Historia handlu futrami

handel futrami

handel futrami był jedną z najwcześniejszych i najważniejszych gałęzi przemysłu w Ameryce Północnej. Przemysł futrzarski odgrywał ważną rolę w rozwoju Stanów Zjednoczonych i Kanady przez ponad 300 lat.

handel futrami rozpoczął się w 1500 roku jako wymiana między Indianami i Europejczykami. Indianie handlowali futrami za takie towary jak narzędzia i broń. Najcenniejsze z tych futer stało się futro Bobrowe, które było używane w Europie do produkcji czapek z filcu., Handel futrami prosperował aż do połowy 1800 roku, kiedy zwierzęta futrzane stały się rzadkie, a Jedwabne kapelusze stały się bardziej popularne niż filcowe kapelusze wykonane z bobra. Dziś prawie wszyscy traperzy sprzedają swoje skóry. Eskimosi i Indianie traperzy w Kanadzie nadal handlują futrami firmom futrzarskim za różne towary.

najwcześniejszymi handlarzami futer w Ameryce Północnej byli francuscy Odkrywcy i rybacy, którzy przybyli do dzisiejszej wschodniej Kanady na początku 1500 roku. handel rozpoczął się po tym, jak Francuzi zaoferowali Indianom czajniki, Noże i inne prezenty jako środek do nawiązania przyjaznych stosunków., Indianie z kolei Dali skóry Francuzom. Pod koniec XV wieku w Europie rozwinęło się duże zapotrzebowanie na futra. Popyt ten zachęcał do dalszej eksploracji Ameryki Północnej. Zapotrzebowanie na bobry gwałtownie wzrosło na początku 1600 roku, kiedy modni europejscy mężczyźni zaczęli nosić filcowe kapelusze wykonane z bobrowego futra. Handlowano także futrami takimi jak lis, Kuna, norka i wydra.

w 1608 roku francuski odkrywca Samuel de Champlain założył punkt handlowy na terenie dzisiejszego miasta Quebec. Miasto stało się ośrodkiem handlu futrami., Francuzi rozszerzyli swoją działalność handlową wzdłuż rzeki Świętego Wawrzyńca i wokół wielkich jezior. W końcu kontrolowali większość wczesnego handlu futrami w Kanadzie. Francuscy kupcy kupowali futra od Indian Huron, a później od Ottawów. Plemiona te nie były traperami, ale nabywały futra od innych Indian. Francuzi rozwinęli również handel futrami wzdłuż rzeki Missisipi.

na początku 1600 roku angielscy osadnicy rozwinęli handel futrami w Nowej Anglii i Wirginii., Angielscy kupcy zawarli później sojusz z Indianami Irokezów i rozszerzyli swój obszar handlowy od Maine po wybrzeże Atlantyku do Georgii.

firmy europejskie zajmowały się dużą liczbą futer wysyłanych z Ameryki Północnej w latach 1600 i 1709. najbardziej znana z tych firm, Kompania Zatoki Hudsona, powstała w 1670 roku. Została założona przez grupę angielskich kupców, przy pomocy dwóch francuskich handlarzy futrami. Rząd angielski nadał firmie wyłączne prawa handlowe w regionie Zatoki Hudsona.,

w 1700 roku francuscy i brytyjscy handlarze futrami rywalizowali gorzko o prawa handlowe w regionie między górami Allegheny i rzeką Missisipi. Ta rywalizacja, wraz z innymi konfliktami między dwoma narodami, doprowadziła do wojny francusko-indyjskiej w 1754 roku. Wielka Brytania wygrała wojnę w 1763 roku i przejęła Francuskie imperium kolonialne w Ameryce Północnej.

w 1783 roku brytyjscy kupcy w Montrealu założyli Kompanię Północno-Zachodnią, aby konkurować z Kompanią Zatoki Hudsona. Handlowcy nowej firmy nazywani byli ” NOR Westers.,”Prowadzili wiele śmiałych wypraw w poszukiwaniu futra w dalekiej zachodniej Kanadzie. Jednak firma poniosła porażkę finansową i w 1821 roku połączyła się z Hudson ' s Bay Company.

pod koniec 1700 roku Rosja zaczęła się rozwijać na obszarze, który jest teraz Alaska. Firma rosyjsko-amerykańska powstała tam w 1799 roku.

Ekspedycja Lewisa i Clarka na Ocean Spokojny w 1805 i 1806 roku doprowadziła do rozwoju handlu futrami na Zachodzie. Kilka firm mocno konkurowało o ten Zachodni handel., Byli wśród nich firmy kierowane przez Johna Jacoba Astora, Williama H. Ashleya, Pierre ' a Chouteau i Manuela Lisę.

Wielu Indian z Zachodu nie interesowało się łapaniem w pułapki, więc firmy handlujące futrami zatrudniały białych ludzi, aby uzyskać skóry. Traperzy ci stali się znani jako „ludzie gór”, ponieważ przemierzali dzikie obszary Gór Skalistych w poszukiwaniu futra. Tacy Górale jak Kit Carson, John Colter i Jedediah Smith zasłynęli ze swoich ról w osadnictwie na Zachodzie.,

Ashley, szef Rocky Mountain Fur Company, zaczął organizować coroczne spotkanie traperów, zwane rendezvous, traperzy sprzedawali swoje futra i kupowali zapasy na następny rok. Spotkanie oszczędziło mężczyznom czasu i kłopotów z podróżowaniem na duże odległości do różnych punktów handlowych.

handel futrami zaczął spadać we wschodnich Stanach Zjednoczonych pod koniec XVII wieku. spadek ten wynikał głównie z oczyszczania dużych obszarów pod osadnictwo. W miarę jak coraz więcej terenów było oczyszczanych, zwierzęta futerkowe stawały się coraz rzadsze., Ponad pułapki zwierząt futerkowych zaszkodziły handlu futrami w zachodnich Stanach Zjednoczonych i zachodniej Kanadzie. Ponadto wartość futra bobra gwałtownie spadła w 1830 roku, kiedy europejscy producenci kapeluszy zaczęli używać jedwabiu zamiast filcu. W 1870 r. zakończyła się większość prac związanych z handlem futrami.

handel futrami przyczynił się do rozwoju imperiów brytyjskich i francuskich w Ameryce Północnej. W 1600 roku perspektywa bogactwa z handlu futrami przyciągnęła wielu Europejczyków do Nowego Świata. Kupcy i traperzy badali większość Ameryki Północnej w poszukiwaniu futer., Budowali na pustyni stanowiska handlowe, a wokół wielu z tych stanowisk wyrosły osady. Niektóre z tych osad stały się później tak dużymi miastami jak Detroit, Nowy Orlean i St. Lewis w Stanach Zjednoczonych oraz Edmonton, Montreal, Quebec i Winnipeg w Kanadzie.

handel futrami doprowadził do konfliktu między Francją a Wielką Brytanią w Ameryce. Rywalizacja o sojusze handlowe powstawała również wśród plemion indiańskich, które chciały zdobyć dobra Europejskie. Handel futrami sprzyjał przyjaznym stosunkom między Indianami a białymi handlarzami., Przyniosło to jednak również wrogość Indian wobec białych osadników, ponieważ oczyszczanie ziemi zagrażało dostawom zwierząt futerkowych.

roszczenia handlarzy futrami odegrały rolę w ustaleniu granicy między Stanami Zjednoczonymi a Kanadą. Na przykład obszary handlu kontrolowane przez amerykańskich i brytyjskich kupców pomogły ustalić granicę w regionie Wielkich Jezior.