Jak obliczyć marginalną skłonność do konsumpcji?

standardowy wzór obliczania krańcowej skłonności do konsumpcji, czyli RPP, jest krańcową konsumpcją podzieloną przez krańcowy dochód. Jest to czasami wyrażone jako

w terminologii laika, oznacza to, że RPP jest równa procentowi nowych dochodów wydanych na konsumpcję, a nie zaoszczędzonych.

na przykład, jeśli Tom otrzyma 1 $w Nowym do dyspozycji i wyda 75 centów, jego RPP wynosi 0,75 lub 75%., Jeśli wszystkie nowe dochody są wydawane lub zapisywane, Tom musi zatem również mieć marginalną skłonność do oszczędzania, czyli MPS, wynoszącą 0,25 lub 25%.

początki marginalnej skłonności do konsumpcji

znany brytyjski ekonomista John Maynard Keynes formalnie wprowadził pojęcie RPP w swojej „ogólnej teorii zatrudnienia, odsetek i pieniędzy” w 1936 roku. Keynes twierdził, że wszystkie nowe dochody muszą być albo wydane, jak z konsumpcji, albo zainwestowane, jak z oszczędności., Jest on zapisywany jako

tak więc nowy dochód może być nieznacznie wyrażony jako mY = mC + mI, chociaż częściej jest zapisywany jako dy = dC + dI. Część nowych dochodów wydawanych na dobra konsumpcyjne jest równa mC ÷ mY.

jeśli chodzi o znaczenie, nie może być bardziej niedoceniana część teorii Keynesa niż RPP. Dzieje się tak dlatego, że słynny mnożnik inwestycyjny Keynesa zakłada, że RPP ma ścisłą dodatnią korelację ze zwiększonym poziomem aktywności inwestycyjnej.,

praktyczne obliczenia RPP

pomimo względnej prostoty argumentu Keynesa o identyfikacji RPP, makroekonomowie nie byli w stanie opracować powszechnie akceptowanej metody pomiaru RPP w gospodarce realnej. W dużej mierze problem polega na tym, że nowy dochód jest uważany za przyczynę i wpływ na związek między konsumpcją, inwestycjami i nową działalnością gospodarczą, która generuje nowe dochody.,