Przydatne definicje

poniżej znajdują się definicje wskaźników, po których często następuje EPI. Aby uzyskać interaktywne wykresy wyświetlające Najnowsze dane, przejdź do strony towarzyszącej EPI, Economy Track.

stopa bezrobocia

chociaż żadna pojedyncza liczba nie oddaje wszystkich niuansów w kondycji rynku pracy, stopa bezrobocia jest uważana za jeden z najważniejszych wskaźników ekonomicznych.

stopa bezrobocia mierzy udział pracowników w sile roboczej, którzy obecnie nie mają pracy, ale aktywnie poszukują pracy., Osoby, które nie szukały pracy w ciągu ostatnich czterech tygodni, nie są objęte tym środkiem. Ważne jest, aby pamiętać, że wskaźnik ten mierzy procent bezrobotnych poszukujących pracy w sile roboczej-sumę osób zatrudnionych i bezrobotnych—a nie całą populację.

istnieje kilka powodów, dla których stopa bezrobocia wzrasta lub spada. Chociaż wyraźnym powodem jest zmiana liczby osób poszukujących pracy, stopa bezrobocia może również mieć wpływ na zmianę wielkości siły roboczej. Kiedy pracownicy zniechęcają się i przestają szukać zatrudnienia, opuszczają siłę roboczą., To jest powszechne w spowolnieniu gospodarczym dla siły roboczej, aby zmniejszyć (lub zwiększyć wolniej niż zwykle) w wielkości, jak wielu zrezygnować ze znalezienia pracy i dlatego nie są już liczone jako oficjalnie bezrobotnych. Z tego powodu ekonomiści często podkreślają, że stopa bezrobocia wprowadza w błąd i zaniża słabość rynku pracy. Natomiast podczas ożywienia gospodarczego wysokie stopy bezrobocia mogą utrzymywać się pomimo wzrostu zatrudnienia, ponieważ więcej pracowników zaczyna szukać pracy i ponownie wchodzi na rynek pracy.,

wskaźnik niedostatecznego zatrudnienia

wskaźnik niedostatecznego zatrudnienia obejmuje trzy grupy osób: bezrobotnych, którzy aktywnie poszukują pracy; mimowolnie pracujących w niepełnym wymiarze godzin, którzy chcą pracować w pełnym wymiarze godzin, ale musieli zadowolić się niepełnym etatem; i tak zwanych pracowników marginalnie przywiązanych, którzy chcą i są dostępni do pracy, ale zrezygnowali z aktywnego poszukiwania pracy. Razem te trzy grupy zapewniają bardziej kompleksową miarę luzu na rynku pracy., Środek ten nie obejmuje osób, które musiały zadowolić się zatrudnieniem poniżej poziomu swoich umiejętności lub doświadczenia, takich jak inżynier mechanik, który prowadzi taksówkę. Obecnie nie ma danych, które śledzą tę formę niepełnego zatrudnienia.

w porównaniu z innymi statystykami siły roboczej, wskaźnik niedostatecznego zatrudnienia jest stosunkowo nowy; spis zaczął śledzić tylko niedostateczne zatrudnienie, jak to jest obecnie mierzone w 1994 roku. Brak danych historycznych może utrudnić umieszczenie obecnych liczb w kontekście wcześniejszych wyników na rynku pracy., Niezależnie od tego, szersza definicja niedostatecznego wykorzystania rynku pracy sprawia, że jest on ważnym wskaźnikiem ekonomicznym.

stosunek zatrudnienia do liczby ludności

stosunek zatrudnienia do liczby ludności jest użytecznym, szeroko pojętym środkiem. Pokazuje ona po prostu liczbę osób obecnie zatrudnionych jako udział w całkowitej populacji w wieku produkcyjnym, czyli liczbę osób cywilnych, niezinstytucjonalizowanych, w wieku 16 lat i starszych., Środek ten zazwyczaj nie zmienia się dramatycznie z miesiąca na miesiąc, ale nawet niewielkie zmiany pomagają określić, które segmenty populacji doświadczają największej utraty lub zysku z pracy.Wskaźnik ten uzupełnia również stopę bezrobocia w ocenie kondycji rynku pracy. Stopa bezrobocia ma wady, których nie ma stosunek zatrudnienia do liczby ludności. Jak wspomniano powyżej, stopa bezrobocia zależy od wielkości siły roboczej., Gdy rynek pracy słabnie, stopa bezrobocia może faktycznie spaść, jeśli pracownicy zrezygnują z szukania pracy, a gdy rynek pracy odzyskuje się, bezrobocie może wzrosnąć, ponieważ więcej osób wchodzi do siły roboczej, gdy zaczynają ponownie szukać pracy. Wskaźnik zatrudnienia do liczby ludności, ponieważ nie ma na niego wpływu dobrowolna zmiana udziału siły roboczej, jest przydatnym wskaźnikiem aktualnych warunków na rynku pracy. Spadek wskaźnika zatrudnienia do liczby ludności odpowiada spadkowi koniunktury gospodarczej., Stosunek zatrudnienia do liczby ludności ma wyraźny i dostrzegalny wpływ na rynek pracy, zarówno pomiędzy segmentami ludności, jak i między nimi.

wskaźnik aktywności zawodowej

wskaźnik aktywności zawodowej pokazuje liczbę osób w sile roboczej—zdefiniowaną jako suma osób zatrudnionych i bezrobotnych—jako udział w całkowitej populacji w wieku produkcyjnym, która jest liczbą osób cywilnych, niezinstytucjonalizowanych, w wieku 16 lat i starszych., Jest on podobny do stosunku zatrudnienia do liczby ludności, ale różni się w jednym ważnym aspekcie: obejmuje zarówno liczbę osób posiadających pracę, jak i liczbę aktywnie poszukujących pracy.

zmiany w liczbie zatrudnionych i bezrobotnych w sile roboczej są stosunkowo niewielkie w porównaniu z wielkością całej populacji w wieku produkcyjnym. Chociaż niewielkie zmiany w wskaźniku aktywności zawodowej mogą być pouczające, jest on często używany do badania długoterminowych trendów wśród różnych segmentów populacji. Na przykład w 1973 roku udział kobiet wynosił 46%, podczas gdy mężczyzn było blisko 80%., W ciągu trzech i pół dekady od tego czasu, kobiety odnotowały stale rosnący udział siły roboczej, zbliżając się do 60% w 2007 roku. Z drugiej strony udział mężczyzn w rynku pracy maleje, zbliżając się do 70% w 2007 roku.

porównanie różnych segmentów populacji pomaga pokazać, gdzie rynek pracy odnosi sukces lub zawodzi w włączeniu populacji w wieku produkcyjnym.

zatrudnienie w płacach

zatrudnienie w płacach jest pobierane z bieżącego badania zakładowego, które, w przeciwieństwie do bieżącego badania populacji gospodarstw domowych używanego do śledzenia wskaźników opisanych powyżej, jest badaniem pracodawców., Z tego powodu dane są analizowane głównie przez przemysł, a nie przez podgrupy demograficzne ludności, pokazujące liczbę miejsc pracy w różnych sektorach gospodarki. Całkowita liczba miejsc pracy w zakładach pozarolniczych to łączna liczba miejsc pracy, w niepełnym lub pełnym wymiarze czasu pracy, w zakładach pozarolniczych. Całkowite zatrudnienie prywatne nie obejmuje miejsc pracy w administracji federalnej, stanowej i samorządowej. Aby porównać różne okresy czasu, zmiana zatrudnienia w płacach jest indeksowana do poziomu referencyjnego., Liczba miejsc pracy w gospodarce znacznie wzrosła w miarę wzrostu liczby ludności, a utrata lub uzyskanie 100 000 miejsc pracy w 1970 r. ma inny wpływ niż utrata lub uzyskanie 100 000 miejsc pracy w 2000 r. Ten indeks pokazuje procentową zmianę miejsc pracy z dowolnego punktu w czasie i zapewnia sposób na porównanie zmian płac w różnych punktach w czasie.

osoby poszukujące pracy na jedno otwarcie pracy

liczba osób poszukujących pracy na jedno otwarcie pracy jest kolejnym wskaźnikiem siły rynku pracy., Jest to stosunek osób bezrobotnych-tych pracowników, którzy nie mają pracy, ale aktywnie poszukują pracy – do liczby wolnych miejsc pracy. Dane o bezrobociu pochodzą z aktualnego badania ludności. Oferty pracy Są Mierzone W badaniu ofert pracy i obrotów pracy (wstrząsy).

seria JOLTS jest bardzo nowa, a dane dostępne są dopiero od 2000 roku. Brak danych historycznych utrudnia umieszczenie ostatnich liczb w szerszym kontekście., Pozostaje jednak ważnym wskaźnikiem, który mierzy liczbę bezrobotnych w odniesieniu do dostępności nowych miejsc pracy i daje poczucie, jak łatwo lub trudno jest znaleźć zatrudnienie w danym momencie.

Produkt krajowy brutto

produkt krajowy brutto (PKB) mierzy markę
i wartość wszystkich towarów i usług wyprodukowanych w Stanach Zjednoczonych. Wielu uważa, że PKB jest najważniejszą miarą wyników gospodarczych kraju. Ogólnie rzecz biorąc, krajowe wyniki gospodarcze są uważane za silne, jeśli PKB rośnie, ale słabe, jeśli PKB spada., Przy definiowaniu recesji, National Bureau of Economic Research uważnie przygląda się długości i wielkości spadku PKB.

jako wskaźnik ekonomiczny PKB jest bezkonkurencyjny pod względem kompleksowości, ale mimo to ma znaczące niedociągnięcia. Kładzie ogromne znaczenie na ilości, ale nie na jakości wzrostu. Nie uwzględnia również rozkładu wzrostu gospodarczego ani jego trwałości. Na przykład Bańka mieszkaniowa została uchwycona jako czysty zysk ekonomiczny., Inwestycje mieszkaniowe, w tym budowa nowych domów i remonty domów wzrosły do historycznych wzlotów, ale nadmierna inwestycja w domy ostatecznie spowodowała głęboką recesję, która pozostawiła po sobie tysiące pustych, nieużywanych domów. Wzrost PKB był niezrównoważony. Co więcej, cykl koniunkturalny 2001-2007 był pierwszym w historii wzrostem, w którym typowa rodzina nie odnotowała wzrostu dochodów: mediana dochodów gospodarstw domowych w tym okresie była zasadniczo płaska, nawet w miarę wzrostu PKB., To połączenie ogólnego wzrostu i płaskiej mediany dochodów z konieczności pociąga za sobą rosnącą nierówność między najlepiej zarabiającymi w kraju a wszystkimi innymi, ale ta rozbieżność nie znalazła odzwierciedlenia w PKB, który stale rosł w tym czasie.

PKB ma cztery główne składniki. Wydatki na konsumpcję osobistą mierzą wartość rynkową towarów i usług konsumowanych przez osoby fizyczne. Krajowe inwestycje prywatne brutto obejmują wartość nowych inwestycji mieszkaniowych, inwestycji niemieszkalnych w konstrukcje i urządzenia oraz zmianę wartości zapasów przedsiębiorstw., Eksport netto definiuje się jako wartość eksportu pomniejszoną o wartość importu. Wydatki konsumpcyjne i inwestycje brutto obejmują wydatki rządowe na towary i usługi; wydatki te nie obejmują jednak płatności transferowych (takich jak ubezpieczenia społeczne), które są ujmowane w innych składnikach PKB, takich jak wydatki konsumpcyjne.

w celu porównania między różnymi okresami, zmiana PKB, podobnie jak zatrudnienie w płacach wyjaśnione powyżej, jest indeksowana do pewnego poziomu odniesienia., Wskaźnik ten przedstawia procentową zmianę PKB z dowolnego punktu w czasie i umożliwia porównanie zmian PKB w różnych punktach w czasie.

wykorzystanie mocy

wykorzystanie mocy mierzy udział mocy przemysłowej w Stanach Zjednoczonych obecnie w użyciu. Jest to jeden z głównych miar luki produktowej, czyli różnicy między tym, ile kraj produkuje, a ile może produkować. Dla prostego przykładu, gdyby w Stanach Zjednoczonych było 100 fabryk, a tylko 50 było otwartych i działających, wykorzystanie mocy produkcyjnych wyniosłoby 50%., Rezerwa Federalna, przy obliczaniu miesięcznych pomiarów, dostarcza więcej szczegółów niż to, czy fabryka jest otwarta, czy zamknięta.

optymalny wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych nie wynosi 100%; oznaczałoby to, że każda fabryka w kraju działa płasko, dzień i noc. Bardziej rozsądnym wskaźnikiem „docelowego” wykorzystania mocy produkcyjnych jest średnia długoterminowa z ostatnich 40 lat (80,5%) lub średnia obowiązująca w latach nierecesyjnych w tym czasie (81,0%).