Burmistrz Richard J. Daley na podium. Foto: László Kondor. MSLASZ13_0002_0010_020

RICHARD JOSEPH DALEY (15 maja 1902 – 20 grudnia 1976)

Wczesne życie i kariera

Richard J. Daley był trzecim burmistrzem Chicago, który urodził się w robotniczej irlandzkiej dzielnicy Bridgeport w pobliżu South Side. Jedyne dziecko irlandzkiego Katolickiego blacharza i związkowca Michaela Daleya i jego żony Lillian (Dunne) Daley, Richarda J., Daley uczęszczał do Nativity of Our Lord, parafialnej szkoły podstawowej, a w 1919 ukończył De La Salle Institute, katolicką szkołę średnią, która nauczała biznesu i umiejętności klerykalnych. Daley pracował krótko w stockyards po ukończeniu studiów i uczęszczał do college ' u, a później na wieczorowe lekcje prawa na DePaul University. W 1933 roku ukończył studia prawnicze, a w 1936 roku związał się z prawnikiem Williamem J. Lynchem.

wejście Daleya do Chicagowskiej polityki było za pośrednictwem Hamburger Athletic Club, Klubu Z Bridgeport działającego w chicagowskiej polityce wyborczej., Daley był członkiem, a w 1924 został wybrany jej przewodniczącym. Sponsor klubu, alderman and ward committeeman Joseph McDonough, wybrał Daleya na swojego osobistego sekretarza oddziału i kapitana komisariatu w politycznie aktywnej Eleventh Ward, gdzie znajdował się jego dom i klub. Po wyborach na burmistrza w 1923 roku, William Dever, Daley rozpoczął pracę jako urzędnik w Radzie Miasta Chicago. W 1930 roku McDonough został skarbnikiem Hrabstwa Cook, a Daley jego zastępcą, przejmując bieżącą działalność urzędu. Po śmierci Mcdonougha, Daley kontynuował pracę w Cook County Treasurers Thomas D., Nash, Robert M. Sweitzer i Joseph L. Gill. Po śmierci 20-letniego weterana Michaela J. O ' Connora w 1936 roku, znajomość finansów hrabstwa Daleya doprowadziła do jego nominacji na głównego zastępcę kontrolera hrabstwa.

w tym samym roku, z poparciem Mcdonougha, Daley został wybrany do swojego pierwszego gabinetu politycznego jako kandydat Republikanów, aby zastąpić niedawno zmarłego przedstawiciela stanu, Davida Shanahana, w Zgromadzeniu Ogólnym Illinois. Zaraz po wyborach Daley powrócił jednak do Partii Demokratycznej. Pozostał przez całe życie Demokratą., W ustawodawstwie Daley popierał postępowe przepisy, takie jak program obiadu szkolnego i sprawiedliwszy podatek od sprzedaży. W 1938 Daley został wybrany senatorem stanowym, a w latach 1941-1946 pełnił funkcję lidera mniejszości w Senacie. W 1946 roku Daley bez powodzenia rywalizował z kandydatem Republikanów Elmerem Walshem w wyborach na Szeryfa Hrabstwa Cook. Przegrana Daleya była jego jedyną porażką wyborczą w jego długiej karierze politycznej. W 1948 roku Daley został mianowany gubernatorem Adlai Stevensonem., Pracował w budynku stanu Illinois w centrum Chicago, był zwolennikiem reformy podatkowej i podatkowej. W 1950 roku, po śmierci obecnego Cook County Clerk, Daley został wyznaczony do obsadzenia reszty kadencji. W 1950 z powodzeniem został wybrany na kolejną kadencję, a w 1954 ponownie wybrany. Jako urzędnik hrabstwa, Daley był odpowiedzialny za ważne zapisy, takie jak dokumenty biznesowe i notarialne oraz dla urodzenia, śmierci i aktów małżeństwa. Daley wprowadził szereg innowacji, takich jak pierwszy kalendarz sądowy hrabstwa, i usprawnił procedury licencji małżeńskiej., W tym czasie Daley był aktywnym uczestnikiem polityki Demokratycznej, stając się demokratycznym komisarzem oddziału wpływowego Eleventh Ward pod koniec lat 40.

pierwsza sesja Richarda J. Daleya w Senacie Illinois. Daley stoi po prawej. RJD_04_01_0001_0003_003

przewodniczący i burmistrz

w 1953 roku został przewodniczącym Centralnego Komitetu Demokratycznego, potężnej pozycji, która nadzorowała tworzenie łupków dla każdego wybranego stanowiska w hrabstwie., W 1955 roku Daley startował przeciwko urzędującemu burmistrzowi Martinowi Kennelly ' emu i byłemu reprezentantowi stanu Benjaminowi Adamowskiemu, a następnie pokonał republikańskiego radnego Roberta Merriama w wyborach powszechnych, stając się 39. burmistrzem Chicago. Zgodnie z nową tradycją, został zaprzysiężony na urząd przez przyjaciela z dzieciństwa, sędziego Abrahama Lincolna Marovitza, zamiast ustępującego burmistrza. Wyborcy Chicago ponownie wybierali Daleya w 1959, 1963, 1967, 1971 i 1975. Sprawował łącznie pięć pełnych kadencji i jedną niepełną – najdłużej urzędujący burmistrz do tego czasu., Jako jednocześnie szef rządu miasta i lokalnej Partii Demokratycznej, Daley miał wielkie lokalne, państwowe i ostatecznie krajowe wpływy polityczne.

sędzia Abraham Lincoln Marovitz zaprzysięga Richarda J. Daleya na burmistrza po raz pierwszy, 20 kwietnia 1955. Adlai Stevenson, Martin Kennelly i inni obserwują. Zdjęcie: Pomysły Na Zdjęcia., RJD_04_01_0013_0001_029

priorytety administracyjne

Przeniósł inicjację budżetu miasta z Rady do biura kontrolera i dyrektora budżetowego, przeniósł wydawanie kontraktów miejskich do agenta Zakupów Miasta, zdobył nowe uprawnienia do sprzedaży i opodatkowania mediów, scentralizował wiele usług oddziału i ograniczył zdolność członków Rady do udzielania takich potencjalnie lukratywnych przysług, jak wydawanie zezwoleń na podjazd., Przez cały okres swojej kadencji, z wyjątkiem niewielkiej liczby niezależnych i północno-zachodnich Republikanów, spotykał się z ograniczonym sprzeciwem radnych, nigdy nie tracąc głosu w radzie miejskiej. W 1970 r. ograniczył władzę stanową w Chicago, lobbując i uzyskując status „home rule” , co pozwoliło miastu na nakładanie wszystkich podatków, z wyjątkiem podatków dochodowych, bez Państwowej zgody legislacyjnej.

jako burmistrz Daley skupił się na usługach komunalnych i rozwoju centrum miasta, przyczyniając się do często cytowanego wizerunku Chicago jako „miasta, które działa.,”Podczas swojej pierwszej kadencji miasto dodało nowe śmieciarki, kanały ściekowe, oświetlenie ulic i alejek, parkingi w centrum miasta oraz więcej policji i straży pożarnej. Pod jego okiem powstała największa na świecie fabryka filtracji w okręgu centralnym (1968), która dostarczała fluoryzowaną wodę do Środkowej i północnej strony, a Południowa została rozbudowana. W 1975 roku rozpoczęto projekt głębokiego tunelu (Plan tunelu i zbiornika) w celu złagodzenia powodzi w obszarze metropolitalnym., Pierwsze w mieście ścieżki rowerowe i pierwsze sponsorowane przez miasto sąsiedzkie przychodnie zdrowia zostały zainicjowane i kampania sprzątania sąsiedztwa zostały rozpoczęte.

Burmistrz Richard J. Daley pracuje w swoim biurze na piątym piętrze w Ratuszu, bez daty. RJD_04_01_0041_0001_014

wydarzenia i działania miejskie

miasto było gospodarzem wielu imprez publicznych i wizyt krajowych i zagranicznych dygnitarzy. Wkrótce po jego pierwszych wyborach doroczna Parada Southtown ku czci św., Dzień Patryka został przeniesiony do centrum miasta, a Chicago Journeymen Hydraulics Union rozpoczął tradycję barwienia Chicago River green w ramach obchodów. Weneckie noce przyciągały również tłumy na brzeg rzeki. W 1959 roku na Międzynarodowych Targach z okazji otwarcia St. Lawrence Seaway wzięli udział Królowa Elżbieta i Książę Filip. Miasto sponsorowało parady śródmiejskie dla załóg Apollo 10, 11 i 13 oraz gościło wizyty pierwszego premiera Irlandii Seana F., Lemass, Eleanor Roosevelt, Levi Eshkol, Premier Izraela, król Fryderyk IX I KRÓLOWA Ingrid Danii, wielu polityków i celebrytów, takich jak Frank Sinatra, Danny Thomas i Jack Benny.

prezydent John F. Kennedy i Richard J. Daley wychodzą na ulicę w Chicago, bez daty. RJD_04_01_0046_0012_019

architektura i urbanistyka

nowe projekty budowlane radykalnie zmieniły fizyczny charakter miasta., Administracja Daleya nadzorowała budowę dróg ekspresowych Northwest (1960), Dan Ryan (1962), Congress (1964) i Southwest (1964), rozbudowę Wacker Drive oraz rozbudowę North and South Outer Drives. W 1966 roku oddano do użytku nowe Civic Center w centrum Chicago, a w 1967 roku podarowano mu rzeźbę plenerową zamówioną przez artystę Pabla Picassa. Inne znaczące prace plenerowe, w tym Cztery Pory roku Chagalla (1974) i Flamingo Caldera (1974)., Budowa potężnego Centrum Kongresowego McCormick Place (1960) nad brzegiem jeziora i powiększenie międzynarodowego lotniska O ' Hare przyciągnęły podróżnych i biznesmenów do miasta. W uroczystości poświęcenia O ' Hare (1963) uczestniczył prezydent John F. Kennedy. Sears Tower (1973), IBM Plaza, Marina City, Lake Point Towers, John Hancock Building (1970) i Water Tower Place (1975) przyczyniły się do rewitalizacji śródmieścia., Chociaż miasto straciło kilka zabytkowych budynków na rzecz nowego budownictwa (w tym Garrick Theatre i Stock Exchange Building), stara Biblioteka Publiczna została uratowana przez komitet powołany przez Daleya, a później stała się Chicago Cultural Center. W 1968 roku miasto powołało Komisję ds. zabytków Chicago (CCL), która bada i rekomenduje status zabytku Radzie Miasta.

miasto zajmowało się również odnową miast, wyburzaniem podupadających dzielnic i budową publicznych projektów mieszkaniowych finansowanych przez władze federalne., Chociaż projekt spotkał się z opozycją sąsiedzką, Daley był szczególnie dumny z budowy kampusu University of Illinois Chicago Circle (obecnie University of Illinois at Chicago) w pobliżu zachodniej części miasta (1965). Bardziej kontrowersyjne było wykorzystanie pieniędzy federalnych do sfinansowania budowy ogromnych wieżowców publicznych w niektórych dzielnicach miasta, głównie afroamerykańskich. W latach 1957-1962 na południowym i zachodnim brzegu miasta wybudowano Ogrody Stateway Gardens (1955), Cabrini-Green Extension (1957, 1962) i Robert Taylor Homes (1962).,

aby sfinansować projekty budowlane, Miasto korzystało ze środków państwowych i federalnych oraz starało się stworzyć środowisko sprzyjające prywatnym inwestycjom. W 1956 roku utworzono publiczną Komisję budowlaną, która miała scentralizować planowanie i pomóc finansować budownictwo publiczne poprzez obligacje skarbowe. Jednocześnie elastyczna polityka podatkowa i zagospodarowanie przestrzenne przyciągały i przyciągały prywatne interesy biznesowe. Sprzedaż miasta i podatki od mediów pomogły również finansować projekty komunalne., Pomimo malejącej podstawy opodatkowania, gdy ludzie i firmy przenieśli się na przedmieścia, Miasto Chicago pozostało wypłacalne i z wysokim ratingiem obligacji w czasie, gdy inne duże ośrodki miejskie zmagały się z problemami. Projekty budowlane przyniosły wysoko płatne miejsca pracy dla robotników z Chicago, a liderzy pracy zostali mianowani do zarządów miejskich i Komisji politycznych.

1959. RJD_04_01_0014_0006_003., Photo: Pics Chicago

miejskie wyzwania

Był burmistrzem w kontrowersyjnym czasie, gdy ośrodki miejskie były skonfrontowane z dramatycznymi zmianami społeczno-ekonomicznymi, kwestiami segregacji rasowej w szkołach i mieszkalnictwie oraz akcjami afirmacyjnymi w straży pożarnej i policji. Problemy te, wraz z postrzeganiem koncentracji na infrastrukturze i usługach dla śródmieścia kosztem dzielnic, szczególnie w segregowanej rasowo Południowej i zachodniej stronie, oraz reakcja miasta na przemoc po śmierci Dr., Martin Luther King, Jr., erozji początkowego silnego poparcia Daleya wśród afroamerykańskich wyborców.

ustawianie biletów, łapówki, zawyżone kontrakty i inne skandale korupcyjne doprowadziły do dochodzenia i doprowadziło do kary więzienia dla niektórych urzędników publicznych, w tym przewodniczącego Rady Miejskiej Thomasa Keane ' a. Afera Summerdale ' a z 1960 r. związana z policyjnym włamaniem doprowadziła do dymisji komisarza policji. Daley mianował Orlando O. Wilsona, który podjął szereg reform mających na celu profesjonalizację sił., Krytyka narodowa została nałożona na miasto za reakcję na zamieszki podczas Konwencji Narodowej Demokratów, która odbyła się w Chicago w 1968 roku. Większość Chicagoan zdawała się chwalić poczynaniom chicagowskiej policji, chociaż” raport Walkera „(1968), napisany przez prezydencką Komisję ds. przemocy, uznał ich działania za ” zamieszki policyjne.”

,”Jako przewodniczący Komitetu Centralnego Partii Demokratycznej w hrabstwie Cook, stanowisko piastował aż do śmierci w 1976 r., Daley wywarł znaczny wpływ na kandydowanie Demokratów. Komitet Centralny składał się z komitetów okręgowych z każdego z 50 oddziałów miasta. W mieście funkcjonowało 3400 komisariatów, którzy byli odpowiedzialni za przeprowadzenie lokalnego głosowania. Jako burmistrz i szef lokalnej Partii Demokratycznej, Daley był uważany za kontrolera ponad 40 000 miejsc pracy., W 1960 roku Daley wykazał się narodową władzą polityczną, gdy pomógł w głosowaniu miasta Chicago na kandydata Demokratów na prezydenta Johna F. Kennedy ' ego, zdobywając zdjęcie na okładce magazynu TIME, ale także oskarżając o demokratyczne wypychanie urn wyborczych.

w 1969 roku Michael Shakman, nieudany kandydat do Konwencji Konstytucyjnej stanu Illinois, wniósł pozew zbiorowy przeciwko burmistrzowi, miastu i Partii Demokratycznej. Garnitur Shakmana zakwestionował system patronatu za przekonywanie pracowników do dostarczania głosów i przyczyniania się do kampanii., Wyrok Shakmana z 1972 r. (a następnie bardziej rygorystyczne orzeczenia) ograniczył umotywowane politycznie zwolnienia pracowników miasta i powiatu. W 1972 r. władza polityczna Daleya została jeszcze zakwestionowana, gdy komitet referendalny Demokratycznej Konwencji Narodowej głosował przeciwko obsadzeniu 58 wybranych delegatów konwencji Illinois w porozumieniu z Daleyem na rzecz delegacji kierowanej przez 43rd Ward alderman Williama S. Singera i wielebnego Jesse Jacksona Jr. pomimo kontrowersji, w następstwie konwencji Daley poparł kandydata Partii Demokratycznej, senatora George ' a McGoverna.

jednak Ryszard J., Daley cieszył się ogromną lojalnością wyborców miasta Chicago i był ponownie wybierany na każdą kadencję z znaczną większością głosów. W 1975 odniósł swoje największe zwycięstwo polityczne w historii, zdobywając ponad 70% głosów. Miał reputację osobistej uczciwości, ciężkiej pracy i otwartości na prasę.

Foto: László Kondor., MSLASZ13_0003_0003_008

życie osobiste

po ślubie z Eleanor „Sis” Guilfoyle 23 czerwca 1936 roku, rodzina Daleyów mieszkała skromnie w typowym chicagowskim brick bungalow w okolicy, w której dorastał. Daley był zapalonym rybakiem i oddanym fanem White Sox. Daley miał trzy córki i czterech synów. Ich najstarszy syn, Richard M., Daley był delegatem na konwencję konstytucyjną Illinois (1970), senatorem stanu Illinois (1972-1980), prokuratorem Hrabstwa Cook (1980-1989) i burmistrzem Chicago (1989-2011). Drugi urodzony syn Michael Daley został prawnikiem w prominentnej firmie Daley and Georges, Ltd. John Daley był przedstawicielem stanu Illinois (1985-1989), senatorem stanu Illinois (1989-1992) i członkiem Rady Komisarzy Hrabstwa Cook (1992-obecnie). I najmłodszy syn, William M., Daley pełnił funkcję sekretarza handlu USA (1997-2000) i szefa Sztabu Białego Domu (2011-2012). Trzy córki Daleya — Patricia (Daley) Martino, Mary Carol (Daley) Vanecko i Eleanor R. Daley — zostały nauczycielkami.

20 grudnia 1976 roku, podczas rutynowej wizyty u lekarza, Burmistrz Richard J. Daley (lat 74) doznał śmiertelnego zawału serca. Setki dygnitarzy, w tym prezydent Jimmy Carter, wiceprezydent Nelson Rockefeller, Senator Ted Kennedy i tysiące Chicagoanów uczestniczyło w jego pogrzebie., Został pochowany po prywatnej ceremonii na Holy Sepulchre Cemetery w suburban Worth w stanie Illinois.

chronologia:
1902 Richard Joseph Daley urodził się 15 maja 1902 w 3602 S. Lowe w Chicago jako syn Michaela i Lillian Dunne Daley.

1916 – ukończył Szkołę Podstawową Narodzenia Pańskiego.

1919-ukończył De La Salle Institute, 3-letnie Katolickie Liceum handlowe; rozpoczął pracę w stockyards commission house, Dolan, Ludeman, and Company; i został komisarzem w organizacji jedenastego Oddziału Josepha Mcdonougha i osobistym asystentem Mcdonougha.,

1924-wybrany prezesem hamburskiego Klubu Sportowego.

1930-został zastępcą skarbnika hrabstwa pod rządami Josepha Mcdonougha.

1933 – ukończył studia prawnicze na DePaul University. Później związał się z Williamem Lynchem. Kancelaria Adwokacka &

1936-17 czerwca poślubił Eleanor ” Sis ” Guilfoyle. Daley mieli siedmioro dzieci (Patricię, Mary Carol, Eleanor, Richarda M., Michaela, Johna i Williama) i pozostali małżeństwem aż do śmierci Richarda J. Daleya.,

1936 – 3 listopada wybrany przedstawicielem stanu Illinois w głosowaniu republikańskim. Po wyborach wstąpił do Partii Demokratycznej.

1936 – 17 grudnia mianowany komendantem powiatowym.

1938 – 8 listopada wybrany jako demokrata do Senatu stanu Illinois.

1939 – rodzina Daleyów przeniosła się do siedmiopokojowego bungalowu przy 3536 South Lowe w Bridgeport.

1941-pełnił funkcję lidera mniejszości w Senacie (1941-1946), najmłodszego lidera partii w historii Senatu Illinois.

1946-nieudany start na szeryfa hrabstwa Cook przeciwko Elmerowi Michaelowi Walshowi.,

1947 – został komisarzem oddziału 11th Ward (1947-1976), zastępując Hugh B. Connelly ' ego.

1947 – 21 grudnia mianowany Stanowym dyrektorem przychodów (1948-1950) przez gubernatora Adlaia Stevensona, pracującego w budynku stanu Illinois w centrum Chicago.

1950-powołany na wolne stanowisko urzędnicze Hrabstwa Cook.

1950-9 stycznia 1950 wybrany urzędnikiem Hrabstwa Cook; w 1954 ponownie wybrany.

1953 – został przewodniczącym Centralnego Komitetu Demokratycznego Hrabstwa Cook, zastępując Josepha Gilla. Służył do 1976.,

1955 – wybrany burmistrzem po pokonaniu Benjamina Adamowskiego i urzędującego Burmistrza Martina Kennelly ' ego w prawyborach i Republikanina Roberta E. Merriama w wyborach powszechnych.

1959 – ponownie wybrany na II kadencję po pokonaniu Lar Daly w prawyborach i Republikanina Timothy ' ego Sheehana w wyborach powszechnych.

1963 – ponownie wybrany na III kadencję po bezkonkurencyjnym starcie w prawyborach i przeciw republikańskiemu Benjaminowi Adamowskiemu w wyborach powszechnych.

1967-ponownie wybrany na IV kadencję po kandydowaniu bez sprzeciwu w prawyborach i przeciwko republikańskiemu Johnowi L. Wanerowi w wyborach powszechnych.,

1971 r. – ponownie wybrany na V kadencję po kandydowaniu bez sprzeciwu w prawyborach i przeciwko republikańskiemu Richardowi E. Friedmanowi w wyborach powszechnych.

1975 – ponownie wybrany na VI kadencję po pokonaniu w prawyborach Edwarda V. Hanrahana, Richarda H. Newhouse ' a i Williama S. Singera oraz Republikanina Johna J. Hoellena w wyborach powszechnych.

1976-20 grudnia 2010 Richard J., Daley został pochowany na cmentarzu Holy Sepulchre Cemetery w southwest suburban Worth w stanie Illinois, po publicznym nabożeństwie żałobnym, podczas którego tysiące Chicagoan czekało na zewnątrz godzinami w zimnym grudniowym powietrzu, aby złożyć hołd.

źródła:

„Daley kontra Daley.”Chicago 57, no. 9 (September 2008): 70-112.

rekord Daleya. Richard J. Daley Collection. Uniwersytet Illinois w Chicago.

Green, Paul M. „Burmistrz Richard J. Daley i Polityka dobrego rządu.”W The Mayors: The Chicago Political Tradition. Red. Paweł M., Green i Melvin G. Holli. Carbondale, IL: Southern Illinois Press, 2013.

Spurlock, James L, editor. Richard J. Daley: In Memory. Chicago: Manol Press, 1977.