Rhombencephalon-Anatomia i funkcja tylnego mózgu

ponadto przywspółczulne obszary jądra nerwu czaszkowego x (nervus vagus) i nerwu czaszkowego XII (nervus hypoglossus) wystają ogonowo do romboidalnego dołu jako odpowiednio trigonum nervi Vagi i trigonum nervi hypoglossi.

ponadto obszar postrema—centrum wymiotne)—który jest jednym z narządów obwodowych i częścią formatio reticularis (patrz poniżej) – znajduje się w okolicy ogonowej romboidalnej fossy.,

Topografia rdzenia przedłużonego

rdzeń przedłużony jest czaszkowo połączony z móżdżkiem za pomocą rdzenia dolnego (velum medullare inferius) i pedunculus cerebellaris inferior.

piramidy, które zawierają tractus corticospinalis (Trakty piramidalne), graniczą z rdzeniem podłużnym po stronie brzusznej, tj. w kierunku płata czołowego., Większość (około 80%) włókien ciągów piramidalnych przechodzi w przeciwstawne miejsce na poziomie rdzenia przedłużonego, powodując, że miejsce to nazywa się decussatio pyramidum (piramidalna dekussacja).

pozostałe włókna przechodzą dalej wzdłuż, a z tego powodu zjawiska motoryczne i awarie po lewej stronie ciała są spowodowane uszkodzeniem prawej półkuli.

ciała oliwkowe (olivae), które są połączone z móżdżkiem za pomocą tractus olivocerebellaris, znajdują się obok piramid., Informacje między ośrodkami ruchowymi a móżdżkiem przekazywane są stąd przez jądro oliwkowe dolne do ciał oliwkowych.

nerw czaszkowy XII (nervus hypoglossus) wychodzi między dwoma ciałami oliwkowymi w sulcus preolivaris. Inne nerwy czaszkowe wychodzące w okolicy ciała oliwkowego to IX (nervus glossopharyngeus), x (nervus vagus) i XI (nervus accessorius).

tuberculum gracile i tuberculum cuneatum (które zawierają odpowiednio nucleus gracilis i Nucleus cuneatus) znajdują się grzbietowo do rdzenia przedłużonego. Tuberculum gracile leży przyśrodkowo do tuberculum cuneatum i jest synapsą epikrytycznych afer tułowia i dolnej połowy ciała.

w tuberculum cuneatum występuje skrzyżowanie aferentów z okolicy ramienia i gardła. Lemniscus medialis przemieszcza się od tuberkuli do przeciwległego wzgórza jako spójny efferent., Wzgórze działa jako trzecia Synapsa i trzeci neuron, aby następnie przekazać informację do kory somatosensorycznej.

Centrum krążeniowo-oddechowe

centrum krążeniowo-oddechowe jest kolejnym ośrodkiem funkcjonalnym położonym obok obszaru postrema w sąsiedztwie rdzenia przedłużonego.

ponadto znajdują się tu ośrodki autonomiczne regulujące bicie serca, metabolizm, szerokość naczyń krwionośnych i indywidualne odruchy (np. kaszel). Centra te są funkcjonalnie przypisane do formatio reticularis (patrz niżej).,

struktura Formatio Reticularis

formatio reticularis służy do regulacji funkcji ruchowych i autonomicznych. W tym celu rozciąga się na całym pniu mózgu i zawiera wiele ośrodków regulacyjnych i jąder. Odgrywa również kluczową rolę w regulacji rytmu dobowego.

Jądra formatio reticularis

jądra formatio reticularis są—w przeciwieństwie do jąder nerwów czaszkowych—rozproszone w ich różnicowaniu., Jądra mogą być podzielone na grupy przyśrodkowe i boczne przez ich lokalizację i na inne grupy przez nadajnik, który zawierają.

jądra grupy przyśrodkowej zawierają dość duże neurony, podczas gdy jądra grupy bocznej składają się głównie z małych neuronów. Większe neurony tworzą ścieżki wstępujące i zstępujące za pomocą aksonów, podczas gdy aksony małych neuronów zwykle nie rozciągają się przez pień mózgu.

serotonina, noradrenalina, adrenalina, acetylocholina i dopamina to niektóre z nadajników jąder.,

jednym z przykładów jądra serotoninergicznego jest jądro raphe, które rozciąga się na podwzgórze, korę szyjną i układ limbiczny. Jądra te znajdują się w rdzeniu przedłużonym i pons, a także mezencephalon, w którym znajdują się po obu stronach linii środkowej. Odgrywają kluczową rolę w modulacji emocji i nastrojów. Uwalnianie serotoniny powoduje również głęboki sen.

locus coeruleus zawiera nadajnik noradrenaliny i moduluje kontrolę procesów motorycznych w obszarze móżdżku., Uwalnianie noradrenaliny następuje głównie w stanie przebudzenia. Wysyła stymulację przez cały obszar kory mózgowej, powodując zwiększoną czujność.

Nadajnik dopaminy znajduje się głównie w obszarze tegmentalis ventralis, który znajduje się w mezencefalonie. Włókna przechodzą głównie do układu limbicznego, który obejmuje ciało migdałowate i hipokamp oraz do układu mezolimbicznego (podwzgórza). Dopamina, która jest przenoszona przez jądro półleżące, ma działanie euforyczne m.in.,

jądra w pobliżu formatio reticularis zawierające acetylocholinę obejmują jądro pedunculopontynowe i jądro grzbietowo-nakrywkowe. Neurony cholinergiczne są aktywowane w stanie czuwania i podczas snu o szybkim ruchu oczu (REM), chociaż są nieaktywne podczas głębokiego snu.

włókna formatio reticularis, które są odpowiedzialne za stan przebudzenia, są wspólnie określane jako wstępujący siateczkowy system aktywujący (ARAS). Uszkodzenie lub zakłócenie tych włókien może prowadzić do stanu śpiączki.,

jednak systemy inne niż formatio reticularis są również odpowiedzialne za stan przebudzenia. Inne systemy, które mają efekt przebudzenia są locus coeruleus (transmitowane przez nadajnik noradrenaliny), cholinergiczne włókna z podstawnej przedmózgowia (np. jądro bazalne Meynerta), histaminergiczne włókna z wzgórza (jądro centromedianus) i glutaminergiczne włókna z wzgórza (jądra śródmózgowia).

substancje hamujące wyżej wymienione systemy mogą powodować uspokojenie lub obniżony stan czujności., Na przykład benzodiazepiny lub barbiturany zmniejszają aktywność formatio reticularis. Alkohol ma również hamujący wpływ na aktywność ARAS.

ośrodek oddechowy formatio reticularis

dwie grupy neuronów regulują oddychanie. Jedna grupa składa się z neuronów wdechowych, a druga z neuronów wydechowych.

rytmiczna zmiana między inspiracją a wydechem jest regulowana przez kompleks komórkowy znajdujący się w pobliżu rdzenia przedłużonego (centrum pneumotaksji). Nazywa się to kompleksem pre-Bötzingera., Niepowodzenie tego kompleksu komórkowego powoduje zaburzenia oddychania.

Ośrodek krążenia formatio reticularis

neurony do regulacji krążenia dzielą się na neurony zwiększające ciśnienie krwi i zmniejszające ciśnienie krwi. Wiele neuronów o tej samej funkcji znajduje się w określonych regionach. Neurony, które podnoszą ciśnienie krwi, zazwyczaj znajdują się bocznie.

Ośrodek krążenia jest regulowany przez włókna z podwzgórza, które przechodzą przez fasciculus medialis telencefali (pęczek przyśrodkowy przedmózgowia).,

struktura obszaru postrema (centrum wymiotne)

obszar postrema jest jednym z narządów obwodowych. Znajduje się również w obszarze formatio reticularis.

cechą narządów obwodowych jest fakt, że bariera krew–mózg jest zwykle tutaj przerywana—substancje z krwi mogą przenikać bezpośrednio do miąższu mózgu (i odwrotnie).

niektóre substancje mogą wywołać reakcję wymiotną, a bodziec jest przenoszony przez receptor serotoninergiczny podtypu 5-HT3. Zwiększone stężenie serotoniny we krwi, np.,, w wyniku chemioterapii, może w ten sposób stymulować te receptory, wywołując w ten sposób odpowiedź wymiotów. Z kolei bodźce wymiotne mogą być skutecznie tłumione przez antagonistów 5-HT3.

receptor dopaminergiczny D2 i receptor histaminowy H1 to dwa inne receptory zlokalizowane w okolicy postrema, a ich pobudzenie powoduje chorobę i wymioty. Dlatego antagoniści mogą być stosowane jako leki przeciwwymiotne wobec receptorów D2 i H1.

Centra spojrzenia formatio reticularis

centra spojrzenia dzielą się na pontynowe i pionowe., Centrum spojrzenia pontine, które reguluje poziome ruchy oka, składa się z paramedian pontine reticular formation (PPRF), podczas gdy pionowe centrum spojrzenia obejmuje rostral interstitial nucleus of medial longitudinal fasciculus (riFLM).

przyśrodkowy fasciculus łączy trzy jądra mięśni gałki ocznej nerwów czaszkowych III, IV i VI, A obie strony biegną brzusznie do akweduktu mezencephali aż do rdzenia kręgowego szyjnego.

uszkodzenie przyśrodkowego podłużnego fasciculusa powoduje oftalmoplegię międzojądrową (Ino)., Najczęstszą przyczyną uszkodzenia wiązki jest stwardnienie rozsiane.

objawem klinicznym okulistyki międzojądrowej jest to, że patrząc w bok, oko kontralateralne pozostaje w centrum, a oko ipsilateralne wykazuje oczopląs monokularowy. Reakcja konwergencji jest jednak regularna.