pierwsza sztuka Shawa, Domy wdowców, została wyprodukowana prywatnie w 1892 roku dla członków progresywnego klubu teatralnego o nazwie Independent Theatre Society. Po nim nastąpił zawód filantropa i Pani Warren. Wydane jako Plays understanding (1898), te Sztuki Bernarda Shawa odzwierciedlają podziw Shawa dla” nowego dramatu ” Ibsena. Bardziej smakowite, choć wciąż bogate w wyzwania dla konwencjonalnych wartości Klasy średniej, były jego sztuki przyjemne (1898), które obejmowały broń i człowiek, Candida, człowiek przeznaczenia i nigdy nie można powiedzieć., W 1897 roku Shaw osiągnął swój pierwszy komercyjny sukces z amerykańską premierą The Devil ' s Disciple, co pozwoliło mu rzucić pracę jako krytyk teatralny i zarabiać na życie wyłącznie jako dramaturg. W 1898 ożenił się z Charlotte Payne-Townshend, irlandzką dziedziczką, którą poznał dzięki swoim Fabiańskim przyjaciołom Beatrice i Sidneyowi Webbowi.
Sztuki Bernarda Shawa po raz pierwszy zdobyły popularność w Londynie dzięki słynnemu eksperymentowi repertuarowemu w Royal Court Theatre w latach 1904-1907., Wśród wystawianych przez niego sztuk były premiery innych wysp Johna Bulla (1904), człowieka i Supermana (1905), majora Barbary (1905) i dylematu doktora (1906), z których dwie ostatnie wystawiono na Festiwalu Shaw w Niagara-on-the-Lake w 2010 roku. Pigmalion, autorstwa Bernarda Shawa, jego najbardziej popularne dzieło, zostało po raz pierwszy wykonane w 1913 roku. Podczas I wojny światowej antywojenne broszury i przemówienia Shawa sprawiły, że był bardzo niepopularny jako osoba publiczna. W Heartbreak House (wystawiony w 1920) obnażył duchowe bankructwo pokolenia odpowiedzialnego za rzeź., Następnie powrócił do Methuselah (1922) i Saint Joan (1923), za co otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za rok 1926. Shaw kontynuował pisanie sztuk i esejów aż do swojej śmierci w 1950 roku w wieku 94 lat.
Leave a Reply