakrotnie zmieniał ręce w zaciekłej walce. Viet Minh, wielokrotnie nie udało się zdobyć Elaine, nazwanej A-1, wykopał długi tunel, spakował go ładunkami wybuchowymi i wysadził pod francuskim bunkrem, ale napastnicy zostali skoszeni przez ocalałych spadochroniarzy. Koniec był jednak bliski.,

7 maja 1954 roku francuskie Centralne stanowisko dowodzenia na Elaine na czele z generałem de Castries i całym jego sztabem skapitulowało. Następnie poddał się również ostatni silny punkt Francuzów pod Isabelle. Historyczne zwycięstwo Wietnamczyków pod Dien Bien Phu zapewniło, że słońce w końcu zaszło na Cesarstwie francuskim w Indochinach.

Rabindra Hazari to Bombajski adwokat i historyk wojskowości, który odwiedził Dien Bien Phu i kilka muzeów wojskowych w Wietnamie.