Konfucjanizm, Taoizm i buddyzm są uważane za „trzy filary” starożytnego społeczeństwa chińskiego. Jako filozofie i religie wpływały nie tylko na duchowość, ale także na rząd, naukę, sztukę i strukturę społeczną. Chociaż ich specyficzne przekonania i nauki czasami były ze sobą sprzeczne, było wiele miejsca na pokrywanie się., Zamiast jednej tradycji przejmowania i wypychania innych, trzy filozofie wpłynęły na społeczeństwo obok siebie, zmieniały się nawzajem, a czasami mieszały się ze sobą. Zrozumienie unikalnej interakcji między tymi trzema tradycjami daje wielki wgląd w starożytne chińskie społeczeństwo, a także w czasy współczesne.
Konfucjanizm
choć bliższy filozofii niż prawdziwej religii, Konfucjanizm był sposobem na życie starożytnych Chińczyków i nadal ma wpływ na kulturę chińską. Założyciel konfucjanizmu, zwany Konfucjuszem, żył w latach 551-479 p. n. e., Był filozofem i postacią polityczną, która żyła w czasach, gdy tradycyjne chińskie Zasady zaczęły pogarszać się pod konkurencyjnymi państwami politycznymi. Przyjął starsze nakazy religijne i przełożył je na wytyczne obyczajów społecznych. Jego nauki dawały wskazówki na wszystkich poziomach życia starożytnych Chińczyków, od interakcji między członkami rodziny i w sferze publicznej, po standardy edukacyjne i sposób rządzenia państwami. Konfucjusz uważał, że każdy aspekt życia składa się z obowiązków między ludźmi i bytami oraz rytuałów mających na celu przekazanie wzajemnej zależności między nimi., Jego nauki koncentrowały się na humanizmie, w tym traktowaniu innych tak, jak chcielibyście być traktowani. Nauczał, że jeśli wszyscy wypełnią swoje role i obowiązki z szacunkiem i życzliwością wobec innych, zbuduje to silniejsze państwo. Podczas gdy rytuały religijne były wspominane wraz z innymi rytuałami, które dana osoba miała wykonać, Konfucjusz nie skupiał się na duchowych sprawach, takich jak zaświaty, bogowie i boginie czy Mistycyzm. Dlatego Konfucjanizm jest uważany za filozofię, a nie religię, chociaż często jest łączony z innymi ważnymi religiami.,
Konfucjanizm stał się dominującą filozofią polityczną w okresie dynastii Han od 206 p. n. e. do 220 p. n. e. ponieważ Nauki konfucjańskie były konserwatywne i mówiły ludziom, aby utrzymywali swoją rolę w porządku społecznym, filozofia była używana przez Państwo do utrzymania status quo od tego czasu. Struktura chińskiego społeczeństwa i jego koncentracja na rytuałach, rodzinnym szacunku i obowiązkach, czczeniu przodków i samodyscyplinie pozostają pod dużym wpływem Konfucjusza i jego nauk.,
Taoizm
Taoizm (zwany także taoizmem) jest religią chińską, która rozwinęła się nieco po konfucjanizmie, około dwóch tysięcy lat temu. W przeciwieństwie do konfucjanizmu, Taoizm dotyczy głównie duchowych elementów życia, w tym natury wszechświata. Główna zasada taoizmu jest z grubsza tłumaczona jako „droga”, która jest harmonijnym naturalnym porządkiem, który powstaje między ludźmi a światem, a który taoiści powinni dążyć do osiągnięcia., W taoistycznej strukturze wszechświata ludzie mają akceptować i ulegać Tao i robić tylko rzeczy, które są naturalne i zgodne z Tao. Jest to koncepcja wu-wei, która tłumaczy się jako „brak działania”, ale tak naprawdę oznacza iść z prawdziwą naturą świata i nie dążyć zbyt mocno do pragnień. To stawia Taoizm w opozycji do konfucjanizmu w inny sposób: nie dotyczy on humanistycznej moralności, rządu i społeczeństwa, z których wszystkie taoiści postrzegają jako wynalazki ludzi i niekoniecznie część Tao., W tym samym czasie taoiści byli zainteresowani długowiecznością, zarówno ludzkiego ciała, jak i duszy. Osiągnięcie duchowej nieśmiertelności poprzez zjednoczenie z naturą jest ważną częścią religii taoistycznej.
pomimo różnic, idee taoistyczne i konfucjańskie nie są ze sobą całkowicie sprzeczne, więc chińskie społeczeństwo było w stanie wchłonąć koncepcje z obu tradycji. Taoizm miał wpływ na literaturę i sztukę, ale największy obszar wpływów taoistycznych był w nauce. Taoistyczna koncentracja na pierwiastkach naturalnych i obserwacja jak działa świat przyrody pomogły stworzyć medycynę chińską., Podobnie jak nowoczesna metoda naukowa, taoiści obserwowali, jak różne leki wpływają na ludzi i zwierzęta poprzez eksperymenty. Ich zbiorowa wiedza zdobyta poprzez próby poprawy ludzkiej długowieczności wniosła ogromny wkład w nauki o zdrowiu.
Buddyzm
Buddyzm był trzecim głównym systemem wierzeń starożytnych Chin. Został założony przez Siddhartha Gautamę, zwanego również Buddą, który żył w Indiach około VI wieku p. n. e. buddyzm jest filozofią, która koncentruje się na rozwoju osobistym i osiąganiu głębokiej wiedzy., Buddyści starają się osiągnąć oświecenie poprzez medytację, naukę duchową i praktykę. Wierzą w reinkarnację i że życie jest nietrwałe, pełne cierpienia i niepewności; drogą do znalezienia pokoju jest osiągnięcie nirwany, radosnego stanu wykraczającego poza ludzkie cierpienie. Istnieje wiele różnych sekt, które kładą różny nacisk na różne aspekty buddyzmu. Dwie największe sekty to buddyzm therawady, który występuje głównie w Azji Południowej, i buddyzm mahajany, który znajduje się w Azji Wschodniej, w tym w Chinach.,
Po założeniu w Indiach Buddyzm rozprzestrzenił się i stał się popularny w Chinach w I wieku n. e.część powodów, dla których Buddyzm stał się popularny w Chinach, była spowodowana taoizmem. Niektóre praktyki buddyjskie były podobne do taoistycznych, a mnisi buddyjscy używali taoistycznych koncepcji, aby wyjaśnić Buddyzm Chińczykom, przezwyciężając barierę kulturową i językową między Indianami a Chińczykami. Buddyzm wpłynął również na Taoizm swoją strukturą instytucjonalną, którą taoiści kopiowali i modyfikowali., Rywalizacja między buddyzmem a taoizmem powstała w celu zdobycia większej liczby wyznawców i większego wpływu rządu, a konkurencja ta zwiększyła żywotność obu religii. Gdy Buddyzm stał się bardziej rozpowszechniony, jego koncepcje połączyły się z ideami Taoistycznymi i Konfucjańskimi, stając się podstawą starożytnego chińskiego społeczeństwa i rządu. Jego wpływ widoczny jest w chińskiej sztuce, architekturze i literaturze.
Leave a Reply