kim był Leif Eriksson?
Urodzony W X wieku Nordycki odkrywca Leif Eriksson był drugim synem Eryka czerwonego, któremu przypisuje się zasiedlenie Grenlandii. Ze swojej strony Eriksson jest uważany przez wielu za pierwszego Europejczyka, który dotarł do Ameryki Północnej, wieki przed Krzysztofem Kolumbem., Jednak szczegóły jego podróży są kwestią historycznej debaty, z jednej wersji twierdząc, że jego lądowanie przypadkowe, a druga, że popłynął tam celowo po zapoznaniu się z regionem od wcześniejszych odkrywców. W obu przypadkach Eriksson ostatecznie wrócił na Grenlandię, gdzie został wyznaczony przez norweskiego króla Olafa i Tryggvasona do szerzenia chrześcijaństwa i uważa się, że zmarł około 1020 roku., Na początku lat 60. odkrycie ruin osady Wikingów w Nowej Fundlandii nadało kolejne znaczenie relacjom z podróży Erikssona, a w 1964 roku Kongres Stanów Zjednoczonych upoważnił prezydenta do ogłoszenia 9 października Dniem Leifa Erikssona.
Wczesne życie
chociaż istnieją różne relacje, różnice w ich szczegółach często utrudniają oddzielenie faktów i legend przy omawianiu życia Nordyckiego odkrywcy Leifa Erikssona. Uważa się, że urodził się około 960-970 A. D.,, drugi z trzech synów Eryka czerwonego, który założył pierwszą europejską osadę na dzisiejszej Grenlandii. Ponieważ ojciec Eryka czerwonego został wygnany z Norwegii i osiadł na Islandii, prawdopodobnie Leif urodził się tam i wychował na Grenlandii. Stąd jednak fakty stają się tak zróżnicowane, jak pisownia jego imienia.
Vinland
według większości relacji, około roku 1000, Eriksson popłynął z Grenlandii do Norwegii, gdzie służył na dworze króla Olafa i Tryggvasona, który nawrócił go z Nordyckiego pogaństwa na chrześcijaństwo., Wkrótce potem Olaf zlecił Erikssonowi prozelityzację w całej Grenlandii i szerzenie chrześcijaństwa wśród tamtejszych osadników. Mimo że Eriksson ostatecznie wróci na Grenlandię, to szczegóły i motywy jego drogi powrotnej są przedmiotem większości dyskusji.
w XIII-wiecznej islandzkiej opowieści o Eryku Czerwonym, mówi się, że statki Erikssona zboczyły z kursu w drodze powrotnej do domu, znajdując wreszcie suchy grunt na kontynencie północnoamerykańskim., Prawdopodobnie wylądowali w Nowej Szkocji, którą Eriksson nazwał Vinlandem, być może w nawiązaniu do dzikich winogron, które widział tam jego oddział desantowy., Jednak Saga o Grenlandczykach, która pochodzi z tej samej epoki, sugeruje, że Eriksson słyszał już o „Vinland” od innego marynarza, Bjarniego Herjólfssona, który był tam już ponad dekadę wcześniej, i że Eriksson popłynął tam celowo, lądując najpierw w lodowatym regionie, który nazwał „Helluland” (uważanym teraz za wyspę Baffina) i mocno zalesionym „Markland” (uważanym za Labrador), zanim ostatecznie dotarł do bardziej gościnnej Vinland.,
niezależnie od jego motywów lub ich braku, Eriksson jest powszechnie uznawany za pierwszego Europejczyka, który postawił stopę na wybrzeżach Ameryki Północnej, prawie pięć wieków przed przybyciem Krzysztofa Kolumba w 1492 roku. Ale wszystko sugeruje, że Eriksson był najprawdopodobniej członkiem wczesnej podróży wikingów do Ameryki Północnej, jeśli nie, w rzeczywistości, liderem tej pierwszej wyprawy.
powrót
pomimo swoich poszukiwań Eriksson nigdy nie skolonizował regionu, podobnie jak jego bracia Thorvald Eriksson i Freydis Eiríksdóttir czy Icelander Thorfinn Karlsefni, który odwiedził Winlandię po Erikssonie., Po powrocie na Grenlandię Eriksson poświęcił się szerzeniu chrześcijaństwa. Jego matka, Thjodhild, wcześnie nawróciła się i zbudowała Pierwszy Kościół chrześcijański na Grenlandii w Brattahlid, domu Eryka czerwonego na wschodzie osady. Uważa się, że Eriksson żył na Grenlandii, umierając gdzieś około roku 1020.
dokładna lokalizacja Winlandii nie jest znana, ale w 1963 roku odkryto ruiny XI-wiecznej osady Wikingów w L ' Anse-aux-Meadows w północnej Nowej Fundlandii., Obecnie wpisana na Listę UNESCO, jest najstarszą europejską osadą w Ameryce Północnej, z której wydobyto ponad 2000 obiektów Wikingów, potwierdzając relacje, że Eriksson i jego ludzie zimowali tam przed wyruszeniem do domu.
dziedzictwo
w uznaniu pionierskiej podróży Erikssona, we wrześniu 1964 roku Kongres Stanów Zjednoczonych upoważnił prezydenta Stanów Zjednoczonych do ogłoszenia 9 października Dniem Leifa Erikssona, narodowym dniem obchodów., Z biegiem lat, różne grupy próbowały podnieść obchody, ale po części ze względu na fakt, że późniejsza podróż Krzysztofa Kolumba doprowadziła bardziej bezpośrednio do europejskiej migracji do Ameryki Północnej, jej status pozostał niezmieniony.
mimo to podróż Erikssona upamiętniają posągi w całych Stanach Zjednoczonych oraz w Nowej Fundlandii, Norwegii, Islandii i Grenlandii, a Islandia Exploration Museum corocznie przyznaje nagrody Leifa Erikssona za osiągnięcia w dziedzinie eksploracji.
Leave a Reply