Valeri Bure (Polski)

JuniorEdit

Bure rozegrał trzy mecze w sezonie 1990-1991 z HC CSKA Moskwa w Lidze Mistrzów ZSRR. Jako siedemnastolatek Bure był uprawniony do gry w hokeja juniorów po przyjeździe do Ameryki Północnej i dołączył do Spokane Chiefs z Western Hockey League (WHL). Tym samym stał się pierwszym rosyjskim zawodnikiem w historii ligi. Do drużyny dołączył rok przed rozpoczęciem draftu do Canadian Hockey League, której członkiem jest WHL.,

Bure zanotował 49 punktów w 53 meczach w latach 1991-92 dla Chiefs, swojego pierwszego sezonu w WHL. Montreal Canadiens wybrali go z numerem 33 w drafcie NHL z 1992. NHL Central Scouting Bureau chwalili Bure ' a jako dobrego łyżwiarza. W swojej ocenie Biuro dodało: „bardzo inteligentny w sieci; dobry przechodzień, rozgrywający. Dobry strzał, szybkie zwolnienie. / Align = „left” / Dobry zawodnik.”Powrócił do Spokane na sezon 1992-93, gdzie Bure prowadził swój zespół i zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej WHL zdobywając 147 punktów., Jego 68 goli w tym sezonie pozostaje rekordem Chiefs. Został wybrany do WHL ' s West Division First All-Star Team. Przed sezonem 1993/1994 Bure wziął udział w Obozie Szkoleniowym w Montrealu, ale ponownie wrócił do drużyny juniorów. W swoim ostatnim sezonie w WHL zanotował 102 punkty i został wybrany do drugiej drużyny All-Star. W ciągu trzech sezonów spędzonych w Spokane Bure zdobył 298 punktów i zajął czwarte miejsce na liście punktowej Chiefs.,

Montreal CanadiensEdit

Po przejściu na zawodowstwo w latach 1994-1995 Bure spędził większość sezonu w Montreal American Hockey League (AHL), filii Fredericton Canadiens. Zdobył 23 gole i 48 punktów w 45 meczach dla klubu. W NHL zadebiutował 28 lutego 1995 w meczu przeciwko New York Islanders. Pierwszą bramkę zdobył dwa tygodnie później, 15 marca, przeciwko bramkarzowi Wendellowi Youngowi Z Pittsburgh Penguins. W 24 meczach z Montrealem Bure zdobył 3 bramki i dołożył asystę., Grając w cieniu brata-Pavel stał się gwiazdą w Vancouver-Valeri starał się sprostać oczekiwaniom stawianym mu. Zdobył 22 gole i 42 punkty w swoim pierwszym pełnym sezonie w Montrealu, 1995-96, ale zdobył tylko 14 goli w następnym sezonie. W tym sezonie zmagał się z kontuzjami; dwa kontuzje i kontuzja nerki ograniczyły go do 64 meczów, o 13 mniej niż w poprzednim sezonie.

mając 178 cm wzrostu Bure był mniejszym zawodnikiem w NHL., Jego składy Saku Koivu (five foot ten) i Oleg Petrov (five foot nine) były podobnie zdrobniałe, a trio było znane w Montrealu jako „Smerf line”. Po rozegraniu 50 meczów dla Canadiens w latach 1997-1998, Bure został sprzedany. 1 lutego 1998 trafił do Calgary Flames w zamian za Jonasa Höglunda i Zarleya Zalapskiego. Transakcja została pozytywnie przyjęta przez Bure ' a, który docenił zarówno możliwość gry bliżej swojej rodziny na zachodnim wybrzeżu, jak i zwiększoną szansę dzięki dołączeniu do zespołu Young Flames., Swój pierwszy hat trick w karierze zanotował w jednym z pierwszych meczów w Calgary, przeciwko Edmonton Oilers. Bure wystąpił w 16 meczach z Flames w tym sezonie i zdobył 38 punktów w 66 meczach między Montrealem i Calgary.

Calgary FlamesEdit

W sezonie 1998/1999 zdobył 26 goli i 53 punkty, co było trzecim najlepszym wynikiem w drużynie; w jednym momencie sezonu Bure zdobył zwycięską bramkę w czterech kolejnych zwycięstwach dla Calgary., Odejście Gwiazdy Flames, Theorena Fleury 'ego, zwiększyło presję na Bure' a, aby był liderem ofensywy w latach 1999-2000, a on odpowiedział, że stał się jednym z pierwszych liderów punktujących NHL. Wykorzystał swoją szybkość i zdolność do jazdy na łyżwach i był ósmy w punktacji ligowej do połowy grudnia. Bure został powołany do kadry na Mecz Gwiazd w 2000 roku, gdzie grał na linii ze swoim bratem. Pavel został uznany za najbardziej wartościowego gracza gry, strzelając trzy gole, z których dwie asystował Valeri, w zwycięstwie 9: 4 nad Ameryką Północną., Bure zakończył sezon jako lider Flames pod względem bramek (35) i punktów (75, 14 miejsce w klasyfikacji generalnej NHL) i był jedynym zawodnikiem w drużynie, który wystąpił we wszystkich 82 meczach. Pavel Bure zdobył 58 bramek dla Florida Panthers, a suma bramek braci w sumie 93 ustanowiła rekord NHL w zestawie rodzeństwa.

chociaż jego ofensywna produkcja spadła w latach 2000-01, 27 goli Bure był drugi w drużynie do Jarome Iginla 31 i zajął trzecie miejsce z 55 punktami., Został uwikłany w walkę o władzę ze swoimi trenerami, najpierw Don Hay, który został zwolniony w połowie sezonu, a następnie Greg Gilbert, ponieważ obaj chcieli, aby grał bardziej defensywnie. Bure z trudem się przystosował i w pewnym momencie został odsunięty od składu Flames przez Gilberta w odpowiedzi. Bure został poproszony o wymianę Z Calgary, a Florida Panthers (który nabył Pavel), Buffalo Sabres i New York Rangers były wśród drużyn, które wykazały zainteresowanie jego usługami., 24 czerwca 2001 roku Flames wymienili Bure ' a wraz z Jasonem Wiemerem do Panthers za Roba Niedermayera i wybór w drugiej rundzie draftu.

Początkowo nie mogąc dojść do porozumienia z Panthers w sprawie wynagrodzenia, Bure podpisał dopiero pod koniec września. W sezonie 2001/2002 był rezerwowym na zgrupowaniu kadry narodowej., Kontuzja przerwała Początek Kariery Bure ' a jako dolegliwość kolana, która zaczęła go niepokoić przed sezonem, gdy zagrał w pierwszych meczach kampanii. Badania wykazały uszkodzenie prawego kolana, które wymagało operacji artroskopowej do naprawy; Bure opuścił 37 meczów podczas rekonwalescencji. Druga kontuzja kolana zakończyła sezon Bure ' a w połowie marca, gdy Panthers odpadli z rozgrywek playoff. Jego brat był już w tym momencie wymieniany, a Panthers również udostępniali Valeriego w potencjalnych transakcjach. Wystąpił tylko w 31 meczach i zdobył 18 punktów.,

Był również utrudniony przez złamanie nadgarstka po tym, jak Keith Primeau przeciął go podczas grudniowego meczu przeciwko Philadelphia Flyers. Z zaledwie 5 golami i 26 punktami w 46 meczach dla Florydy, Bure został wymieniony 11 marca 2003 roku do St.Louis Blues w zamian za obrońcę Mike ' a Van Ryna. Kolejna kontuzja kolana, tym razem zwichnięte więzadło, uniemożliwiła Bure ' owi pozostanie w składzie przez większą część sezonu., W sezonie 2010/2011 rozegrał w St.Louis dwa spotkania, w których zdobył dwie asysty. Po zakończeniu sezonu The Blues wystawili Bure ' a na zwolnienia, po czym powrócił na Florydę, gdzie został odebrany przez Panthers.

bez kontuzji po raz pierwszy od dwóch sezonów Bure był jednym z liderów ofensywy Panthers w latach 2003-2004. Zdobył 20 goli po raz piąty w swojej karierze NHL, a wraz z upływem terminu wymiany sezonu został czołowym strzelcem Florydy z 45 punktami., Jednak gdy Panthers odpadli z rozgrywek Play-off, 9 marca 2004 wymienili Bure ' a do Dallas Stars, w zamian za Drew Bagnalla i wybór w drafcie. Bure znalazł się w pierwszej linii gwiazd wraz z Mikiem Modano i Jere Lehtinenem i zanotował 7 punktów w 13 meczach, kończąc sezon regularny. Bure dodał trzy asysty w pięciu meczach playoff.

Bure jako wolny agent po playoffach 2004 nie grał nigdzie w sezonie 2004-2005, ponieważ cały sezon NHL został odwołany z powodu sporu o pracę., Podpisał roczny kontrakt z Los Angeles Kings na sezon 2005/2006, kiedy to LIGA wznowiła działalność. Nigdy nie zagrał w żadnym meczu sezonu regularnego. Kontuzja pleców doznana w trakcie przedsezonowego sezonu, początkowo określana jako „bolesność”, uniemożliwiła mu występy w regularnym składzie. Kontuzja ostatecznie wymagała operacji, a druga operacja na biodrze spowodowała, że Bure opuścił cały sezon. W wieku 31 lat zdecydował się przejść na emeryturę po operacjach.,

InternationalEdit