Koch opracował nową metodę eksperymentalną do badania, czy dany mikroorganizm jest przyczyną choroby. Opierając się na pracy Pasteura nad teorią zarodków, Koch wykorzystał eksperymenty, aby udowodnić, że bakteria Bacillus anthracis była przyczyną wąglika – bakterię można było zaobserwować w tkance ofiar wąglika. Wyciągnął tę bakterię z owcy, która zmarła na wąglik, wyhodował ją i wstrzyknął mysz. Choroba rozwinęła się także u myszy., Koch powtórzył ten proces przez 20 pokoleń myszy, zanim ogłosił w 1876, że udowodnił, że ta bakteria powodowała wąglik.
Koch kontynuował doskonalenie swoich metod i technik. Poprzez zestalanie płynów, takich jak bulion z żelatyną i agarem, stworzył stałe podłoże dla rosnących bakterii, które było łatwiejsze w obsłudze niż płyny używane przez Pasteura. Asystent kocha Julius Richard Petri (1852-1921) opracował szalkę Petriego, która jeszcze bardziej ułatwiła obserwację bakterii.,
Koch i jego zespół opracowali również sposoby barwienia bakterii, aby poprawić widoczność bakterii pod mikroskopem, i byli w stanie zidentyfikować bakteryjne przyczyny gruźlicy (1882) i cholery (1883). Przyjmując metodę kocha, inni badacze byli w stanie zidentyfikować bakterie, które wywołały choroby, takie jak tyfus (1880), tężec (1884) i dżuma (1894).,wojna ussian
1876 – opublikowane odkrycia wąglika
1880-mianowany do cesarskiego Urzędu Zdrowia
1882 – odkrywa bacillus gruźlicy
1883 – studiował cholerę w Egipcie z Pasteurem
1885 – profesor higieny na Uniwersytecie w Berlinie
1891 – kierownik nowo utworzonego Instytutu Chorób Zakaźnych
1890 – „odkrywa” tuberkulinę, formułuje postulaty kocha
1904 – rezygnuje z Instytutu, ostatnie lata spędza na badaniu księgosuszu, dżumy, malarii i śpiączki
1905 – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny
Leave a Reply