Polityka dotycząca jednego dziecka

jaka była polityka dotycząca jednego dziecka?

polityka jednego dziecka była polityką wprowadzoną przez chiński rząd jako metoda kontroli ludności, nakazująca, aby zdecydowana większość par w kraju mogła mieć tylko jedno dziecko. Miało to na celu złagodzenie problemów społecznych, gospodarczych i środowiskowych związanych z szybko rosnącą populacją kraju.

zrozumienie polityki jednego dziecka

polityka jednego dziecka została wprowadzona w 1979 roku w odpowiedzi na gwałtowny wzrost liczby ludności., Chiny mają długą historię zachęcania do kontroli urodzeń i Planowania Rodziny. Jednak pod koniec lat 70. populacja Chin szybko zbliżała się do 1 miliarda, A chiński rząd był zmuszony poważnie rozważyć ograniczenie tempa wzrostu populacji. Starania te rozpoczęły się w 1979 roku z mieszanymi wynikami, ale zostały wdrożone bardziej poważnie i jednolicie w 1980 roku, gdy rząd ustandaryzował praktykę w całym kraju. Były jednak pewne wyjątki dla mniejszości etnicznych, dla tych, których pierworodny był niepełnosprawny, i dla rodzin wiejskich, w których pierworodny nie był chłopcem., Polityka ta była najskuteczniejsza na obszarach miejskich, gdzie została dobrze przyjęta przez rodziny nuklearne, chętniejsze do przestrzegania polityki; polityka ta była w pewnym stopniu opierana w społecznościach agrarnych w Chinach.

egzekwowanie polityki dotyczącej jednego dziecka

istniały różne metody egzekwowania, zarówno poprzez zachęty, jak i sankcje. Dla tych, którzy zastosowali się do tego, istniały zachęty finansowe, a także preferencyjne możliwości zatrudnienia., Dla tych, którzy naruszyli politykę, były sankcje, ekonomiczne i inne. Czasami rząd stosował bardziej drakońskie środki, w tym przymusowe aborcje i sterylizacje.

w 2015 roku oficjalnie zrezygnowano z polityki dotyczącej jednego dziecka, a rząd próbował zastąpić ją Polityką dotyczącą dwóch dzieci. Szacuje się, że od 1979 roku prawo zapobiegło od 200 do 400 milionom urodzeń. Skuteczność samej polityki została jednak zakwestionowana, ponieważ prawdą jest, że populacje, ogólnie rzecz biorąc, naturalnie zmniejszają się, gdy społeczeństwa stają się coraz bogatsze., W Chinach, w miarę spadku liczby urodzeń, spadła również liczba zgonów, a średnia długość życia wzrosła.

Polityka jednego dziecka-implikacje

polityka jednego dziecka miała poważne implikacje dla przyszłości demograficznej i gospodarczej Chin. W 2017 roku współczynnik dzietności w Chinach wynosił 1,6 i był jednym z najniższych na świecie.

Chiny mają obecnie znaczny przekrój płciowy—w kraju jest około 3-4% więcej mężczyzn niż kobiet., Wraz z wdrożeniem polityki dotyczącej jednego dziecka i preferencji dla dzieci płci męskiej, Chiny odnotowały wzrost aborcji płodu kobiet, wzrost liczby dziewczynek pozostawionych w sierocińcach, a nawet wzrost dzieciobójstwa dziewczynek. Na każde 100 dziewcząt przypadało o 33 miliony więcej mężczyzn, z czego 115 chłopców przypadało na 100 dziewcząt, w porównaniu z kobietami w Chinach.

będzie to miało wpływ na małżeństwo w kraju i wiele czynników związanych z małżeństwem, w nadchodzących latach. Mniejsza liczba kobiet oznacza również, że w Chinach było mniej kobiet w wieku rozrodczym.,

spadek liczby urodzeń oznaczał mniejszą liczbę dzieci, co nastąpiło wraz ze spadkiem liczby zgonów i wzrostem liczby długowieczności. Szacuje się, że do 2050 roku jedna trzecia populacji Chin będzie w wieku powyżej 60 lat. Oznacza to, że więcej osób starszych polega na tym, aby ich dzieci wspierały, a mniej na tym. Tak więc Chiny borykają się z niedoborem siły roboczej i będą miały problemy ze wspieraniem starzejącej się populacji za pośrednictwem służb państwowych.

i wreszcie, polityka jednego dziecka doprowadziła do rozprzestrzeniania się nieudokumentowanych, nie-pierworodnych dzieci., Ich status nieudokumentowanych uniemożliwia legalne opuszczenie Chin, ponieważ nie mogą zarejestrować się w celu uzyskania paszportu. Nie mają dostępu do Edukacji Publicznej. Często zdarza się, że ich rodzice zostali ukarani grzywną lub usunięci z pracy.