Kiedy Sir John Barrow objął stanowisko drugiego sekretarza Admiralicji Wielkiej Brytanii w 1804 roku, odziedziczył dziedzictwo Europejskiej eksploracji morskiej, które trwało wieki. Podczas swojej 41-letniej kadencji Barrow opowiadał się za odkryciem Północno-Zachodniego przejścia nad Kanadą, zapewniając skuteczny sposób podróżowania z Atlantyku do Oceanu Spokojnego., W ciągu następnych dziesięcioleci wielu znanych odkrywców, w tym słynny William Edward Parry, wyruszyło do kanadyjskiej Arktyki, próbując nakreślić jej niezliczone tajemnice.
jeden z takich odkrywców, oficer Royal Navy Sir John Franklin, znalazł się na kilku z tych wypraw. W 1818 roku pełnił funkcję zastępcy dowódcy ekspedycji na pokładzie statków Dorothea i Trent, a następnie poprowadził dwie kolejne ekspedycje w latach 1819-1822 i 1825-1827. Gdy w 1845 roku został wybrany na dowódcę kolejnej ekspedycji, Franklin nie był obca zdradzie, która przed nim i jego załogą leżała., Ale nie wiedział, że ma zamiar wyruszyć w coś, co stanie się jedną z największych morskich tajemnic w historii.
Leave a Reply