prawie 25 lat po tym, jak naukowcy opisali pierwsze skamieniałe ślady Australopithecus anamensis, ten nieznany ludzki przodek w końcu ma swój moment. Badacze pracujący w Etiopii znaleźli prawie kompletną czaszkę tego dawno wymarłego członka grupy hominin, do której należą Homo sapiens i jego bliscy wymarli krewni. Skamieniałość, datowana na 3,8 miliona lat temu, ujawnia nigdy wcześniej nie widzianą twarz A., anamensis-gatunek znany wcześniej głównie ze szczęk, zębów i strzępek kości spod głowy. Cechy widoczne w okazie sugerują, że nasze drzewo genealogiczne może wymagać rewizji.
według niektórych źródeł A. anamensis jest najstarszym hominidem, a niektóre skamieniałości datowane są na 4,2 mln lat temu. Przez lata zajmował kluczową pozycję w drzewie genealogicznym jako liniowy przodek Australopithecus afarensis, który jest powszechnie postrzegany jako przodek naszego własnego rodzaju, Homo. Opierając się na wieku i cechach dostępnych skamieniałości, paleoantropolodzy uważali A., anamensis dał początek A. afarensis w procesie ewolucyjnym zwanym anagenezą, w którym jeden gatunek przekształca się w inny. Nowa skamielina rzuca klucz do prac tej teorii.
Yohannes Haile-Selassie Z Cleveland Museum of Natural History i jego koledzy odzyskali czaszkę z obszaru w północno-wschodniej Etiopii w regionie Afar znanym jako Woranso-Mille. Cechy jego zębów i szczęk łączą go z wcześniej znanymi fragmentarycznymi szczątkami A. anamensis., Skamielina przedstawia stworzenie o wystającej twarzy, dużych psich zębach, palących kościach policzkowych, grzebieniu na głowie, który zakotwiczył silne mięśnie szczęki i długiej, wąskiej wardze mózgowej, która utrzymywała mózg wielkości szympansa. zespół odkrywców podejrzewa, że czaszka należała do dorosłego samca A. anamensis.
oto, w jaki sposób może to podnieść konwencjonalną mądrość: na podstawie bardziej kompletnej anatomii A. anamensis widzianej w nowo odkrytej czaszce, Haile-Selassie I jego współpracownicy twierdzą, że enigmatyczny 3.,9-milionowa kość czołowa ze stanowiska Belohdelie, również znajdującego się w etiopskim regionie Afar, należy do A. afarensis. Jeśli to przypuszczenie jest słuszne, A. anamensis, który jest znany ze skamieniałości obejmujących czas między 4,2 mln a 3,8 mln lat temu, i A. afarensis, który najwyraźniej żył od 3,9 mln do 3,0 mln lat temu, faktycznie pokrywały się przez co najmniej 100,000 lat w Afarze. To nakładanie się znaczyłoby, że „A. anamensis” nie mógł przekształcić się w „A. afarensis” za pomocą anagenezy. Zamiast tego A. afarensis oddzielił się od A., anamensis, która przez pewien czas istniała obok swojego gatunku-córki. Ten rozgałęziający się tryb ewolucji, znany jako kladogeneza, może wystąpić, gdy populacje danego gatunku zostają odizolowane od siebie i w ten sposób są w stanie ewoluować w różnych kierunkach.
ale sprawa kladogenezy nad anagenezą opiera się w całości na 3,9-milionowej kości czołowej Belohdelie należącej do A. afarensis-żadne inne szczątki A. afarensis nie są do tej pory tak stare. Problemowo, tylko z jednym A., kość czołowa anamensis porównując ją z—tą w nowej skamielinie—nie można wykluczyć, że inne osobniki A. anamensis mogły mieć czoło wyglądające jak Belohdelie. Tylko odkrycie większej ilości skamieniałych twarzy może rozwiązać ten nieznany.
Leave a Reply