Historia Zachodniej Cywilizacji II

32.1.3: The Iron Curtain

żelazna kurtyna stanowiła wyimaginowaną granicę dzielącą Europę na dwa odrębne obszary od zakończenia II Wojny Światowej w 1945 roku do zakończenia zimnej wojny w 1991 roku. Termin symbolizował starania Związku Radzieckiego o zablokowanie siebie i swoich państw satelitarnych przed otwartym kontaktem z Zachodem i obszarami kontrolowanymi przez ZSRR., Po wschodniej stronie żelaznej kurtyny były kraje połączone lub pod wpływem Związku Radzieckiego., Po obu stronach żelaznej kurtyny Państwa rozwijały swoje własne międzynarodowe sojusze gospodarcze i wojskowe:

• państwa członkowskie Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej i Układu Warszawskiego, z ZSRR jako wiodącym Państwem
• państwa członkowskie Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) ze Stanami Zjednoczonymi jako dominującą siłą

żelazna kurtyna przybrała formę obrony granic między państwami Europy w środku kontynentu., Najbardziej godną uwagi granicą był Mur Berliński i jego „Checkpoint Charlie”, który służył jako symbol Kurtyny jako całości.

Tło

antagonizm między Związkiem Radzieckim a Zachodem, który został określony jako „żelazna kurtyna”, miał różne pochodzenie.

alianckie mocarstwa i mocarstwa Centralne wspierały ruch białych przeciwko bolszewikom podczas rosyjskiej wojny domowej 1918-1920, o czym Sowieci nie zapomnieli.,

seria wydarzeń w czasie i po ii wojnie światowej zaostrzyła napięcia, w tym Pakt radziecko-niemiecki w ciągu pierwszych dwóch lat wojny, co doprowadziło do kolejnych inwazji, postrzegane opóźnienie inwazji amfibijnej na okupowaną przez Niemców Europę, poparcie zachodnich aliantów dla Karty Atlantyckiej, niezgoda na konferencjach wojennych na temat losów Europy Wschodniej, utworzenie przez Sowietów bloku wschodniego radzieckich państw satelitarnych, alianci zachodni likwidują Plan Morgenthaua wspierający odbudowę niemieckiego przemysłu, a także plan Marshalla.,

w trakcie II Wojny Światowej Stalin postanowił zdobyć obszar buforowy przeciwko Niemcom, z państwami proradzieckimi na granicy bloku wschodniego. Cele Stalina doprowadziły do napiętych stosunków na konferencji jałtańskiej (luty 1945) i późniejszej konferencji poczdamskiej (sierpień 1945). Ludzie na Zachodzie wyrazili sprzeciw wobec sowieckiej dominacji nad państwami buforowymi, co doprowadziło do rosnącego strachu, że Sowieci budują imperium, które może zagrozić im i ich interesom.,

jednak na konferencji poczdamskiej alianci nadali części Polski, Finlandii, Rumunii, Niemiec i Bałkanów sowieckiej kontroli lub wpływów. W zamian Stalin obiecał zachodnim sojusznikom, że pozwoli tym terytoriom na prawo do samostanowienia Narodowego. Pomimo sowieckiej współpracy w czasie wojny, ustępstwa te pozostawiły wiele na Zachodzie niespokojnych. W szczególności Churchill obawiał się, że Stany Zjednoczone mogą powrócić do przedwojennego izolacjonizmu, pozostawiając wyczerpane państwa europejskie w stanie oprzeć się żądaniom Sowieckim.,

mowa o żelaznej kurtynie

w przemówieniu Winstona Churchilla „ścięgna pokoju” z 5 marca 1946 roku w Westminster College użył terminu „żelazna kurtyna” w kontekście zdominowanej przez Sowietów Europy Wschodniej:

od Szczecina na Bałtyku do Triestu na Adriatyku „żelazna kurtyna” zstąpiła na cały kontynent. Za tą linią leżą wszystkie stolice starożytnych państw Europy Środkowej i Wschodniej., Warszawa, Berlin, Praga, Wiedeń, Budapeszt, Belgrad, Bukareszt i Sofia; wszystkie te słynne miasta i otaczająca je ludność leżą w tym, co muszę nazwać sferą sowiecką i wszystkie podlegają, w takiej czy innej formie, nie tylko Sowieckim wpływom, ale bardzo wysokiej, A w niektórych przypadkach coraz większej miarze kontroli ze strony Moskwy.

Churchill wspomniał w swoim przemówieniu, że regiony znajdujące się pod kontrolą Związku Radzieckiego rozszerzają swoje wpływy i władzę bez żadnych ograniczeń., Twierdził, że aby zahamować to zjawisko, niezbędna jest siła Dominująca i silna jedność między Wielką Brytanią a USA.

większość społeczeństwa Zachodu nadal uważała Związek Radziecki za bliskiego sojusznika w kontekście niedawnej klęski nazistowskich Niemiec i Japonii. Choć w tamtym czasie termin „żelazna kurtyna” nie był dobrze przyjęty, zyskał popularność jako skrót odnoszący się do podziału Europy w miarę umacniania się Zimnej Wojny. Żelazna kurtyna służyła do zatrzymywania ludzi i informacji, a ludzie na całym Zachodzie w końcu zaakceptowali metaforę.,

Stalin przyjął do wiadomości Przemówienie Churchilla i wkrótce potem odpowiedział w prawdzie (oficjalnej gazecie Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego). Oskarżył Churchilla o podżeganie do wojny i bronił sowieckiej „przyjaźni” z państwami Europy Wschodniej jako koniecznej ochrony przed kolejną inwazją. Następnie oskarżył Churchilla o nadzieję na zainstalowanie prawicowych rządów w Europie Wschodniej w celu agitacji tych państw przeciwko Związkowi Radzieckiemu., Andriej Żdanow, główny propagandysta Stalina, użył tego terminu przeciwko Zachodowi w przemówieniu z sierpnia 1946 r.:

tak mocno, jak burżuazyjni politycy i pisarze mogą starać się ukryć prawdę o osiągnięciach Sowieckiego porządku i sowieckiej kultury, tak mocno, jak mogą starać się wznieść żelazną kurtynę, aby prawda o Związku Radzieckim nie przeniknęła za granicę, tak mocno, jak mogą starać się umniejszać prawdziwy wzrost i zakres radzieckiej kultury, wszystkie ich wysiłki są przepowiadane porażce.,

żelazna kurtyna: żelazna kurtyna przedstawiona jako czarna linia. Kraje Układu Warszawskiego po jednej stronie żelaznej kurtyny wydają się cieniowane na Czerwono; członkowie NATO po drugiej cieniowane na niebiesko; militarnie neutralne kraje cieniowane na szaro. Czarna kropka reprezentuje Berlin. Jugosławia, choć rządzona przez komunistów, pozostała w dużej mierze niezależna od dwóch głównych bloków i jest cieniowana na Zielono., Komunistyczna Albania zerwała kontakty ze Związkiem Radzieckim na początku lat 60., przyłączając się do Chińskiej Republiki Ludowej po rozłamie chińsko-Sowieckim; wygląda na to, że jest w kolorze szarym.