Korona cesarska

OriginEdit

Korona Świętego Edwarda, używana do koronowania angielskich monarchów, była uważana za świętą relikwię, przechowywaną w Sanktuarium świętego w Opactwie Westminsterskim i dlatego nie noszona przez monarchów w żadnym innym czasie. Zamiast tego, „Wielka korona” z krzyżami i fleurs-De-lis, ale bez łuków (Otwarta Korona), było zwykłym nakryciem głowy króla na okazjach państwowych aż do czasów Henryka V, który jest przedstawiany w Cesarskiej koronie Państwa ze złotymi łukami (zamknięta Korona)., Łuki były symbolem suwerenności i do tego momentu w historii król Anglii był czczony jako rex in regno suo est imperator – cesarz własnej domeny-dzięki posłuszeństwu tylko Bogu, w przeciwieństwie do niektórych władców kontynentalnych, którzy zawdzięczali wierność potężniejszym królom lub Świętemu cesarzowi Rzymskiemu.,

Henryk VII lub jego syn i następca Henryk VIII mogli zlecić bardziej rozbudowaną wersję korony państwowej, która została po raz pierwszy szczegółowo opisana w inwentarzu klejnotów Królewskich w 1521, i ponownie w 1532, 1550, 1574 i 1597, i została włączona do obrazu Daniela Mytensa Karola i w 1631. Korona Tudorów miała więcej pereł i klejnotów niż jej średniowieczny poprzednik, a środkowe płatki każdego z fleurs-De-lis miały wizerunki Chrystusa, Marii Panny i św. Jerzego. Korona ważyła 3.,3 kg (7 lb 6 oz) i został ustawiony z 168 perłami, 58 rubinami, 28 diamentami, 19 szafirami i 2 szmaragdami. Po zniesieniu monarchii i egzekucji Karola I w 1649 roku Korona Tudorów została rozbita przez Olivera Cromwella podczas interregnum, a jej cenne składniki zostały sprzedane za 1100 funtów.

Restaurant to present day

Po przywróceniu monarchii w 1660 roku, nowa Korona Państwowa została wykonana dla Karola II przez Sir Roberta Vynera. Od czasu renowacji istniało około 10 wersji korony. Ta wykonana dla Królowej Wiktorii w 1838 roku jest podstawą dzisiejszej korony., Wykonana przez Rundell i Bridge w 1838 roku z wykorzystaniem starych i nowych klejnotów, miała karmazynową aksamitną czapkę z gronostajem i podszewkę z białego jedwabiu. Ważył 39,25 uncji troy (43,06 uncji; 1,221 g) i był ozdobiony 1,363 brilliant-cut, 1,273 rose-cut i 147 diamentów stołowych, 277 pereł, 17 szafirów, 11 szmaragdów, 4 rubiny i Rubin Czarnego Księcia (spinel). Podczas otwarcia Parlamentu w 1845 roku książę Argyll niósł koronę przed królową Wiktorią, gdy spadła z poduszki i pękła., Victoria napisała w swoim pamiętniku: „wszystko było zgniecione i zgniecione jak pudding, który usiadł”.

klejnoty w koronie zostały przemontowane na koronację Jerzego VI w 1937 roku przez Garrarda& Co. Korona została dostosowana do koronacji królowej Elżbiety II w 1953 roku, z rozmiarem głowy zmniejszonym o 25 mm (1 cal), aby nadać jej bardziej kobiecy wygląd.