Klemens von Metternich (Polski)

Klemens Wenzel Nepomuk Lothar Fürst von Metternich-Winneburg-Beilstein (Maj 15 czerwca 1773, zm. 11 czerwca 1859) – austriacki polityk i mąż stanu, być może najważniejszy dyplomata swojej epoki. Był ważną postacią w negocjacjach prowadzących do Kongresu i Traktatu Wiedeńskiego i jest uważany zarówno za paradygmat zarządzania polityką zagraniczną, jak i główną postać w rozwoju dyplomacji., Brał udział w kongresach europejskich w Aix-la-Chapelle (1818), Troppau (1820), Laibach (1821) i Weronie (1822). Metternich był konserwatystą, który faworyzował tradycyjne, a nawet autokratyczne instytucje nad tym, co uważał za ich radykalne alternatywy, takie jak systemy demokratyczne, jeśli ustanowienie tych ostatnich oznaczało, jak to często czynili, gwałtowne obalenie tych pierwszych.

był jednak entuzjastycznym zwolennikiem tzw. koncertu Europy. Metternich chciał stabilności, a nie rewolucji., Po zakończeniu wojen napoleońskich i Kongresie Wiedeńskim, Wielka Brytania, Austria, Rosja i Prusy zaczęły się spotykać, aby spróbować rozwiązać zbliżający się kryzys pokojowo. To, co zostało opisane jako poprzednik Ligi Narodów, ewoluowało, chociaż Koncert nigdy nie miał formalnego mechanizmu. Trwała ona od 1814 do 1898 roku. Koncepcja utrzymania równowagi sił informowała o obradach koncertu. Metternich wywarł wpływ na Henry ' ego Kissingera w XX wieku., Koncepcja równowagi sił Metternicha wpłynęła więc na politykę zimnej wojny, ponieważ oba super-mocarstwa starały się dopasować do siebie możliwości, nawet w stopniu zapewniającym ich wzajemne zniszczenie, gdyby doszło do wojny nuklearnej.

biografia

Wczesne życie

Metternich urodził się 15 maja 1773 roku w Koblencji, w Niemczech, w ówczesnym Arcybiskupstwie Trewiru. Jego ojcem był Franz Georg Karl von Metternich. Jako członek westfalskiej rodziny szlacheckiej wychował się w najbardziej tradycyjnym środowisku. Biegle władał językiem francuskim i niemieckim., W 1788 rozpoczął studia dyplomacji na Uniwersytecie w Strasburgu. Po wybuchu rewolucji francuskiej przeniósł się na Uniwersytet w Moguncji. Po ukończeniu studiów wstąpił do austriackiej służby dyplomatycznej.

jego pierwsza oficjalna nominacja dyplomatyczna odbyła się w Anglii w 1794 roku. W 1801 został mianowany ministrem w Dreźnie, następnie w Berlinie( 1803), a następnie ambasadorem w Paryżu (1806).

uważany jest za głównego realizatora dziewiętnastowiecznego realizmu dyplomatycznego, głęboko zakorzenionego w postulatach równowagi sił., Polityka ta ma na celu zapewnienie, że żaden pojedynczy naród nie będzie w stanie zmusić innych państw do przestrzegania jego woli, zarówno za pomocą siły, jak i mechanizmów ekonomicznych.

Minister

w 1809 roku, po pokonaniu Austrii przez Napoleona Bonaparte, Metternich został mianowany ministrem spraw zagranicznych Austrii, zastępując Johanna Philippa von Stadion.

Metternich zżerała osobista nienawiść do Napoleona, który po wiekach życia w ustroju feudalnym oddał kilku osobom w Austrii wolność., Metternich był również zazdrosny o wpływy Napoleona i od samego początku jako minister spraw zagranicznych robił wszystko, co mógł, aby sabotować i spiskować przeciwko niemu, na przykład przekupując Talleyranda. Po klęsce Bonapartego w Rosji w 1812 roku, Metternich zwrócił się do polityki neutralności, mediując między Bonapartym a rządami rosyjskimi i pruskimi w poszukiwaniu porozumienia pokojowego., W czerwcu 1813 roku spotkał się z Bonapartym w Dreźnie, gdzie przedstawił cesarzowi szereg niedopuszczalnych i obraźliwych propozycji; chciał, aby granice Francji zostały wycofane z roku 1792. Do tej pory Napoleon był zmęczony wszystkimi wojnami i rzeczywiście zgodził się, że pokój będzie w interesie obu narodów. Jednak Austria, która nie walczyła w wojnach napoleońskich, wysunęła żądania wobec Francji, obrażając ją w ten sposób. Napoleon nie mógł się zgodzić na żadne z żądań Metternicha i zakończył słowami: „spotkamy się wtedy w Wiedniu.”Metternich doszedł do wniosku, że Napoleon został stracony., W 1813 otrzymał tytuł” księcia”, który był dziedziczny.

wiosną 1814 roku, gdy wojna zbliżała się do końca, Metternich szybko doszedł do wniosku, że pokój z Bonapartym jest niemożliwy i porzucił swoje idee Bonapartystycznej regencji pod rządami Marii Ludwiki, księżnej Parmy. Wspierał odbudowę Burbonów, co zbliżyło go do wicehrabiego Castlereagh, brytyjskiego Sekretarza Stanu do Spraw Zagranicznych, Arthura Wellesleya, 1. księcia Wellington i Richarda Le Poer Trencha, 2. hrabiego Clancarty., W tym czasie Franciszek I z Austrii awansował Metternicha z rangi hrabiego na księcia.

filozofia polityczna

Metternich chciał utrzymać stabilność zarówno wewnątrz państw, jak i między państwami. Uważał, że zachowanie tradycyjnych instytucji jest najlepszą strategią, aby to osiągnąć. Nie ufał opinii publicznej, gdyż zbyt łatwo się to zmieniało, więc niechętnie popierał silne instytucje demokratyczne. Uważał, że zbyt duży udział społeczeństwa w rządzeniu spowoduje rodzaj anarchii, z powodu różnic klasowych i ekonomicznych między ludźmi., Oznacza to, że naleganie na równość spowodowałoby, że „nie mają” wiary w siebie, że mają prawo pomóc sobie w tym, co posiadają bogaci. Był więc antyrewolucyjny. Ci, którzy rządzą, muszą zachować równowagę, upewniając się, że żadna klasa nie jest zbyt niezadowolona. Pokój zewnętrznie zależał od równowagi sił, od tego, czy żaden naród nie jest zbyt potężny militarnie czy ekonomicznie., Metternich wierzył w ideał wolności, ale twierdził, że wolność bez porządku może przerodzić się w anarchię, dlatego aby chronić i zachować porządek, niektóre wolności są najlepiej ograniczone, stąd jego poglądy na temat cenzury.

Europa po Napoleońsku

Metternich był głównym negocjatorem i dominującym członkiem na Kongresie Wiedeńskim, zdobywając tytuł „woźnicy Europy.,”Podczas negocjacji Metternich rozwinął gorzką osobistą wrogość do cara Rosji Aleksandra I, ze względu na Rosyjskie plany wobec Polski-zaciekle oparł się Metternichowi—i rzekomą konkurencję o uczucia pięknej Wilhelminy von Sagan. Metternich starał się stworzyć koalicję z wicehrabią Castlereagh i kanclerzem pruskim Hardenbergiem, aby sprzeciwić się planom Aleksandra o Konstytucyjnym Królestwie Polskim pod panowaniem Rosji. Starania te nie powiodły się z powodu niechęci Prusów do stawienia czoła Aleksandrowi., Metternich zszokował Prusaków, podpisując sojusz z Castlereagh i Talleyrandem, wysłannikiem francuskim, 3 stycznia 1815 roku, aby zapobiec aneksji Saksonii przez Prusy, co miało być jej rekompensatą za oddanie polskich ziem Aleksandrowi. Chociaż udało się to uratować króla Saksonii, północne obszary królestwa zostały przekazane na zawsze Prusom, a Aleksander zdołał uzyskać większość tego, czego chciał w Polsce. Austria nigdy nie odzyskała ziem zdobytych w rozbiorze Polski.,w tym samym czasie Metternich ciężko pracował w negocjacjach z Prusami, Hanowerem, Bawarią i Wirtembergią w celu rozwiązania organizacji Niemiec. Powstała w ten sposób Konfederacja Germańska (Deutscher Bund) nosiła wiele znaczków jego idei i była wykorzystywana jako środek do osiągnięcia innych celów, podobnie jak inne organizacje tego okresu. Zjednoczyło to obszar z 39 państwami niemieckimi i czterema wolnymi miastami na mocy jednej Konstytucji z jedną dietą, czyli Parlamentu. Książęta zachowali jednak znaczną część swojej władzy. Dieta była symboliczna, miała bardzo małą moc., Jego prezydentura została na stałe zajęta przez Austrię. Matternich został mianowany kanclerzem w 1821 roku.

najważniejszym osiągnięciem Metternicha w latach po Kongresie było uczynienie Cara protektorem starego porządku (Aleksander postrzegał siebie jako obrońcę liberalizmu). Doprowadziło to do decyzji Cara na kongresie w Troppau w 1820 roku, kiedy zgodził się na stłumienie Neapolitańskiej rebelii przez Metternicha i odmówił pomocy greckim rebeliantom przeciwko Imperium Osmańskiemu., Najbardziej trafnym dowodem na to jest wywrotka Metternicha na temat Świętego Przymierza, od instytucji propagującej chrześcijańskie ideały w Polityce (która w 1815 roku została opisana jako” głośne nic „przez Metternicha i” kawałek wzniosłego mistycyzmu i nonsensu ” przez Castlereagh) do instytucji antyrewolucyjnej używanej jako bastion konserwatyzmu.w kolejnych dekadach Metternich stał się reakcyjnym obrońcą praw królów i cesarzy w dobie rosnących nastrojów demokratycznych., Pragnąc przede wszystkim stabilności, obawiał się tego, co postrzegał jako zmienność nastrojów ludowych i ekscesów tego, co wydarzyło się w rewolucyjnej Francji. Miał wolną rękę w prowadzeniu spraw zagranicznych Cesarstwa Austriackiego przez około trzydzieści lat, zwłaszcza po śmierci cesarza Franciszka I w 1835 roku, kiedy to na tron wstąpił upośledzony umysłowo Ferdynand I., Jednak wiele ważnych Komisji nie było pod kontrolą Metternicha, a wiele spraw wewnętrznych leżało poza zasięgiem Metternicha: zarówno Franciszek, jak i Ferdynand byli nieugięci co do swoich absolutnych praw i byli znani z odrzucenia niektórych osiągnięć Metternicha, podczas gdy tacy osobistości, jak kanclerz dworu Hrabia Kolowrat, który nie ufał polityce Metternicha i jego narodzinom, zajmowali stanowiska, które sprzeciwiały się władzy Metternicha., Jego konserwatyzm był jednak dość popularny w ówczesnej Europie, która „była głęboko przywiązana do porządku, autorytetu i patriarchalnej władzy”

ze względu na fakt, że Metternich zdominował austriacką politykę w tej epoce, a głównie dlatego, że najlepiej odzwierciedla ducha koncertu w Europie, okres pomiędzy ostateczną klęską Napoleona Bonaparte pod Waterloo w 1815 roku a liberalnymi rewolucjami z 1848 roku jest często określany jako Epoka Metternicha. Żadna większa wojna nie ogarnęła Europy aż do I wojny światowej, głównie ze względu na utrzymanie równowagi sił.,

Rodzina

Metternich poślubił w 1795 Hrabinę Eleonore Kaunitz, wnuczkę potężnego i bogatego kanclerza Austrii, hrabiego Wenzela von Kaunitz. Zmarła w 1825 roku. W 1927 poślubił Baroness Antoinette Leykam. Po jej śmierci w 1829 poślubił w 1831 Hrabinę Melanie Zichy-Ferraris. Jego trzecia żona zmarła w 1854 roku. Jego syn, Richard (którego matką była Antoinete) również został ambasadorem w Paryżu, gdzie służył w latach 1859-1870.

rezygnacja

w 1848 roku w Austrii wybuchła seria nieudanych rewolucji., Wielu uznało Metternicha za przyczynę represji w Austrii i zdymisjonowało jego rezygnację z funkcji kanclerza. 13 marca podał się do dymisji. Metternich wraz z trzecią żoną uciekł do Anglii z pomocą rodziny Rothschildów. W tym okresie Metternich spotkał młodego Ottona von Bismarcka, który później kierował procesem ponownego zjednoczenia Niemiec pod przywództwem pruskim.

Metternichowie powrócili trzy lata później i, choć nigdy nie powrócił do urzędu, został bliskim osobistym doradcą cesarza Franciszka Józefa. Zmarł w Wiedniu 11 czerwca 1859 roku.,

konserwatywne poglądy Metternicha dotyczące charakteru państwa miały silny wpływ na wynik Kongresu Wiedeńskiego. Uważał, że ponieważ ludzie dobrze zapoznali się ze starymi instytucjami, rewolucje narodowe, takie jak te we Francji i Grecji, były bezprawne. Zasada legitymizacji odegrała istotną rolę w ponownej instalacji starożytnych państw, takich jak Państwa papieskie we Włoszech i odrodzenie monarchii Burbonów we Francji za panowania Ludwika XVIII., Dzięki dekretom Carlsbada z 1819 roku Metternich wprowadził nadzór policyjny na uniwersytetach, aby czuwać nad działalnością profesorów i studentów, których uważał za odpowiedzialnych za szerzenie radykalnych idei liberalnych.

przed dymisją Metternich ujawnił pozornie liberalne stanowisko w wielu kwestiach Państwowych; w odniesieniu do cenzury Metternich powiedział: „nie ma sensu zamykać bram przed ideami. Przeskoczyli je.”Jednak według jego wspomnień w 1808 roku popierał cenzurę. Poglądy te wydają się wynikać raczej z pragmatyzmu niż z ideologii.,

istnieje wino musujące nazwane jego imieniem, Fürst von Metternich Riesling Sekt.

studia Kissingera

uważany przez współczesnych za genialnego człowieka, Metternich zdobył podziw kolejnych pokoleń za genialne zarządzanie polityką zagraniczną. Henry Kissinger ubóstwiał Metternicha i badał go mozolnie. Napisał doktorat., dysertacja, która została opublikowana w 1957 roku pod tytułem: A World restaured: Metternich, Castlereagh and the Problems of the Peace 1812-1822, na temat europejskich negocjacji w celu osiągnięcia równowagi sił po Waterloo, chwaląc rolę Metternicha w utrzymaniu rozpadającego się Cesarstwa Austriackiego. Doktryna równowagi sił wpłynęła na zimną wojnę, ponieważ oba Super mocarstwa rywalizowały ze sobą, aby zapewnić, że żadne z nich nie uzyska przewagi nad innymi.

uwagi

• Kissinger, H., A World restaured: Metternich, Castlereagh and the Problems of the Peace 1812-1822. Weidenfeld & ISBN 9780297643951
• Kraehe, Enno E. kontrowersje Metternich. 1971: Holt, Rinehart and Winston, 1971. ISBN 9780030781001
• Metternich. Totowa, N. J.: Rowman and Littlefield, 1975. ISBN 9780874715910
• Palmer, A. Metternich: Radca Europy. Londyn: Phoenix Giant, 1997. ISBN 9781857998689
• Seward, Desmond. Metternich: Pierwszy Europejczyk. Nowy Jork: Viking, 1991., ISBN 9780670826001

wszystkie linki pobrano 20 kwietnia 2018.

• Zamek Kynžvart (Königswart) w zachodnich Czechach – rezydencja Metternicha ze zbiorami, obecnie otwarta dla zwiedzających.