naturalizm-w filozofii teoria odnosząca się do metody naukowej do filozofii poprzez stwierdzenie, że wszystkie istoty i wydarzenia we wszechświecie (niezależnie od ich wrodzonego charakteru) są naturalne. W konsekwencji cała wiedza o wszechświecie wchodzi w zakres badań naukowych., Chociaż naturalizm zaprzecza istnieniu prawdziwie nadprzyrodzonych rzeczywistości, uwzględnia to, co nadprzyrodzone, pod warunkiem, że wiedza o nim może być posiadana pośrednio—to znaczy, że przedmioty naturalne są pod wpływem tak zwanych istot nadprzyrodzonych w wykrywalny sposób.
naturalizm zakłada, że natura jest w zasadzie całkowicie poznawalna. W naturze istnieje regularność, jedność i pełnia, która implikuje obiektywne prawa, bez których dążenie do wiedzy naukowej byłoby absurdalne. Niekończące się poszukiwanie przez człowieka konkretnych dowodów jego przekonań jest postrzegane jako potwierdzenie metodologii naturalistycznej. Przyrodnicy zwracają uwagę, że nawet jeśli jedna teoria naukowa zostaje porzucona na rzecz drugiej, człowiek nie rozpacza przed poznaniem natury, ani nie odrzuca „metody naturalnej” w poszukiwaniu prawdy. Teorie się zmieniają, metodologia nie.,
choć naturalizm często utożsamiany jest z materializmem, jego zakres jest znacznie szerszy. Materializm jest rzeczywiście naturalistyczny, ale konwersja niekoniecznie jest prawdziwa. Ściśle rzecz biorąc, naturalizm nie ma preferencji ontologicznych, tzn. nie ma stronniczości wobec żadnego konkretnego zbioru kategorii rzeczywistości: dualizm i monizm, ateizm i teizm, idealizm i materializm są z nim same w sobie zgodne. Dopóki cała rzeczywistość jest naturalna, nie nakłada się żadnych innych ograniczeń. Naturaliści w rzeczywistości wyrażali wiele różnych poglądów, nawet do momentu rozwinięcia naturalizmu teistycznego.,
tylko rzadko naturaliści zwracają uwagę na metafizykę (z której się szydzą) i nie podejmują filozoficznych prób ustalenia swojego stanowiska. Naturaliści po prostu twierdzą, że natura jest rzeczywistością, całością. Nie ma nic poza tym, nic „innego niż”, nie ma „innego świata” bytu.
największy vogue naturalizmu wystąpił w latach 30. i 40., głównie w Stanach Zjednoczonych wśród filozofów, takich jak F. J. E. Woodbridge, Morris R., Cohen, John Dewey, Ernest Nagel i Sidney Hook.
Leave a Reply