Pismo Święte

Pismo Święte

są to najstarsze teksty religijne, które definiują prawdę dla Hindusów.

uzyskali swoją obecną formę w latach 1200-200 p. n. e.i zostali wprowadzeni do Indii przez Aryjczyków.

Hindusi wierzą, że teksty zostały odebrane przez uczonych bezpośrednio od Boga i przekazane następnym pokoleniom ustnie.

teksty wedyjskie nazywane są czasami shruti, co oznacza słuch. Przez setki, a może nawet tysiące lat teksty były przekazywane ustnie.,

zawartość Wed

Wedy składają się z czterech kompozycji, a każda Weda z kolei ma cztery części, które są ułożone chronologicznie.

• Samhity są najstarszą częścią Wed, składającą się z hymnów uwielbienia Boga.
• Brahmanowie są rytuałami i modlitwami, aby kierować kapłanami w ich obowiązkach.
• Aranyaki dotyczą kultu i medytacji.
• Upaniszady składają się z mistycznych i filozoficznych nauk hinduizmu.

The Samhitas

• Rig-Veda Samhita (ok., 1200 p. n. e.) jest najstarszą z czterech Wed i składa się z 1028 hymnów wychwalających starożytnych bogów.
• Yajur-Veda Samhita jest używany jako podręcznik przez kapłanów dokonujących wedyjskich ofiar.
• Sama-Veda Samhita składa się ze śpiewów i melodii do śpiewania podczas poświęceń.
• Atharva-Veda Samhita (ok. 900 p. n. e.) zachowuje wiele tradycji, które wcześniej datowały wpływy aryjskie i składają się z zaklęć, uroków i magicznych formuł.

Upaniszady

Upaniszady były tak zwane, ponieważ nauczano ich tych, którzy siedzieli obok swoich nauczycieli., (upa = blisko, ni = w dół, shad=siedzieć).

teksty te rozwinęły się z tradycji wedyjskiej, ale w dużej mierze przekształciły Hinduizm, dostarczając wierzącym wiedzy filozoficznej.

główne Upaniszady powstały w latach 800-200 p. n. e.i są częściowo prozą, częściowo wierszem.

później Upaniszady powstawały aż do XVI wieku. Pierwotnie miały formę ustną.

wczesne Upaniszady zajmują się zrozumieniem obrzędów ofiarnych.

centralną częścią Upaniszad jest koncepcja Brahmana; świętej mocy, która informuje o rzeczywistości.,

podczas gdy kapłani (bramini) byli wcześniej tymi, którzy poprzez rytuały i ofiary mieli ograniczony dostęp do Boskości, teraz wiedza o wszechświecie była otwarta dla tych z kast wysokich i średnich, którzy chcieli uczyć się od nauczyciela.

Bhagavad Gita

Bhagavad Gita, czyli „Pieśń Pana” jest częścią szóstej księgi Mahabharaty, najdłuższego poematu świata.

Bhagavad Gita ©

skomponowany między 500 pne i 100 ne, Mahabharata jest relacją z wojen domu Bharata.,

jest to jeden z najpopularniejszych tekstów hinduistycznych i znany jest jako tekst smriti (pamiętana tradycja). Jest to uważane przez niektórych za mniej ważne niż shruti (wysłuchany tekst, taki jak Wedy). Ma jednak ważne miejsce w tradycji hinduistycznej.

Bhagavad Gita przybiera formę dialogu między księciem Arjuną a Kryszną, jego woźnicą.

Arjuna jest wojownikiem, który chce dołączyć do swoich braci w wojnie między dwoma gałęziami rodziny królewskiej, która wiązałaby się z zabiciem wielu jego przyjaciół i krewnych.,

chce wycofać się z bitwy, ale Kryszna uczy go, że on, Arjuna, musi wypełniać swój obowiązek zgodnie ze swoją klasą i twierdzi, że śmierć nie niszczy duszy.

Kryszna wskazuje, że wiedza, praca i oddanie są drogami do zbawienia i że główną wartością w życiu jest lojalność wobec Boga.

Ramajana

skomponowana w tym samym okresie Ramajana jest jedną z najbardziej znanych indyjskich opowieści.

opowiada historię księcia ramy, który został wysłany na wygnanie w lesie ze swoją żoną Sitą i bratem Lakshamaną.,

Sita została porwana przez złego demona Ravanę, ale ostatecznie uratowana przez księcia ramę z pomocą Boga małp, Hanumana.

historia jest napisana w 24 tys.

symbolika opowieści została szeroko zinterpretowana, ale w zasadzie jest to historia dobra przezwyciężającego zło. Wiele osób mówiło, że jest to opowieść o Dharmie lub obowiązku.

Galeria ilustrowanej Ramajany (z BBC Radio 4)