Czterej wielcy chilijskiej poezji

czterej wielcy chilijskiej poezji to nazwa nadana grupie najważniejszych poetów chilijskiej literatury: Gabriela Mistral, Vicente Huidobro, Pablo de Rokha i Pablo Neruda.,

Vicente Huidobro

Pablo de Rokha

Gabriela Mistral

All four poets were actually linked to each other or met each other at some point in their lives., Na przykład, gdy Gabriela Mistral była nauczycielką w Liceum dla dziewcząt w Temuco w Chile i już uznana za wybitną poetkę, nastoletni chłopiec przyszedł do niej z własnymi wierszami, prosząc o jej opinię. Nastolatką była Neftalí Reyes, która później przyjęła pseudonim Pablo Neruda i stała się kolejnym wielkim chilijskim poetą. W 1971 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury, 26 lat po tym, jak sama Mistral zdobyła najwyższe wyróżnienie w dziedzinie literatury w 1945 roku.,

w przeciwieństwie do tego wątłego związku, związek między Huidobro, de Rokha i Neruda był jedną z najbardziej uporczywych rywalizacji w chilijskiej historii kultury. Byli rówieśnikami, częścią tego samego pokolenia i wszyscy byli w pewnym momencie swojego życia członkami chilijskiej Partii Komunistycznej. De Rokha został później wydalony z partii za pewną niezgodę z liderami, jak twierdzą dzisiaj.,

Mistral nie wyrażał politycznej przynależności w Chile, chociaż według chilijskiego pisarza Jaime Quezada, eksperta od twórczości Mistrala, wyraziła swoją Panamerykańską wolę w swoim dziele „Tala” i wyraziła solidarność z nikaraguańskim rewolucjonistą Augusto Sandino w dwóch tekstach opublikowanych w 1928 roku.

związki pozostałych trzech poetów z Partią Komunistyczną były odzwierciedleniem ówczesnego klimatu politycznego i ich chęci walki o zmiany społeczne w Chile. Jednak spory osobiste odgrywały w ich relacjach ważniejszą rolę niż polityka., Pablo de Rokha stał się jednym z najgroźniejszych wrogów Nerudy, uważając go za burżuazyjnego i obłudnego oportunistę w życiu politycznym i społecznym. De Rokha napisał kilka esejów i broszur, w których występował przeciwko Nerudzie, na przykład wiersz „Tercetos Dantescos”:

Huidobro wstąpił do partii komunistycznej wcześniej niż Neruda i przez większą część życia był niezwykle aktywny politycznie. Pod koniec życia opuścił jednak sferę polityczną i zamieszkał w swoim domu w Cartagenie na wybrzeżu Chile., Huidobro oskarżył również Nerudę o plagiat Rabindranatha Tagore ' a i w listopadzie 1934 roku w drugim wydaniu magazynu „PRO” opublikowano Bez komentarza dwa wiersze odkryte przez przyjaciela Huidobro, Volodię Teitelboima: „wiersz 30” Tagore ' a z „ogrodnika” i bardzo podobny „wiersz 16” Nerudy z „20 Poems of Love”. Huidobro jest również znany jako Neruda jako „romantyczny poeta”, który pisał wiersze dla 15-letnich dziewcząt.

Neruda zareagował na krytykę swoich rówieśników, pisząc tekst „Aquí estoy” (tu jestem), opublikowany w Paryżu w 1938 roku, gdzie potępił ich animozje i szkalowanie., Pomimo tej krytyki, Neruda jest uznawany za jednego z dwudziestu sześciu autorów tworzących Zachodni kanon literatury, obok Szekspira, Dantego, Chaucera, Cervantesa, Michela de Montaigne, Moliera, Miltona, Samuela Johnsona, Goethego, Wordswortha, Jane Austen, Walta Whitmana, Emily Dickinson, Charlesa Dickensa, George 'a Eliota, Tołstoja, Ibsena, Freuda, Prousta, Jamesa Joyce' a, Virginii Woolf, Franza Kafki, Borgesa, Nerudy, Fernando Pessoa, Samuela Becketta.,

Neruda mógł położyć kres konfliktowi po śmierci de Rokha i Huidobro, zamiast tego w przemówieniu na ceremonii wręczenia Nagrody Nobla mówi o Huidobro: „El poeta no es un pequeño Dios” (poeta, nie jest małym Bogiem).