Johnny Mathis (1935- ) (Polski)

John „Johnny” Royce Mathis, piosenkarz, urodził się 30 września 1935 roku w Gilmer w Teksasie jako czwarte z siedmiorga dzieci Clema, szofera i złotej rączki, i Mildred, pokojówki. Rodzina Mathis przeniosła się do San Francisco w kalifornijskiej dzielnicy Fillmore, gdy Mathis był małym dzieckiem. Kiedy Clem Mathis, który pracował przez pewien czas w wodewilu, rozpoznał talent muzyczny syna, rodzina zebrała 25 dolarów, kupiła fortepian i zaczęła uczyć go piosenek i rutyny. Wkrótce potem młody Mathis zaczął występować w przedstawieniach kościelnych i szkolnych.,

w wieku 13 lat Mathis zaczął pobierać lekcje u Connie Cox, nauczycielki muzyki z San Francisco, płacąc za szkolenie pracując w domu Coxów. Mathis studiował u Coxa przez następne sześć lat, otrzymując wykształcenie wokalne w zakresie muzyki klasycznej, w tym opery.

Mathis był także koszykarzem, skoczkiem i lekkoatletą w George Washington High School w San Francisco. W 1954 roku zapisał się do San Francisco State College na stypendium sportowym z zamiarem zostania nauczycielem języka angielskiego i wychowania fizycznego. W tym czasie ustanowił nowy rekord skoczni.,

Mathis często brał także udział w słynnych jam sessions w klubie Black Hawk w San Francisco z sekstetem Jazzowym. W 1955 roku współwłaścicielka Klubu Helen Noga zauważyła jego talent wokalny podczas jednej z tych sesji i zaczęła planować występy w klubach w San Francisco. Podczas jednego z tych występów Mathisowi zaproponowano kontrakt płytowy z wytwórnią Columbia Records. Za radą ojca, Mathis postanowił kontynuować karierę muzyczną, a nie startować w eliminacjach Olimpijskich., W 1956 roku nagrał swój pierwszy album jazzowy, Johnny Mathis: A New Sound In Popular Song, który nie zachwycił krytyków.

Sława jednak szybko przyszła w następnym roku. Wiceprezes Columbia Records, Mitch Miller, namówił Mathisa do skupienia się na romantycznych balladach jazzowych. Pod koniec 1956 roku nagrał swój pierwszy przebój, „Wonderful! Cudownie!”, który sprzedał ponad milion płyt. Wkrótce potem ” to nie do mnie, aby powiedzieć.”MGM Studios podpisało kontrakt z Mathisem, aby zaśpiewał tę piosenkę w filmie „Lizzie” z 1957 roku. Wkrótce potem 20th Century Fox zleciło Mathisowi zaśpiewanie w swoim filmie a Certain Smile., Przed końcem roku Mathis nagrał dwa inne przeboje, „Chances Are” I „The Twelfth of Never” i pojawił się w The Ed Sullivan Show. Krajowa ekspozycja w telewizji i w filmach zapewniła gwiazdorstwo wykonawcy, który krytycy nazwali ” aksamitnym głosem.”W 1958 roku Mathis osiągnął kolejne wyróżnienie. Jego album Johnny ' s Greatest Hits był pierwszym albumem greatest hits wydanym w przemyśle muzycznym. Z czasem stał się jednym z najlepiej sprzedających się albumów wytwórni Columbia Records.,

pod koniec lat 50.i 60. Mathis występował na wielu różnych pokazach, w tym Ed Sullivan Show i Perry Como Show. Mathis jednak przestał nagrywać w latach 1965-1973 i nie miał kolejnego singla numer jeden aż do duetu z Deniece Williams z 1978 roku, ” Too Much, too Little, too Late.”Jego współpraca z Williamsem była wynikiem reakcji Mathisa na zmieniające się gusta muzyczne., Wraz z wydaniem „I' m Coming Home” w 1973 roku Mathis zwrócił się w stronę stylu rhythm and blues lat 60., aby wprowadzić bardziej „soulowe” optymistyczne brzmienie do swojej twórczości. Występował także w duetach z Williamsem, Jane Olivor i Dionne Warwick, co było zarówno sukcesem krytycznym, jak i finansowym.

Mathis, zapalony golfista, od 1985 roku organizuje charytatywny turniej golfowy w Belfaście w Irlandii Północnej. Od 1982 roku jest gospodarzem trasy Johnny Mathis Invitational & Field Meet na San Francisco State University.,

Johnny Mathis nadal jest aktywnym artystą nagrywającym i wykonującym. Sprzedał ponad 350 milionów płyt i albumów. Mathis, który przeżył raka prostaty po operacji w 2005 roku, mieszka w Hollywood Hills w Kalifornii.