Gaius Cassius Longinus (Polski)

Gajusz Kasjusz Longinus (łac. ) pochodził z bardzo starej rzymskiej rodziny gens Cassia, która była znana w Rzymie od VI wieku p. n. e.,Niewiele wiadomo o jego wczesnym życiu, oprócz historii, że okazywał swoją niechęć do despotów jeszcze w szkole, kłócąc się z synem dyktatora Sullą. Studiował filozofię na Rodos pod kierunkiem Archelaosa z Rodos i biegle władał greką. Był żonaty z Junią Tertią, która była córką Serwilii, a tym samym przyrodnią siostrą jego współpracownika Brutusa. Mieli jednego syna, który urodził się około 60 roku p. n. e.

Carrhae i Syria

w 54 p. n. e.Kasjusz dołączył do Marka Licyniusza Krassusa w jego kampanii Wschodniej przeciwko Imperium Partów., W 53 PP.n. e. Krassus poniósł decydującą klęskę w bitwie pod Carrhae w północnej Mezopotamii, tracąc dwie trzecie swojej armii. Kasjusz poprowadził odwrót pozostałych wojsk do Syrii i zorganizował skuteczną obronę prowincji. Na podstawie relacji Plutarcha można było uniknąć klęski pod Carrhae, gdyby Krassus działał zgodnie z zaleceniem Kasjusza. Według Dio żołnierze rzymscy, a także sam Krassus, byli gotowi oddać całkowite dowództwo Kasjuszowi po początkowej klęsce w bitwie, której Kasjusz „bardzo słusznie” odmówił., Partowie uważali również Kasjusza za równego Krassusowi pod względem władzy i przewyższającego go pod względem umiejętności.

w 51 p. n. e.Kasjusz był w stanie zaskoczyć i pokonać najeźdźców Partów pod dowództwem księcia Pacorusa i generała Osaces. Najpierw odmówił walki z Partami, utrzymując swoją armię za murami Antiochii (najważniejszego miasta Syrii), gdzie był oblegany. Gdy Partowie zrezygnowali z oblężenia i zaczęli pustoszyć okolicę, ruszył za nimi wraz ze swoją armią., Do decydującego starcia doszło 7 października, gdy Partowie odwrócili się od Antygonei. Gdy wyruszyli w drogę powrotną, napotkali oddział armii Kasjusza, który upozorował odwrót i zwabił Partów w zasadzkę. Partowie zostali nagle otoczeni przez główne siły Kasjusza i pokonani. Ich generał Osaces zmarł od ran, a reszta armii Partów wycofała się przez Eufrat.

wojna domowa

Kasjusz powrócił do Rzymu w 50 p. n. e., kiedy to wybuchła wojna domowa między Juliuszem Cezarem a Pompejuszem., Kasjusz został wybrany na Trybuna plebejskiego w 49 p. n. e.i rzucił swój los z Optymatami, chociaż jego brat Lucjusz Kasjusz popierał Cezara. Kasjusz opuścił Italię wkrótce po tym, jak Cezar przekroczył Rubikon. Spotkał Pompejusza w Grecji i został wyznaczony do dowodzenia częścią jego floty.

W 48 p. n. e.Kasjusz popłynął na Sycylię, gdzie zaatakował i spalił znaczną część marynarki Cezara. Następnie zaczął nękać statki u wybrzeży Włoch., Wiadomość o klęsce Pompejusza w bitwie pod Pharsalus spowodowała, że Kasjusz udał się do Hellespont, z nadzieją na sojusz z królem Pontu, Pharnaces II. Kasjusz został wyprzedzony przez Cezara w drodze i został zmuszony do bezwarunkowej kapitulacji.

Cezar uczynił Kasjusza legatem, zatrudniając go w wojnie Aleksandryjskiej przeciwko tym samym Farnakom, do których Kasjusz miał nadzieję dołączyć po klęsce Pompejusza pod Pharsalus. Jednak Kasjusz odmówił przyłączenia się do walki z Cato i Scypionem w Afryce, wybierając zamiast tego wycofanie się do Rzymu.,

Spisekedytuj

Kasjusz spędził kolejne dwa lata na stanowisku i najwyraźniej zacieśnił swoją przyjaźń z Cyceronem. W 44 p. n. e.został pretorem peregrynusa z obietnicą objęcia przez niego prowincji Syryjskiej na następny rok. Nominacja jego młodszego i szwagra, Marka Brutusa, jako pretora urbanusa głęboko go obraziła.

chociaż Kasjusz był „poruszającym duchem” w spisku przeciwko Cezarowi, wygrywając z głównymi zabójcami na rzecz tyranii, Brutus został ich przywódcą., W idy marca 44 p. n. e.Kasjusz nawoływał do swoich pobratymców i uderzył Cezara w pierś. Chociaż udało im się zabić Cezara, uroczystość była krótkotrwała, ponieważ Marek Antoniusz przejął władzę i zwrócił opinię publiczną przeciwko nim. W listach napisanych w 44 r.p. n. e. Cyceron często skarży się, że Rzym nadal był poddany tyranii, ponieważ „Wyzwolicielom” nie udało się zabić Antoniusza. Według niektórych relacji Kasjusz chciał zabić Antoniusza w tym samym czasie co Cezar, ale Brutus go odradzał.,

reputacja Kasjusza na Wschodzie ułatwiła zebranie armii z innych gubernatorów w okolicy, a do 43 p. n. e.był gotów wziąć Publiusza Korneliusza Dolabellę z 12 legionami. W tym momencie Senat rozstał się z Antoniuszem i obsadził swój los Kasjuszowi, potwierdzając go jako gubernatora prowincji. Dolabella zaatakował, ale został zdradzony przez sojuszników, co doprowadziło go do popełnienia samobójstwa. Kasjusz był już na tyle bezpieczny, aby maszerować na Egipt, ale w sprawie utworzenia drugiego triumwiratu, Brutus poprosił o pomoc., Kasjusz szybko dołączył do Brutusa w Smyrnie wraz z większością jego armii, pozostawiając swojego siostrzeńca na czele Syrii.

spiskowcy postanowili zaatakować sojuszników triumwiratu w Azji. Kasjusz napadł na Rodos i zwolnił go, podczas gdy Brutus zrobił to samo Licji. W następnym roku przegrupowali się w Sardis, gdzie ich armie ogłosiły ich imperatorem. Przeprawili się przez Hellespont, maszerowali przez Trację i obozowali w pobliżu Filippi w Macedonii., Wkrótce przybyli Gajusz Juliusz Cezar Oktawian (znany później jako August) I Marek Antoniusz, a Kasjusz planował ich zagłodzić, wykorzystując ich nadrzędną pozycję w kraju. Jednak zostali oni zmuszeni do wzięcia udziału w dwóch bitwach przez Antoniusza, znanych jako bitwa pod Filippi. Brutus odniósł sukces przeciwko Oktawianowi i zajął jego obóz. Kasjusz został jednak pokonany i opanowany przez Antoniusza i, nieświadomy zwycięstwa Brutusa, porzucił wszelką nadzieję i zabił się tym samym sztyletem, którego użył przeciwko Juliuszowi Cezarowi., Data śmierci Kasjusza jest taka sama jak data jego narodzin, 3 października. Został opłakany przez Brutusa jako „ostatni z Rzymian” i pochowany w Thassos.